คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ (แก้ไขเรื่อง 100%)
บทนำ
หน้าโรเรียน
“ียอนอา รอนานไม” เสียอฮโยยอัมาแ่ใล้
“นานมา ไปเร็วเียวเ้าโรเรียนสาย” ียอนหันไปามเสียที่เรียเธอ
“โทที พอีเ้าื้นสาย” ฮโยยอเินเ้าวแนอีอยน พร้อมใบหน้าที่อ้อนเล็น้อยเหมือนว่าเธอะรู้ว่าียอนำลัอนเธออยู่
“ิ” ียอนสลัแนอฮโยยอออและเินหนีไป่อน
“ฮือ อย่าโรธเ้าเลยนะ” ฮโยยอเินมา้อ
“ื้อนมให้ิน่อนิ” ียอนหันมาหาฮโยยอ “ไม่ื้อให้สินะ ิ” ียอนหันไปและเิน้ามถนนโยที่ลืมไปว่าัวเออ่ะ้ามถนนไม่เป็น ทำให้เธอไม่ไู้รถเลย
“ียอนระวั!!!” ฮโยยอะโนเรียียอนเมื่อเธอเห็นรถที่แล่นเ้ามาหาียอน
“รี๊!!!!” ียอนมาเอรถ
เอีย!!!! ียอนถูรถนเ้าเ็มๆ ทำให้ร่าอเธอระเ็นนหัวอเธอฝาับฟุบาท รถันที่นียอนนั้นเมื่อว่าะไม่รู้ผิใๆเลย ึแล่นรถหนีไป ฮโยยอเห็นร่าที่แน่นิไรสิึวิ่เ้า
“ียอน ียอนื่นสิ ียอน ไอ้รถบ้า นนแล้วหนีนิ” ฮโยยอะโนามรถที่เ้ามานียอน
“ียอน ียอน” ฮโยยอเย่าัวอียอนเบา “่วย้วย่ะ ใร็ไ้่วยเรียรถพยาบาลที” ฮโยยอะโนบอับนที่มามุูเหุาร์รหน้า
“มารับเียวผม่วย” อยู่ๆมีรถมมาอ้าและเินลมาให้วาม่วยเหลือ
“่ะ อบุ่ะ” ฮโยยอถอยให้ับผู้ายนนั้น และเ้า็เ้ามาอุ้มร่าที่หมสิอียอนึ้นไปบนรถอเ้า
“ุไปนั่้าเพื่อนอุนะรับ และโทรามพ่อแม่อเ้า้วยนะรับ” เ้าหันไปบอับฮโยยอ
“่ะ” ฮโยยอึ้นมานั่บนรถ และรถ็แล่นออไปอย่ารวเร็ว
“ฮัลโหล พี่านยอล” ฮโยยอหยิบือถืออียอนึ้มมาโทรหาพี่ายอเธอ
(มีไรหรอ ฮโยยอ) ปลายสายอบ
“พี่านยอล เิอุบัิเหุับียอน อนนี้ำลัะพาไปโรพยาบาล พี่ไปเอันที่โรพยาบาลนะ”
ฮโยยอบอับพี่ายอียอน
(เ เียวะรีบไป) ุ
โรพยาบาล
“ฮโยยอ ียอนอยู่ไหน” านยอลวิ่เ้ามาถามฮโยยอที่นั่รออยู่หน้าห้อุเิน
“อยู่ในห้อพี่าน ุหมอยัไม่ออมาเลย พี่ใเย็นๆ่อนนะ” ฮโยยอบอับานยอลที่ำลัเป็นห่วน้อสาวอัวเอมา
“ใเย็น่อนนะ เียวหมอ็ออมาแล้ว” ิวริที่มาพร้อมับานยอล เินเ้ามาบอเ้า พยายามปลอบให้เ้าใเย็นๆ
“พี่น่าะไปส่ียอนเอ ถ้าพี่ไปส่ียอนเรื่อทั้หมไม่เิึ้น” านยอลไ้แ่โทัเอ
“เรื่อมันเิไปแล้ว ียอน้อไม่เป็นไร ันเื่อว่าียอนะ้อไม่เป็น าน็้อเื่อันเหมื่อันนะว่าียอนะ้อไม่เป็น” ิวริเ้ามาอให้ำลัใับานยอลที่ำลัวัเสียับเรื่อที่เิึ้น
“ุหมอยัไม่ออมาอีหรอ” ผู้ายนที่่วยียอนเินเ้ามาถามฮโยยอ
“อ่อ ยัเลย่ะ” ฮโยยออบ
“ุ่วยเป็น่วยียอนใ่ไไม” ิวริถาม
“รับ” เ้าอบ "อบุนะ" านยอลพูอบุนที่่วยน้อสาวเธอ
“นาย านยอลใ่ไม” เ้าเรียื่ออานยอลและเหมือนว่าะรู้ัันมา่อน
