ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : so girl
chapter 9
>>> so girl <<<
"ตั้งใจเรียนนะ ตัวเล็ก"
จินยืนโบกมือให้คนตัวเล็กที่ยิ้มหวานแล้วเดินไปนั่งโต๊ะประจำตัวของตน
การที่จินทำอย่างนี้ ในสายตาของทุกคน กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เพราะตั้งแต่กลับจากไปทริปที่ทะเล จินก็ทำแบบนี้มาตลอด ตอนแรกก็ฮือฮามากหรอก จินรำคาญเลยประกาศตัวออกไปเลย
จะเรียกว่า คบหากันแบบเปิดเผยก็ว่าได้
ขายาวก้าวออกจากที่เดิมเตรียมมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนของตน แต่ โฟนในกระเป๋ากางเกงมีการแจ้งเตือน ไลน์เข้า
คุณมีข้อความใหม่
Dad : ฝากดูแลลูกสาวคุณซันจิด้วย เขาไหว้วานฝากพ่อไว้ ดูแลให้ดี
จากข้อความข้างต้นไม่มีชื่อ จิน แม้แต่ตัวเดียว
เขาไหว้วานฝากพ่อ..ไม่ได้ฝากผมนี่ -_-
คุณ เรียวจิ ซันจิ คือเพื่อนรักของพ่อ ที่เป็นชาวญี่ปุ่น ท่านทำงานเกี่ยวกับธุรกิจมืด การใช้ชีวิตและการอยู่อาศัยเลยต้องเน้นความปลอดภัยอย่างสูง และคนที่เกี่ยวข้องก็ไม่ปลอดภัยเช่นเดียวกัน
พ่อนี่หาเรื่องมาให้ตลอดเลยวะ
4/1
"นักเรียน โรงเรียนเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่นมานะ เข้ามาสิ มินากิ" เสียงอาจารย์ที่ปรึกษาดังคน ทุกคนในห้องเรียนดูตื่นเต้นมาก สายตาต่างจับจ้องไปที่หญิงสาวร่างเล็กตัดผมหน้าม้า ผมสีน้ำตาลคาราเมล ตากลมโต ดูอ่อนโยนเป็นมิตร ปากนิดจมูกหน่อย รวมๆแล้วน่ารักมากเลยทีเดียว
"แจ่มวะ -..-" โฮซอกที่นั่งหาวอยู่ตอนแรก กลับทำหน้าหื่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
"จะฟ้องพี่ยุนกิ" จีมินยิ้มมุมปากให้โฮซอก ทำเอาคนฟังหน้าเหวอขึ้นมาทันที ก่อนศึกน้ำลายจะเริ่มก่อตัว
จองกุกมองไปที่เพื่อนร่วมห้องคนใหม่ แล้วเซ้นบางอย่างก็เกิดขึ้น จองกุกรู้สึก..ไม่ค่อยชอบเธอยังไงไม่รู้
"เรียวจิ มินากิ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ฝากเนืัอฝากตัวด้วยนะคะ ^^" เธอโค้งอย่างสุภาพ
"รับฝากหัวใจด้วยมั้ยครับ ? ฮิ้วววววว" เสียงโห่หอน(?) ของนักเรียนชายกลุ่มใหญ่ดังขึ้น จนอาจารย์ที่ปรึกษาต้องกระแอ่มให้เงียบ
"เอาล่ะ มินากิ หาที่นั่งได้" เธอพยักหน้าก่อนเจ้าตัวจะเดินไปหาโต๊ะที่นั่งว่าง โต๊ะข้างจองกุก..
