ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เจ็บ...
-6-
>>> เจ็บ.. <<<
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป..
จองกุกเอาแต่หลบหน้าจินตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่บ้าน อยู่โรงเรียน หรือ ที่ไหนก็แล้วแต่
การกระทำของจองกุก มันทำให้จินรู้สึกผิด
จินเข้าใจ ถ้าน้องจะเกลียดเขา เพราะเขาผิดจริงๆ แต่แค่อยากจะขอโอกาส ได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมด จะได้มั้ย..จองกุก
ม.4/1
"จองกุก ตกลงโกรธอะไรพี่จินอ่ะ" จีมินสะกิดไหล่จองกุก
"ไม่มีอะไรหรอก.."
"จะไม่บอกจริงๆหรอ ?" โฮซอกลูบหัวเพื่อนตัวเล็กอย่างห่วงใย
จองกุกไม่ตอบ แค่ส่ายหน้าเบาๆ
จองกุกไม่อยากบอกใครทั้งนั้น เพราะกลัวคนอื่นมองพี่จินเป็นคนไม่ดี ถึงอยากตะโกนดังๆให้โลกได้รับรู้ ว่าพี่จินจะปล้ำเขาก็เถอะ
เพราะ พ่อของพี่จินเป็นคนมีพระคุณ..
มันเป็นเพราะแบบนี้ หรือเป็นเพราะหัวใจของจองกุกเองกันแน่ ที่อยากปกป้องพี่จิน ?
จองกุกรู้ตัวว่า 'รักพี่จินไปแล้ว' มันยากจะถอนตัว ตัดใจ
อยากลืมพี่จิน..
อยากลืมคนใจร้าย
ที่ทำร้ายเขา ทั้งร่างกายและหัวใจ
ครืด..ครืด..
ไอโฟนสั่น มีไลน์เข้า เอ้ะ ข้อความจากคนที่ให้ดอกกุหลาบจองกุกตอนนั้นนี่ ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร
'มาเจอกันหน่อย ที่ห้องสมุด' ไม่รอช้า จองกุกเก็บไอโฟนลงแล้ววิ่งออกไปจากห้องเรียนของตัวเอง
ถ้าเกิดคนนั้นเป็นพี่จินล่ะ ? จองกุกจะทำหน้าโกรธแล้ววิ่งหนีจริงๆด้วย -3-
บ้าน่า..จะเป็นพี่จินได้ไง พี่เขาเกลียดเราจะตาย
ห้องสมุด
วันนี้แปลกในห้องสมุดไม่มีใครเลย ทั้งที่มันก็เป็นเวลาพักเที่ยงแท้ๆ จองกุกเดินไปหาที่นั่ง รอเวลา หวังว่าคนๆนั้นจะไม่ผิดนัดนะ
"จองกุก" จองกุกรีบหันไปหาเจ้าของเสียงทันที
"พี่นัมจุน.." นี่พี่นัมจุนเป็นคนให้กุหลาบเราหรอ ?
"ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกว่าพี่เป็นคนให้ ก็จองกุกกับไอ่จิน กำลังคบกัน "
"ไม่เป็นไรหรอกครับ" จองกุกก้มหน้าแล้วถอนหายใจ
"ทำไมทำสีหน้าไม่ดีเลยล่ะ ทะเลาะกันหรอ ?"
จองกุกพยักหน้าน้อยๆ
"ถ้าอยากระบายก็..เล่าให้พี่ฟังได้นะ พี่พร้อมรับฟังเรื่องราวของจองกุกทุกอย่าง" นัมจุนยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วนั่งลงข้างๆน้อง
"ถ้าผมเล่า..พี่ต้องไม่โกรธพี่จิน สัญญานะ" จองกุกรู้ว่านัมจุนชอบจองกุก.. เลยอยากที่จะไว้ใจ และต้องการมีคนรับฟัง แบ่งเบาความทุกข์ในใจบ้าง
"อิ้อ" นัมจุนเงียบไปสักพักก่อนจะตอบตกลงไป
"คืนนั้น..หลังจากกลับวันเกิดพี่ยุนกิ ผมพาพี่จินขึ้นไปส่งที่ห้อง เพราะพี่จินเมา" จองกุกก้มหน้าพูดไปด้วยเสียงสั่นๆ พูดเรื่องนี้..แล้วภาพคืนนั้นก็เข้ามา..
