คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : TWIN
chapter 15
TWIN
“โมชิโมชิ ~” จีมินตะโกนลั่นห้องพักเมื่อมาถึง
เขาทิ้งตัวลงเตียงแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาทั่วเตียงเหมือนเด็กน้อย
“คิโมจิ อิไตๆ ~”
โฮซอกก็เต้นไปเต้นมาเหมือนคนไร้สติอย่างที่เคยทำตามปกติ
“เห้ย
เงิงมันแปลว่าอะไรวะ ?” แทฮยองที่เพิ่งลากกระเป๋าไปเก็บเดินมาหา
“แปลว่า รู้สึกดีไง
อ้าาา -..- ~”
“ห่า จำมาจากเอวีอ่ะดิ”
แทฮยองทำหน้าเหมือนยี้ๆ แล้วก็จัดของออกจากกระเป๋า
“มึงรู้ได้ไงวะ -0-
? ”
“กูดูเหมือนกันน -.,-”
ทั้งสองหันมาทำหน้าหื่นใส่กันแล้วจับมือสานสัมพันธ์ภาพเป็นพันธมิตรกันรัวๆ
“พวกหื่นกาม -______- ” จีมินส่ายหน้าสุดจะเอือมกับเพื่อนและแฟนทั้งสองของเขา
จองกุกที่เพิ่งคุยกับพนักงานโรงแรมเสร็จก็เดินลากกระเป๋าเข้ามาในห้อง
ป่านนี้พี่จินจะเป็นยังไง อยู่ไหน
สบายดีมั้ย และอีกคำถามมากมายที่เขาพร้อมจะรัวใส่เมื่อเจอกันแน่นนอน
แต่ก็พอจะรู้บ้างว่าบริษัทของคุณท่านอยู่ตรงไหนเพราะเป็นบริษัทที่ใหญ่และมีชื่อเสียงมากในประเทศนี้
“คิดแผนกันยังว่าพรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหนกันอ่ะ”
จองกุกเดินไปนั่งที่ปลายเตียงของตัวเองก่อนจะเห็นไปถามเพื่อนๆที่กำลังเอาหมอนฟาดกันไปมาอย่างเมามันส์
-_______-
“โฮซอกไปฮอกไกโด *0*
!”
“แทฮยองร้องโอ้ต้องฟุจิ
>_< !”
“จีมินนั้นไซร้ไป โอซาก้า
~ !”
“พวกนายจะแต่งกลอนสี่สุภาพ
กลอนคล้อง กลอนแปด กันรึไงห้ะ แล้วไอ้ที่จะไปกันมันอยู่คนละจังหวัดเลยนะ -____-
!” จองกุกยืนกอดอกแล้วจิกสายตาใส่เพื่อนๆทั้งสาม
“( ._.)”
“(._. )”
“(‘^‘)”
“ไม่ต้องมองซ้าย มองขวา
มองบน หลบสายตาฉันเลยนะ - -+”
“ง่า
จองกุกกี้อย่าดุสิ TOT” จีมินเดินไปกอดแขนจองกุกแล้วเอาแก้มถูแขนจองกุกไปมาอย่างกะหมาน้อยอ้อนเจ้าของ
“ไปฟุจิแล้วกัน เพราะแทฮยองเป็นเจ้าของทริปนี้
มีใครมีปัญหามั้ย ?” จองกุกถามอีกครั้งเผื่อใครมีปัญหากับการตัดสินใจของเขา
ใช่แล้วจองกุกเกิดทีหลังเพื่อนเป็นน้องเล็ก
น้องเล็กมีสิทธิตัดสินใจทุกอย่าง(จองกุกคิดเองแหล่ะ -..-)
ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีเพียงแค่..โฮซอกเบะปากยู่หน้างอแง
จีมินทำหน้าผิดหวังนิดๆและ..แทฮยองกำลังยิ้มหน้าแป้นเป็นจานดาวเทียมอยู่
แค่นั้นเอง.. -_-
จองกุกเองก็กำลังวางแผนจะไปเซอร์ไพต์พี่จิน แต่..มันก็อยู่ในขั้นดำเนินงานในหัวสมอง ฉะนั้นมีอะไรก็รอ coming soon..
