ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
1
ณ โรงเรียนทีฆายุเป็นโรงเรียนที่มีตั้งแต่อนุบาลยัน ม.6 เลยทีเดียวและเป็นโรงเรียนที่ได้รับสมยานามว่าเป็นโรงเรียนที่มีแต่ลูกผู้ดีมีอันจะกินเข้ามาเรียนและหนึ่งในนั้นก็ คือ รัตติกาล ชัยทวีทรัพย์ ชื่อเล่นว่า ไอรีน
“กรีด!!!เธอดูรุ่นน้องคนนั้นสิน่ารักจัง” นั้นเริ่มกันอีกแล้ว รุ่นพี่ทั้งหลายเห็นฉันเป็นดาราเกาหลีกันรึไงถึงได้กรีดกันอยู่ได้ นี่ถ้าฉันเป็นผู้ชายคุณเธอคงละลายไปแล้วแน่ๆ เฮอะ ก็คนมันจะน่ารักใครก็หยุดไม่อยู่หรอก โฮะโฮะ เอ่อแล้วมีอีกเหตุผลหนึ่งก็คือฉันเป็นเจ้าแม่มาเฟียผู้ไม่มีใครกล้าเสนอหน้ามาท้า ใครท้ามันผู้นั้นจะโดนฉันซัดไม่ยั้ง อ้อแล้วก็เหล่าลูกน้องผู้น่ารักทั้งหลายที่มีทั้งชายและหญิง ร่วมๆแล้วฉันมีลูกน้องราวๆเกือบ 50 คนได้ โฮะโฮะ แล้วก็ลูกน้องทั้งหมดเคยโดนฉันซัดมาแล้วทุกราย ฉันไม่เคยแพ้ใคร แก๊งฉันคือแก๊ง Sky freedom ชื่อแก๊งเทพดีมั้ยละ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะตอนนี้ฉันกำลังเดินออกมาหน้าโรงเรียน และ ผ่านซอยเปลี่ยวซอยหนึ่ง ใน ขณะ ที่ฉันเดินอยู่ในซอย และ สังเกตุบริเวนโดยรอบอยู่นั้น
(ไม่สังเกตุได้ไงก็มันน่ากลัวนี่ พวกหื่นกามฉันไม่กลัวหรอก กลัวก็แต่สิ่งที่ไม่มีตัวตนและไม่สามารถต่อสู้กับมันได้นะสิรวมๆแล้วก็ผีนั้นละT^T) และฉันก็ได้ยินเสียง
“กรีดดดด!!!ไม่อย่านะ” เอ๊ะเสียงใครหว่า
“เธอเนียน่ารักไม่เบานะ ผิวเนียนขาวฮึๆถ้าเอาไปให้บอสไอค์ละก็จะพ้นผิดละงานนี้ เส็จแน่” ไอค์!! ไอ้บ้า บังอาจส่งลูกน้องเข้ามาในถิ่นฉันงั้นหรอ หนอยไอ้หัวหน้าแก๊ง Tunder blood
“ช่วยด้วย” ฉันรีบวิ่งเข้าไปทางที่มีเสียงร้องทันที ฉันเดินเข้าไปในตรอกแคบๆและเห็สภาพที่ไม่หน้าดูนัก เด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันกับฉันกำลังโดนข่มเหงอยู่ แทบจะทันทีที่ฉันเข้าไปเห็น ฉันก็เอ่ยปากท้าท้ายมันออกไปในทันที
“เฮ้!!นายบังอาจมากนะที่มาเหยีบถิ่นฉัน” ไอ้2คนนั้น คนหนึ่งดำจนไม่รู้จะดำยังไงหัวฟูๆอีกตะหาก ส่วนอีกคนโกนหัวยังกะจะไปบวช แต่หน้าอย่างมันคงต้องต้องโดนอัดให้หายหื่นก่อนละนะ มันทั้งคู่หันมามองทางฉันและมัน...
