ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ทางเลือกสุดท้าย
-5-
>>> ทางเลือกสุดท้าย <<<
กฎของแฟนคิม ซอกจิน
1.รักแต่จินคนเดียว
2.ห้ามนอกใจ ห้ามชอบใคร
3.ห้ามรับของจากใคร
4.ห้ามดื้อ เชื่อฟังทุกคำพูด
5.ห้ามทิ้งจินก่อน
6.รักจิน
.
.
.
100.รักจิน
*ทำผิดกฎจะโดนลงโทษ*
นี่มันอะไรกัน =[]= ?!
จองกุกมองข้อความในแผ่นกระดาษ สลับกับหน้าพี่จิน อย่างไม่เก็ต
"ทำให้ได้ล่ะ กฎก็ไม่มีอะไรมาก" สิ้นเสียงพี่จินก็เดินผิวปากไปอย่างชิลๆ สบายใจเฉิ้บ จองกุกได้แต่อ่านซ้ำไปซ้ำมา แล้วยู่ปาก พี่จินเกินไปแล้วนะ อะไรกันอ่ะ เพิ่งคบกันเมื่อวาน นอนคิดทั้งคืนละมั้งเนี่ย ง่อวว
จากแค่เมื่อวาน..
เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
วันนี้คือวันที่ 31 ของเดือน ซึ่งแปลว่า มันไม่มีโอกาสอีกแล้ว พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร ซอกจินไม่มีทางรู้
วันพรุ่งนี้เขายังจะมีลมหายใจอยู่รึป่าว ?
วันพรุ่งนี้ ชีพจรแล้วหัวใจของเขายังจะเต้นอยู่รึป่าว ?
วันพรุ่งนี้ร่างกายของเขาจะยังเคลื่นไหวได้อยู่รึป่าว ?
ซอกจินล้างหน้าล้างตาหลังจากที่เตะฟุตบอลพักเที่ยงเสร็จ ความเย็นจากน้ำไหลจากกลุ่มผมลงมาโดนตัวผ่านเสื้อนักเรียนสีขาว ทำให้เห็นเนื้อหนังที่แนบกับเสื้อนักเรียน คาดว่าถ้าสาวๆเห็นเขาในสภาพนี้คงละลายไปกองกับพื้น ว่าแล้วก็..เซลฟี่อัพหน่อยแล้วกัน
จินหยิบไอโฟนขึ้นมาถ่ายรูปตัวเอง แค่กล้องสดก็หล่อมากมาย -..-
จินเข้าเฟสบุ๊คแล้วกำลังจะกดอัพรูปภาพ แต่..คิดไปแล้ว..เอาให้ตัวเล็กดูแค่คนเดียวดีกว่า
ห้องสมุดโรงเรียน ฮ.บ.
จองกุกอ่านหนังสือคนเดียวเงียบๆ จีมินกับโฮซอกคงลอกงานอยู่บนห้อง
ไม่มีอะไรจะสบายใจเท่ากับการอ่านหนังสือในห้องสมุดอีกแล้ว ที่ๆเงียบสงบ ไม่มีใครมารบกวน ~
ครืด..ครืด..
นั่นไง ตัวรบกวน -____________-'
( 1 ข้อความจาก พี่จินของน้องกุก )
ไลน์เข้าไอโฟน จองกุกหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน
รูปภาพจินอยู่ในชุดนักเรียน ผมและตัวเปียกน้ำ พี่จินโรคจิตอ่ะ ! แต่ก็นะ..หล่อจัง -///-
จองกุกกดบันทึกรูปภาพไว้ ก่อนจะเอาหนังสือไปเก็บแล้วเดินออกจากห้องสมุดไป
"น้องครับ" เสียงทุ้มๆของใครบางคนดังขึ้นจากข้างหลัง
"ครับ ?" จองกุกหันกลับไป ผู้ชายตัวสูง ในมือ ถือกระเป๋าดินสอแล้วยื่นให้
"ของน้องน่ะ น้องลืมไว้ในห้องสมุด"
"ขอบคุณนะครับ พี่นัมจุน.."