เธอหันมายิ้มให้จองกุกอย่างน่ารัก จองกุกเองก็ยิ้มตอบกลับ ก่อนบรรยกาศในห้องจะเริ่มเข้าสู่การเรียนการสอนปกติ
เธอก็ดู..น่ารักดีนะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
6/9
จินที่กำลังหลับตานอน ใส่หูฟังและไม่สนใจกับอะไรในห้อง เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็ต้องสะดุดกับบางอย่าง..ที่น่าสนใจ
หญิงสาวผมยาวดำ หน้าม้าปัดข้าง ปากสีชมพู กับดวงตาที่กลมโตแต่..ดูไม่อ่อนโยนสักเท่าไหร่ กำลังก้าวเท้าเข้ามาในห้องขณะที่อาจารย์กำลังสอน อย่างหน้าตาเฉย
เธอกวาดสายตาไปหาที่ว่างและวางกระเป๋าลงโต๊ะข้างจิน
"อ่า..นักเรียน นี่ เด็กใหม่นะ เพิ่งย้ายมา แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยสิ เรียวจิ ริริน "
เธอทำหน้าเมยเฉยก่อนจะหยิบไอพอดในกระเป๋านักเรียนขึ้นมาฟังและฟุบลงโต๊ะ..
บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบขึ้นมาทันที
ยัยนี่..ไม่ธรรมดา
ผมเอานิ้วจิ้มๆไหล่เธอเบาๆเชิงเป็นสัญญาให้เตือน
เธอเงยหน้าขึ้นก่อนจะดึงหูฟังออก
"มีอะไร"
"อาจารย์บอกให้แนะนำตัว" ผมพูดก่อนจะหันหน้าไปทางอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง
เธอยืนขึ้นก่อนจะพูด..
"จารย์ก็บอกชื่อหนูไปแล้วนี่คะ คนมีสมองก็น่าจะรู้นะว่าหนูชื่ออะไร" พูดจบก็นั่งลงและฟุบโต๊ะต่อ
....
สตั้น เงิบ เอ๋อแดก..
อาจารย์ถอนหายใจแล้วหันไปสนใจกระดานเพื่อทำการสอนต่อ
ยัยนี่ เป็นใครกันแน่ ?
16 : 54
จองกุกส่งข้อความมาว่าให้กลับก่อน เพราะมีเวรทำความสะอาดห้องและรายงานต่อ จินคิดว่าก็คงจะดีเหมือนกัน กลับมาพักผ่อนที่บ้านก่อน เดี๋ยวค่อยไปแอบดูน้องว่าจะแอบมีกิ๊กรึป่าว
จินขับรถออกจากโรงเรียนไปได้สักพักก็เห็นยัยเด็กใหม่เมื่อเช้า เดินขึ้นรถสายทาง
'ขับรถตามยัยนี่คงจะดี'
เมื่อตัดสินใจได้อย่างนั้นเขาก็หักพวงมาลัยรถตามรถสายทาง
ขับมาเรื่อยๆ..ก็เริ่มจะคุ้นทาง.. แต่ ไม่ใช่หรอกมั้ง
รถจอดลงที่หน้าปากซอยบ้านข้างจิน..
หืม บ้านยัยนี่อยู่ซอยเดียวกันหรอเนี่ย ?
แต่จินก็ต้องเปลี่ยนความคิด..
เพราะสิ่งที่เขาคิดมามันผิดทั้งหมด
ริรินหยุดที่หน้าบ้านตระกูลคิม ก่อนจะเดินเข้าไป
ไม่คิด จินขับรถเข้าไปจอดในโรงรถ ขายาวรีบก้าวออกมาและมุ่งไปดักหน้าริริน
"เธอ เข้ามาทำไม?" จินจ้องใบหน้าสวยอย่างสงสัยและเอาเรื่อง แต่ผิดกับใบหน้าสวยที่นิ่งเรียบ
"ที่พักของฉัน"
"ที่พัก ? "
4/1
จองกุกกำลังจะเริ่มทำความสะอาด เขาจับไม้กวาดขึ้นมาแล้วเริ่มกวาดพื้นห้อง
"แฮ่ม.." เสียงกระแอ่มเล็กๆของบางคนดังมาจากหน้าห้อง
"มินากิ ? " จองกุกขมวดคิ้วเล็กน้อย หญิงสาวเดินเข้ามาหาแล้วยิ้มหวาน
"ให้เราช่วยมั้ย ? "
"ไม่เป็นไรหรอก เวรเรา เราทำเอง"
หญิงสาวส่ายหัวก่อนเจ้าตัวจะเดินไปลบกระดานที่หน้าห้อง
"ทำไมเธอดื้อจัง"
"เราก็เป็นอย่างงี้ล่ะ ยิ่งห้ามยิ่งเหมือนยุ อ่อ..เรียกเราว่านากิก็ได้นะ ให้เรียกชื่อนี้ได้เฉพาะคนสำคัญ.." เธออมยิ้มก่อนจะเขย่งลบกระดานต่อ
คนสำคัญ ?
