[ Fic BTS ] | Death or Love | (JINKOOK) ตายแลกรัก.

ลำดับตอนที่ #2 : คำทำนายและทางออก

CRYSTAL CLEAR

----------- 2 -----------

( คำทำนายและทางออก )

 

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างห้องนอน ทั้งห้องสว่าง เพราะเจ้าของห้องลืมปิดม่านไว้เมื่อคืน
จินงัวเงีย ยันตัวติดหัวเตียง มองดูนาฬิกา 7 โมงกว่าเอง

ฝันเมื่อคืน....ฝันไปหรอเนี่ย..เหมือนจริงมาก

ได้ข่าวว่าวันนี้ดวงซวย..ไม่ไปเรียนแม่ง

ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตู.. แม่นมคงมาปลุกไปเรียนสินะ

"แม่นมหรอครับ เข้ามาเลยครับ"

แกร๊ก.. แอ๊ด..
ลูกบิดประตูถูกบิดเบา และประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออก

จินชะงัก ทว่าคนเปิดประตูไม่ใช่ผู้หญิงใจดี หรือนมของเขา แต่เป็น..

"จอน จองกุก เข้ามาทำไม"

"คุณท่านให้มาปลุก พี่ไปเรียน"

"พูดจาหัดมีหางเสียง...นมไปไหน ?"

"กลับบ้านที่ต่างจังหวัด..ครับ"

"หึ พ่อเลยส่งคนที่กูกลียด..อย่างนายมาปลุกแทนเนี่ยนะ น่าขำชะมัด "

"...." ถูกคำพูดและสายตาเหยียดหยามขนาดนั้นมา คนตัวเล็กเลือกที่จะเป็นฝ่ายเงียบ

"เดี๋ยว ก่อนลงไป เอาไฟแช็กมาให้ดิ" จินชี้นิ้วไปที่ไฟแช็กบนโต๊ะเขียนทำงาน

"พี่สูบบุหรี่หรอครับ ? "

"อืม มึงยุ่งอะไรด้วย"

"ผมไม่ให้พี่สูบ " คนตัวเล็กส่ายหน้าแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง

หมับ !

ข้อมือเล็กถูกมือหนาคว้าไปกำไว้แน่น จองกุกพยายามแกะมือจินออก แต่ไม่เป็นผล..พี่จินบีบแรงมาก

"อย่าริอาจ..เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อกูนะ " บีบแรงขึ้นอีก..

"พี่ต้องสัญญาก่อน ว่าจะไม่สูบ.." จองกุกพูดไป ก้มหน้าไป ไม่กล้ามองหน้า ก็พี่จิน..หน้ากลัว..

"อย่าเสือกได้มั้ยจองกุก มึงมีสิทธิ์อะไรมาสั่งกู แค่ลูกติดนางบำเรอพ่อกู ! "

"แม่นมพี่ไม่สบายหนักรู้มั้ย ?! แม่นมพี่ใกล้จะตายแล้ว เป็นมะเร็ง ! เพราะกลิ่นบุหรี่ของพี่..พี่จินจะเป็นคนฆ่าแม่นมทางอ้อม รู้ตัวบ้างมั้ยครับ !!! " หมดความอดทน จองกุกระเบิดอารมณ์พูดความจริงไป ทั้งน้ำตา..ที่ไม่รู้จะไหลออกมาทำตั้งแต่เมื่อไหร่

จินอึ้ง..
เขารู้สึกแย่มาก..แม่นม..ผู้มีพระคุณ แม่คนที่สอง..จะต้องมาตายเพราะเขาหรอ ?

"มึงพูดจริงหรอ "

จองกุกไม่พูด เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ
มือหนาปล่อยข้อมือจองกุกเป็นอิสระ
จินถอนหายใจ ในตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาโกรธจองกุกหรอกที่ตะคอกใส่เขาแบบนี้ แต่ต้องขอบคุณมากกว่า ที่ทำให้เขาตาสว่าง ไม่สิ..จะไปขอบคุณมันทำไม ลูกติดเมียน้อย

"กูไม่ไปเรียน จะไปหานม"

"วันนี้พี่มีสอบนะครับ กลางภาคน่ะ "

"เฮ้อ งั้นกูไปสอบล่ะ"

"พี่ครับ..ผมขอ..."

