คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 (100%)
อนที่ 1
“าน นาย้อไปทำานนะ” ิวริที่ำลัูาราานอานเินเ้ามาบอ
“เลื่อนไป่อนไ้ไม” านยอลอบแ่สายานั้นอมอที่น้อสาวอน้วยวามเป็นหวและไม่อย่าไปไหน
“นายเลื่อนมา 3 แล้วนะ ้นสััเ้าเริ่มไม่ป้อนานให้นายแล้ว” ิวรินั่ลและยัเ็าราาน่อ
“.....” านยอลไม่พูอะไรไ้เียบหูฟั
“ถ้านายไม่ไปทำานแล้วใรล่ะ ะไปหาเินมารัษาียอน” ิวริทำหน้าเรียเมื่อานยอลทำัวื้อไม่ยอมไปไหน
“แล้วใระูแลียอน” านยอลหันไปถามิวริ
“....” ิวริเียบเมื่อานยอลถามำถามนั้น
“เียวันูแลให้ไม” ูโฮที่อยู่็เินเ้ามาไ้ยินบทสนทนาอทั้สอึอาสาูแลียอนให้
“ุสามารถูแลไ้ริรอ่ะ” ิวริหันไปถามูโฮที่ำลัเินเ้ามา
“อืม ผมสามารถูแลไ้ แล้วนาย็ะไ้ไปทำาน ถ้านายว่า็่อยมาเยี่ยมหรือถ้าน้อนายฟื้นึ้นมาันะรีบโทรหานายทันที” ูโฮเินมาบบ่าอานยอลเบาๆ
“เพราะอะไรนายถึอย่าูแลน้อัน” านยอลหันไปถามูโฮที่ยืนอยู่้าๆเ้า
“ไม่รู้สิ” ูโฮอบ
“็ไ้” านยอลลยอมใหู้โฮูแลน้อสาวอเ้า “แล้วผม้อไปทำานอนไหน” านยอลหันไปถามิวริ
“อีสอั่วโม้าหน้า” ิวริ้มมอาราานอานยอล “เรา้อไปแล้ว” ิวริลุึ้น
“ันุไปรอผมที่รถ แล้วเียวผมะรีบามไป” านยอลหันไปบอิวริ “พี่ไปทำาน่อนนะ เียวพี่ะมาเยี่ยมน้อสาวพี่ใหม่ พี่รัเธอนะ ียอน” านยอล้มลมาระิบ้าหูอียอน
“ันรู้นะว่านายิอะไรับน้อัน” านยอลเินมาพู้าๆูโฮ “ันไป่อน บาย” และานยอล็เินออาห้อไป
“อืม บาย” ูโฮยืนอึนไปสัพัับำพูอานยอลเมื่อี้พอเ้าไ้สิึเินมานั่้าียอน
Suho part
หลัาที่านยอลออไป ผมเินมานั่ล้าๆเียนั่มอหน้าอเธออยู่สัพันึ แล้วทำไมผม้อมานั่มอหน้าเธอ้วยเนี้ย ามริผม็มาทุวันนั้นแหละมาเฝ้าั้แ่วันเิเหุไม่รู้เพราะอะไรถึอยามา เพราะเธอหรอนที่ำลันอนหลับใหลไม่ไ้สิ
“วันนี้ผมะอ่านหนัสือใหุ้ฟันะ” ผมพูออมาเพื่อให้เ้าที่ำลันอนอยู่บนเียื้นึ้นมา ผมเินไปหยิบหนัสือเล่มหนาที่ผมพิัวมา้วยนำมานั่อ่านให้เธอฟั
“ผมเริ่มแล้วนะ” ผมเปิหนัสือเริ่มอ่านาบรรทัแรอหน้าแรนเวลาไปผ่านไปเือบสามั่วโมนผมอ่านบรรทัสุท้ายอหน้าสุท้ายนบ แล้วหันไปมอเธอ่อและทำให้ผมไม่รู้ะทำอะไร่อแล้ว เห็นหน้ามัน็ทำให้หยุนิ่