จบความคิดนั่น ดวงตาคู่สวยก็ค่อยๆปิดลง..สู่ห้วงนิทรา..
“พี่จิน..ไม่..อย่าไปนะ” จองกุกกำลังวิ่งไล่ตามพี่จินในสถานที่
ที่ไม่คุ้นเคย ที่นี้ท้องฟ้าเป็นสีเทา
อากาศหนาวเย็น ไร้ซึ่งเสียงลม บรรยากาศช่างดูหดหู่
แต่อะไรก็ช่างภาพผู้ชายตรงหน้าหันมายิ้มให้จองกุกแล้ววิ่งออกไปเรื่อยๆ
เรียกเท่าไหร่ซอกจินก็ไม่มีวี่แววว่าจะหยุดวิ่งเลย เขาส่งยิ้มมาอย่างอ่อนโยน
แต่กลับวิ่งหนีจองกุกไป..จองกุกรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างจะเริ่มอ่อนแรงลง..
ภาพตัดไปที่ห้องนอนกว้าง.. ในห้องนอนประดับสไตล์ตะวันตก
มันดูหรูหราและสวยงาม จุดเด่นของห้องนอนก็คือเตียง..
เตียงขนาดใหญ่มีผ้าม่านสีแดงสดปิดลง จองกุกมองเห็นเงาของคนสองคนในนั้น..
เขาเดินไปที่ข้างเตียงและปิดผ้าม่านออกช้าๆ
...
!!!!
ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาจองกุกแทบเข่าทรุดลงกับพื้น..
ซอกจินกำลังนัวเนียกับหญิงสาวคนนึงบนเตียง..ทั้งสองปราศจากอาภรณ์บนร่างกาย
และเหมือนพวกเขาจะไม่เห็นว่าจองกุกยืนดูอยู่หรือยังไง ทำไมยังไม่ยอมหยุด..
เหมือนมีดนับร้อยกรีดแทงที่หัวใจจนพรุนไปหมด..จองกุกรู้สึกอย่างนั่นในตอนนี้
น้ำตาไม่อาจไหลออกมาได้เพราะความจุกจนเจ็บ
เขาอยากจะให้ทั้งสองรู้สึกเหมือนเขาบ้าง..
แค่ความคิด
มีดที่ไม่รู้มาจากไหนก็มาอยู่ในมือข้างขวาของจองกุก
เขามองมีดสลับกับสองคนนั้นบนเตียง ไม่แม้แต่จะคิด..จองกุกจับมีดให้มั่น
ยกขึ้น และ..
ฉึก !
“เด็กดื้อ
มอนิ่ง”
จองกุกงัวเงียขึ้นมาจากฝันที่โหดร้าย เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมา..ผู้ชายตรงหน้า
พี่จิน..
จองกุกโผกอดจินแน่น
จองกุกตัวสั่นและก็ร้องไห้ออกมา
“เห้ย
เป็นอะไร ?” จินกอดน้องตอบแล้วลูบหลังน้องเป็นการปลอบโยนคนตัวเล็ก
“ฮืออ
พี่จินคนบ้า ใจร้ายที่สุด เห็นผมเป็นอะไรนะ !”
“อะไรเนี่ย เห็นหน้าก็ด่ารัวๆ”
“ผม..ฝันร้าย ฝันว่าพี่จินหนีผมไป” พูดไปก็เอาหน้าซุกไหล่จินลงไปเรื่อยๆ
“เห็นแหวนที่นิ้วมึงมั้ย ?”
“....”
“บอกแล้วไง ตราบใดที่แหวนวงนี้ยังอยู่ที่นิ้วมึง กูก็ไม่ไปไหน ป่ะ ไปอาบน้ำ”
จินเอามือยีหัวจองกุกจนหัวยุ่งไปหมด
“เอ้ะ เดี๋ยวๆ ว่าแต่พี่มาได้ไง ?”
“55555 มึงคงไม่คิดว่าไอ้แทฮยองจะมีปัญญาพาพวกมึงมาได้หรอกใช่มั้ย ?
แถมพักโรงแรมห้าดาวด้วย”
“แล้วพวกนั้นล่ะครับ ?”
