คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หมากรุก I : ภูธีร์
....หมากรุก (ภูธีร์)....
หรีดพร้อม!!!
พร้อม!!!
“ ภูมึงขึ้นมือดีๆดิวะ...เดี๋ยวก็โดนพี่ตี้ด่าหรอกสัส ”
“ กุก็พยายามอยู่...ใครมันอยากจะโดนด่าวะ ”
“ ขึ้นจังหวะที่สามนะเว้ย อย่าลืมๆ ”
“ เอ่อๆรู้แล้วหน่า ”
ในขณะที่ผมกำลังซุบซิบกับไอ่ไผ่ยู่สองคนสายตาผมก็เหลือบมองรุ่นพี่ที่ชื่อ ‘ตี้’ เป็นระยะๆ เหตุผลที่ผลต้องแอบมองเป็นระยะนั่นก็เพราะอีกไม่กี่วันทางโรงเรียนก็จะมีงานกีฑาสีแล้วพี่เขาก็เลยดุเป็นพิเศษ...ดุยิ่งกว่าเสืออีกครับ
จริงสิผมลืมบอกไป...พี่ตี้ เขาเป็นศิษย์เก่าของที่นี้ครับตอนนี้อยู่ปี1คณะนิเทศศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ เมื่อก่อนพี่เขาไม่ได้ชื่อตี้หรอกครับ...เขาชื่อ ตี๋ หรือ พี่ตี๋นาดาว ชื่อนี้เป็นที่เลื่องลือกันมากเพราะความเฟี้ยวของพี่เขามันยิ่งกว่าไอ่ไผ่เสียอีก...มีเรื่องมาให้ครูพัฒนาวินัยได้ปวดหัวอยู่ทุกวัน...แต่พอเข้าม.หกเทอมสองเท่านั้นแหะครับ ไม่รู้ไปตีกับอีกโรงเรียนอีท่าไหนได้กันเฉยเลย
แล้วที่มาของชื่อตี้ก็มาจากแฟนพี่เขาเนี้ยแหละครับ แฟนพี่ตี้ก็ชื่อตี๋เหมือนกัน แฟนเขาก็เลยเปลี่ยนชื่อให้ซะเลย จาก ตี๋นาดาว กลายเป็น ตี้ ที่ย่อมาจากคำว่า ‘คิตตี้’ นั้นเองฟรุ้งฟริ้งเป็นบ้า หลังจากนั้นครูพัฒนาวินัยนี้ตกงานกันเป็นแถว ห้องนั้นเงียบกริบจนครูต้องเรียกพี่ตี้ไปถามว่า ‘ช่วงนี้ไม่ตีกันแล้วหรอ?’ ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี้ไม่ได้ตั้งใจเผานะครับ แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ
“ ไอ่ภู!! เตรียมขึ้นมือแล้วมัวแต่เหม่ออะไรของมึงเนี้ย ” ไอ่ไผ่ว่าพลางเอาศอกสะกิดแขนผม
“ ป่าวๆ...กุแค่...” ยังไม่ทันที่จะอ้าปากพูดต่อ..เสียงที่แอบหน้ากลัวก็ลอยเข้ามาในหูผมทันที
“ นี่!! คุยอะไรกัน ” พี่ตี้กอดอกแล้วมองพวกผมแบบจิกๆ...ผมอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางที่ดูมีจริตขึ้นของพี่เขา
“ มึงไม่ต้องมายิ้มเลยภู..คนอื่นไปพักได้ ส่วนพวกมึงสองคน ขึ้นมือร้อยรอบแล้วค่อยพัก ” ผมกับไอ่ไผ่หันมามองหน้ากันทันที ชิบหาย!! แม่คุณเอ๊ย ขึ้นมือร้อยรอบนี้ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะ...แต่พวกผมสองคนก็ต้องจำใจปฏิบัติไป...
“ เชี่ย!! แม่.งเหนื่อยสัสอะ ” ขณะที่เดินไปหาที่นั่งพัก ผมก็ใช้แรงทั้งหมดที่ยังเหลืออยู่บีบนวดต้นแขนของตัวเองเพื่อบรรเทาอาการปวดไปด้วย
“ ก็เพราะมึงนั่นแหละไอ่ภู ” ไผ่หันมามองผมอย่างคาดโทษ
“ เอ่อหน่า...กุขอโทษเดี๋ยววันนี้ซื้อยาแก้ปวดให้เป็นของขวัญ ”
“ พ่องดิสัส ” ไอ่ไผ่ทำท่าจะโบกผม
“ เห้ย เดี๋ยวๆๆๆ...แม่มึ.งมา ” แต่ยังไม่ทันที่ฝ่ามือมันจะประทับลงมาที่กลางกระบาลของผมก็มีคนๆนึงเดินมา...
