คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : การเปลี่ยนแปลง
การเปลี่ยนแปลง
“พี่จิน..พี่จินจริงๆด้วย!” ทันทีที่ฝาโลงเปิดออกจองกุกก็โผกอดจินแน่น จองกุกสะอื้นออกมาแล้วเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
บอกที นี่ไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย ?
พี่จินตื่นมาแล้วจริงๆใช่มั้ย ?
มือหนาโอบร่างบางมากอดไว้ ถึงอุณหภูมิร่างกายของจินจะต่ำเพราะอยู่ในโลงศพนานแต่มันก็เป็นอ้อมกออดที่อบอุ่น..
“สุขสันต์วันครบรอบนะจองกุก”
จองกุกค่อยๆเงยหน้ามองจิน เขาเห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน สีผิวของจินซีดเผือด จองกุกมองไปรอบๆตัว ไม่มีผู้คน มีเพียงแค่แสงไฟระยิบระยับ ส่องสลัวๆ ลูกโป่งหลากสีเต็มไปหมด
จินจับมือของจองกุกขึ้นมาแนบที่แก้ม
“มือมึงที่อุ่นจัง” จินพ่นลมหายใจเย็นๆใส่ออกมาเป็นไอ
“พี่จินบอกมานะ มันเกิดอะไรขึ้น”
“อยู่ในโลงนี่หนาวชิบหายเลยวะ” จินทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
“พี่จินตอบผมมานะ”
จินไม่พูดอะไรเขาเอามือสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วล่วงกล่องผ้ากำมะหยี่สีแดงออกมา เขาเปิดมันออก
และแหวนสีเงินถูกสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของจองกุก
“นี่ล่ะคำตอบ เอาเป็นว่าตราบใดที่แหวนวงนี้ยังอยู่ที่นิ้วมึง กูจะไม่ไปไหน” จินยิ้มออกมาแล้วเอามือยีหัวจองกุก
“ผมควรจะดีใจหรือโกรธพี่ดี ?”
“ดีใจสิที่รัก J”
“มึงว่าแผนไอ้จินจะเวิร์กป่ะวะ?” ยุนกิหันไปถามนัมจุน นัมจันส่ายหัวไปมา
“ไม่หรอ ? แต่ไอ้จินมันทุ่มสุดตัวเลยนะเว้ยย”
“กูหมายถึงว่าไม่รู้ -_-“
“แล้วเด็กน้อยพวกนั่นกลับแล้วหรอ ?”
“อืม กลับไปแล้วมั้ง ดึกแล้วนิ”
“เออ งั้นกูกลับก่อนล่ะ มีอะไรก็ไลน์มาแล้วกันมึง ไปล่ะ”
ยุนกิโบกมือลานัมจุนก่อนที่ร่างเล็กจะเดินจากไป
ก็นะ ไอ้แผนเซอร์ไพต์ครบรอบแบบนี้มันจะแรงไปรึป่าวนะสำหรับจองกุก ? ไอ้จินนี่ก็เล่นแรงจริงๆเลย ไม่สงสารน้องบ้างเลย
นัมจุนเห็นนากิกำลังยืนมองอะไรสักอย่าง เธอยิ้มออกมากับสิ่งที่กำลังยืนมองอยู่
“ดูสองคนนั้นสิ คงจะมีความสุขมากนะ เนอะ ว่ามั้ย?” นากิ หันหน้าไปถามนัมจุน
นากิน้ำตาไหลออกมาเสียเฉยๆ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมมันถึงเศร้าใจอย่างงี้ แทนที่จะยินดีกับเขาที่มีความสุขกัน เธอไม่อยากเป็นตัวอิจฉา
“อ่ะ” นัมจุนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้นากิ
“ให้ฉัน ?”
“อืม เห็นคนร้องไห้แล้วมันน่าหงุดหงิดนะ” พูดจบนัมจุนก็เอื้อมมือไปเช็ดซับน้ำตาให้นากิเบาๆ
นากิงงกับการกระทำของนัมจุนที่ทำให้เธอ และ..นัมจุนเองก็ด้วย เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยเหมือนกันว่ากำลังทำอะไรอยู่
แต่..ก็รู้สึกดีนะที่ดูแลยัยนี่..