“ไปหาอะไรกินอยู่ข้างล่าง”
“แล้ว..”
“จะถามอะไรนักหนาวะ ไปอาบน้ำไป ก่อนจะโดนปล้ำ -..-”
จองกุกวิ่งสี่คูณร้อยเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน ใครอยากจะโดนพี่จินปล้ำเล่า
ตอนนั้นก็เกือบตายทั้งเป็นไข้ โอ้ยยยย พูดแล้วก็นึกถึงตอนไปทะเล
ไม่เอาไม่พูด T///T
บริษัท S
09
: 02
“มานั่งรออยู่นี่ก่อนนะ ประชุมแปปเดียวจะรีบออกมา” จินก้มลงไปจุ๊บเหม่งจองกุกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของ
‘ว่าที่ประธานบริษัท’
“อย่านานนะ”
“มาจูบก่อนจะรีบมา ^^” สิ้นคำพูดจินก็ก้มลงไปอีกครั้งแต่ก้มต่ำกว่าเดิม
ริมฝีปากของจินกำลังจะสัมผัสกับริมฝีปากจองกุกและ..
ผลัก
“บอสคะ ถึงเวลาประชุมแล้ว..คะ” หญิงสาวคนนึงเปิดประตูเข้ามาเห็นทั้งสองคนก็ชะงักและจินกับจองกุกก็ผละกันออก
“อืม” จินจัดชุดสูทให้เข้าที่แล้วเดินออกไปพร้อมกับหญิงสาวที่เข้ามาเรียกปล่อยให้จองกุกนั่งเหวออยู่คนเดียว
ไอ้พี่บ้านี่ -//////-
“ขอโทษนะคะที่เข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาติ..” หญิงสาวทำเสียงรู้สึกผิดแล้วเดินก้มหน้าก้มตาเดินตามหลังจิน
“ไม่เป็นไรหรอก เธอแค่ทำตามหน้าที่ ฉันเองที่เลตสาย แล้วเธอเป็นใครล่ะ”
“เลขาที่ท่านประธานส่งมาคะ คิมิซะ ฮานะ คะ เรียกฮานะ ก็ได้คะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาแนะนำตัวกับจินแล้วยิ้มกว้างให้
“เอ้ะ..เธอหน้าคุ้นๆนะ” จินมองหน้าหญิงสาวไปและก็นึก..
“คุณ..ที่ฉันทำน้ำหกใส่นิคะ”
“อ่อ เธอนี่เอง”
“ตายล่ะ ทำน้ำหกใส่หัวหน้า อย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ T_T”
“5555555
ไม่หรอก แค่นี้เอง”
“รีบเข้าประชุมเถอะคะ สายมากแล้ว”
12
: 04
“ขอบใจมากนะที่ช่วยแนะนำวันนี้” จินหันไปชื่นชมและขอบคุณฮานะ เธอทำหน้าที่เลขาดีมากสมกับที่คุณพ่อส่งมา
ดูเป็นมืออาชีพมาก
“ไม่ขนาดนั้นหรอกคะบอส แค่ทำตามหน้าที่
อีกอย่างบอสเข้าใจง่าย..บอสน่ารักมากนะคะ”
“อ่า..ฮานะเหมือนกันนะ”
“น่ารักหรอคะ ?”
“ป่าวครับ สอนเข้าใจดี”
“….”
กา..กา..กา..
เพล้ง!
ฮานะรู้สึกมีเสียงนกเสียงกาและ..กระจกแตกแถวนี้..
“ผมไปก่อนนะครับ เด็กน้อยรอแย่แล้ว” จินโค้งลาแล้วเดินจากไป
หึ..จีบบอสนี่มันจีบยากจีบเย็นจังนะ เล่นของสูงก็ต้องลงทุนหน่อยล่ะ งี้ล่ะ ฮานะชอบ
จองกุกรู้สึกว่ามันนานเกินไปแล้วนะ..สำหรับตอนนี้
พี่จินประชุมนานจังเลย ไหนบอกว่าแปปเดียวไงเล่า กลับมาจะโกรธให้ดู ชิ -3-
โครก..