“พ่อ แม่ อย่าไป อย่าาหนูไป” เธอละเมอผมไม่รู้ะทำอย่าไรึยับเ้าไปใล้ๆและุมเธอเอามาให้เธอลัว
19:45 PM
“าิออไปรอ้านนอ่อนนะ่ะ อเ็ัวให้ับนไ้่อนนะ่ะ” พยาบาลเินเ้ามาสะิที่หลัอผมอให้ผมไปรอ้านนอ
“อ่อ รับ” ผมลุึ้นและเินออไปรอ้านนอ
ผมรู้สึหิวึออมาหาอะไรินสัหน่อยแล้ว่อยลับไป เินไปที่ร้านอาหาร้าโรพยาบาลใล้ๆ ผมให้เวลาไม่ถึั่วโมในาริน้าวเสร็ึเินเ้ามาและเอเพื่อนอียอน
“ุือเพื่อนพี่านนี้” เธอเินเ้ามาทัผม่อน
“อ่าว น้อ....” ผมหยุเียบเพราะไม่รู้ื่ออเธอ
“อ่อ ฮโยยอ่ะ” เธอบอ
“อืม ฮโยยอมาทำอะไรึนานี้อ่ะ” ผมถาม
“อ่อ พี่านอให้มานอนเป็นเพื่อนียอนนะ่ะ” เธอบอับผม
“านยอลนะหรอ”
“่ะ”
“เราเินไปุยไปีว่านะ” ผมเสนอวามิเห็นและเรา็เินุยันไป “ฮโยยออายุเท่าไรหรอ” ผมถามเธอ้วยวามสสัย
“18 ่ะ” เธอบอ “ทำไมหรอ่ะ” และเธอ็หันมาถาม
“สสัยไว่าทำไมออาบ้านในเวลาแบบนี้ไ้” ผมพูพร้อมเปิประูให้เธอเ้าห้อ่อน
“อบุ่ะ” เธอ้มหัวลเล็น้อยเมื่อผมเปิประูให้เธอเ้าไป่อน “พอีหนูอยู่หอนะ่ะ พ่อแม่ไม่่อยอยู่บ้านเลยอมาอยู่นเียว” เธออธิบายและเินไปว่าระเป๋า
“อ่อ” ผมเินมานั่ที่โฟา
“หนูยัไม่รู้ัื่อพี่เลย” เธอเินมานั่ที่เ้าอี้ใล้ียอน
“พี่ื่อูโฮ ิมูโฮ” ผมบอับเธอ
“อ่อ่ะ พี่ะลับไป่อน็ไ้นะ่ะเียวหนููแล่อเอ” ฮโยยอบอับผมและหันไปัผ้าห่มให้ับียอน
“อืม ็ไ้เียวพรุ้นี้พี่ะรีบมาแหละัน” ผมพูออไปแ่ในใผมอย่าะูแลเธอยัไม่อยาลับเลย
“่ะ สวัสี่ะ” เธอลุึ้นมาบอลาผม
“รับ” ผมเินออาห้อไป
Suho END
Hyoyong Part
“รับ” พีู่โฮเ้าบอลาแล้ว็เินออาห้อไป
“นี้ ยัยบ้าพลัเมื่อไรเธอะฟื้น รู้ไมันเหาะายอยู่แล้ว” ันบ่นอยู่นเียวในห้อ
ันไม่รู้ะทำอะไรึเล่นมือถือบา ูทีวีบา และบ้วยนะุยับร่าที่ไร้สิอเพื่อนสนิทอย่าียอนนันเผลอหลับไป
Hyoyong END
มาอัพเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะ
หวัว่ายัมีนิามอยู่ หลัาที่หายไปไม่ไ้มาอัพเลย
ออมเม้น้วยนะ เพื่อะมีำลัใให้มาอัพนิยายเร็วึ้น
ถ้าเราแ่ฟิ yuri ะมีนมาอ่านไมอ่ะ
ถ้าใรอย่าอ่าน็อมเม้นมานะ
ความคิดเห็น