"อย่ามาอ่อย ขอติดรถไป ร.ร.กับกูเลย ถึงจะอยู่ ร.ร.เดียวกัน เหอะ แม่สอนมาดีล่ะสิ เรื่องอ่อยผู้ชายน่ะ "

จินคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ปิดประตูเสียงดังใส่จองกุก

"ผมแค่จะ ขอ..โทษ ที่ตะคอกใส่.." จองกุกพึมพำกับตัวเองเบา ก่อนจะเดินไปข้างล่าง
 

8 : 42

รถสปอร์ตสีขาว ถูกขับมาอย่างรวดเร็ว
ให้ตายเถอะ มันจะ 9 โมง เข้าห้องสอบแล้ว อีกตั้งไกลนะทันมั้ยว่ะเนี่ย

จินรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ในใจ..สอบไม่ทันโดนพ่อด่าว่าโง่กว่าจองกุกนั้นอีก เว้ย !!!

จินเหยียดคันเร่งเร็วขึ้นกว่าเดิม
อีกสี่แยกข้างหน้าก็ถึง ร.ร.แล้ว

เอี้ยดดด !!

โครมม !!!!


รถบรรทุกขับออกมาจากข้างทางพอดี
จินเหยียบเบรกสุด แต่อนิจา..จินขับมาเร็วมาก แรงเบลกทำให้ยางรถเสียดสีกับถนน เกิดความร้อน ทำใหยางรถกระเบิด
รถเลยเสียหลักตกข้างทางไป

รู้สึกปวดไปทั้งตัว ขยับตัวไม่ได้.. เหมือนมีอะไรมาทุบหัว

ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือ เลือดที่ไหลจากหัวลงอาบหน้าและลมหายใจที่โรยริน..












"จิน.."

"ซอก จิน.."

"ไอ่จินนนเว้ยย !! "

เสียงจากคนสองคนที่กำลังรัวเรียกชื่อเขา น้ำเสียงคุ้นๆ..

"นัมจุน ยุนกิ โอ้ยย !" จินค่อยๆลืมตา แล้วยันตัวขึ้นลุกเร็วเกินไป

"เห้ยๆมึงอย่าเพิ่งลุกดิว่ะ มึงเจ็บอยู่ " ยุนกิดันตัวจินลงนอน

"ที่นี่ที่ไหน.. กูตายยัง.. "

"ปากหมา มึงขับหลบรถบรรทุก ยางแตกเสียหลักลงข้างทาง ตอนนี้อยู่โรงบาล "นัมจุนเล่าแบบลวกๆ ดูจากสายตาก็รู้ว่า เป็นห่วงจินมาก

"ใครพากูมา "

เพื่อนสองคนเงียบไปสักครู่ แล้วนัมจุนก็ชี้มาไปทางคนตัวเล็กที่นอนหลับปุ๋ยอยู่

"น้องเขาเป็นคนช่วยชีวิตมึงนะ พอรถมึงลงข้างทาง น้องเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เพราะรถนักเรียนน้องขับตามหลังรถมึงมา พอรถมึงหยุดอยู่ข้างทาง เท่านั้นแหล่ะ น้องเขาก็เป็นลากตัวมึงออกมาจากรถ น้องเขาโคตรเป็นห่วงมึงนะเว้ย ร้องไห้ไม่หยุด ถามแต่ว่าพี่จินจะเป็นอะไรมั้ย ๆ ขาดสอบมาเฝ้ามึงทั้งวัน คงเหนื่อย เลยหลับไป " ยุนกิพูดยาวเหยียดมา จินไม่พูดอะไร แค่มองไปที่คนตัวเล็กนั่น

จองกุก..มึงช่วยกูทำไม

มาคิดๆดูแล้ว

เสียคนสำคัญ ประสบอุติเหตุ..ที่แม่หมอพูดเป็นเรื่องจริงหรอ..

3 วันต่อมา


ทันที่ที่จินออกมาจาก รพ. เขาก็ขับรถไปหาแม่หมอทันที

เหมือนเช่นเคย..ที่เข้ามาในบ้านหลังนี้ก็รู้สึกขนลุกวาบไปทั้งตัว เป็นหมอดู หรือ หมอผีว่ะ - -'

"หึๆ กลับมาหาฉันแล้วหรอ พ่อหนุ่ม.." เสียงแหบแหลมของแม่หมอดังมาแต่จากมุมห้อง

จินเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเดิม ตรงข้ามแม่หมอ

"ผมต้องทำยังไง "

"วางเงินไว้ข้างๆมือ แล้วแต่ศรัทธา แล้วตั้งสมาธิไปที่ลูกแก้ว" จินวางเงินไว้ข้างมือตัวเอง ด้วยจำนวนเงินไม่น้อยเลย
เขามองเขาไปในลูกแก้วที่กำลังเรืองแสงสีมนๆออกมา

"เธอต้องเจอเนื้อคู่ "

เนื้อคู่ -.,- ? นั่นไงกูว่แล้ว

"เป็นคนใกล้ตัว แต่เขาเป็นผู้ชาย.. "

ผะ..ผู้ชาย = = ?!?

