ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep.1
สามเพื่อนซี้นั่งอยู่ใจกลางโรงอาหาร
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงซื้อขนตาปลอมมาใหม่เหรอ เบอร์อะไรที่ไหนอย่างไรบอกมาเดี๋ยวนี้ สวยมว๊ากกกกกกกก”
คริสทักขนตาคู่ใหม่ของชานยอลเพื่อนซี้สุดสวย
“กูไม่บอกมึงหรอกกูจะสวยคนเดียวย่ะ อย่าเยอะ”
ชานยอลหรือยอลลี่ตอบกลับคริสหรือคริสตี้
“อีนี้กันซีนเหรอ เดี๋ยวแม่บัดตบให้หรอก”
จากนั้นทั้งคู่ก็ขำ ส่วนจงอินหรืออินนี่ก็ทำหน้าง่วงๆเพราะมัวแต่สนใจผู้ชาย
เสียงหัวเราะของเพื่อนสาวทั้งสามคนดังลั้นโรงอาหารของโรงเรียนชายล้วน ย่านดัง ซึ่งวันนี้เป็นวันรับน้องปีหนึ่งของโรงเรียนทำให้เพื่อนสาวทั้งสามกระดี้กระด้ามากเป็นพิเศษ เพราะได้ข่าวว่าน้องใหม่แต่ละคนหน้าตาแซ๊บมว๊ากกกก
“มึงทั้งสองเมื่อไหร่จะหยุดหัวเราะซะที ถึงเวลาเข้าแถวแล้วนะมึง”
จงอินพูดขึ้น จากทั้งนั้นสามก็เดินไปเข้าแถว
“เห้ยยย มึงกูชอบน้องฝาแฝดสองคนนั้นอะ น่าตาน่ารักอะ”
“หุบปากอีคางคกกูเล่งอยู่นะมึงอย่า”
คริสสวนขึ้นในทันทีที่ชานยอลพูดจบ
“แหม อีคริสตี้ มันมีตั้งสองคนเราก็แบ่งกันสิ”
“อย่างงี้มันต้องสืบค๊า”
แล้วทั้งสองนางก็ยืนหัวเราะกัน ส่วนจงอินก็งงอีกตามเคย
หลังจากเข้าแถวเสร็จเพื่อนสาวทั้งสามก็เดินขึ้นห้องเรียน
“ยอลลี่มึงรู้ปะ น้องฝาแฝดสองคนนั้นชื่ออะไร”
“กูไม่รู้ กูก็อยากรู้เหมือนกัน เอาไงดีวะ”
“เซฮุน กะ ลู่หาน ถ้าพวกเธอหมายถึงน้องปีหนึ่งที่เป็นฝาแฝดอะนะ เซฮุนอยู่ห้อง1/3ส่วนลู่หานอยู่ห้อง1/4”
เป็นเสียงของอาจารย์สอนวิชาคอมพิวเตอร์แทรกขึ้น
หลังจากได้รู้ว่าน้องทั้งสองคนชื่ออะไรทั้งคู่ก็กรี๊ดลั้นห้อง
พอหมดคาบแรกทั้งสามก็พากันไปแอบดูเซฮุนและลู่หานที่ห้องเรียน
“เห้ย ฉันเจอแล้วว่าแต่คนนี้ชื่อเซฮุนหรือลู่หานวะ”
ชานยอลพูดพร้อมทำท่าทางคิด
“จะไปรู้ไหมละอีห่า”
จงอินพูดขึ้น
“กูว่าคนนี้น่าจะเป็นเซฮุนนะ เพราะอาจารย์บอกว่าน้องเค้าอยู่ห้อง1/3”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เซฮุนเหรอ น่าร๊ากอ๊ะ”
ชานยอลตะโกนเสียงดังลั้นทำให้เซฮุนซึ่งนั่งติดหน้าต่างหันมายิ้มให้
“เห้ย มึงน้องเค้าหันมายิ้มให้กูด้วยแหละ น้องเค้าชอบกูแน่ๆเลย”
ชานยอลหันมาคุยกับเพื่อนซี้ทั้งสองพร้อมทั้งทำท่าทางเขิน
“อีนี้เพ้อเจ้อ”
คริสและจงอินพูดขึ้นพร้อมกัน