"...."
"พอวางพี่จินลงเตียง ผมก็กำลังจะกลับห้องตัวเอง แต่ พี่จินก็จับข้อมือผม..ดึงลงเตียง..และพยายามจะ..อึก " ยังไม่ทันจะพูดจบ นัมจุนก็ดึงตัวจองกุกมาไว้ในอ้อมกอด
"พอแล้ว ไม่ต้องเล่าแล้ว..ลืมมันไปเถอะนะ ต่อไปนี้จะมีแค่พี่...ที่ไม่ทำร้ายจองกุกนะครับ"
กอดแน่นๆ ที่จองกุกไม่เคยได้รับ..จากคนที่ขึ้นชื่อว่า 'แฟน'
จองกุกปล่อยโฮที่เก็บไว้ออกมา คนในอ้อมกอดตัวสั่น นัมจุนลูบหลังปลอบโยนเบาๆ
สัญญาว่าจะไม่โกรธ แต่ไม่ได้สัญญาอย่าจะไม่เกลียดนี่
ซอกจิน มึงมันแม่ง..ไม่สมควรได้รับความรักของคนที่บริสุทธิ์อย่างจองกุก !
17 : 03
จินเพิ่งกลับมาจากการไปเยี่ยมแม่นมที่ รพ. N มา
หมอบอกว่า..
อาการของแม่นมไม่ดีขึ้นเลย กลับแย่ลงทุกวันๆ.. หรือเป็นเพราะคำทำนาย ?
พอที ! แม่งเอ้ย !! เพราะไปเชื่อไอ่คำทำนายเลยทำให้จองกุกตีตัวออกห่างแบบนี้ไง
โธ่เว้ย !!! จิน มึงมันโง่ ! โง่มาก ที่ไปเชื่ออะไรที่พิสูจน์ไม่ได้แบบนั้น
จินถอนหายใจยาว แล้วรีบลงไปห้องนั่งเล่นเพิ่อรอจองกุกกลับมาจากโรงเรียน ยังไงวันนี้ก็จะคุยกันให้รู้เรื่อง จะต้องบอกความจริงกับจองกุกให้ได้
"ขอบคุณนะครับพี่นัมจุนที่มาส่ง" จองกุกโค้งให้นัมจุนที่อยู่บนรถเอ็มเอสเอ็กซ์สีแดง นัมจุนพยักหน้าก่อนจะขับรถออกไป จองกุกมองรถของนัมจุนให้พ้นสายตาก่อนแล้วเดินเข้าบ้าน
จินที่เห็นทุกอย่างตั้งแต่แรก กำมือแน่น
นัมจุน..นี่มึงหยามหน้ากูมาก..
