Sin : Lilith Blood - บาปแห่งลิลิธ

ลำดับตอนที่ #3 : 03-heaven

ณ บางแห่งที่พระผู้เป็นเจ้ามองเห็น..

ณ บางแห่งที่แสงสว่างส่องเจิดจ้าที่ไม่แสบตา

ณ บางแห่งที่เป็นที่อยู่ของเหล่าผู้มีปีกสีขาว..

ณ บางแห่งที่มีโต๊ะยาวและเก้าอี้ 7 ตัว หัวโต๊ะ มีร่างของชายที่ขึ้นชื่อว่ามหาเทพ มิคาเอล

“ลูซิเอล” กาบริเอลเอ่ยเปรยขึ้นมาในความเงียบของที่ประชุม ชื่อที่ไม่ควรเอ่ยที่สุด ยิ่งกว่าชื่อต้องห้าม..

“ลูซิเฟอร์” มิคาเอลแก้คำพูดนั้นเมื่อเห็นทุกคนยิ่งเงียบไปกว่าเดิมเมื่อสหายผู้ส่งสารเอ่ยนามเดิมของต้นเหตุสงครามที่ยาวนานจนถึงปัจจุบัน

...ชื่อของจอมปีศาจลูซิเฟอร์ก่อนที่จะร่วงหล่นจากสรวงสวรรค์...

เมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครพูดอะไร กาบริเอลจึงเริ่มสิ่งที่เขาตั้งใจจะพูดตั้งแต่ก่อนเดินเข้ามาในที่ประชุมแห่งนี้ “ข้าเห็นเขาที่วัลฮัลลา”

“วัลฮัลลา สวรรค์แห่งนักรบของพวกไวกิ้ง! แล้วท่านไปที่นั่นทำไม!!” แม้กาบริเอลและเทพทั้ง7ตนที่อยู่ในที่นี้มีสิทธิที่จะไปได้ทุกที่แต่คำถามนั้นก็เอ่ยมาจากยาริเอลเทพที่อายุน้อยที่สุดในที่ประชุม เพราะ วัลฮัลลาสมควรจะเป็นที่ปลอดเทพ มีเพียงวิญญาณนักรบที่หาได้นับถือบรรดาเหล่าเทพที่อยู่ในห้องประชุมแห่งนี้

“ท่านยาริเอล ข้าว่าท่านควรถามมากกว่าว่าทำไมเขาไปที่นั่น” กาบริเอลสวนกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“กลิ่นไม่ดีเอาซะเลย” เสียงพึมพำมาจากเทพอูริเอล เทพผิวสีแทนน้ำผึ้งเพียงหนึ่งในที่ประชุม ผู้เฝ้ามองเหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์ และ จดบันทึกไว้ทุกถ้อยคำ

ก่อนความเครียดที่แผ่กระจายไปยังเทพทุกตน เสียงรำคราญของเทพหนุ่มเพียงหนึ่งเดียวที่มีความสามารถชุบชีวิตเทพด้วยกันอย่างง่ายดายก็ดังขึ้น

“กลัวอะไรกับเทพตกสวรรค์เพียงองค์เดียว ถ้าให้ข้าพูดมันไม่น่ากังวนสักนิด ไอ้พวกผีพวกซาตานในนรกกับบาปอีก 6ที่เหลือยังน่ากังวลมากกว่าไอ้เทพตกสวรรค์ที่ไม่ได้ปรากฏตัวมาตั้งพันๆปีแบบมัน” พร้อมร่างที่ลุกขึ้นหันหลังให้ที่ประชุม ผมสีทองเหมือนมหาเทพมิคาเอลหากแต่เหยียดตรงไม่หยักศกสะบัดให้เหล่าเทพองค์อื่นเบื้องหลัง

“ราฟาเอล” มหาเทพมิคาเอลเรียกชื่อนั้นเพื่อปรามว่าการกระทำนั่นไม่เหมาะสมด้วยเสียงอันเบาอ่อนโยนแต่กลับดังก้องไปทั่วห้อง จนทำให้ ราฟาเอลดูอ่อนลงไปถนัดตา ทั้งๆที่ยังคงหันหลังให้ที่ประชุมอยู่แต่ไม่มีท่าทีแข็งกร้าวต่อต้านอยู่ในที