"ทีหลังก็อย่าลืมอีกนะ จองกุก" นัมจุนยิ้มให้น้อยๆ
"ไม่ลืมฮับ งั้น..ผมไปนะครับ พี่นัมจุน ^^" จองกุกก้มหัวให้แล้วหันหลังกลับ
นัมจุนได้แต่กุมหัวตัวเอง ทำไมไม่ตัดใจสักทีวะนัมจุน..ของเพื่อนมึงนะ
เสียงอ๊อดเลิกเรียนดังขึ้น
จีมินบิดขี้เกียจ ก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋า
"จองกุกรายงานวิชาอังกฤษ ฉันกับโฮซอกจะไปวันนี้ทำบ้านนายนะ" จีมินหยิบหัวข้อรายงานขึ้นมาจากช่องโต๊ะแล้วยัดเข้ากระเป๋าเป้
"อื้อ แต่ต้องเบาๆนะ อย่าเสียงดังละ ห้องพี่จินอยู่ข้างๆเดี๋ยวโดนดุเอา" จองกุกจัดสมุดการบ้านใส่กระเป๋า
"ก็นะ เกรงใจแฟนไง อิจฉาคนมีแฟนเว้ย ~ จีมินเราโสดมาเป็นแฟนกันม่ะ" โฮซอกทำปากจู๋แล้วอ้าแขนเข้าไปหาจีมิน แต่เจ้าตัวก็หลบทันแล้วเอากระเป๋าฟาดไปหลายที
"ฝันไปเถ้ออ ไปหาพี่ยุนกิของนายโน่น ชอบเขาไม่ใช่อ่อ โฮซอกชอบพี่ยุนกิ โฮซอกชอบพี่ยุนกิ โฮซอกชอบพี่ยุนกิ ~" จีมินแซวเป็นเพลงก่อนทีจะวิ่งหนีโฮซอกที่กำลังจะวิ่งไล่ตาม
"ย๊าา ! ไอ่เตี้ย ปากมากไปแล้วนะ !! " โฮซอกวิ่งไล่จีมินออกจากห้องไป จองกุกหัวเราะเบาก่อนจะสะพายเป้แล้วเดินตามออกไป
จะบอกพี่จินว่าไงนะ..ไอ่สองตัวแสบนั้นก็ยิ่งเสียงดัง เดี๋ยวจะหาว่าใหญ่มาจากไหน ถึงกับจะพาใครต่อใครเข้าบ้านก็ได้ ข้อหานี้เต็มๆ งื้ออ ทำไงดี T^T
"จองกุกๆนั่นพี่จินนี่นา นายรีบไปเคลียร์กันเร็ว เรื่องทำรายงานอ่ะ" จีมินดันหลังจองกุกไปทางพี่จิน
จินมองเห็นจองกุก ก่อนจะยกมือให้ จองกุกเดินไปด้วยท่าทีเงอะๆงะๆ อึกอัดแหะ T-T
"พี่จินครับ.." จองกุกก้มหน้าก้มตาพูด
"หือ มีอะไร ทำไมต้องก้มหน้าพูดด้วย - -" จินเชยคางจองกุกขึ้นแล้วจ้องหน้า
"คือ..วันนี้ผมไม่กลับด้วยนะครับ เพราะว่ามีทำรายงานกับเพื่อน" จองกุกทำหน้าตาเรียกคะแนนสงสาร พร้อมจ้องตาพี่จินด้วยดวงตากลมๆแป๋วๆ
"จะไปทำที่ไหน" พี่จินทำหน้านิ่ง..
"ที่บ้านผมครับ บนห้องผม" และก็หน้านิ่งขึ้นไปอีก..
"ไม่อนุญาติ"
"ละ..แล้วผมจะเอาอะไร ส่งพรุ่งนี้ครับ T^T"
"ก็ไม่ต้องดิ ขาดสักงานไม่ตายห่าหรอก"
"ใจร้ายยย หรือว่า..จะให้ผมไปทำบ้านเพื่อนอ่ะ ?"