"จองกุก" จินเรียกอีกคนที่กำลังเดินมา แต่จองกุกทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่เห็นและยังเดินต่อไป
"จองกุก มึงจะมากไปมั้ยวะ ฟังกูหน่อยดิ " จินเดินไปดักหน้าจองกุก แล้วดึงมือไว้
"พี่ปล่อยผมเถอะ" จองกุกทำสีหน้าไม่พอใจ พยายามแกะมือออก
"ไม่ปล่อย จนกว่ามึงจะฟังกู ! " จินยังยืนยันคำเดิม
"จะให้ผมฟังอะไรพี่ ?! "
"ฟังเหตุผลไง ฟังเหตุผลกูก่อนดิ แล้วมึงจะโกรธก็โกรธ"
"คนอย่างพี่เคยมีเหตุผลด้วยหรอ ? เพราะเหตุผลของพี่ไง ทำให้ผมเกือบจากโดนพี่ปล้ำ !!" จองกุกจ้องหน้าจิน น้องเถียงออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ถูกไม่รู้ผิด และด้วยอารมณ์ ทำให้จินที่ตอนแรกว่าจะใจเย็นแล้ว แต่แม่งคุยดีๆไม่รู้เรื่องก็งี่เง่าแม่งเลย
"แล้วไงวะ แค่เสียตัวให้ผัวจะตายหรอ เหมือนแม่มึงมึงไง ผู้หญิงขายตัว" จินยิ้มอย่างสมเพชให้อีกคนที่อึ้งไปชั่วคราว
เหมือนโดนยิง คำพูดของจินเป็นกระสุนดีๆที่ยิงมากี่ทีก็เจ็บ..ไปทั้งตัว
"พี่ก็เหมือนกัน ที่แม่นมทิ้งพี่ไป เพราะพี่ทำตัวเอง เดี๋ยวอีกหน่อยพี่ก็ไม่เหลือใคร เพราะพี่ที่ทำตัวต่ำ นิสัยทรามแบบเนี่ย " จินเบิกตากว้าง
ในชีวิตไม่เคยมีใครด่าขนาดนี้มาก่อน
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ จองกุก ! " เขากระชากตัวจองกุกแรง จนร่างเล็กเซกระแทกชนอกกว้าง มือหนาบีบคางเล็กเชิ่ดขึ้น
จินจูบปากจองกุก..ขยี้ปากเล็กแรงๆ จองกุกได้แต่ดิ้นไปดิ้นมา หยาดน้ำใสที่เริ่มหางตา..
เป็นรสจูบที่ไม่น่าหลงใหล ไร้ซึ่งความรู้สึก มีแต่ความเจ็บปวด ปากของพี่จินยังรุกร้ำเข้ามาเรื่อยๆ..จองกุกรู้สึกหายใจไม่ออก มือเล็บทุบอกกว้างรัวๆ
แรงสุดท้ายที่มีอยู่ผลักคนตัวสูงออกห่างและ..
เพี้ยะ !!!!!!!
มือนุ่มๆ ผิดกลับแรงตบนั้น..มันช่างเจ็บ ความแสบและชาโดนเต็มๆที่แก้มของจินจนหันไปตามทิศตบ
"พี่จินแม่ง ไม่เคยเข้าใจผม เสียแรงที่ผมหลงรักพี่หมดหัวใจ ! " จองกุกสะอื้น แววตาของน้องเต็มไปด้วย น้ำตา แห่งความบอบช้ำ.. ร่างเล็กวิ่งขึ้นบ้านไป..
00 : 38
'พี่จินแม่ง ไม่เคยเข้าใจผม เสียแรงที่ผมหลงรักพี่หมดหัวใจ'
ประโยคเดิมๆยังดังอยู่ในหัวของของจิน
จองกุก..มึงพูดจริงรึป่าว มึงไม่ได้หลอกกูใช่มั้ย ?
รู้...ว่าจองกุกด่า แต่ไม่โกรธเลย มันเหมือนคำสารภาพรักมากกว่า
จองกุก รู้มั้ย มึงพูดย่างงี้ กูดีใจยังไงไม่รู้วะ
แต่ กูไม่รู้หัวใจตัวเอง ว่ารักมึงด้วยรึป่าว
ยังไงก็จะต้องคุยกับจองกุกให้รู้เรื่อง บอกความจริงแม่ง ถ้าจะบอกจริงๆด้วยตังเองก็คง..จะไม่ฟังกันสินะ ต้องมีตัวช่วย
ไม่ใช่แค่จินที่ยังไม่หลับ จองกุกเองก็ด้วย
ปากเล็กเม้มลงหากันเบา นิ้วของจองกุกแตะที่ริมฝีปากตัวเอง
จูบที่รักษาเอาไว้ให้คนที่รัก มันก็เป็นของคนที่รักแล้วจริงๆด้วย แต่ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
ครืด..ครืด...ครืด..ครืด...