“นี้เห็นเซฮุนแล้วกูว่าเราไปดูลู่หานกันมะ”
“ไปก็ไป แต่คนนี้กูจองนะ เซฮุนเป็นของกู”
ชานยอลพูดขึ้น
“เห้ย น้องเค้านั่งอยู่กลางห้องอะ แต่ว่ารัศมีความหล่อแผ่กระจายมากเลยนะมึง”
คริสกระซิบกระซาบกับเพื่อนซี่อีกสองคน
“เออ หล่อทั้งคู่นั้นแหละ”
จงอินพูดขึ้น
“แต่ คนนี้กูจอง”
คริสพูดแล้วทำท่าทางเพ้อฝัน
ถึงเวลาพักเที่ยงทั้งสามก็มานั่งที่ประจำ ณ ใจกลางโรงอาหาร ที่ ที่พวกนางมักมานั่งเมาส์มอยหอยกาบกันประจำ ที่เลือกนั่งตรงนี้เพราะผู้ชายทั้งโรงเรียนต้องเดินผ่านเวลามากินข้าว ทำให้พวกนางสามารถมองผู้ชายได้อย่างไม่คลาดสายตา
“โน้น เซฮุนกับลู่หานของพวกมึงเดินมาแล้ว”
จงพูดขึ้นแบบนิ่งๆตามสไตล์
“เห้ย มึงกูเขินอะ”
“เดี๋ยวมานะ”
อยู่ๆคริสก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามเซฮุนและลู่หานไป
“คริสตี้มึงจะไปไหน”
ชานยอลตะโกนตามหลังคริสแล้วรีบเดินตามคริสไป
“กูจะไปหาลู่หานของกู”
“ไม่ได้นะกูไปด้วย กูหาเซฮุน”
“พวกมึงกูไปด้วย”
“อย่ายุ่ง!”
คริสกะชานยอลหันมาตะคอกใส่จงอิน แล้วจงอินก็นั่งลงที่เดิมแบบหงอยๆ
ส่วนเซฮุนกับลู่หานก็ทำหน้าตกใจ ที่เห็นคริสกับชานยอลเดินตาม
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงซื้อขนตาปลอมมาใหม่เหรอ เบอร์อะไรที่ไหนอย่างไรบอกมาเดี๋ยวนี้ สวยมว๊ากกกกกกกก”
คริสทักขนตาคู่ใหม่ของชานยอลเพื่อนซี้สุดสวย
“กูไม่บอกมึงหรอกกูจะสวยคนเดียวย่ะ อย่าเยอะ”
ชานยอลหรือยอลลี่ตอบกลับคริสหรือคริสตี้
“อีนี้กันซีนเหรอ เดี๋ยวแม่บัดตบให้หรอก”
จากนั้นทั้งคู่ก็ขำ ส่วนจงอินหรืออินนี่ก็ทำหน้าง่วงๆเพราะมัวแต่สนใจผู้ชาย
เสียงหัวเราะของเพื่อนสาวทั้งสามคนดังลั้นโรงอาหารของโรงเรียนชายล้วน ย่านดัง ซึ่งวันนี้เป็นวันรับน้องปีหนึ่งของโรงเรียนทำให้เพื่อนสาวทั้งสามกระดี้กระด้ามากเป็นพิเศษ เพราะได้ข่าวว่าน้องใหม่แต่ละคนหน้าตาแซ๊บมว๊ากกกก
“มึงทั้งสองเมื่อไหร่จะหยุดหัวเราะซะที ถึงเวลาเข้าแถวแล้วนะมึง”
จงอินพูดขึ้น จากทั้งนั้นสามก็เดินไปเข้าแถว
“เห้ยยย มึงกูชอบน้องฝาแฝดสองคนนั้นอะ น่าตาน่ารักอะ”
“หุบปากอีคางคกกูเล่งอยู่นะมึงอย่า”
คริสสวนขึ้นในทันทีที่ชานยอลพูดจบ
“แหม อีคริสตี้ มันมีตั้งสองคนเราก็แบ่งกันสิ”
“อย่างงี้มันต้องสืบค๊า”
แล้วทั้งสองนางก็ยืนหัวเราะกัน ส่วนจงอินก็งงอีกตามเคย