1 ชม.ต่อมา
จองกุกเดินมาพร้อมกับมินากิ ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนาน
มินากิ เป็นคนน่ารัก..ในสายตาของจองกุก เธอมีเสน่ห์
"แล้ว..บ้านนากิอยู่แถวไหน เราไปส่งมั้ย?" จองกุกอาสาไปส่งเพราะตอนนี้ก็มืดแล้ว ยิ่งเป็นผู้หญิงที่มาต่างถิ่นอีก คงอันตรายมาก
"อืม..จำไม่ค่อยได้อ่ะ แต่ขึ้นรถเมล์สายนี้ไปก็ถึงอ่ะ"
"จริงหรอ สายเดียวกันเลย" พอพูดจบประจำทางก็เคลื่อนตัวมาจอดที่ป้าย
ทั้งคู่ขึ้นรถประจำทางแล้วก็เริ่มคุยกันเรื่อยๆ จนรถประจำทางจอดที่ป้ายข้างหน้า
"อ่า ถึงแล้วล่ะ ลงป้ายนี้ เข้าไปในซอยนี่ บ้านหลังใหญ่ๆนั้นล่ะ ถึงเลยยย"
จองกุกเลิกคิ้วอย่างงวยงง นั้นมัน..บ้านพี่จิน ?
"หลังเดียวกันเลยนะ.." จองกุกพูดเสียงเบาเกินกว่าหญิงสาวจะได้ยิน
"อ้าว แล้วบ้านจองกุกหลังไหนล่ะ ?"
"หลังเดียวกันกับนากิ" พูดจบก็เดินเข้าบ้านไป พอถึงห้องนั่งเล่นจองกุกก็เลิกคิ้วอีกครั้งเมื่อเห็นนากิอีกคน...ไม่สิ ต้องบอกว่าผู้หญิงอีกคนที่เหมือนนากิ
นี่ มันอะไรกัน ?
"อ้าว ไปโรงเรียนวันแรกก็พาผู้ชายเข้าบ้านแล้วหรอ มินากิ" หญิงสาวคนที่หน้าเหมือนมินากิหันไปมองมินากิที่เดินตามหลังจองกุกเข้ามา ด้วยสายตาหยามเหยียด
"พี่ริริน..ทำไมพูดแบบนี้คะ" มินากิพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเหมือนคนจะร้องไห้
"นี่มันอะไรกัน จองกุกมานี่" จินที่เพิ่งเปลี่ยนยูนิฟอร์มนักเรียนเสร็จก็เดินมาอยู่กลางวงสนทนา กวักมือเรียกเด็กของตัวเองให้มาหา
จองกุกเดินไปตามเสียงเรียกของพี่ที่รัก มือของจินคว้ามือน้องไปกุมแน่น
"เด็กนายหรอ จิน" ริรินมองด้วยหางตา
"อืม ที่นี้ก็อยู่ใครอยู่มันซะ ห้ามใครแตะต้องจองกุก ทำแค่นี้ก็พอ" จินดูมีสีหน้าจิงจีงกับคำพูด จองกุกเองก็แอบดีใจที่ได้ยินอย่างงี้..
"ฉันไปล่ะ" ริรินพูดก่อนจะลุกจากโซฟาเดินไปยังห้องของตน
"นั้น ริริน ลูกสาวของเพื่อนพ่อ จะมาอยู่บ้านเราสักพัก แล้วนี่.." จินหยุดคำพูดไว้ สายตามองไปยังมินากิ
"ชื่อ เรียวกิ มินากิคะ น้องของพี่ริริน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่จิน.." ไม่ว่าเปล่านากิเดินมาจับมือจินไว้แน่น แววตาของเธอมัน..เหมือนไม่ได้คิดอะไรแบบพี่น้อง ในความรู้สึกของจองกุกนะ..
