คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ~[ KS/JK :: ลูกค้าที่เสียไป...และลูกค้าที่มาแทน ]~
Title: Fiction Yu-Gi-Oh!
Author: Sleep_Love
Category: Romantic(?) Drama(?) (สังเกต มีเครื่อง ? อยู่ด้วยแล้วแบบนี้มันจะแยวไหน เอาเป็นว่าอ่านกันตามความพอใจดีกว่าเนอะ = = / คนอ่าน :: เคยหาความแน่นอนจากยัยคนแต่งได้บางมั้ยเนี๊ย - -*)
Pairing: Seto x Katsuya ~#(2)#~
Rating: ตามแต่สถานการณ์
Spoilers: มันคงไม่จำเป็นหรอกเนอะ = =
Disclaimer: เรื่องสั้นเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง เรื่อง เกมกลคนอัจฉริยะ Yu-Gi-Oh! และตัวละครจากในเรื่องเป็นสิทธิสมบัติของ KAZUKI TAKAHASHI,
Summary: เช่นเคยกับในเรื่องสายตา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝามือเล็กตบฉากเข้าที่ข้างแก้มของคนร่างสูง จนใบหน้าคมหันตามแรงก่อนจะหันกลับมามองด้วยความเดือดดาล ร่างบางที่ยามนี้ดวงตาคลอด้วยหยาดน้ำใสพลางจ้องมองอย่างเหลือดอดที่ตนถูกเรียกว่า...สวะ...แต่มันไม่มีทางเลือกนิ...ถ้าเป็นใครเห็นคงต้องบอกว่าสภาพของร่างบางช่างน่าสงสารและเห็นใจ
แต่...กับชายหนุ่มผู้เป็นประธานที่ยามนี้เลือดขึ้นหน้า ไม่สนใจแม้แต่จะปาดหยาดน้ำใส หรือพูดคำปลอบ กับจู่โจมโถมเข้าประกบกลีบปากแดงช้ำเพราะร่างบางกัดริมฝีปากของตนไว้แน่นเพื่อไม่ให้ร่างสูงรุกเข้ามามากกว่านี้ ส่วนร่างสูงเองก็ไม่ลืมแม้แต่จะรั้งใบหน้าไว้ไม่ให้หนี
แต่เมื่อเห็นว่าจึงจับไปหากริมฝีปากของร่างบางยังคงปิดสนิทอยู่ ก็คงไม่อาจควานหาเอาหวานจากร่างนี้ได้เป็นแน่ ร่างสูงจึงให้ฟันคมกัดเข้าไปอย่างจังกับริมฝีปากกลีบล่าง ส่งผลให้ร่างบางต้องร้องอุทานด้วยความเจ็บ
“อ๊ะ! อุ๊บ!”แต่ก็ไม่ทันให้โอดครวญถึงความเจ็บ ร่างสูงรีบฉกฉวยโอกาสที่ถูกเปิดอย่างรวดเร็ว “อืม...อื้อ...”
จนร่างสูงสามารถใช้ลิ้นร้อนแทรกเข้าควานความหวานจากในช่องโพล่งปาก ร่างบางเองก็ยังขัดขืนระหว่างที่แลกจูบกันอย่างไม่สมยอม แต่ไม่นานนักแรงที่มีก็เริ่มทดถอย ทำให้ร่างสูงสามารถตักตวงความหวานนั้นได้อย่างสมใจ จนรสชาติความหวานเริ่มเปลี่ยนผสมด้วยรสชาติฟาดจางๆ ซึ่งมันมาจากสิ่งที่ร่างสูงทิ้งไว้เมื่อครู่
ร่างสูงจึงละจากริมฝีปากอิ่ม จ้องมองใบหน้าของร่างบาง ที่ตอนนี้กำลังหอบหายใจเอาอากาศ ใบหน้าใสแดงรื่นและร้อนผ่าว ส่วนที่บริเวณกลีบปากล่าง ของเหลวสีแดงกำลังรินไหล โดยที่ร่างบางตั้งใจจะเช็ดสิ่งนั้นออก แต่ยังไม่ทันที่เอื้อมมือปาด ร่างสูงคว้ามือของเขาเอาไว้ล็อกแน่นกับพื้นเตียง
ก่อนจะมองนิ่งและขยับเข้าใกล้ใบหน้าของร่างบางอีกครั้ง ลมหายใจที่สัมผัสได้ ทำให้ร่างบางต้องหลับตาแน่น ก่อนจะกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง เป็นเพราะลิ้นร้อนที่กำลังเลียของเหลวสีสดนั้นจากปลายคางลากขึ้นจนสุดกลีบปากที่ถูกกัด รสชาติที่เหมือนน้ำผลไม้อันหวานละมุ่นนั้น ถูกกลืนลงคอเพียงครึ่งก่อนจะโน้มไปมอบให้กับร่างบางที่อยู่เบื้องล่างตน
ซึ่งครั้งนี้ร่างบางไม่อาจขัด ยอมแลกจูบกับร่างสูงโดยดี เพราะรู้สึกเจ็บระบมที่ริมฝีปากล่าง ลิ้นร้อนทำงานของมันอย่างชำนาญในการใช้กระหวัดเกี่ยว ในขณะที่เรือนกายบางเริ่มสะท้านจนรู้สึกหวิว
“อื้ม...อือ....”เสียงครางหวานในลำคอ พยายามบอกอีกฝ่ายว่าตนจะขาดใจตายมือบางพยายามผลักให้เซโตะออกห่าง แต่อีกฝ่ายกับไม่สนใจ มือข้างหนึ่งที่ใหญ่พอใช้ล็อกข้อมือทั้งสองข้างก่อนดันขึ้นจนเหนือศีรษะ ส่วนมืออีกข้างก็เริ่มรูดเนคไทสีดำออกก่อนจะนำมันไปผูกกับข้อมือของร่างบาง
