คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 2
Passage 2
‘อะไรจะโชคล้นปานนั้น’
วันมหาเฮง[ซวย] /กัน
“เอาล่ะ ..หัวหน้าห้องในปีนี้ ก็ยังคงเป็นชาครียา ใช่มั้ยจ๊ะ?”
มองด้วยสายตา ใครก็สามารถดูออกได้ว่าครูกำลังกดดันเด็กสาวผู้ตัวเล็กน่ารักและเกิดมามีชีวิตที่เพอร์เฟคอย่าง ‘ซากุระ’ ที่นั่งทำหน้าใส่ซื่อไม่รู้สึกรู้สาอะไรอยู่ข้างผมนี้ ด้วยความที่เป็นคนดี มีน้ำใจ และปฏิเสธคนไม่เป็น แน่นอนทุกคนรู้ว่าคำตอบของเธอคือ...
“ค่ะ ปีนี้ก็ขอฝากตัวกับเพื่อนๆทุกคนอีกครั้งนะคะ ซากุระจะพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเหมือนอย่างที่ผ่านมาค่ะ”
มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด เป็นเรื่องธรรมดา เพราะฉะนั้นสังคมแบบนี้ถึงอยู่ยากน่ะสิ
‘ซากุระอีกแล้วอ่ะแก ชั้นเห็นมันเป็นหัวหน้าห้องตลอดทุกปีเลย ทำดีเอาหน้าล่ะสิไม่ว่า หรือจะหาทางเข้าใกล้ผู้ชายแล้วอ่อยเขา ทำให้เขาชอบ ทำให้ตัวเองเด่นก็ไม่รู้นะแก’
‘เออนั่นสิ ชั้นก็ได้ข่าวมาเหมือนกัน แว่วๆเลยนะ ว่าแอบกิ๊กกั๊กอะไรกับกัน แถมไปวุ่นวายกับวง 19 น. เพื่อเข้าหาพี่ในวงด้วยอ่ะแก เยอะเนอะ?’
“เอาล่ะนักเรียน!! เงียบ ส่วนรองหัวหน้า ชาย 1 หญิง 1 ครูจะสุ่มเลขที่ ในเมื่อไม่มีใครยอมเป็น!!”
‘โหยยย ไรว๊า าาา’
‘ไม่เอาเลขที่ 3 ๆๆๆ ไม่อยากเป็น สาธุๆ’
‘อย่าจับได้เลขที่ผมเล้ยยย T_T’
‘กรี๊ดด ไม่เอ๊า าา สุ่มทำพระแสงเลเซอร์อะไรจ๊ารรรรย์’
“เอาล่ะเงียบ!! เลขที่ 8 กับเลขที่ 31 ลุก!!”
ชิบลอสครับพี่น้อง.....เลขที่ 8 ????? ? มันผมนี่หว่าาาา กรี๊ดดดส์ (?)
“ผมเลขที่ 8 ครับ...”
ผมลุกขึ้นยืนอย่างน่าอายมากกกก และฟีลเหมือนยืนนิ่งกลางสนามรบ สายตาทุกคนจับจ้องมาที่ผม ..อายง้ะ T_T
“หนูเองค่ะ เลขที่ 31”
ซวยซ้ำซวยซ้อนครับ รองหญิงเป็นยัย ‘ยิปโซ’ แพรววริน นางร้ายในละครน้ำเน่า อาร์ตตัวแม่ครับ โฮวววว
“ยินดีที่ได้ร่วมงานค่ะ ^^”
แกยินดีกับผีรึไงซากุร๊าาาา ผมไม่ดีใจด้วยหรอกนะ ถึงผมกับซากุระจะเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่แล้วก็เถอะ แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ กระแสมันจะยิ่งลามขึ้นไปอีก
‘โหยแกดูดิ กันได้เป็นรองชายอ่ะ แบบนี้เตี๊ยมมาแน่ๆเลย ยัยซากุระคงใช้เส้นอ่ะแก ว่ามะ?’