"มึงก็รู้อยู่แก่ใจ กูไม่ยอมอยู่แล้ว"
"พี่จินไม่มีเหตุผลเลย ! "
"เหตุผลน่ะ กูมี"
"อะไรครับ ???"
"วันนี้มึงต้องไปวันเกิดเพื่อนกู กับกู เข้าใจ๊ ?"
"แล้วเพื่อนผมล่ะ ?" จองกุกหันหลังไปหาเพื่อนทั้งสอง จินชะโงกหน้าดูเห็นจีมินกำลังยิ้มแห้งๆ และโฮซอกที่กำลังยิ้มโชว์เงิงมาให้
เพื่อนมึงไม่ปกติจริงๆเลย จองกุก -_________-"
"เรียกมันมาดิ" จองกุกขมวดคิ้วไม่เก็ต แต่ก็ต้องหันไปกวักมือเรียกเพื่อนทั้งสองคนมา
จีมินกับโฮซอกเดินไปเกาหัวไป พี่จินเรึยกไปทำไมวะ ? เรียกไปด่าแน่ๆเลย T[]T !!
"พวกมึงอ่ะ คืนนี้ไปวันเกิดเพื่อนกูหมดเลยแล้วกัน"
"ห้ะ !?!? " จีมิน โฮซอก และจองกุกประสานเสียงตกใจโดยมิได้นัดหมาย พร้อมหันมามองหน้ากัน
"แล้วรายงานผมล่ะ ??" จองกุกประท้วง
"ก็บอกแล้วไง ไม่ต้องส่ง"
"ไม่ได้นะ มันตั้ง 20 คะแนนเลยนะครับ แล้วพี่จินรู้มั้ย แค่ 10 คะแนน มันก็ขึ้นแล้วนะเกรดหนึ่ง หน่วยกิตม.ปลายมันไม่น้อยกว่า ม.ต้นนะครับ แล้วอีกอย่าง...อุ้บ !" จองกุกโดยมือหนาของพี่จินปิดปากเอาไว้
"เห้ย พอๆ จะพูดอะไรกันนักหนาวะ เอาไปทำด้วยดิ ไปๆ ไปขึ้นรถ เดี๋ยวมันจะค่ำจะมืด" จินลากเด็กทั้งสามขึ้นรถสปอร์ตสีขาวของเขา
"เดี๋ยวพี่จิน วันเกิดใครครับ ?" โฮซอกขึ้นรถแล้วปิดประตูรถลง หันไปถามพี่จิน
"วันเกิดยุนกิ" จินสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
อั้ยยะ ! พรมลิขิตแน่เลยที่จะได้เจอพี่ยุนกิ -..-
โฮซอกยิ้มย่องอย่างพอใจ จีมินเลยเอาศอกถุ้งหน้าท้อง
"ยิ้มยังกับโรคจิต รู้ว่าจะได้เจอพี่เขาก็เก็บอาการหน่อยดิ - -"
"มึงไม่ใช่กู ไม่เข้าใจหรอก -..- ~"
21 : 32
บ้านของยุนกิ
บรรยากาศในงานวันเกิด ไม่สิ ต้องเป็นวงเหล้าเล็กๆมากกว่า ไม่ค่อยจะคึกคักเท่าไหร่
จินโอบจองกุกไว้ตลอดเวลา เดี๋ยวก็ป้อนนั้นป้อนนี่ให้น้อง ส่วนนัมจุนก็นั่งเงียบๆ เก็บอาการดีสุดๆ
โฮซอกก็มองยุนกิอยู่นั่นแหล่ะ กลัวไม่รู้รึไงว่า มอง
สุดท้าย จีมิน..รู้สึกจะมากินอย่างเดียว กินไม่ลืมหูลืมตาเลย =__________="
23 : 00
ดึกขึ้นก็เริ่มแยกวง..
แล้วยิ่งดึกยิ่งคึก !