ไอโฟนจองกุกสั่น เพราะมีสายโทรเข้า เป็นเบอร์แปลกๆ
"ฮัลโหลครับ" จองกุกรับสาย
"ฮัลโหล จองกุก นี่พี่ยุนกินะ" อ่า..พี่ยุนกิทำไมโทรมาดึกจัง
"มีอะไรรึป่าวครับ ? "
"จินมันจะปล้ำจองกุกหรอ ? "
"...." รู้สึกอึ้ง..ใครบอกเรื่องนี้กับพี่ยุนกิ..
"ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่อยากเล่าอะไรให้ฟังเกี่ยวกับไอ่จิน"
"....."
"ฟังดีๆนะจองกุก คือว่า.."
เช้าวันใหม่เริ่มขึ้นอีกครั้ง
จองกุกยังไม่มีสมาธิจะทำอะไรทั้งนั้น เขายังคงคิดถึงคำพูดของพี่ยุนกิเมื่อคืน มันเป็นเรื่องจริง จริงๆหรอ ? พี่จินจะตาย..จริงๆหรอ ไม่หรอก นี่อาจจะเป็นแผนของพี่จินก็ได้ ใครจะไปเชื่อ
"จองกุก กูจะไปส่ง" จินสะพายกระเป๋า เดินลงมาจากบันได
"ไม่ต้อง"
"หึ รอนัมจุนมันมารับ มีผัวคนเดียวไม่พอสินะ"
"พี่จิน !!"
"กูจะไปส่ง"
"ไม่"
"หางเสียง ?"
"ไม่..ครับ"
รถเอ็มเอสเอ็กซ์สีแดงของนัมจุนจอดลงหน้าบ้าน จองกุกหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่ง ก่อนจะขึ้นรถนัมจุนแล้วขับออกไป
จินสบถ นี่มึงเป็นอะไรวะ จองกุก เกลียดกูขนาดนั้นเลยหรอ ได้ ! ในเมื่ออย่างใสใสไม่สำเร็จ
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่เอาด้วยมนต์ ก็ต้องเอาด้วยคาถา หึหึ..
นัมจุนส่งจองกุกถึงห้องเรียน จองกุกโบกมือบ๊ายบายพี่นัมจุนก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะประจำ
"แรดเนอะ" เสียงนักเรียนหญิงที่นั่งเป็นกลุ่มพูดขึ้นลอยๆแต่หันมาทางจองกุก
จองกุกได้แต่นั่งเงียบๆ ฟังคำจิกด่าของยัยพวกนั่นต่อไป
"จองกุกกี้ ~ " จีมินที่เพิ่งมาถึงเดินมากอดคอจองกุกไว้
"มาสายนะนาย"
"ก็นิดหน่อยน่ะ เออ จองกุก เห็นพี่จินกำลังยืนคุยกับผู้หญิงคนนึง สวยมากๆเลยล่ะ" จีมินพูดไปจัดของไป จองกุกเม้มปากลง รู้สึกน้อยใจไงไม่รู้..
"ช่างเขาสิ"
"อืมม วันนี้เวรเราทำความสะอาดแต่ฉันต้องกลับก่อนอ่ะ ที่บ้านงานยุ่ง โฮซอกก็ไม่สบายมา ร.ร.ไม่ได้ เหลือแค่จองกุก ฝากหน่อยนะ" จีมินทำหน้ารู้สึกเสียดาย แต่จองกุกก็แค่ยิ้มแล้วบอกไม่เป็นไร
16 : 07
จินรับโทรศัพท์ของทางโรงพยาบาล N
"ฮัลโหล"
"คะ คุณ คิม ซอกจิน ใช่มั้ยคะ ? "
"ใช่ครับ"
"ญาติของคุณที่อยู่ห้อง 433 เสียชีวิตแล้วคะ" เหมือนโลกหยุดนิ่ง จินถึงกับเข่าอ่อน น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่เคยไหลง่ายๆ กลับไหลออกมาเหมือนท่อแตก..