“ไม่มีทาง ผมโกรธพี่” จองกุกลุกขึ้นแต่จินก็คว้าข้อมือลงมา จินประกบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของจองกุก ร่างบางพยายามดิ้นหนี แต่ก็สู้แรงของจินไม่ได้อยู่ดี
จูบเบาๆไม่มีการรุกล้ำ จองกุกชอบจูบแบบนี้นะ -////-
จินผละจองกุกออกแล้วกอดร่างบางไว้แน่น
“ที่กูทำไปทั้งหมด กูขอโทษ แต่ก็เพราะกูรักมึงนะ”
“ผมก็รักพี่จินนะ แต่ที่พี่ทำแบบนี้มัน !”
“ขืนพูดมากโดนปล้ำนะ”
โอ้ยยยยย ไอ้พี่จินบ้า T///T
08 : 10
เรื่องราวทั้งหมดนี้ผ่านมาได้หลายอาทิตย์แล้ว รวมถึงการสอบปลายภาคด้วย และอาทิตย์หน้าก็จะเป็นงานปัจฉิมของน้องม.3 และพี่ ม.6
จองกุกมองไปที่คนขับรถแล้วก็ยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไร”
“เนี่ยนะหน้าตาคนเรียนจบ”
“พูดงี้หมายความว่าไง ? หน้าตากูมันดูเหมือนคนไม่มีอนาคตขนาดนั้นหรอ -_-?”
“อาทิตย์หน้าพี่ก็ปัจฉิมแล้วสินะ ~”
“อืม..นั่นสินะ”
จินถอนหายใจแล้วคิดเรื่องเมื่อคืนที่พ่อเรียกพบ
“จิน แกควรจะไปดูงานที่ญี่ปุ่นหน่อยนะ อาทิตย์หน้า”
“พ่อครับ แต่อาทิตย์หน้าผมปัจฉิมและ..”
“เรื่องนั้นพ่อจัดการแล้วนะ”
เขาอยากอยู่ปัจฉิมกับจองกุกนะ แต่ก็คงขัดคำสั่งพ่อไม่ได้
“แล้วผมต้องไปนานเท่าไหร่ ?”
“อย่างน้อย 1 เดือน”
“1 เดือน ?? คือ..มันนานไปมั้ยครับ แค่ไปดูงานนะ”
“ทำไมหรอ ? มีผู้หญิงรึไง?”
“เออ..ป่าวครับ ไม่มี”
“งั้นก็ดี พ่อไม่อยากให้เรื่องไม่เป็นเรื่องมาทำให้แกมีปัญหากับบริษัทของเรา”
“แล้ววันนี้พี่จินจะพาผมไปไหนหรอครับ ?”
“ไม่รู้ดิ มึงอยากไปไหน”
“สวนสนุก >_<”
“กี่ขวบแล้ววะ -_-“
13 : 00
โอ้ยยย คิมซอก จินจะไม่ไหวแล้วนะ ขึ้นรถไฟเหาะตีลังกา เข้าบ้านผีสิง เรือไวกิ้ง หอยหมุน แล้วก็ไอ้เครื่องอะไรไม่รู้อีกหลายอัน โดนคนตัวเล็กลากขึ้นโน่นลงนี่ ถ้าไม่ขึ้นมันก็หาว่ากากอีก แพ้ทางเด็กอีกแล้วซอกจิน -_____-“
“พี่จินนน ทำไมทำหน้าเหมือนคนจะตายอย่างนั่นล่ะค้าบบ นี่เพิ่งเล่นไม่กี่เครื่องเองน้า ~”
“ไม่กี่เครื่อง ? ไม่กี่เครื่องบ้านมึงดิ นี่ อันต่อไปมึงไปเล่นคนเดียวเลยนะ กูไม่เล่นแล้ว”
“พี่จินกาก..”
“อยากโดนปล้ำช้ะ ?”
จองกุกส่ายหัวแล้วรีบวิ่งไปที่เครื่องเล่นอันใหม่
“อย่าไปไกลนะเว้ยย” จินตะโกนไล่หลังเด็กน้อยที่วิ่งดุ๊กดิ๊กออกไปไกล
วันนี้เด็กน้อยดูมีความสุขมากเลย..ทั้งรอยยิ้ม ทั้งเสียงหัวเราะ มันเป็นอะไรที่..เห็นแล้วจินต้องยิ้มตาม และเขาไม่อยากคิดภาพ เลยว่า ถ้าบอกความจริงไป สีหน้าของจองกุกจะเป็นยังไง.. ทุกอย่างในตอนนี้คงหายไป..
แป๊ะ!