“ูโฮหรอ” านยอลเยหน้าึ้นมามอ “ูโฮ นายเป็นน่วยน้อใ่ไม” านยอลลุึ้น
“อืม น้อนายะ้อไม่เป็น ทำใีๆเอาไว้” นที่่วยียอน็ือเพื่อนสนิทอานยอล
“อบุนะ” านยอลเอยบออบุูโฮที่่วยน้ออัวเอ
พวเ้าทั้ 4 น ทั้นั่รอ เินไปเินมา รอุหมอออมา เ้ารอมาเป็นเวลาเือบๆ 2 ั่วโมแ่ยัไม่มีวี่แววใๆเลย สัพัประูห้อุเิ็เปิออ
“ุหมอรับ น้อสาวผมเป็นอะไรไมรับ” านยอลรีบลุึ้นมาถามุหมอทั้ทีที่เ้าเินออมา
“อ่อ อนนี้อาารีึ้นแล้วรับแ่้อูอาาร่อน ผมะย้ายนไ้ไปห้อเียว่อนนะรับ” ุหมออธิบายเสร็
“รับ” านยอลอบ
“ใรเป็นาิับนไ้่ะ” พยาบาลเินเ้ามาถาม
“ผมเอรับ” านยอลยมือ
“อเิทานี้หน่อย่ะ” พยาบาล
“รับ” านยอลเินามพยาบาลมาที่ห้ออุหมอ และนั้นทำให้านยอลมีสีหน้าที่เรียหนั
“เินั่่อนนะรับ” ุหมอเิานยอลให้นั่ร้ามับเ้า
“ุหมอ มีอะไรรึเปล่ารับ” านยอลถาม
“ือผมรวร่าายอนไ้อย่าละอียแล้วนะรับ” ุหมออธิบาย
“รับ ทำไม” านยอลเริ่มัวลมาึ้น
“ืออุบัิเหุที่เิึ้นนั้นทำให้สมออนไ้ระทบสะเทือนอย่ามาทำให้เ้าหมสิ และอาะมีวามำหายไปบาส่วน แุ่อย่าพึัวลไปนะรับ แ่่วนีุ้้อูแลเ้าให้มาึ้นและพยายามอย่าให้สมออเ้าระทบสะเทื้อนอะไรอีนะรับ” ุหมออธิบายอาารอียอนให้ับานยอลฟั
“รับ อบุ” านยอลอบุุหมอและเินออมา
“ุหมอเ้าว่าไบา ียอนเป็นอะไรไม” ิวริยืนรอานยอลออมาเมื่อเห็นานยอลเินออมาึยิำถามใส่านยอลทันที
“หมอบอว่าวามำอียอนะหายไปบาส่วน” านยอลอธิบายให้ิวริฟัอีรอบ
“านยอลอย่าพึัวลนะ เียวียอน็หายแล้ว” ิวริปลอบานยอลเมื่อเห็นน้ำาอเ้า
“ียอนอยู่ไหน” านยอลถาม
“อยู่ที่ห้อพันะ” ิวริบอ
“พาผมไปหาียอนที” านยอลุมมืออิวริไว้แน่น
“อืม” ิวริับมืออานยอลและเินพามาที่ห้อที่ียอนพัอยู่
“อบุมานะที่่วยน้ออัน” านยอลอบุูโฮอีรั้
“อืม ทำใีๆไว้นะ อย่าัวลมาเลย” ูโฮบบ่าอานยอล
“ฮโยยอเธอลับไปบ้านไปอาบน้ำล้าเนื้อล้าัว่อนไหม แล้วพรุ้นี้่อยมาเยี่ยมียอนอีที” ิวริเินมานั่้าๆฮโยยอ
“่ะ” ฮโยยอไมม่อบอะไรมา
“ไปเียวพี่ไปส่” ิวริอาสา
“่ะ” ฮโยยออบ พร้อมเินออไปาห้อและาม้วยิวริ
“ูโฮนายไปทำานอนาย่อเถอะเียวันเฝ้าน้อันเอ” านยอลหันไปบอับูโฮ
“อืม เียวพรุ้นี้ันมาเยี่ยมใหม่นะ” ูโฮบอับานยอลและเินออาห้อไป เหลือไว้เพียียอนที่นอนสลบอยู่บนเียและานยอลที่นัุ่มมือน้อสาวอัวเออย่าเป็นหว
_________________________________________________
ไรมาแ้ไเรื่ยใหม่
เพราะว่ามา
แ่่อไม่ไ้ TT
ออบุอมเมนที่ 5 ้วยนะรั้ที่ให้ำแนะนำีๆ
(้มลราบามๆ)
ความคิดเห็น