เด็กน้อยทั้งสามคนก็ก้มหน้าก้มตาเขียนรายงาน
จองกุกรู้สึกไม่มีสมาธิในการทำ เพราะ เดี๋ยวก็ได้ยินเสียงของรุ่นพี่ทั้งสามดังมาเป็นระยะ
"เอ้า ชนแก้วเว้ยย" พี่ยุนกิพูดเสียงดัง พร้อมกับชูแก้วเหล้าขึ้น
"ชนน ~ " จินยกขึ้นแล้วชนแก้วกับนัมจุน
คือ ตอนแรกก็ไม่คุยกันหรอกนะ มาดจะตายแต่ละคน จนเมาได้ที่..เลยเริ่มมั่ว แอลกอฮอลเนี่ยบางทีก็มีประโยชน์ให้คนเป็นมิตรกันได้นะเนี่ย - -"
"ดื่มๆ วันนี้วันดี วันสิ้นเดือนเว้ย" นัมจุนหน้าแดงเพราะฤทธิ์เหล้า และเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง
"วันที่ 31 ป่าว ว้าา ? กูมีเรื่องต้องทำวะ ฮึก.." จินหรี่ตาลงแล้วทำหน้าหื่นไปหายุนกินิดๆ
"ฮึ่ยย ไม่ธรรมดานะ เมิงง เนี่ย อึก..โชคดีวะเพื่อนน" ยุนกิทำหน้าหื่นกลับแล้วตีไหล่จินแรง
"ไม่อ้าวว ม่ายพูดด" จินทำปากจุ๊ๆ ก่อนจะลอบมองไปทางจองกุก จะได้กินเด็กแล้ว หึหึหึ
00 : 00
งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา
ยุนกิลากนัมจุนเข้าบ้านเพราะเมาอย่างแรงกลับไม่ได้ ส่วนรถจินก็ให้โฮซอกขับไปส่งจีมิน ก่อนจะส่งตัวเอง
หน้าที่จองกุก..เลยต้องค่อยๆถูๆไถๆรถไป เรื่อยๆ เคยเห็นพี่จินขับก็พอจะจำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็มาถึงบ้านโดยปลอดภัย นี่ถือว่า โชคดีมากกก จองกุกปลื้มครับ ขับรถมาบ้านได้ T^T
ฟุบ !
จองกุกทิ้งร่างของพี่จินลงบนเตียงในห้องพี่จิน คนอะไรหนักเป็นบ้าเลย ห้องก็อยู่ชั้นบน กว่าจะลากพี่จินมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โธ่เอ้ย จองกุก
เฮ้อ ~ จบสักทีนะ วันที่แสนเหนื่อยล้า ต้องของตัวไปอาบน้ำนอนก่อนล่ะ ~
หมับ !
ข้อมือของจองกุกถูกมือหนาของพี่จินดึงไว้ ทั้งทีเจ้าตัวยังหลับตาอยู่
"พะ..พี่จิน.." จองกุกพยายามแกะมือจินออก แต่พยายามเท่าไหร่ ก็ไม่ออกสักที
"จองกุกอ่า.." จินละเมอ แล้วออกแรงฉุดข้อมือลง จนตัวจองกุกเซลงไปทับร่างจินบนเตียง ก่อนแขนยาวๆจะกอดน้องไว้แน่น
"พี่จิน ปล่อยผมนะ" จองกุกเริ่มดิ้น จินเลยกดข้อมือไว้ก่อนจะพลิกตัวคร่อมร่างจองกุกไว้
สายตาทั้งคู่สบกันตรงๆ ตอนนี้จองกุกเหมือนต้องมนต์สะกด จินยิ้มน้อยๆก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปที่ซอกคอขาว แล้วเริ่มไซร้..