“ก็เพราะไม่ปรากฏตัวมาเป็นพันๆปีแต่กลับเพิ่งออกมาตอนนี้ ถึงน่ากังวลไม่ใช่หรือไง” ซารีเอล เทพแห่งการปกป้อง ฝีมือไม่แพ้มหาเทพมิคาเอล แต่กระนั้นหลายๆสิ่งก็ยังสู้ไม่ได้ ว่ากันๆ หากมีสงครามสวรรค์ครั้งใด ชื่อของมิคาเอลจะถูกสลักไว้ที่ดาบ ชื่อว่าซารีเอลจะถูกสลักไว้ที่โล่

ซึ่งถ้าจะบอกว่า ดาบ จับเพื่อชัยชนะ โล่ จับเพื่อปกป้องก็คงได้ เขาจึงเป็นเทพแห่งการปกป้อง สันติสุข

ราฟาเอลที่ถูกซารีเอลค้านคำพูด ‘ไม่น่ากังวล’ หันตัวกลับมาจ้องที่ประชุม แต่ยังไม่เดินกลับเข้ามานั่งที่ สายตาสีเขียวมรกตกวาดสายตาไปทั่วโต๊ะประชุม

ไล่ตั้งแต่มหาเทพมิคาเอลหัวหน้าการประชุม..

กาบริเอลที่เริ่มเรื่องนี้..

ยาริเอลเทพที่อายุน้อยที่สุด ...ไอ้หนูนี่เมื่อก่อนยังเป็นแค่เทพที่ตามมิคาเอลต้อยๆอยู่เลย..

ซารีเอล  ...นับวันยิ่งไม่น่าพูดด้วย…

รากูเอล ...จะว่าไปก็ยังไม่ได้เอ่ยอะไรเลยนี่...

สายตาเลื่อนไปมองเทพตนสุดท้ายของโต๊ะ..

อูรีเอล...นัยน์ตาสีเขียวมรกตสบกับนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มเหมือนน้ำลึกในมหาสมุทรของเทพองค์สุดท้ายที่จ้องกลับมา..

อย่าพูดเด็ดขาด ราฟาเอล

อยู่ๆเทพแห่งการรักษาก็หัวเราะลั่นขึ้นมา

“มีอะไรน่าหัวเราะ?” เทพยาริเอลถามเสียงแข็ง ทำให้เทพแห่งการรักษายิ่งหัวเราะหนักกว่าเก่า

..ไอ้หนูนี่กล้าเสียงแข็งกับเราต้องแต่เมื่อไรนะ จำไม่ได้เลย...ราฟาเอลเหยียดยิ้ม

“ราฟาเอล” มหาเทพมิคาเอลปราม เสียงของมหาเทพองค์นี้เป็นอะไรที่ทำให้คนอื่นขัดไม่ได้จริงๆ มันทั้งแข็งและอ่อน ไม่เหมือนคำสั่งแต่เหมือนคำขอร้องที่จำเป็นต้องทำตามไม่อาจขัด ราฟาเอลคิดแบบระอาในตัวเองที่ต้องหยุดหัวเราะเพราะคำพูดของคนๆเดียวที่ปรามตนได้เสมอ

“มิคาเอล ข้าว่าเลิกการประชุมเถอะ ข้าตั้งใจมาบอกข่าวเท่านั้น ถึงประชุมไปเราก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเขามีจุดประสงค์อะไร บางที..” สายตาสีฟ้าเลื่อนจากดวงหน้าของมหาเทพไปมองเทพแห่งการรักษาที่ยืนอยู่ใกล้กับประตูไม่ยอมลงมานั่งที่เดิม “เขาอาจแค่มาเดินเล่นบนสวรรค์ก็ได้..”

คำพูดสุดท้ายเหมือนกัดเทพราฟาเอลมากกว่าจะมีความคิดร่วมกันเพราะไม่ว่าคิดยังไง เทวดาที่ตกสวรรค์จนถูกเรียกว่าปีศาจจะขึ้นมาเดินเล่นบนสวรรค์..มันก็ดูเหมือนจะเป็นตลกฝืดเสียมากกว่า

“แต่เรามีเรื่องจะพูดอีกเรื่อง” มิคาเอลพูดขึ้นอย่างไม่มีใครคาดเดาและยิ่งเรื่องต่อมายิ่งทำให้ทุกตนตกตะลึง “เราจะลงไปโลกมนุษย์”