หลังจากเข้าแถวเสร็จเพื่อนสาวทั้งสามก็เดินขึ้นห้องเรียน
“ยอลลี่มึงรู้ปะ น้องฝาแฝดสองคนนั้นชื่ออะไร”
“กูไม่รู้ กูก็อยากรู้เหมือนกัน เอาไงดีวะ”
“เซฮุน กะ ลู่หาน ถ้าพวกเธอหมายถึงน้องปีหนึ่งที่เป็นฝาแฝดอะนะ เซฮุนอยู่ห้อง1/3ส่วนลู่หานอยู่ห้อง1/4”
เป็นเสียงของอาจารย์สอนวิชาคอมพิวเตอร์แทรกขึ้น
หลังจากได้รู้ว่าน้องทั้งสองคนชื่ออะไรทั้งคู่ก็กรี๊ดลั้นห้อง
พอหมดคาบแรกทั้งสามก็พากันไปแอบดูเซฮุนและลู่หานที่ห้องเรียน
“เห้ย ฉันเจอแล้วว่าแต่คนนี้ชื่อเซฮุนหรือลู่หานวะ”
ชานยอลพูดพร้อมทำท่าทางคิด
“จะไปรู้ไหมละอีห่า”
จงอินพูดขึ้น
“กูว่าคนนี้น่าจะเป็นเซฮุนนะ เพราะอาจารย์บอกว่าน้องเค้าอยู่ห้อง1/3”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เซฮุนเหรอ น่าร๊ากอ๊ะ”
ชานยอลตะโกนเสียงดังลั้นทำให้เซฮุนซึ่งนั่งติดหน้าต่างหันมายิ้มให้
“เห้ย มึงน้องเค้าหันมายิ้มให้กูด้วยแหละ น้องเค้าชอบกูแน่ๆเลย”
ชานยอลหันมาคุยกับเพื่อนซี้ทั้งสองพร้อมทั้งทำท่าทางเขิน
“อีนี้เพ้อเจ้อ”
คริสและจงอินพูดขึ้นพร้อมกัน
“นี้เห็นเซฮุนแล้วกูว่าเราไปดูลู่หานกันมะ”
“ไปก็ไป แต่คนนี้กูจองนะ เซฮุนเป็นของกู”
ชานยอลพูดขึ้น
“เห้ย น้องเค้านั่งอยู่กลางห้องอะ แต่ว่ารัศมีความหล่อแผ่กระจายมากเลยนะมึง”
คริสกระซิบกระซาบกับเพื่อนซี่อีกสองคน
“เออ หล่อทั้งคู่นั้นแหละ”
จงอินพูดขึ้น
“แต่ คนนี้กูจอง”
คริสพูดแล้วทำท่าทางเพ้อฝัน
ถึงเวลาพักเที่ยงทั้งสามก็มานั่งที่ประจำ ณ ใจกลางโรงอาหาร ที่ ที่พวกนางมักมานั่งเมาส์มอยหอยกาบกันประจำ ที่เลือกนั่งตรงนี้เพราะผู้ชายทั้งโรงเรียนต้องเดินผ่านเวลามากินข้าว ทำให้พวกนางสามารถมองผู้ชายได้อย่างไม่คลาดสายตา
“โน้น เซฮุนกับลู่หานของพวกมึงเดินมาแล้ว”
จงพูดขึ้นแบบนิ่งๆตามสไตล์
“เห้ย มึงกูเขินอะ”
“เดี๋ยวมานะ”
อยู่ๆคริสก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามเซฮุนและลู่หานไป
“คริสตี้มึงจะไปไหน”
ชานยอลตะโกนตามหลังคริสแล้วรีบเดินตามคริสไป
“กูจะไปหาลู่หานของกู”
“ไม่ได้นะกูไปด้วย กูหาเซฮุน”
“พวกมึงกูไปด้วย”
“อย่ายุ่ง!”
คริสกะชานยอลหันมาตะคอกใส่จงอิน แล้วจงอินก็นั่งลงที่เดิมแบบหงอยๆ
ส่วนเซฮุนกับลู่หานก็ทำหน้าตกใจ ที่เห็นคริสกับชานยอลเดินตาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น