"พี่จิน ! ไม่นะ !! ปล่อยผม " จองกุกดิ้นสุดแรง อีกทั้งใบหน้าที่เบนหนี แต่จินหรอจะสนใจ
"จองกุก มึงเป็นของกูเถอะ มันเป็นทางเลือกสุดท้าย" มือหนากดข้อมือเล็กแรงอีก
"อึก..พี่จิน..พี่ไม่ควรทำอย่างนี้..อึก" น้ำใสๆไหลอาบแก้มจองกุก จินหยุดการกระทำ แล้วเอานิ้วโป้งปาดแก้มน้องอย่างอ่อนโยน
"จองกุก..หยุดพูดแล้วอยู่นิ่งๆ ! " จากมือทีอ่อนโยน กลับกลายเป็นบีบแก้มให้เชิ่ดขึ้น จองกุกสะอื้นหนัก หัวใจเต้นแรงและรัว
ไม่นะ..มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้
พี่จิน..ผมเกลียดพี่ !!!
จินปลดเนกไทชุดนร.จองกุกออก แล้วโยนทิ้ง แต่จองกุกก็ยังดิ้นอีก
"อย่าบังคับให้กูต้องใช้ความรุนแรง.." จินกำหมัด เขาชกเข้าที่ท้องน้อยจองกุก ร่างเล็กหลับตาแน่น รู้สึกจุกและเจ็บไปหมด.. ไม่มีแรงอีกแล้ว..
จินกระตุกยิ้มมุมปาก นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้ออย่างใจเย็น
จองกุกได้แต่หลับตาแน่น และยอมรับกลับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้น..
ก๊อกๆ
จินหยุดมือแล้ว สบถคำหยาบออกมา ใครวะ มาขัดจังหวะ
แต่ก็ใช่ว่าจะสนใจ เขามองไปที่จองกุกแล้วยังคงดำเนินสิ่งที่จะทำต่อไป
ก๊อกๆๆๆๆ
"โธ่เว้ย !!" จินผลักตัวจองลงเตียงแล้วเดินไปเปิดประตูอย่างหัวเสีย อย่าให้รู้นะว่าใคร จะด่าแม่งเลย
ทันทีที่ประตูเปิดออก จินก็ต้องเบิกตากว้าง
"เห็นจองกุกรึป่าวจ้ะ ?" หญิงสาวตัวเล็กที่หน้าคล้ายๆจองกุกยืนอยู่หน้าห้อง
แม่ของจองกุก..ถามจินแล้วมองหน้าจินอย่างสงสัย
ชิบหาย..งานเข้าแล้วไง
"คิดว่าเด็กนั้นอยู่ห้องฉันรึไง เหลวไหล ไม่มีหรอก" จินทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"งั้น..น้าขอเข้าไปดูหน่อยนะจ้ะ"
"มะ..ไม่ได้.." ยังไม่ทันจะพูดจบ หญิงร่างเล็กก็เดินเข้าไปอย่างเร็ว
ตายห่า !!!!
บนเตียง
ไม่มีใคร..
มีแค่ผ้าคลุมเตียงที่ยับยู่ยี้
จินขมวดคิ้วแล้วเดินตามเข้าไป อะไรกันเมื่อกี้ยัง..
"น้องอยู่ไหน?"
"เห็นว่ามีมั้ยล่ะ ? ไม่มีก็เชิญออกไป"
หญิงร่างเล็กหรี่ตามองด้วยแววตาจับผิด ก่อนจะเดินออกไป
จองกุก..มึงอยู่ไหน ?
กูขอโทษ..
ปัง !!
เสียงประตูปิดลงแรง คนตัวเล็กแบกร่างที่บอบช้ำ รอยจ้ำที่คอ..กลับมาห้องตัวเอง
พี่จิน..คนใจร้าย ใจดำ หลงไว้ใจสนิท ที่แท้ก็หวังแค่..
บ้า ! บ้าที่สุด !!!!
จองกุกเกลียดพี่จิน !
เสียงสะอื้นและร้องไห้ดังระงมห้องของจองกุก คนตัวเล็กค่อยๆเดินไปที่เตียงนอน
เสื้อที่โดนถอดออกเกือบหมด
รอยช้ำที่ข้อมือ
รอยจ้ำแดงที่ซอกคอ..
จองกุกเม้มปากแน่น เขาปาดน้ำตาออก แต่มันก็ยังไหลลงมาไม่หยุด
หมดกัน..ความสัมพันธ์ที่วาดฝันไว้..