“เห้ยย” จินสะดุ้งเมื่อมีของเหลวเย็นๆราดมาที่หน้าอกเขาเต็มๆ
“ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ ฉันไม่ทันระวังทำน้ำหกใส่คุณ ฉันขอโทษด้วยนะคะ” หญิงสาวโค้งหลายครั้งให้จิน
“เออ..มะ ไม่เป็นไรครับ”
“ขอโทษจริงๆนะคะ คุณ” หญิงสาวเอาผ้าเช็ดหน้าออกมา เธอวางมือที่หน้าอกของจินแล้วค่อยๆเช็ดมันออก
“ไม่ต้องเช็ดให้ขนาดนี้ก็ได้มั้งครับ”
“ไม่เป็นไรจริงๆคะ” เธอยังก้มหน้าก้มตาเช็ดให้ จินเลยต้องจับมือของเธอให้หยุด
หญิงสาวเงยหน้ามองจิน สายตาของทั้งคู่สบตากัน
เธอสวยมาก เธอคงต้องทำงานเป็นพริตตี้แน่เลย สูงยาวเข่าดี นมเป็นนม ก้นเป็นก้น..เฮ้ย ! จินมึงคิดอะไรอยู่เนี่ย
จินปล่อยมือที่จับข้อมือหญิงสาวไว้ แล้วคว้าผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำหวานที่เสื้อตัวเอง
“เห็นมั้ยครับ ไม่เป็นไร ผมจัดการเองได้”
“พี่จิน” จองกุกวิ่งเยาะมาหาจิน แล้วมองหญิงสาวกับจินสลับกันไปมา
“ขอโทษนะคะ ที่ทำเสื้อพี่ชายคุณเลอะน่ะ ขอโทษจริงๆ” หญิงสาวหันไปพูดกับจองกุกแล้วก็ก้มหัวอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ต้องขอโทษหรอก” จองกุกยิ้มบางๆให้หญิงสาวสบายใจขึ้น
“งั้นฉันขอตัวนะคะ”
“คุณครับ” จินเรียกหญิงสาวที่กำลังจะเดินจากไปให้หันมา
“คะ ? ”
“นี่ไม่ใช่น้องผมนะครับ แฟนผมเอง”
1 อาทิตย์ผ่านไป
20 : 00
จองกุกเดินออกจากห้องน้ำ เขาเอาผ้าขนหนูยีผมตัวเองที่เปียกหมาดๆให้แห้ง เด็กน้อยมองไปที่โต๊ะข้างเตียง แล้วก็อมยิ้ม
กล่องของขวัญสีชมพูหวานแหวนที่มีของบางอย่างอยู่ในนั้น มันคือของขวัญวันปัจฉิมที่เขาจะมอบให้พี่จิน จองกุกตั้งใจจะให้มากเพราะเขาเลือกเองกับมือ
รู้สึกภูมิใจจัง ~
ก็อกๆๆ
ประตูเปิดออกหลังจากสิ้นเสียงเคาะ จินเดินเข้ามาแล้วปิดประตูไว้ตามเดิม เขาตรงมาที่จองกุกแล้วกอดน้องแน่น
“งื้ออ อะไรของพี่เนี่ยย” จองกุกดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาในอ้อมกอดของจินรัวๆ
“อยากกอดให้คุ้มๆก่อนจะไม่ได้กอด”
คำพูดของจินทำให้จองกุกหยุดชะงัก
“หมายความว่าไงครับ ?”
“พ่อให้กูไปดูงานที่ญี่ปุ่นเดือนนึง”
“แล้ว..ไปเมื่อไหร่ครับ”
“ขึ้นเครื่องพรุ่งนี้ตี 5”
“...”
แล้วปัจฉิมล่ะ..?
“ขอโทษนะ ที่ไม่ได้อยู่ด้วยตอนปัจฉิม” จินประทับริมฝีปากที่หน้าผากมน ก่อนจะเอาหน้าผากของตัวเองไปแตะกับหน้าผากของน้อง
“ผมเข้าใจ..”
“ไปส่งกูนะพรุ่งนี้”
“ไปอยู่แล้วครับ”
05 : 15
เที่ยวบินเกาหลี-ญี่ปุ่น กำลังเคลื่อนออกรันเวย์ จองกุกมองเครื่องบินสีม่วงบอนขึ้นสู่ท้องฟ้าและไกลออกไปเรื่อยๆจนสุดสายตา
น้ำใสๆไหลออกจากตา จองกุกปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ
เขาไม่เข้าใจ ทำไมโชคชะตาต้องให้เราห่างกัน จากกัน..แบบนี้ด้วย
แต่เอาวะ อย่างน้อยก็ดีกว่าตายจากกัน
จินมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ก้อนเมฆยามฟ้าจะสว่างนี่มันสวยๆจริงๆ นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ไม่ได้ตื่นเช้าแบบนี้ จินเปิดมือถือขึ้นมาเปิดโหมดเครื่องบิน เห็นรูปจองกุกยิ้มชูสองนิ้วอยู่หน้าจอ จินก็เผลอยิ้มตาม
เฮ้ออ ~ เด็กดื้อ กูรักมึงขนาดนี้ ห่างกันตั้งเดือนนึง กูก็คิดถึงมึงตายก่อนดิ แค่นี้กูไม่ยอมหรอก
คนอย่างซอกจินมีแผนอยู่แล้ว J
งานปัจฉิมของโรงเรียน ฮ.บ. จบลงไปได้ด้วยดี มีทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และน้ำตา
พบเพื่อจาก จากเพื่อเจอ..