"จะเป็นคนที่เธอเกลียดสุดหัวใจ"

จอน จองกุก..

"แต่ต้องรีบหน่อยนะ อีก 2 เดือน เนื้อคู่ของเธอจะกลายเป็นเนื้อคู่คนอื่น"

"แล้ว ผมต้องทำยังไง ?? อยู่เฉยๆหรอ "

"เนื้อคู่ของเธอนั่น ใสซื่อ บริสุทธิ์ เธอ..ต้องเปิดซิงเขาซะ"

บรรลัยล่ะ..

"ไม่งั้นเธอจะเป็นคนไร้คู่ และตาย รีบเปิดซิงก่อน 1 เดือน" สีหน้าของแม่หมอดูจริงจังมาก

"...."

"แล้วเธอจะรอดชีวิต แต่..เธอจะได้อย่างเสียอย่างนะ มีชีวิตรอด แต่ต้องเสียสิ่งสำคัญ.."

"ผมไม่อยากเสียอะไรทั้งนั้น ! "

เออ ไม่ยอม นี่ต้องลงทุนเอาตัวไปเสีย(?)กับเด็กเหลือขอนั่นแล้วยังต้องเสียอะไรอีก

"เธอฝืนโชคชะตาพรมลิขิตไม่ได้หรอกนะ "

แดกจุก..

"จำไว้ว่า ไม่ใช่ได้แค่ตัว แต่เธอต้องเป็นเจ้าของเขา ทั้งตัวและหัวใจ.. "

เวรกรรม..

"หมายความว่า ทั้งเธอและเขาต้องรักกันจากหัวใจ "








23 : 53


นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว จินยังคงมัวก้มหน้าก้มตาทำการบ้านอยู่เลย ก็ที่เกิดอุบัติเหตุ แล้วไม่ได้สอบ เป็นเหตุสุดวิสัย เลยต้องทำงานแทน งานต้องส่งเพียบ ครูแจกไม่อั้น เฮ้ออ ให้ตายเถอะ ซวยจริงๆ แม่หมอไม่ได้ทำนายเรื่องการบ้านเยอะซะหน่อย แล้วมันมาได้ไง ขี้เกียจโว้ยยย !!

ได้แต่แหกปากระบายในใจ..

ครืด..ครืด..

ไอโฟน(เครื่องใหม่) สั่นเพราะมีสายโทรเข้ามา จินมองหน้าจอดู ก็เห็นขึ้นเบอร์และชื่อว่า 'Namjoon'

"ฮัลโหล" ปลายสายรีบพูด

"อืม ว่าไง"

"อาการมึงเป็นไงบ้าง "

"ดีขึ้นเยอะ แต่ยังมึนๆหัวอยู่"

"แน่ล่ะ หัวแตกเย็บตั้งหลายเข็ม ตอนแรกนึกว่าจะความจำเสื่อม"

"ปากนะมึง - - "

"5555 โทษๆ เออ งานถึงไหนแล้ว"

"ครึ่งแล้ว ถามไมวะ จะช่วยกูทำใช่มั้ยล่ะ ~ "

"อืม "

"เฮ้ย จริง ? กูไม่เชื่อ บอกมาเลยมึงต้องการอะไร"

"จินคือ..กูชอบน้องมึง "

"น้อง ? "

"จองกุก"

"...."

"กูรู้ว่ามึงแอนตี้น้องเขา แต่ก็ยกให้กูหน่อยนะ"

"ไม่ว่ะ คนนี้ของกู ให้ไม่ได้"

"...." ถึงกับเงียบ นี่เนื้อคู่กูน่ะเว้ย มึงจะเอาไปไม่ได้ กูเอา(?)ได้คนเดียว

"ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย ? "

"จิน..มึงไม่ชอบน้องเขา ทำไมต้องกีดกันด้วยวะ "

"มึงคิดผิดวะ กูชอบน้องเขา"

"ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ.."

"ก่อนมึง ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะ "

จินกดตัดสายไปก่อนที่อีกฝ่ายจะซักไซร้มากไปกว่านี้ จินรู้นัมจุนไม่ยอมคนง่ายๆ อยากได้อะไรมันต้องได้จนเป็นนิสัย แต่ขอโทษ นิสัยนี้ไม่ได้กับกู

ก็อกๆ

ใครว่ะ ดึกๆดื่นๆ ไม่ไปนอนรึไง

"เข้ามา"

ทันทีที่เจ้าของห้องอนุญาติจองกุกก็เปิดประตูเข้ามา พร้อมกับนมหนึ่งแก้ว

"พี่จิน ผมเอานมมาให้ครับ " จองกุกเดินมาที่โต๊ะทำงาน แล้ววางนมไว้ข้างๆจิน

"ต้องการอะไร ? " จินมองแก้วนมสลับกับอีกคน

"ไม่ต้องการอะไรครับ แค่พี่จินดื่มนมก่อนนอน จะได้หลับสบาย "