เมื่อ 2 ปีที่แล้ว
นักเรียนชายนับสิบกำลังเตะฟุตบอลอย่างเอาเป็นเอาตาย
"เท่เป็นบ้าเลย ~ " เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ขยับแว่นตาหนาเตอะ พูดกับตัวเอง
จองกุก..ยืนเกาะรั้วโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียง การแอบมองรุ่นพี่ ฮ.บ. เตะบอลหลังเลิกเรียน เป็นงานประจำของจองกุกไปแล้ว
ความจริง..จองกุกไม่ได้มาดูฟุตบอลหรอก
"เฮ้ยๆ จิน รับ !" นักฟุตบอลเบอร์ 6 ส่งบอลให้ นักฟุตบอลเบอร์ 4
คิม ซอกจิน รับลูกบอลไว้ได้ เขาเลี้ยงลูกหลบฝ่ายตรงข้ามได้อย่างคล่องแคล่ว หาจังหวะเหมาะๆ และ.. เตะเข้าประตูไป อย่างสวยงาม !
"เยส !!! " จินกระโดดขึ้นกลางอากาศด้วยความดีใจ
"วู้ๆๆ ! ไอ่จินทำประตูอีกแล้วเว้ย " เพื่อนๆในทีม วิ่งเข้ามาแท็คมือกับจิน
ไม่ได้มาดูฟุตบอล..
แต่มาดูรอยยิ้มของ นักฟุตบอลเบอร์ 4 ที่ชื่อว่า คิม ซอกจิน นักเรียน ม.4/9 ของโรงเรียน ฮ.บ.ต่างหากล่ะ
รถประจำทางมาแล้ว จองกุกหันไปมองพี่จิน แล้วยิ้มบางๆให้ (ถึงแม้พี่เขาจะไม่เห็นก็เถอะ) ก่อนขยับแว่นแล้วเดินขึ้นรถประจำทางไป
จองกุกเป็นเด็ก ม.2 ธรรมดา ที่อยู่โรงเรียนมัธยมไม่ค่อยมีชื่อเสียง เป็นโรงเรียนของคนที่ไม่ค่อยมีตังค์เท่าไหร่ วันๆเอาแต่เรียนหนังสือ ไม่ค่อยมีอะไรที่น่าสนใจ ที่จองกุกอยากเรียนเก่งเพราะพี่จินนี่ล่ะ คิดว่า ม.4 จะต้องสอบเข้า โรงเรียนเดียวกับพี่จินให้ได้ ^^
19 : 32
"กลับมาแล้วครับ ~ " จองกุกถอดรองเท้าไว้ที่ชั้นวางรองเท้า
"อ้าว จองกุกลูก กลับมาแล้วหรอจ้ะ" หญิงสาวร่างเล็กเดินมากอดจองกุกแล้วหอมแก้มไปทีนึง
คุณแม่คนสวยของจองกุกเอง ~
เขาอยู่กับแม่สองคนในบ้านหลังเล็กๆ ส่วนคุณพ่อ..ก็ทิ้งเขากับแม่ไปตั้งแต่เขา 2 ขวบ
แม่ของจองกุกทำงานกลางคืน..
จองกุกเองก็เข้าใจ เพราะมีแม่คนเดียวที่ส่งเสียเขาเรียน
"วันนี้แม่ไม่แต่งตัวไปทำงานหรอ ?"
"ไม่จ้ะ วันนี้แม่มีคนมาให้รู้จักแน่ะ"
"ใครหรอครับ ?" แม่จองกุกแค่ยิ้มแล้วผายมือไปที่ชายวัยกลางคน หน้าตาดี แต่งตัวดูเป็นคนมีฐานะ และดูใจดี..
"คุณ คิม ซอกยอล สวัสดีท่านสิลูก" จองกุกเอียงคอมองก่อนจะก้มหัวให้อย่างสุภาพ ชายคนนั้นยิ้ม พร้อมกับลูบหัวจองกุกเบาๆ
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ จอน จองกุก"
"ครับผม ^^"
"เขาจะมาเป็นพ่อใหม่ลูก.."
