my secret ความลับของฉันมีเธอเท่านั้นที่รู้ !!

ลำดับตอนที่ #3 : what you name baby :)

 เวลา23.00 น.
"เฮ้อ....นี่เเคนดี้เมื่อไหร่จะถึงอ่ะ"
มิวมิวเริ่มร้องเมื่อนั่งรถนานร่วม1ชั่วโมง
"เธอถามฉันเเล้วฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะห้ะ!"
"ก็นายขับรถอ่ะ นายต้องรู้ดิ"
เเละฉันผู้ซึ่งอยู่ข้างหลังก็พูดขึ้นว่า....
"ไม่เอาน่า มิวมิวเดี๋ยวก็ถึงเเล้วทนหน่อยนะขอร้องล่ะ"
"ก็ได้ เพื่อองุ่นน้อยของฉัน"
"ก็ได้เพื่อองุ่นน้อยของฉัน!"
เเคนดี้ที่ฉันเดาว่าคงจะหมั่นไส้มิวมิวพูดล้อเลียนด้วยเสียงเเหลมๆ
"ไอ้บ้าเเคนดี้!เเกอยากตายใช่ไหมห้ะ!!"
มิวมิวตะคอกใส่เเคนดี้ที่กำลังขับรถอยู่
เเละฉันก็คงต้องห้ามอีกครั้ง
"เเคนดี้พอเถอะนะ องุ่นขอร้องล่ะนะ"
เมื่อฉันพูดเเคนดี้ก็หยุดพร้อมกับที่รถมาจอดหน้าคฤหาสหนึ่งที่มีประตูบานใหญ่ปิดไว้
"โอ้โห!องุ่นใหญ่จัง เเต่ก็นะ ก็ยังเล็กกว่าบ้านเธออยู่ดี"
องุ่นซึ่งตอนเเรกทำน้ำเสียงตื่นเต้นเเต่ไม่นานก็เปลี่ยนเสียงเป็นดูถูกเเทน
"ไม่เอาน่า มิวมิวจะพูดเเบบนี้ไม่ได้นะ"
ฉันปราบ
"ก็ได้..งั้นเราคงต้องจากกันล่ะ ก็..เจอกันที่ร.รเเล้วกันนะองุ่น"
"จ๊ะ"
เเละเมื่อกล่าวลากันเรียบร้อยก็ออกจากรถของเเคนดี้ เเละบอกลาเเคนดี้อีกคน
"ขอบใจนะเเคนดี้ที่มาส่งน่ะ งั้นก็เจอกันที่โรงเรียนนะ"
"อือ"
ปัง!
เมื่อประตูรถปิดลง รถก็ออกตัวไปทันที
กริ๊งงงงงงง!!!
เสียงออกดังไปทั่วคฤหาสหลังนั้น
ไม่นานไฟในบ้านก็เปิดพร้อมกับมียามวิ่งมาหน้าบ้าน
"มาหาใครครับ^^"
"มาหาคุณน้าเพรชน่ะค่ะ"
"อ้อ คุณคงเป็นลูกของคุณนายลิ้นจี้ใช่ไหมครับ^^"
"อ้อ ใช่ค่ะ"
"งั้นเชิญข้างในเลยครับ^^"
"ขอบคุณค่ะ^^"
เเละเมื่อยามเปิดประตูให้ฉันก็เดินเข้าไปในบ้านเเต่เท้ายังไม่เหยียบพื้นบ้านก็มีเสียง
"องุ่นนนน!!!หลานคนสวยของน้า มาเเล้วหรอจ๊ะ รู้ไหมอารอน้านนานเเนะ"
"ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ต้องรอพอดีมีปัญหานิดหน่อยน่ะคะ
"งั้นหรอ ไม่เป็นไรๆงันเรามาทำความรู้จักกันหน่อยดีกว่านะ^^"
"ค่ะ^^"
เเละเราก็ทำความรูจักกันไม่นานคุณน้าก็ทำท่าเหมือนคิดอะไรได้เเละก็พูดว่า
"อ้ะ..จริงสิ องุ่นหนูเรียนอยู่มัธยมปลายใช่ไหมจ้ะ?"