จินยิ้มแล้วก็เช็คแฮนด์เบาๆตามมารยาท
"พา..หนูไปดูห้องหน่อยสิคะพี่จิน"
"จำได้ว่าแม่บ้านพาไปแล้วนิ"
"เออ..คือ..หนูจำทางไม่ค่อยได้น่ะคะ" นากิยิ้มแห้งๆให้แล้วเอามือเกาหัว
"อืม จองกุกไปรอกูบนห้องไป" จองกุกเม้มปาก..แต่ก็พยักหน้าแล้วยอมไปแต่โดยดี เมื่อกี้ยังรู้สึกดีอยู่เลย ทำไมตอนนี้มัน..โหว่งๆชอบกล
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กพ้นสายตาไปแล้ว จินก็เดินนำมินากิไป จนมาถึงหน้าห้องที่มีประตูไม้สีชมพูและป้ายชื่อติดไว้ด้วยชื่อของ มินากิ
"อืม ถึงล่ะห้องเธอ"
"ว้าวว ดูพิเศษจังเลยนะคะ พี่จินทำให้หนูหรอคะ?" พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นบวกกับท่าทีร่าเริง แต่อีกฝ่ายก็ยังยืนนิ่งอยู่ดี..
"ป่าว พ่อพี่ทำไว้รอน่ะ"
รู้สึกหน้าแตก..เบาๆ
"อื้ม..พี่จินกับจองกุกนี่..เป็นอะไรกันหรอคะ" คำถามไร้เดียงสาขอมินากิ ทำให้จินชะงัก
"ถามทำไม ?"
"ไม่รู้ก็ได้คะ.. อ่อ พี่เรียกหนูว่านากิเฉยๆก็ได้นะคะ..ชื่อนี้ให้เรียกเฉพาะคนสำคัญ.."
"คนสำคัญ ?"
"คะ.. บายนะคะ ฝันดีคะ พี่จิน" นากิเข้าห้องไปด้วยใบหน้าแดงเพราะเขินอาย
จินยิ้มน้อยๆก็จะเดินไปจากหน้าห้อง
จองกุกเห็นรอยยิ้มนั้น..รอยยิ้มที่เคยเป็นของเขา..
ทำไมนากิต้องพูดแบบนี้ด้วย..เคยพูดกับเขา แล้วมาพูดกับพี่จิน..
เธอต้องการอะไรกันแน่นากิ ?
ภายในห้องของนากิ เธอกำลังวิดีโอคอลกับเพื่อนสนิทที่ญี่ปุ่น
(จริงหรอ ? ผช.ทั้งสองคนเลยหรอ ?" เพื่อนปลายสนทนาค่อยข้างตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ฟังจากเพื่อนรัก
"ก็ใช่น่ะสิ หึ ทั้งคนพี่ คนน้อง เลือกไม่ถูกวะแก" จากหญิงสาวไร้เดียงสา กลับกลายเป็นนางมารร้ายที่แสยะยิ้มมองกล้องอยู่
(แบ่งมาสักคนสิ)
"โน ของอย่างนี้ใครดีใครได้" พูดจบก็หยิบไวน์มาจิบไปด้วย
(เธอนี่มันนางมารร้าย..)
หญิงสาวหยิบดอกกุหลาบมาจากแจกันราคาแพงและเริ่มดึงกลีบออกมา..ทีละกลีบ
"ฉันจะเอา..ใครดีนะ ซอกจิน จองกุก ซอกจิน จองกุก ซอกจิน.." กุหลาบกลีบสุดท้ายถูกดึงออกจากดอก
เธอกรีดยิ้มและปิดกล้องลง
"หึ..จะเอาให้หลงโงหัวไม่ขึ้นเลย..พี่จินที่รัก"
- end chapter 10 -
สั้นๆ..นะคะ ชาปนี่สั้น เชื่อว่าหลายคนเริ่มหมั่นไส้นากิแล้วสินะ ไรท์ก็เช่นกัน 555555
พี่จินจะเปลี่ยนใจ จะอ่อนไหวกับนากิรึป่าว..
