คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ...กงล้อแห้งชะตา...(ยังไม่จบดี + ยังไม่แน่ใจสำหรับชื่อตอน)
4
Fiction: Death Note [Yaoi]
...กงล้อแห่งชะตา...
นับเป็นเวลา 3 เดือนแล้ว ที่ยางามิ ไลท์ ได้เข้ารับการบรรจุเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียน แม้จะมีบ้างที่บางทีเขายังต้องนั่งมองอาจารย์ประจำชั้นคนเดิมสอน แต่กระนั้นเจ้าตัวก็ไม่ได้มีทีท่าว่ากล่าวใดๆที่เป็นการดูถูก หรือจะแย้งขึ้นมาว่า อาจารย์ ที่น่ะ มันสอนผิดนะครับ ใช่...เขาปฏิบัติตามการวางตัวเป็นอาจารย์ผู้มาทีหลังเป็นอย่างดี แต่ความเป็นจริงในใจของเขาไม่ได้บริสุทธิ์นักหรอก
วันนี้ เป็นวันเลี้ยงลำอา อาจารย์ชินนาระ ผู้เป็นอาจารย์คนเดิม....
งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นที่หอประชุมกลาง ซึ่งอย่างๆน้อยมันก็ใหญ่พอที่จะบรรจุคนมากกว่า 100 คนขึ้นไป แต่...เนื่องด้วยอภิสิทธิ์พิเศษหรือด้วยเหตุผลใดก็ตามแต่ หอประชุมนี้กับมีเพียงแค่ นักเรียนที่เขาสอนเท่านั้นเอง
ภายในงานที่เหล่านักเรียน และอาจารย์บางท่านที่ได้รับการเชิญจากผู้อำนวยการต่างก็เข้ามารุมล้อมเป็นจุดสนใจเดียวกันที่หน้าเวที เพราะ ชินนาระ กำลังจะกล่าวอำลา
“อะแฮ่ม...”เสียงกระแอมไออย่างทุกทีก่อนสอน เรียกเสียงแซวจากเหล่านักเรียนว่า นี่ไม่ใช่เวลานะอาจารย์ แต่ชินนาระก็ไม่ได้ใส่ใจอย่างไร เขาเพียงยิ้มรับ “อืม...ผมก็ต้องขอขอบคุณโรงเรียน และผู้อำนวยการเป็นอย่างมากที่ให้โอกาสผมอยู่ที่มาหลายปี และถึงเวลาแล้ว...ที่ผมจะได้อำลา จากโรงเรียนนี้... ผมก็ไม่อะไรมาก ก็แค่ขอกล่าว...”
แม้ชายหนุ่มวัยกลางคนผู้นั้นจะพยายามสร้างหรือบิวอารมณ์แก่เหล่านักเรียนหรือคณะอาจารย์เพียงใด หนุ่มร่างบางผมดำก็มิได้ใส่ใจ หรืออยากเข้าร่วมวงเลย เขาเลือกที่จะอยู่ในที่ๆมันไม่เป็นจุดเด่น อ่านหนังสือสักเล่ม พร้อมกับขนมหวาน ซึ่งไม่กลัวเกรงเลยว่ามันจะส่งผลอะไรในอนาคต
“เธอ...ไม่เข้าไปร่วมกับเขาด้วยเหรอ”เสียงบุรุษเอ่ยถาม ก่อนนุ่มร่างบางผู้ถูกทักจะละสายตาจากหนังสือเพียงเหลือบมอง พอรู้ว่าเป็นใคร ในมือก็หยิบก้อนช็อกโกแลตกลมๆพอดีคำเข้าปาก
“ผมไม่สนจะเข้าไปในที่วุ่นวายแบบนั้นหรอก”เด็กหนุ่มตอบ เบนสายตากลับมายังหนังสือ
“งั้นเหรอ...ขอนั่งด้วยได้มั้ย”เป็นคำถามซ้ำๆเสมอๆ ที่ร่างสูงผมน้ำตาลใช้เอ่ยถาม แต่ร่างบางเบื่อแล้วที่จะตอบซึ่งนั้นถือเป็นคำตอบว่า –‘ถึงคุณจะอยู่ตรงนี้ ผมก็ไม่สนหรอก’- “นิสัยนี้ไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“คุณเลิกพูดเหมือนรู้จักผมมาก่อนสักที”ร่างบางตอบราบเรียบ
“ฮึฮึ...ขอโทษทีนะ แต่เธอน่ะ มันเหมือนมากเลย”เอาอีกแล้ว...กับคำตอบแบบนี้
ในวันหนึ่งในห้องสมุด
เด็กหนุ่มมักใช้เวลาพักที่มีค่าแวะเวียนมาที่นี่เสมอ เพราะมันเป็นที่ที่ไม่ต้องวุ่นวายกับใครเป็นพิเศษ และกฎระเบียบของที่นี่ก็มีบอกไว้พร้อมสรรพ...กรุณาอย่าส่งเสียงดังในห้องสมุด...