ผมที่เดือดดาลสุดขีดจนฟิวส์ขาดในตอนนี้ จะไม่อายซัก 3 นาทีเพื่อพูดประโยคนี้นะครับทุกคน T_T
“ผมยินดีที่ได้ร่วมงานกับชาครียา และแพรววริน จะทำหน้าที่รองให้ดีที่สุดครับ ไม่ว่าจะต้องเจออุปสรรค หรือเสียงนกเสียงกาหมาแมวที่ไหน ผมก็จะพยายามครับ!!”\
ว่าจบผมรีบนั่งเลยครับบ ก็เสียงฮือฮากันลั่นห้องง้าาา
‘โหย วันนี้กันมาแรงอ่ะแก ปกป้องซากุระอ๊ะเปล่าอ่ะ กิ๊กกันอย่างที่แกว่าจริงป้ะเนี่ย?’
เสียงซุบซิบนินทาลั่นห้องเลยครับงานนี้ เปิดเทอมได้วันที่สอง ผมก็เด่นโคตรแล้วครับ ขอบคุณ T^T
“แพรววริน ยินดีมากกกกกกที่ได้ร่วมงานกับชาครียา และกิตติยากร.....มั้งคะ?”
‘เค้นเสียงด้วยอ่ะแก คนนี้ก็มาแรงไม่แพ้กัน ปีนี้ห้องเรามันส์สุดๆแน่ๆค่าาาา’
‘แค่คิดชั้นก็แซ่บบบ ! แล้วย่ะ แบบนี้ต้องเม้าท์ยาววว’
ปึก!!
จู่ๆแพรววรินก็ทุบโต๊ะขึ้นเสียงดังลั่นห้อง ทำให้ทั้งห้องอยู่ในความเงียบสงบทันที ก่อนนางจะนั่งลงอย่างไม่แคร์สื่อ
‘สงสัยอิจฉาซากุระว่ะแก ไม่ได้เป็นหัวหน้าห้อง ทุบซะแบบ ฮ่ะๆ’
‘นางเคยแคร์ที่ไหนละค้าาา โธ่’
“เอาล่ะๆนักเรียน เงียบก่อน .....วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ขอบใจพวกเธอมากในคาบโฮมรูมนี้ ส่วนชาครียา กิติยากร แพรววริน ครูฝากถือเอกสารบบนโต๊ะหลังห้องพวกนั้นทั้งหมด ไปไว้ที่โต๊ะครูอยู่อาคาร 7 ด้วย ชั้น 3 ตรงกับห้องพยาบาลเลย ไปส่งตอนคาบสุดท้ายก็ได้ถ้าไม่ลืมซะก่อน ครูไปล่ะจ้ะ”
“นักเรียนเคารพ!”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู”
หลังเลิกเรียน 2 ต่อ 2 ? /ซากุระ
ไม่เข้าใจความคิดของครูเลยจริงๆค่ะ ที่สุ่มเลขที่เอา แถมเลือกเราเป็นหัวหน้าห้อง แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ซากุระคนนี้ ยินดีที่ถูกเลือก??
“ซากุระ วันนี้เราไม่ว่างตอนเย็น ต้องรีบกลับไปทำธุระ เธอช่วยไปกับนายกันนั่นสองคนได้มั้ย? เอกสารไปส่งไกลเกิน เรากลัวไปธุระไม่ทันอ่ะ ช่วยทีนะนะ นะนะนะนะ”
ค่ะ..ด้วยความที่ปฏิเสธคนไม่เป็นแบบซื่อๆเลยค่ะ
“ได้จ้ะ งั้น....โชคดีนะยิปโซ พรุ่งนี้เจอกันจ้ะ”
‘โดยหารู้ไม่ว่า บางทีเธอก็ซื่อเกินไป?’
“ยัยยิปโซตั้งใจจะหนีชัดๆเลยอ่ะ เรายังเห็นยัยนั่นไปยืนเกาะกรงส่องผู้ชายแว๊ดๆอยู่ข้างล่างอ่ะ เธอนี่มันซื่อเกินไปจริงๆนะซากุระ”
“ไม่หรอกน่า ยิปโซอาจจะมีธระที่นั่นจริงๆก็ได้”
.....ใช่มั้ย?