แล้วจองกุก..จะทำยังไง
อีกทั้ง ริรินอีก จะร้ายเหมือนน้องสาวรึป่าว
ติดตามต่อไปนะคะ
coming soon chapter 11..
chapter 9
>>> so girl <<<
"ตั้งใจเรียนนะ ตัวเล็ก"
จินยืนโบกมือให้คนตัวเล็กที่ยิ้มหวานแล้วเดินไปนั่งโต๊ะประจำตัวของตน
การที่จินทำอย่างนี้ ในสายตาของทุกคน กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เพราะตั้งแต่กลับจากไปทริปที่ทะเล จินก็ทำแบบนี้มาตลอด ตอนแรกก็ฮือฮามากหรอก จินรำคาญเลยประกาศตัวออกไปเลย
จะเรียกว่า คบหากันแบบเปิดเผยก็ว่าได้
ขายาวก้าวออกจากที่เดิมเตรียมมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนของตน แต่ โฟนในกระเป๋ากางเกงมีการแจ้งเตือน ไลน์เข้า
คุณมีข้อความใหม่
Dad : ฝากดูแลลูกสาวคุณซันจิด้วย เขาไหว้วานฝากพ่อไว้ ดูแลให้ดี
จากข้อความข้างต้นไม่มีชื่อ จิน แม้แต่ตัวเดียว
เขาไหว้วานฝากพ่อ..ไม่ได้ฝากผมนี่ -_-
คุณ เรียวจิ ซันจิ คือเพื่อนรักของพ่อ ที่เป็นชาวญี่ปุ่น ท่านทำงานเกี่ยวกับธุรกิจมืด การใช้ชีวิตและการอยู่อาศัยเลยต้องเน้นความปลอดภัยอย่างสูง และคนที่เกี่ยวข้องก็ไม่ปลอดภัยเช่นเดียวกัน
พ่อนี่หาเรื่องมาให้ตลอดเลยวะ
4/1
"นักเรียน โรงเรียนเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่นมานะ เข้ามาสิ มินากิ" เสียงอาจารย์ที่ปรึกษาดังคน ทุกคนในห้องเรียนดูตื่นเต้นมาก สายตาต่างจับจ้องไปที่หญิงสาวร่างเล็กตัดผมหน้าม้า ผมสีน้ำตาลคาราเมล ตากลมโต ดูอ่อนโยนเป็นมิตร ปากนิดจมูกหน่อย รวมๆแล้วน่ารักมากเลยทีเดียว
"แจ่มวะ -..-" โฮซอกที่นั่งหาวอยู่ตอนแรก กลับทำหน้าหื่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
"จะฟ้องพี่ยุนกิ" จีมินยิ้มมุมปากให้โฮซอก ทำเอาคนฟังหน้าเหวอขึ้นมาทันที ก่อนศึกน้ำลายจะเริ่มก่อตัว
จองกุกมองไปที่เพื่อนร่วมห้องคนใหม่ แล้วเซ้นบางอย่างก็เกิดขึ้น จองกุกรู้สึก..ไม่ค่อยชอบเธอยังไงไม่รู้
"เรียวจิ มินากิ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ฝากเนืัอฝากตัวด้วยนะคะ ^^" เธอโค้งอย่างสุภาพ
"รับฝากหัวใจด้วยมั้ยครับ ? ฮิ้วววววว" เสียงโห่หอน(?) ของนักเรียนชายกลุ่มใหญ่ดังขึ้น จนอาจารย์ที่ปรึกษาต้องกระแอ่มให้เงียบ
"เอาล่ะ มินากิ หาที่นั่งได้" เธอพยักหน้าก่อนเจ้าตัวจะเดินไปหาโต๊ะที่นั่งว่าง โต๊ะข้างจองกุก..
เธอหันมายิ้มให้จองกุกอย่างน่ารัก จองกุกเองก็ยิ้มตอบกลับ ก่อนบรรยกาศในห้องจะเริ่มเข้าสู่การเรียนการสอนปกติ
เธอก็ดู..น่ารักดีนะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
6/9
จินที่กำลังหลับตานอน ใส่หูฟังและไม่สนใจกับอะไรในห้อง เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็ต้องสะดุดกับบางอย่าง..ที่น่าสนใจ
หญิงสาวผมยาวดำ หน้าม้าปัดข้าง ปากสีชมพู กับดวงตาที่กลมโตแต่..ดูไม่อ่อนโยนสักเท่าไหร่ กำลังก้าวเท้าเข้ามาในห้องขณะที่อาจารย์กำลังสอน อย่างหน้าตาเฉย
เธอกวาดสายตาไปหาที่ว่างและวางกระเป๋าลงโต๊ะข้างจิน
"อ่า..นักเรียน นี่ เด็กใหม่นะ เพิ่งย้ายมา แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยสิ เรียวจิ ริริน "
เธอทำหน้าเมยเฉยก่อนจะหยิบไอพอดในกระเป๋านักเรียนขึ้นมาฟังและฟุบลงโต๊ะ..
บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบขึ้นมาทันที
ยัยนี่..ไม่ธรรมดา
ผมเอานิ้วจิ้มๆไหล่เธอเบาๆเชิงเป็นสัญญาให้เตือน
เธอเงยหน้าขึ้นก่อนจะดึงหูฟังออก
"มีอะไร"
"อาจารย์บอกให้แนะนำตัว" ผมพูดก่อนจะหันหน้าไปทางอาจารย์ที่ยืนอยู่หน้าห้อง
เธอยืนขึ้นก่อนจะพูด..
"จารย์ก็บอกชื่อหนูไปแล้วนี่คะ คนมีสมองก็น่าจะรู้นะว่าหนูชื่ออะไร" พูดจบก็นั่งลงและฟุบโต๊ะต่อ
....
สตั้น เงิบ เอ๋อแดก..
อาจารย์ถอนหายใจแล้วหันไปสนใจกระดานเพื่อทำการสอนต่อ
ยัยนี่ เป็นใครกันแน่ ?
16 : 54
จองกุกส่งข้อความมาว่าให้กลับก่อน เพราะมีเวรทำความสะอาดห้องและรายงานต่อ จินคิดว่าก็คงจะดีเหมือนกัน กลับมาพักผ่อนที่บ้านก่อน เดี๋ยวค่อยไปแอบดูน้องว่าจะแอบมีกิ๊กรึป่าว
จินขับรถออกจากโรงเรียนไปได้สักพักก็เห็นยัยเด็กใหม่เมื่อเช้า เดินขึ้นรถสายทาง
'ขับรถตามยัยนี่คงจะดี'
เมื่อตัดสินใจได้อย่างนั้นเขาก็หักพวงมาลัยรถตามรถสายทาง
ขับมาเรื่อยๆ..ก็เริ่มจะคุ้นทาง.. แต่ ไม่ใช่หรอกมั้ง
รถจอดลงที่หน้าปากซอยบ้านข้างจิน..
หืม บ้านยัยนี่อยู่ซอยเดียวกันหรอเนี่ย ?
แต่จินก็ต้องเปลี่ยนความคิด..
เพราะสิ่งที่เขาคิดมามันผิดทั้งหมด
ริรินหยุดที่หน้าบ้านตระกูลคิม ก่อนจะเดินเข้าไป
ไม่คิด จินขับรถเข้าไปจอดในโรงรถ ขายาวรีบก้าวออกมาและมุ่งไปดักหน้าริริน
"เธอ เข้ามาทำไม?" จินจ้องใบหน้าสวยอย่างสงสัยและเอาเรื่อง แต่ผิดกับใบหน้าสวยที่นิ่งเรียบ
"ที่พักของฉัน"
"ที่พัก ? "
4/1
จองกุกกำลังจะเริ่มทำความสะอาด เขาจับไม้กวาดขึ้นมาแล้วเริ่มกวาดพื้นห้อง
"แฮ่ม.." เสียงกระแอ่มเล็กๆของบางคนดังมาจากหน้าห้อง
"มินากิ ? " จองกุกขมวดคิ้วเล็กน้อย หญิงสาวเดินเข้ามาหาแล้วยิ้มหวาน
"ให้เราช่วยมั้ย ? "
"ไม่เป็นไรหรอก เวรเรา เราทำเอง"
หญิงสาวส่ายหัวก่อนเจ้าตัวจะเดินไปลบกระดานที่หน้าห้อง
"ทำไมเธอดื้อจัง"
"เราก็เป็นอย่างงี้ล่ะ ยิ่งห้ามยิ่งเหมือนยุ อ่อ..เรียกเราว่านากิก็ได้นะ ให้เรียกชื่อนี้ได้เฉพาะคนสำคัญ.." เธออมยิ้มก่อนจะเขย่งลบกระดานต่อ
คนสำคัญ ?