แม่นม..จากไปแล้ว ต่อไปนี้เขาจะอยู่กลับใคร
ที่คำทำนายบอก..คงจริงสินะ
ได้อย่าง เสียอย่าง
เพราะจองกุก..ที่ดื้อด้านไม่ยอมกันดีๆ
จองกุก คราวนี้มึงไม่รอดหรอก
4/1
นัมจุนลบกระดาน ส่วนจองกุกกวาดห้อง
วันนี้พี่นัมจุนอาสาช่วยทำเวร ทั้งที่บอกไม่ต้องๆก็ยังจะทำอีก -3-
"พี่นัมจุนเหนื่อยมั้ย ?" จองกุกมองตาแป๋วไปที่นัมจุน
"ไม่หรอก เห็นหน้าจองกุกก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ"
"พี่นัมจุนอ่ะ พูดอะไรเนี่ยย"
"ฮาๆๆ มาช่วยพี่ตรงนี้หน่อยสิ" นัมจุนกวักมือเรียก คนตัวเล็กวิ่งมาอย่างเร็วโดยไม่ทันมองว่ามีเศษขยะอยู่พื้น
"จองกุก ขยะ ระวังเหยียบนะ "
"อ้ะ !" จองกุกก้าวขาหนี แต่ก็ผิดท่าเลย จะล้มลงแต่มือของนัมจุนก็คว้าไว้ ดึงขึ้นมากอดทันพอดี
"เป็นอะไรมั้ย" นัมจุนกระชับอ้อมกอดไว้
"มะ..ไม่เป็นไรครับ" คนตัวเล็กหน้าแดงนิดๆเพราะอยู่ใกล้พี่นัมจุนมากเกินไปแล้ว
"ดีแล้วล่ะ.." นัมจุนยิ้มบางๆ
"นัมจุน มึง !" เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นจากข้างหลัง นัมจุนยังไม่ทันจะหันไป ร่างของนัมจุนก็ถูกกระชากออกจากจองกุก
หมัดหนักๆของจิน เสยเข้าที่หน้านัมจุนจนเซ เจ้าตัวก็พยุงตัวเองหลบหมัดต่อไป แล้วสวนหมัดคืนจินเต็มแรง
"มายุ่งไรกับเมียกูวะ !!"
"มึงทำเขาเสียใจขนาดไหน หัดดูตัวเองซะบ้าง มึงมันไม่ดีเอง !!"
"มึงดีนักสินะ ของเพื่อนมึงยังกล้าเสียบต่อ !!"
"มึงแม่ง..เว้ยยย !!!"
ทั้งสองเริ่มต่อยกันรุนแรงขึ้น..จองกุกเองก็เลยต้องวิ่งเข้าไปห้าม
"หยุดนะ !! หยุดทั้งคู่" จองกุกดึงแขนจินออกมาสุดแรง ทำให้ทั้งสองตัวออกจากกัน
ทั้งคู่หอบแรง..จองกุกมองเห็นเลือดที่ไหลซิบออกจากมุมปากพี่จิน มือเล็กกอดแขนพี่จินแน่นด้วยความเผลอตัว
นัมจุนเองก็เห็น...มือของจองกุกและสายตาที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน ว่ายังไง..จองกุกก็เลือกอยู่ฝ่ายจิน ไม่ใช่ตัวเขา..
"บอกมึงครั้งสุดท้ายนะนัมจุน แฟนกู กูดูแลได้" จินกำมือแน่น สายตาคมมองตานัมจุนอย่างจริงจัง
"อย่าทำให้จองกุกเสียใจ" นัมจุนเช็ดเลือดที่คิ้วออก เพราะคิ้วแตก...แล้วหยิบกระเป๋านร.เดินออกจากห้องไป
......