แต่เมื่อมือทั้งสองว่างใบหน้าก็เลื่อนออก ร่างบางที่เมื่อสักครู่เผลอใจเคลิ้มไปกับร่างสูงเริ่มรู้สึกตัวและกลับมามีสติอีกครั้ง แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว เมื่อ...ข้อมือทั้งสองข้างของเขาถูกพันธนาการด้วยเนคไทสีดำ ร่างบางจึงร้องโวยวาย
“แก้ไอ้นี่ออกไปซะ ไคบะ!! นายไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้”ร่างบางของโจวโนะอุจิดิ้นพล่าน ข้อมือก็เสียดสีไปมาหมายจะให้ขาด แต่ก็ไม่เป็นผล
เซะโตะยิ้มเยาะ ก่อนจะกระซิบข้างหู “แล้วเมื่อตะกี้...ใครกันล่ะ ที่เคลิ้มไปกับจูบของฉันน่ะ”เสียงพูดนั้นช่างเย้ยหยัน ใบหน้าของร่างบางขึ้นสีร้อนผ่าวด้วยอารมณ์อย่างไม่พอใจ “ฮึ...ฉันเพิ่งจะรู้...ว่านายมันเป็น พวกมาโซฯ”
“มาโซฯ บ้าอะไรของนายว่ะ!!”ร่างบางกล่าวเสียงยัวะ เป็นโอกาสให้เซโตะย้ำไปอีกรอบ
“หรือนายจะบอกว่า....เพราะเคลิ้มไปกับจูบของฉัน”ร่างสูงยิ้มอย่างผู้มีชัย ส่งผลให้ร่างบางหยุดนิ่ง ก่อนจะโวยต่อ
“จะยังไงก็ช่าง ฉันสนใจอะไรทั้งนั้น!! นายรีบๆปล่อยฉันไปได้แล้ว แค่นี้นายก็ทำฉันมากพอแล้ว”
“ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้ บอกแล้วไง เพราะฉันทำให้นายเสียลูกค้า และฉันก็จะเป็นลูกค้าให้นายเอง”ร่างสูงตอบ ก่อนก้มลงพูดในต่อ “อีกอย่าง...ฉันก็ซื้อนายมาแล้ว ฉันขอแก้ที่นายว่าเมื่อสักครู่...”
“ฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับนายก็ได้ ในคืนนี้”เสียงเย็นพูดออกมาอย่างจริงจัง พร้อมทั้งยังย้ำเน้นในทุกๆคำพูด แต่มีรึว่าคนอย่างโจวโนะอุจิจะยอมฟัง
“ฉันไม่สนทั้งนั้นว่านายจะซื้อฉันหรือไม่...เงินที่นายซื้อฉันน่ะ มันก็คงจะเท่ากับที่คุณ
“แต่ฉันไม่คิดแบบนั้น โจวโนะอุจิ คัตสึยะ... สิ่งที่ฉันเห็นนายกระทำวันนี้มันช่างขัดกับสิ่งที่นายพูดโดยสิ้นเชิง”ร่างสูงกล่าวตอบเรียบ
“หมายความยังไง!!”
“ก็ในเมื่อ...นายมาที่นี่...และรับเงินมา มันไม่เท่ากับว่านายเอาร่างกายของตัวเองมาใช้ทำเงินหรอกหรือไง”
“...!?....”
มันจริงอย่างที่เซโตะว่า แต่ที่จริงแล้ววันนี้มันแค่ผิดแผน ปกติเขาก็ทำแบบนี้แหละพอมาถึงที่โรงแรม ก็ตั้งใจว่าจะซัดให้สลบแล้วเผ่นหนี ซึ่งทุกครั้งมันควรจะสำเร็จและเป็นได้ด้วยดี แต่วันนี้มันผิด แถมยังตั้งสองเรื่องเลย
ไม่ว่าจะเป็นเจ้าชายแก่นั้นที่มอมเหล้าเขา หรือที่มันไม่น่าจะเป็นได้เลย ก็คือ การปรากฏตัวของผู้ชายคนนี้!!....ไคบะ เซโตะ...ซึ่งเป็นทั้งคุณชายและควบตำแหน่งประธานบริษัทKC ...บ้าเอ๊ย!!...เขาสถบด่าตัวเอง ที่ตอนนั้นไม่น่าขอบคุณให้เสียปาก
“หมดเวลาที่คุยแล้ว โจวโนะอุจิ คัตสึยะ...”เสียงเย็นของคุณชายร่างสูงเรียกสติให้หนุ่มร่างบางหลุดจากภวังค์ความคิด เผชิญสู่ความเป็นจริงที่เขากำลังจะเสีย...ความบริสุทธิ์...
จบตอนที่ 4 โปรดติดตามต่อไป....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทักทายกันอีกรอบก่อนลา
จะบอกว่ามัน เป็นตอนที่ SM ออกอ่อนๆ คงจะได้ใช่มั้ยเนี๊ย แต่เอาเหอะ ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่แต่งเก็บไว้ในสต๊อก และหลังจากนี้คงหายหน้าไปนาน แต่ไม่รู้จะนานแค่ไหน ยังไงก็ขอทุกท่านคอมเม้นต์กันไว้เป็นที่ระลึกด้วยนะค่ะ งั้นสำหรับตอนนี้เท่านี้ล่ะค่ะ
PS.เรื่องคำผิด / พลาด / ตก / หล่น /หาย / ขาด /เกิน (ทุกอย่าง) ก็ขออภัยไว้ด้วย
_@#Sleep_Love#@_
Up ‘Date July 24, 2007
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น