“ ต้า ” เจ้าของชื่อนั้นทำให้ไผ่ลดมือลงได้อย่างทันที
“ ไอ่เตี้ยมาพอดีเลย ”
“ มึงก็ไม่ได้สูงไปกว่ากูเลยนะภู ”
“ ภูมึงจะไปไหนก็ไปปะ ” ไอ่ไผ่ทำท่าปัดมือไล่ผม
“ แหม่...แม่มานี้ไล่กุใหญ่เลยนะสัส ”
“ เรื่องของกุ...มึงไปหาพ่อมึ.งนู้นไป ” ไผ่ชี้ไปยังโต๊ะใต้ต้นไม้ที่ร่างของใครบางคนนั่งอยู่
“ เอ่อๆ กุไม่อยู่ให้มดตอมกุหรอก ” ผมยักไหล่ให้มันก่อนที่จะเดินออกมา...แต่ยังไม่ทันไรผมก็เห็นแววของกองทับมดมาแต่ไกลละครับ
‘ ต้า~~ ’
‘ ไรมึง ’
‘ กุปวดแขนอะปวดตรงนี้ ตรงนี้แล้วก็ตรงนี้ ปวดไปหมดเลยเนี้ย ’
‘ จะให้นวดให้ก็บอก ’
‘ รู้ทันจัง...อะนวดให้หน่อยนะครับ ’
‘ พ่องดิสัส ตัวก็สูง...มึงจะให้กุเขย่งนวดให้หรอ ไปหาที่นั่งก่อนดิ ’
‘ แหะๆ ลืมไปมีแฟนเตี้ย ’
‘ เอ่อ กุเตี้ยแล้วไง...ไปนวดเองเลยไป๊ ’
‘ เห้ยๆ กุล้อเล่นหรอก น้า~นวดให้หน่อยนะ ’
โอ๊ยยย...กุจะอ้วก รอให้กุเดินไปไกลกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้นะ...ผมเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่
“ เป็นไง..โดนทำโทษมาอะดิ ”
Thee Part
หลังจากที่ผมซ้อมวิ่งเสร็จผมก็มาหย่อนตูดนั่งแถวม้าหินอ่อนที่เขาซ้อมหรีดกัน ผมรู้ว่าช่วงนี้ภูมันยุ่งทุกคนก็ยุ่งกับงานใหญ่ของโรงเรียนกันหมด ผมก็ยุ่งเรื่องเตรียมร่างกายลงแข่งกีฬาแต่ถึงแม้ว่าผมจะยุ่งแค่ไหนผมก็ไม่เคยลืมวันครบรอบของเรา 2nd Anniversary. ไม่รู้ว่าอีกคนจะยุ่งจนลืมวันนี้เมื่อสองปีที่แล้วได้รึป่าว
“ เป็นไง..โดนทำโทษมาอะดิ ” ผมถามเมื่อเห็นอีกคนทำหน้าบูดมาแต่ไกล
“ เอ่ออะดิ...โคดเหนื่อยเลยเนี้ย ” ภูทิ้งตัวนั่งลงข้างผมพร้อมกับเอาหัวฟุบโต๊ะทันที...
ดวงตาเรียวปิดสนิท ใบหน้าได้รูปนั้นยังทำให้ผมหลงใหลได้เหมือนเดิม...ผมยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปัดผมหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อของอีกคนอย่างเบามือ...
“ เอาผ้าเย็นมั๊ย? ” ไม่ใช่แค่ที่ปลายผมนะครับที่มีเหงื่อที่คอก็มี สงสัยซ้อมหนักจริงๆ
“ อื้อ ”
ผมค้นผ้าเย็นในกระเป๋ากางเกงซ้อมวิ่งเอาออกมาเช็ดหน้าให้อีกคน...ผมเช็ดผ้าไปตามหน้าผากกว้าง ข้างแก้ม สันจมูก คาง แล้วก็ที่คอ จากผ้าที่เคยเย็นเริ่มมีอุณหภูมิสูงขึ้นคงเป็นเพราะเหงื่อและอุณหภูมิที่ถูกละบายออกมาจากร่างกายของอีกคน
“ ธีร์...กูปวดแขน ” คนที่กำลังหลับตาอยู่บ่นงึมงำอยู่ในลำคอ
“ รู้แล้วหน่า...โดนขึ้นมือซะขนาดนั้น ” ผมวางผ้าลงบนหัวอีกคนก่อนจะนวดแขนให้
“ อื้อ..เบาๆหน่ยดิ ”
ผมลดแรงลงตามคำสั่งของภรรยา อิอิ...รีบๆหายเหนื่อยนะ วันนี้มันมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะ
...............................................................................................................................................................................................................
ปล1. คิดถึงภูธีร์จัง
ปล2. กะจะให้มีNCด้วยนะ อิอิ ไม่ได้เขียนมานานคันไม้คันมือจัง
ยังไงก็เม้นๆนะ :) รออ่านเม้นตลอกแหละ อิอิ
ความคิดเห็น