1 ชม.ต่อมา
จองกุกเดินมาพร้อมกับมินากิ ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนาน
มินากิ เป็นคนน่ารัก..ในสายตาของจองกุก เธอมีเสน่ห์
"แล้ว..บ้านนากิอยู่แถวไหน เราไปส่งมั้ย?" จองกุกอาสาไปส่งเพราะตอนนี้ก็มืดแล้ว ยิ่งเป็นผู้หญิงที่มาต่างถิ่นอีก คงอันตรายมาก
"อืม..จำไม่ค่อยได้อ่ะ แต่ขึ้นรถเมล์สายนี้ไปก็ถึงอ่ะ"
"จริงหรอ สายเดียวกันเลย" พอพูดจบประจำทางก็เคลื่อนตัวมาจอดที่ป้าย
ทั้งคู่ขึ้นรถประจำทางแล้วก็เริ่มคุยกันเรื่อยๆ จนรถประจำทางจอดที่ป้ายข้างหน้า
"อ่า ถึงแล้วล่ะ ลงป้ายนี้ เข้าไปในซอยนี่ บ้านหลังใหญ่ๆนั้นล่ะ ถึงเลยยย"
จองกุกเลิกคิ้วอย่างงวยงง นั้นมัน..บ้านพี่จิน ?
"หลังเดียวกันเลยนะ.." จองกุกพูดเสียงเบาเกินกว่าหญิงสาวจะได้ยิน
"อ้าว แล้วบ้านจองกุกหลังไหนล่ะ ?"
"หลังเดียวกันกับนากิ" พูดจบก็เดินเข้าบ้านไป พอถึงห้องนั่งเล่นจองกุกก็เลิกคิ้วอีกครั้งเมื่อเห็นนากิอีกคน...ไม่สิ ต้องบอกว่าผู้หญิงอีกคนที่เหมือนนากิ
นี่ มันอะไรกัน ?
"อ้าว ไปโรงเรียนวันแรกก็พาผู้ชายเข้าบ้านแล้วหรอ มินากิ" หญิงสาวคนที่หน้าเหมือนมินากิหันไปมองมินากิที่เดินตามหลังจองกุกเข้ามา ด้วยสายตาหยามเหยียด
"พี่ริริน..ทำไมพูดแบบนี้คะ" มินากิพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเหมือนคนจะร้องไห้
"นี่มันอะไรกัน จองกุกมานี่" จินที่เพิ่งเปลี่ยนยูนิฟอร์มนักเรียนเสร็จก็เดินมาอยู่กลางวงสนทนา กวักมือเรียกเด็กของตัวเองให้มาหา
จองกุกเดินไปตามเสียงเรียกของพี่ที่รัก มือของจินคว้ามือน้องไปกุมแน่น
"เด็กนายหรอ จิน" ริรินมองด้วยหางตา
"อืม ที่นี้ก็อยู่ใครอยู่มันซะ ห้ามใครแตะต้องจองกุก ทำแค่นี้ก็พอ" จินดูมีสีหน้าจิงจีงกับคำพูด จองกุกเองก็แอบดีใจที่ได้ยินอย่างงี้..
"ฉันไปล่ะ" ริรินพูดก่อนจะลุกจากโซฟาเดินไปยังห้องของตน
"นั้น ริริน ลูกสาวของเพื่อนพ่อ จะมาอยู่บ้านเราสักพัก แล้วนี่.." จินหยุดคำพูดไว้ สายตามองไปยังมินากิ
"ชื่อ เรียวกิ มินากิคะ น้องของพี่ริริน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่จิน.." ไม่ว่าเปล่านากิเดินมาจับมือจินไว้แน่น แววตาของเธอมัน..เหมือนไม่ได้คิดอะไรแบบพี่น้อง ในความรู้สึกของจองกุกนะ..