มือบางไล่หยิบจับหนังสือตามขอบหนา พินิจมองตามสันปกว่ามีเรื่องใดที่เตะตะและน่าสนใจ เขามักจะเลือกเล่มที่มันดูเก่าๆ และมีลองรอยการรักษา เพราะนั้นหมายความว่ามันมีอายุการใช้งานมานานผ่านมาหลายมือแล้วนั้นเอง หนังสือสำรับวันนี้...ประวัติที่สาบสูญ...
“อ๊ะ เล่มนี้แหละ” ยังไม่ทันที่มือบางนั้นจะหยิบออกมาจากชั้น ก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงทัก
“ชอบอ่านหนังสือจังนะครับ”หมอนั่น...ร่างบางมองตอบด้วยสายตาที่สงสัยกับผู้มาเยือน “เปล่า...ฉันไม่ได้คิดจะว่าอะไรเธอหรอก แค่มาดูเฉยๆว่าอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
“หมายความว่าไง...คุณตามาผมงั้นเหรอ...”เด็กหนุ่มถามกลับ
“เปล่า..แต่บางทีอาจจะใช่นะ เพราะเธอเหมือน...”
นั้นเป็นประโยคทักเดิมๆซ้ำๆซากๆ หรือไม่ก็จะเป็นประโยคทักที่สั้นๆแต่ไม่รู้สิสำหรับร่างบางนั้น จนถึงตอนนี้แม้จะชินที่ถูกทักจากชายหนุ่มตรงหน้า เขาก็ถือว่ามันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่นี่...อาจเป็นครั้งแรกก็ได้ที่เขาเริ่มสนใจ ว่าได้ที่ว่าเหมือนน่ะ คืออะไร
“เอ่อ...คุณบอกว่า ผมเหมือน ผมเหมือนมากขนาดนั้นเชียวหรอ”
ผู้ถูกถามเบิกตากว้างหน่อยก่อนจะหรุบลง คลี้ยิ้มบางๆที่มุมปาก “อืม...เหมือนสิ โดยเฉพาะนิสัยที่ดูลึกลับแต่มีเสน่ห์...”มือหนายกขึ้นทาบพวงแก้ม “ทำให้คิดถึงจริงๆ...”
♀~ ((ยังไม่จบนะจ๊ะ ขอติดไว้ก่อน กำลังค่อยๆจูนน่ะ.)) ~♀
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดิ์ดีทุกท่านค่า
ไม่พบกันซะนานเลยกับแฟนฟิคของเรื่องนี้...
บอกตรงๆว่ารู้อายเหมือนกันนะที่มาอัพฟิคเรื่องนี้ เพราะรู้สึกว่ามันล้าเกินแล้วที่มาอัพ
เพราะเรื่องนี้ไม่ได้บูมเหมือนแต่ก่อน กระแสเริ่มซาลงๆ ทำให้เกิดความว่า ไม่อยากอัพเลย
นอกจากนั้นก็เพราะคิดว่า...คงไม่มีใครสนใจหรอกมั้ง ทิ้งไว้ก่อนแล้วค่อยตามเก็บล่ะกัน...นึกไม่ถึงว่ายัง
มีผู้อุปการะ ค้ำชู้มันเป็น Fav. อยู่ แม้จำนวนจะขึ้นๆลงๆ เราก็ยังเป็นปลื้มและมีกำลังใจ
เอาล่ะค่ะงั้นขอจบเพียงเท่านี้สำหรับการตามเก็บ ตอนที่ 4 ที่ไม่ได้อัพมานาน
ปล.วันนี้เป็นวันดีค่ะ ฟิคทุกเรื่องเลยจะได้อัพ ^ ^ ต่อแต่อาจจะมีทั้งที่ต่อขอเดิมและของใหม่ ฉะนั้นแล้วแต่ทุกท่านจะพิจารณาว่าจะตามอ่านมั้ย
ปล.2 ขอขอบพระคุณในความกรุณาที่ไม่ลืมกันและติดตามกันค่ะ
ลงวันที่ Up’s Date: 6 April 2008
_@#Sleep_Love#@_
ความคิดเห็น