"จองกุก.." จินหันไปหาคนตัวเล็กแล้วกอดแน่น
"..." จองกุกเริ่มไม่เข้าใจกับการกระทำของพี่จิน ที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
"กลัวหรอ ?"
"ไม่..ครับ"
"กลับไปทำแผลที่บ้านให้หน่อยดิ"
20 : 00
ห้องจิน
จองกุกค่อยๆทำแผลที่มุมปากพี่จินอย่างเบามือ สายตาของจินจองไปที่น้องไม่ยอมละ จนจองกุกรู้สึกอึดอัด
มันเงียบเกินไป..
คนบ้า มองอะไร เค้าเขินนะ -///-;;
"เออ..หมัดพี่นัมจุนเจ็บมั้ยครับ ?" จองกุกชวนคุยเพื่อกลบความเงียบ
"ลองดูมั้ยล่ะ"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากเจ็บ"
"นัมจุนทำอะไรมึงมั้ย ?"
"ไม่ครับ ผมแค่จะล้ม แล้ว..พี่เขาก็ช่วย"
"ช่วยเชี่ยอะไร มันจะแต๊ะอั๋งมึง"
"มีพี่คนเดียวอ่ะ ที่คิดอย่างงี้"
"แสดงว่ามึงยอม ?"
"บ้าหรอ ผมไม่ยอมหรอก"
"เออ ดี กูหึง"
"เอ๊ะ ' ' ?"
"กูหึง -__________- ! "
"อ่อ ~"
"แล้วก็เลิกแรดด้วย"
"ผมไม่ได้แรดนะ"
"แรด"
"เอ้ะ พี่เลิกว่าผมงี้สักทีเหอะ" จองกุกลุกขึ้นเดินหนี แต่มือของจินเร็วกว่า ดึงน้องกุกมากอดไว้ก่อน
"โอ๋ๆ ตัวเล็กไม่งอนนะ ผัวรักไงเลยพูดไปอ่ะ เดี๋ยวรางวัล" จินกอดรัดฟัดเหวี่ยงน้องอยู่นาน
"พี่จินน ปล่อยผมนะ !" จองกุกดิ้นๆ แต่จินก็หอมแก้มน้องไป
"เข้ามาห้องกู อย่าหวังว่าจะออกไปง่ายๆเหอะ" จินดันจองกุกลงเตียง แล้วระดมหอมน้อง
"พี่จินนนน งื้ออ ปล่อยผมนะ T////T !! " จินเห็นน้องเบ้ปากจะร้องเลยปล่อยไป จองกุกวิ่งหนีออกจากห้องพี่จินไม่คิดชีวิต
"ระวังนะตัวเล็ก คราวหน้าไม่รอดแน่ " เสียงไล่หลังของจินตาจองกุกมา คนตัวเล็กวิ่งเข้าห้องปิดประตูล็อคห้องไว้แน่น
ไอ่พี่จินบ้าา ไม่ตลกนะเว้ย ฮือออ Y/////Y
เด็กเอ้ยเด็กน้อย ~ ฉันกินนายแน่ แต่ขอเก็บไว้นานๆหน่อยล่ะกัน
จินจับมุมปากที่ตัวเล็กทำแผลให้แล้วเดินไปอาบน้ำสบายใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่า...น้องจองกุกจะคลั่งตาย -/////- !!!
#end chapter 6
ไม่มีอะไรเลยคะ T-T
พี่จินเริ่มดีกับน้องกุกล่ะน้า ~ ><
ว่าจะหาที่ลง nc อยู่แต่ก็...ไม่รู้จะลงไหน 5555 (โง่มาก..) ไรท์ต้องสอบโอเน็ต เข้าค่าย บลาๆๆคะ ไม่ค่อยมีเวลาแต่งต่อเลย ฮือออ T^T ยังไงก็ใกล้วาเลนไทน์แล้ว ใครอ่านฟิคเรื่องนี้ ขอให้สมหวังนะคะ ขอบคุณค่าา
* เม้นและโหวตหน่อยนะคะะ พลีสส *
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น