“กรี๊ดดด ช่วยด้วยยย!!”
เสียงกรีดร้องดังลั่นกังวานมาจากที่ไหนซักแห่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นที่แคบเมื่อฟังจากลักษณะเสียงแล้ว ระยะใกล้ๆนี่ก็คงจะมีแต่...
“เสียงอะไรน่ะ...แล้วนั่นซากุระ..!!”
“กัน! นายเอาแฟ้มสะสมงานขึ้นไปไว้บนห้องครู เดี๋ยวเราจะไปตามคนมาช่วยก่อน”
“ได้ไงเล่า! ทำไมไม่ให้เราป..”
“อย่างนาย ไม่ไหวหรอกกัน!”
ประโยคสั้นๆประโยคเดียว เล่นเอาคนฟังเจ็บทะลุไปถึงข้างในกันเลยทีเดียว...
“น..นายๆ นายอ่ะ!! เมื่อกี้ได้ยินเสียงกรี๊ดมั้ย รีบไปช่วยเร็ว!”
“ห้ะ? อะไรของเธอ เสียงนั่นมาจากทางไหนล่ะ!?”
ได้โปรด ขอให้ทันทีเถอะ....
นั่นก็แค่เสียงส่วนหนึ่งในความคิดของสาวน้อยวัยกำลังโต นามว่า ‘ซากุระ’ เธอมีเรื่องให้คิดอีกมากมายแต่ก็ไม่เคยบ่นว่ารกสมองสักนิด เธอเต็มใจ และตอนนี้... เธอกำลังเป็นห่วงและแทบจะร้องไห้ออกมาเอามากๆ เธอต้องการให้โรงเรียนสงบสุข แต่กลับมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ต่อให้มองโลกในแง่ดียังไง... ซากุระรีบวิ่งตามเสียงกรีดร้องนั้นอย่างไม่ห่วงและไม่สนตัวเองอีกต่อไป เสียงแบบนั้นมันช่างเป็นเสียงที่คุ้นเคย เสียงเหมือนคนที่รู้จัก..
“เธอได้ยินเสียงจากทางไหน เดี๋ยวเราไปช่วยเอง!”
แฮ่ก ...แฮ่กๆๆ แค่ก..ๆ
“ห..ทาง..น..นั้น ทางนั้น!”
นายเป็นใครกัน..? ชั้นยังไม่รู้จักชื่อของนายเลย...ต่อให้ช่วยได้หรือไม่ได้ ยังไงก็ขอบคุณนะ...
ซากุระมองแผ่นหลังที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของผู้ชายที่กำลังวิ่งไกลลับตาไปในทิศทางที่เสียงดังมา ..ขอให้ทันทีเถอะ..
ในขณะที่มองไปนั้น ซากุระไม่รอช้า รีบลุกจากที่ตรงนั้นเพื่อไปตามหากัน และหาคนมาช่วยทันทีก่อนที่จะสายเกินไป.....ขอให้เราได้พบกันอีกนะคะ คุณ ‘ฮีโร่ ‘
เป็นไงกันบ้างตอนที่ 2 ก็เริ่มมีเรื่องเสียแล้ววววว กรี๊ดดส์! เอ๊ะเอ๋? แล้วตกลงเรื่องมันเป็นยังไงมายังไงกันแน่! แล้วเสียงกรีดร้องที่ว่านั่นเป็นใคร? แล้วคุณ ‘ฮีโร่ ‘ ของซากุระน้อยนั้น เป็นใคร!!? เรื่องที่ยิปโซอู้งานเพื่อไปเกาะลูกกรงส่องผู้ชายนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่? แล้วกันมันหายไปตายไหนแล้วเนี่ยยยยย! ## ติดตามได้ใน ‘MUZIX ดนตรี ทำนอง คำร้อง เพลงรัก’ ค่าาาาาา~
To Be Continued.
![ร้านค้าแจกธีมบทความ](http://i1200.photobucket.com/albums/bb339/Nano_Photo3/th_Untitled-1copy-1.jpg)
ความคิดเห็น