"อ้อ ใช่ค่ะ มีอะไรหรอค่ะ"
"อ้อ เปล่าจ้ะ น้าเเค่ก็มีลูกชายเรียนอยู่ชั้นเดียวกับหนูน่ะจ้ะ"
"เอ๋...ลูกชายหรอค่ะ ?"
ลูกชายงั้นหรอไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ
"ใช่จ้ะ ลูกชายหนูรู้ใช่ไหมว่าน้าเป็นคนเกาหลี"
"ค่ะ อันนี้หนูทราบ เเต่ไม่เห็นรู้เลยว่าคุณน้ามีลูกชายด้วย"
"เรื่องนั้นน้ายังไม่ได้บอกเเม่หนูหรอจ้ะ"
"เหมือนจะยั้งงั้นมั้งค่ะ?"
ในขณะที่คุณน้ากำลังคุยกับฉันเลื่อยเปื่อยก็มีเสียงประหลาดดังมาจากชั้น2
"อ๋าาาาาา~"
ทั้งฉันเเละคุณอาหันไปมองบนชั้นสองอย่างไม่ได้นัดหมายเเละคุณน้าก็พูดออกมาว่า...
"เอาอีกเเล้วนะมินซอง"
อยู่ดีดีคุณน้าก็ลุกขึ้นเเละเดินไปยังชั้น2โดยมีฉันเดินตามหลังไปติดๆ เเละเเล้ว
ผัวะ!!!
ประตูห้องๆหนึ่งถูกเปิดออกอย่างเเรง เเละปรากฏภาพตรงหน้าให้เห็นนั่นคือ ชายหนุ่มผมสีครีมเเละเมื่อมองจากด้านข้างดูหล่อเหลา
ในตาสีเทาอมม่วงนั่นมีเสน่ห์ชวนหลงใหลคู่นั้นส่อเเววยั่วย้วน เขากำลังนอนครอมหญิงผมทองทั้งคู่เปลื้อยกายอยู่เเละชายหนุ่มก็หันมาด้วยเเววตาเบื่อหน่ายเหมือนกับว่าเป็นอย่างนี้ทุกครั้งเเละเมื่อหญิงสาวเริ่มสงสัยว่าทำไมชายหนุ่มถึงหยุดกิจกรรมส่วนตัวไปจึงหันมามองเเละ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด"
เธอคนนั้นกรี๊ดลั่นคฤหาสเเละโกยผ้ามาบดบังร่างกาย เเต่ฉันซึ่งยืนหน้าร้อนผ่าวไม่รู้ทำไมถึงต้องหน้าเเดงอย่างนี้เเละเธอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า
"มินซอง!!นี่มันอะไรกันค่ะเนี่ย!!"หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ เอ๊ะ!แปลกใจหรอ ทำไมล่ะ?
"ธิชา คุณกลับไปก่อนเถอะนะ"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเเละเย็นชาใส่เธอคนนั้น
"อะไรนะคะ จะให้ธิชาไปตอนนีนะหรอคะ...เเต่ธิชายังไม่อยะ..."
"ผมบอกให้กลับไปไง!!!!!"อยู่ดีดีชายหนุ่มก็ตะโกนเสียงดังจนฉันสะดุ้งโหยงเเละเธอคนนั้นเองก็เช่นกัน
"กรี๊ด!ทำไมต้องตะคอกด้วยล่ะ!!"เธอคนนั้นตะโกนพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าของเธอเเละพูดประโยคที่ทำให้ฉันกลัวเเทนคนโดน
"ฉันจะให้พ่อมาถลกหนังหัวเเก คอยดู ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
ปัง!!!
เเละประตูก็ปิดลง เหลือไว้เเต่บรรยากาศที่น่าอีดอัดเเละชายหนุ่มก็พูดขึ้นว่า...
"ออกไปกันก่อนได้ไหมครับ"
เมื่อชายหนุ่มพูดอย่างงั้นคุณน้าก็เดินออกไปเเละดึงฉันออกไปด้วย
เเละเมื่อชานหนุ่มเดินลงมาก็มีระเบิดลูกใหญ่ลงมา