เช้าวันใหม่..
ข้าวของทุกอย่างถูกจัดแจงเข้าบ้านหลังใหม่ ที่ทั้งสวย ทั้งใหญ่ กว่าบ้านหลังเดิมของจองกุกเป็นร้อยเท่า
ก็คุณท่านบอกจะให้ย้ายมาอยู่บ้านด้วยกัน จองกุกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก..แต่ชื่อของท่านคุ้นๆจัง
"บ้านใหม่นะ ชอบมั้ย คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเองจริงๆนะ" คุณท่านยิ้มให้จองกุก ก่อนจะพาเข้าบ้านไป
ของทุกอย่างในบ้านดูราคาแพง และดูดีมาก
"เอ้า เจ้าลูกชายลงมาพอดีเลย มารู้จักแม่ใหม่สิ" คุณท่านเรียกใครบ้างคน
ชายหนุ่มเดินลงมาจากบันไดมีสีหน้าไม่พอใจ
ลูกชายคุณท่านหน้าคุ้นๆ..เอ้ะนี่มัน นักฟุตบอลเบอร์ 4
พี่ คิม ซอกจิน !! เป็นลูกคุณท่านหรอ ?!?
"ผมมีแม่แค่คนเดียว" สีหน้านิ่งๆและน้ำเสียงเรียบๆนั่นช่างเยือกเย็น..
"อ่า..งั้นก็ทำความรู้กับน้องสิ จะมาอยู่บ้านหลังเดียวกันนะ"
"สะ..สวัสดีครับ ผะ..ผม..จอน จองกุก ยินดีที่ได้รู้จักครับ" จองกุกก้มหัวให้ซอกจินอย่างน้อมๆ
"ใครอยากรู้จักแก ลูกเมียน้อย !" แววตาที่จินมองจองกุก มันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
จองกุกเข้าใจดีที่พี่จินจะไม่ชอบเขา..
ปัจจุบัน
จองกุกยังจำเหตุการณ์วันแรกที่เขามาในบ้านหลังนี้ได้ดี
หมดแล้ว..ความฝันที่วาดไว้ ว่าพี่จินเป็นคนดี..
หมดแล้ว..ความรู้สึกที่จองกุกมีให้พี่จิน
หมดแล้ว..ความรัก..
รู้สึกเจ็บทั้งตัวและหัวใจ..
02 : 53
นี่ก็จะตี 3 แล้ว..
จินยังพยายามข่มตาหลับไม่ลงสักที
ป่านนี้ตัวเล็กจะเป็นยังไง
ต้องร้องไห้อยู่แน่ๆเลย
คง..จะเกลียดเขาไปแล้วสินะ
ยอมรับว่าตัวเองเมาหนัก...แต่ก็ ถึงไม่เมาก็ต้องทำมันอยู่ดี
จะว่าไป..ทำไมต้องเป็นห่วงมันด้วยวะ ?
หรือว่า จะหลงเด็กนั่นเข้าซะแล้ว..ไม่น่ะ ไม่มีทาง
จินส่ายหัวไล่ความคิดนั้น แล้วก็ต้องยันตัวขึ้นจากเตียงนอน
สายตาเหลือบไปเห็นเนกไทของน้องที่ตกอยู่ปลายเตียง
เขาเดินไปหยิบมาขึ้นมา แล้วถอนหายใจ ภาพของจองกุกวนเวียนอยู่ในหัวเต็มไปหมด
จองกุก..กูขอโทษ แต่กูจำเป็น
กูขอโทษ
กูแคร์มึงนะ..ตัวเล็ก..
#end chapter 5
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะคะ ~ ดีใจนะเนี่ยที่มีคนอ่านแล้วก็คนเม้นกัน ^-^
ตอนต่อไปจะเป็นยังไง ลองเดาๆ กันดูนะ 555 ถ้าเดาไม่ออกก็..รอติดตามตอนต่อไปเนอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น