วันนี้จองกุกเหนื่อยบูมมากๆ ปวดขาปวดคอไปหมด แต่ก็ยอมรับว่ามันสนุกจริงๆ จองกุกให้กุหลาบนัมจุนและยุนกิไปคนละ 1 ดอก และก็ได้กอดลาพี่ทั้งสอง
“อ่ะ น้ำส้มเย็นๆ ชื่นใจมาแล้วจ้า ~” โฮซอกแจกน้ำส้ม จองกุก จีมินและแทฮยองคนละขวด
“วันนี้เหนื่อยเนอะ แต่ก็สุดยอดไปเลยย ” จีมินบิดขี้เกียจก่อนจะกระดกขวดน้ำส้มในมือจนหมด
“กูจะไม่ได้เจอพี่ยุนกิอีกแล้ว่ะพวกมึง T^T” โฮซอกเบะปากแล้วทำหน้าตางอแงเหมือนจะร้องไห้
“เอาน่า พี่เขาก็อยู่แถวนี้ล่ะ คิดถึงก็ไปหา” แทฮยองส่ายหัวกับเพื่อนรักไปมาอย่างเอือมๆ
“เออ ใครจะไปมีเมียในห้องเดียวกันเหมือนมึงล่ะ - -”
“ไอ้เงิง เมียพ่องสิ เป็นแฟนเฉยๆเว้ย” จีมินมองจิกไปที่โฮซอก และก่อนที่ทั้งสองจะกัดกัน แทฮยองก็เปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา
“เออนี่พวกมึงปิดเทอมว่างมั้ย ? ไปเที่ยวกัน กูเลี้ยง”
“เที่ยวไหนวะ ?” โฮซอกขมวดคิ้วมองไปที่แทฮยอง
“ไปเอาเงินมาจากไหน - -+” จีมินมองแรงไปที่แทฮยองอีกคน
“ตะวันแดง อาทิตย์อุทัย ~”
“ญี่ปุ่น !!” โฮซอกกับจีมินประสานเสียงออกมาพร้อมเพียงสวยงาม พร้อมกับทำหน้าตาประมาณว่า WTF !!
“ญี่ปุ่นหรอ ? ” จองกุกครุ่นคิดในใจได้สักพัก ก็ ปิ๊ง !
ดีล่ะ จะได้แอบไปเซอร์ไพต์พี่จินให้หายใจเงิบไปเลย คึคึ
“เราไปญี่ปุ่นกันพรุ่งนี้เลย !!!” จองกุกลุกพรวดชี้นิ้วขึ้นกลางอากาศ ทำเอาเพื่อนทั้งสามสะดุ้งไปตามๆกัน
“เออ.. ใจเย็นๆนะ จองกุกกี้”
“คึคึ -.,- ” จองกุกหัวเราะออกมาเบาๆกับแผนในหัวที่ปิ๊งได้เมื่อครู่ เขาไม่ลังเลเลยกับแผนครั้งนี้ โชคชะตาเริ่มจะเข้าข้างเราแล้วสิ หุหุ ~
END chaptar 14
จากใจไรท์เตอร์ : ยิปปี้ ~ เลิกจากที่ห่างหายไปกับการสอบนานแสนนาน..ไรท์ขอโทษนะคะที่ดองไว้ ไม่ได้ตั้งใจนะ T^T
และสุดท้ายชาปนี้ก็จบแย้วว ทริปซัมเมอร์ที่ญี่ปุ่นจะเป็นยังไงนะ ~ เอาแนวไหนน ดราม่าหรือคอมเมดี้ ดีคะ 555555
รอลุ้นกันนะ (เกลียดอิไรท์ชอบทิ้งปม 5555)
ขอบคุณทุกคนที่ไม่ลืมกันนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ ^^ #ฟิคตายแลกรัก
ความคิดเห็น