โกหกชัดๆ..
ในเมื่อเล่นละครมาก็เล่นกลับ ทำคะแนนเลยสิ อย่างนี้มันต้องมีแผน หึๆ

จองกุกหมุดตัวหันหลังกลับจะเดินออกจากห้อง แต่จินก็เรียกไว้ซะก่อน

"จองกุก "

"ครับ ? "

"ขอบใจ แล้วก็..เอามาให้ทุกคืนเลยนะ" บอกพลางยกแก้วดื่มให้คนเอามาให้ดีใจเล่น

จองกุกมองแบบไม่เชื่อสายตา แล้วก็ยิ้มตาหยีให้จินออกมาอัตโนมัติ ยิ้มที่ออกมาจากใจ ไม่ได้เสแสร้ง

"พี่ครับ ฝันดีนะครับ ^-^"

เสียงประตูปิดลง รอยยิ้มน่ารักไปแล้ว เฮ้ออ คนอะไรยิ้มหวานชะมัด ~

เคลิ้มแปป แล้วก็..ตื่นจากภวังค์..เห้ย ซอกจิน เป็นอะไรวะ ไม่สิ อย่าไปหวั่นไหวให้เด็กมารยาแบบนั้น คนอย่างนั้นมันไม่คู่ควรกับคนอย่างเขา จำเอาไว้ ซอกจิน

จินหยิบไอโฟนขึ้นแล้วหาเบอร์ใครบางคน เขากดโทรออกอย่างรวดเร็ว

"งื้มม..ฮัลโหล" ปลายสายรับสายด้วยเสียงงัวเงีย

"ยุนกิ นอนอยู่หรอว่ะ ขอโทษนะ กูมีเรื่องจะปรึกษา.."

"ดึกๆดื่นๆมาปรึกษาอะไรเนี่ย "

"เอาน่า เหลือยุนกิที่รักคนเดียวแล้ว "

"ยี๋ ขนลุก เออๆ มีอะไรก็รีบพูดมาเหอะ หาววว "

"คือ..."

20 กว่า นาทีผ่านไป จินเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียด ไม่มีตอนไหนขาดหรือตกหล่น

"เห้ยยย มึงพูดจริงป่ะเนี่ย กูนึกว่านิยาย นี่ถ้าใครเอาไปแต่งนะ กูว่าคนแต่งปัญญาอ่อน" (ห้ะ ยุนกิ ทำไมพูดอย่างงี้ เราเจ็บปวดนะ ให้นายเป็นตัวเด่น(?)เลยนะเฟ้ย T^T ) <<เสียงจากไรท์..

"เออ มึงช่วยกูคิดหน่อยดิ "

"แล้วมึงจะเอาไง นัมจุนก็ชอบจองกุกแหล่ะ"

"กูจนปัญญาวะ"

"หาวิธี จัดการเรื่องอย่างว่าลย"

"เรื่องอย่างว่า ? "

"มึงก็หาโอกาสเหมาะๆ รวบหัวรวมหาง จัดเลยเพื่อน -.,-"

"วิธีมึงน่าสนใจ ขอบใจวะ "

"แต่ก่อนอื่น ต้องทำให้น้องเขาเชื่อใจ แล้วก็ตึสนิทด้วยนะ "
"ไม่เอาๆ จัดการเลยไม่ได้หรอ ?"

"ก็แม่หมอทำนายว่า ต้องรักกันจากใจไม่ใช่หรอ ก็ทำให้น้องเขาชอบมึงไปในตัวด้วยไง"

ปร้ะ ! ฉลาดล้ำ ! เพื่อนผมครับ เพื่อนโผมม

"นั่นสิ.. มึงฉลาดนะเนี่ย~ "

"เนียนๆนะมึง หยอดบ่อยๆ ทำคะแนน ชักช้า นัมจุนคาบไปแ*ก ไม่รู้ด้วย นอนล่ะ ฝันดี "

"ขอบใจนะ ฝันดี "



วิธีนี้ก็ไม่เลวนิ :)


#end chapter 2


 

 

 

 

 

จบสักทีชาปสองง ชาปแรกสั้นมา 55555 ชาปสองนี่ยาวขึ้นมานิดนึง ยังไงก็ช่วยเม้น ติ ชม บ่น ด่า (ไม่ใช่ล่ะ) อ่านกันหน่อยนะคะ T^T แต่งฟิคจริงจังนะ(?)
ฝากหน่อยนะคะ เม้นกันเยอะๆนะคะ ขอบคุณคะ ฮริ้งง ~