จินยิ้มแล้วก็เช็คแฮนด์เบาๆตามมารยาท
"พา..หนูไปดูห้องหน่อยสิคะพี่จิน"
"จำได้ว่าแม่บ้านพาไปแล้วนิ"
"เออ..คือ..หนูจำทางไม่ค่อยได้น่ะคะ" นากิยิ้มแห้งๆให้แล้วเอามือเกาหัว
"อืม จองกุกไปรอกูบนห้องไป" จองกุกเม้มปาก..แต่ก็พยักหน้าแล้วยอมไปแต่โดยดี เมื่อกี้ยังรู้สึกดีอยู่เลย ทำไมตอนนี้มัน..โหว่งๆชอบกล
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กพ้นสายตาไปแล้ว จินก็เดินนำมินากิไป จนมาถึงหน้าห้องที่มีประตูไม้สีชมพูและป้ายชื่อติดไว้ด้วยชื่อของ มินากิ
"อืม ถึงล่ะห้องเธอ"
"ว้าวว ดูพิเศษจังเลยนะคะ พี่จินทำให้หนูหรอคะ?" พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นบวกกับท่าทีร่าเริง แต่อีกฝ่ายก็ยังยืนนิ่งอยู่ดี..
"ป่าว พ่อพี่ทำไว้รอน่ะ"
รู้สึกหน้าแตก..เบาๆ
"อื้ม..พี่จินกับจองกุกนี่..เป็นอะไรกันหรอคะ" คำถามไร้เดียงสาขอมินากิ ทำให้จินชะงัก
"ถามทำไม ?"
"ไม่รู้ก็ได้คะ.. อ่อ พี่เรียกหนูว่านากิเฉยๆก็ได้นะคะ..ชื่อนี้ให้เรียกเฉพาะคนสำคัญ.."
"คนสำคัญ ?"
"คะ.. บายนะคะ ฝันดีคะ พี่จิน" นากิเข้าห้องไปด้วยใบหน้าแดงเพราะเขินอาย
จินยิ้มน้อยๆก็จะเดินไปจากหน้าห้อง
จองกุกเห็นรอยยิ้มนั้น..รอยยิ้มที่เคยเป็นของเขา..
ทำไมนากิต้องพูดแบบนี้ด้วย..เคยพูดกับเขา แล้วมาพูดกับพี่จิน..
เธอต้องการอะไรกันแน่นากิ ?
ภายในห้องของนากิ เธอกำลังวิดีโอคอลกับเพื่อนสนิทที่ญี่ปุ่น
(จริงหรอ ? ผช.ทั้งสองคนเลยหรอ ?" เพื่อนปลายสนทนาค่อยข้างตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ฟังจากเพื่อนรัก
"ก็ใช่น่ะสิ หึ ทั้งคนพี่ คนน้อง เลือกไม่ถูกวะแก" จากหญิงสาวไร้เดียงสา กลับกลายเป็นนางมารร้ายที่แสยะยิ้มมองกล้องอยู่
(แบ่งมาสักคนสิ)
"โน ของอย่างนี้ใครดีใครได้" พูดจบก็หยิบไวน์มาจิบไปด้วย
(เธอนี่มันนางมารร้าย..)
หญิงสาวหยิบดอกกุหลาบมาจากแจกันราคาแพงและเริ่มดึงกลีบออกมา..ทีละกลีบ
"ฉันจะเอา..ใครดีนะ ซอกจิน จองกุก ซอกจิน จองกุก ซอกจิน.." กุหลาบกลีบสุดท้ายถูกดึงออกจากดอก
เธอกรีดยิ้มและปิดกล้องลง
"หึ..จะเอาให้หลงโงหัวไม่ขึ้นเลย..พี่จินที่รัก"
- end chapter 10 -
สั้นๆ..นะคะ ชาปนี่สั้น เชื่อว่าหลายคนเริ่มหมั่นไส้นากิแล้วสินะ ไรท์ก็เช่นกัน 555555
พี่จินจะเปลี่ยนใจ จะอ่อนไหวกับนากิรึป่าว..
แล้วจองกุก..จะทำยังไง
อีกทั้ง ริรินอีก จะร้ายเหมือนน้องสาวรึป่าว
ติดตามต่อไปนะคะ
coming soon chapter 11..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น