เสียงโครกครากจากกระเพาะของจองกุกมันบอกว่าได้เวลากินข้าวเที่ยงแล้ว
จองกุกเป็นโรคกระเพาะด้วย ต้องรีบกินข้าวให้ตรงเวลาไม่งั้นจะอาเจียนและเป็นลมได้
ลงไปหาอะไรกินแปปเดียวพี่จินคงไม่ว่าหรอกมั้ง
อีกอย่างถ้าโดนด่าจะอ้างว่าพี่จินมาช้า !
ทันทีที่ลิฟท์ลงมาถึงชั้นล่างสุด จองกุกก็เดินออกมาจากบริษัท
เขามองไปฝั่งตรงข้าม มีร้านราเม็งตั้งอยู่พอดี
ราเม็งงง ~ หิวจังเลยย
ขณะที่จองกุกกำลังจะข้ามถนนเขาก็รู้สึกแสบท้องอย่างหนักและก็ได้ยินเสียงบีบแตรของรถ
ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูมลง..
จองกุกค่อยๆลืมตาขึ้นมา..แสงสว่างจ้าไปหมด
เขาค่อยๆกระพริบตาแล้วมองไปรอบๆ เห็นโซฟา
ตู้เย็นขนาดเล็กที่มุมห้อง ห้องน้ำเล็กๆที่ข้างหลัง เสาสายน้ำเกลือ ผู้ชายนอนหน้าฟุบลงข้างๆเตียงของเขา
อ่า..ที่นี่ต้องเป็นโรงพยาบาลแน่เลย
โล่งอกหน่อยที่ยังไม่ตาย ไม่งั้นพี่จินคิดถึงแย่เลย
พี่จิน..
“พี่จิน..” จองพูดออกมาเสียงแผ่วเบาเพราะไม่มีแรงแล้วในตอนนี้
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาอย่างเบลอๆ จมูกโด่ง ตาคมสวย ปากหยักสีมชมพู
ผมนุ่มๆสีดำ พี่จินนี่นา ว่าแล้วต้องเป็นพี่จิน
“พี่จิน ” จองกุกหันไปกอดชายข้างเตียงแน่นๆ
เขาอยากบอกว่า ไม่ได้ตั้งใจหนีออกมา แต่เพราะว่ากลัวจะอ้วกใส่ห้องทำงานพี่จินเลย..
“พี่จินไหนหรอครับ ?”
???
!!!!
“พี่จินไง นี่พี่จิน คิม ซอกจิน” จองกุกเอานิ้วจิ้มที่หน้าอกของชายหนุ่มแล้วบอกชื่อของจินออกไป
“ผมไม่ใช่..” ยังไม่ทันที่จะพูดจบจองกุกก็ดึงตัวชายตรงหน้ามากอดอีกครั้ง
“ขอล่ะพี่จิน อย่าเล่นตลกกบความรู้สึกผมอีกเลย..” จองกุกกอดแน่นกว่าเก่า
เขาเอาหน้าซุกลงที่ไหล่กว้าง ชายหนุ่มไม่พูดอะไร
เขาเอามือลูบที่หัวของจองกุกอย่างอ่อนโยน
ผลัก
ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มคนนึง
เขาเดินเข้ามาอย่างรีบร้อนแต่ก็ต้องชะงักกับภาพตรงหน้า
“จองกุก..”
คนถูกเรียกชื่อเงยหน้าขึ้น เสียงที่คุ้นเคยนี่มัน...
“พ..พี่จิน ! ” จองกุกผละออกจากชายหนุ่มที่กอดอยู่อย่างกะทันหัน
ชายหนุ่มปริศนาหันหน้าไปเผชิญกับคิม ซอกจินที่อยู่ตรงประตู
“นี่มันอะไรกัน..” จองกุกมองชายทั้งสองสลับกันไปมา
พี่จินสองคน ..
WTF
!!!
END chapter
15
จากใจไรท์เตอร์ : ไอย๊าาา ทำไมพี่จินมีสองคน !? ไรท์ก็ไม่รู้ 555555555555
ติดตามกันต่อชาปหน้านะคะ ไรท์อ่านทุกเม้นนะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ
^^
#ฟิคตายแลกรัก
ความคิดเห็น