“วาว เธอก็ขาวเนียนดีนี่ แล้วมาคนเดียวซะด้วย น้องสาวไม่กลัวหรอจ๊ะ” ฉันได้ยินที่มันพูดแล้วทำให้อารมณ์ฉันถึงจุดเดือด มันไม่รอดถึงพรุ่งนี้แน่ มันลวนลามฉันด้วยสายตาอันน่ารังเกียด
“ฮึ แกยังอยากมีชีวิตอยู่อย่างครบ 32 ไหม” ไอ้2คนนั้นหันมาทำหน้าหื่นใสฉัน แล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า มันเลียริมฝีปากอยางหื่นกาม
“ไอ้ 2 ตัวนี่ คงยังไม่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นถึงคู่แข่งที่กินกันไม่ขาดกับหัวหน้าแก๊งของพวกแกเลยนะ จะบอกให้” ฉันพูดออกไปอย่างไม่เกรงกลัวใคร ไอ้ 2 หื่นหันไปมองหน้ากัน แล้วหันกลับมามองฉัน แล้วขำก๊ากชนิดที่แบบในมหาสมุทรอินโดจีนไม่มีอะไรขำไปมากกว่านี้อีกแล้ว
“วะฮ่าๆๆๆๆๆ ผู้หญิงอย่างเธอเนียนะสูงแค่ 160 กว่า ถึงรึป่าวก็ไม่รู้จะมาเป็นคู่แข่งที่กินกันไม่ขาดของแก๊ง TB โอ๊ยขำ” ตอนนี้ฉันหมดความอดทนที่จะฟังคำดูถูกของไอ้ 2 เขางอกนี่
“ขำมากนักใช่ไหมแล้วเดี๋ยวจะได้รู้กัน ไอ้ลูกเจียบไม่เจียมตัวเอ๋ย” ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันก็พุ่งเข้าไปซัดมันไม่เลี้ยงไอ้หัวฟู น้ำลายฟูมปากสลบคาที่เพราะฉันพิคาดมันโดยการเตะก้านคอ ส่วน ไอ้โล้นโดนฉันพิคาดเข้าที่ของรักของหวงของมัน หึ หมดความเป็นชายแน่
“ ชิ เล่นกันใครไม่เล่นดันมาเล่นกับ ไอรีนแห่ง SF คนน้ำไอ้พวกอ่อนเอ่ย” เอ แล้วผู้หญิงคนนั้นละ อ้อ อยู่นั่น ฉันเดินเข้าไปสะกิดที่แขนเธอแต่เธอ
“ไม่ๆๆอย่านะ อย่าทำอะไรฉันเลย” เธอหลับหูหลับตานั้งกอดเข่าร้องไห้ตัวสั่น ฉันมองแล้วสงสานเธอจัง
“ไม่มีอะไรแล้วน่าพวกนั้นฉันจัดการไปแล้วละ” เธอคอยๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน ทันทีที่เธอรู้ว่าไม่ใช่ไอ้ 2 ตัวนั้นเธอก็โผเข้าสวมกอดฉัน แล้วสะอื้นอย่างหนักฉันกอดเธออย่าง
นุ้มนวนแล้วพูดว่า
“ไม่เป็นไรแล้วนะฉันมาช่วยเธอแล้วนิ” เธอคลายออมกอดแล้วเงยหน้ามองฉัน
“ขอบคุณนะ” เธอหยุดร้องไห้แล้วนิ
“เอ่อฉันชื่อ ไอรีนนะ” เธอมองหน้าฉันอย่างตกใจปนแปลกใจ
“เธอหัวหน้าแก๊งมาเฟีย SF นี่” โอ้ ฉันก็มีชื่อเสียงไม่ใช่เล่นนะเนีย ฉันเป็นคนดังไปแล้วหรอเนีย(ดังไปในทางที่ไม่ดีเนียนะ ช่างน่ายินดีจริงๆ - - :ผู้แต่ง)
“อืมแล้วเธอเป็นใครหรอ” ฉันถามออกไป เธอคนนั้นยิ้มแล้วตอบว่า
“ฉันชื่อศศิธร อนิกูลวงค์ ชื่อเล่นชื่อว่า แอร์จ้า” แอร์รึ แนะนำตัวซะยาวเป็นกิโลเชียว แต่เอาเถอะ
“เอ่อ แล้วชื่อจริงเธอละ” เอ่อไม่ทราบว่าจะรับสมัคพนังงานใหม่รึไงจะถามไปเพื่อ
“รัตติกาล” ฉันตอบหวนๆ หวังว่าเธอคงไม่ถามนามสกุลด้วยนะ
“แล้วนามสกุลละ” น่านเดาไม่ผิด ถ้าเป็นหวยฉันคงถูกไปแล้วละน้า
“ชัยทวีทรัพย์” เธอทำตาโตเท่าลูกบาส ฉันมองหน้าเธอแล้วรู้สึกแปลกๆ แต่ช่างเถอะก่อนอื่นเรารีบออกไปจากที่นี่ดีกว่า (กลัวผีอะT^T) ฉันฉุดแอร์ให้ลุกขึ้นจากพื้น
“เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูล ชัยทวีทรัพย์เชียวหรอ” รู้ดีจริงนะ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่มีพี่น้องนิ
“อืมแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่มีพี่น้องนิ” แอร์หันหน้ามามองฉันด้วยแววตาสงใส เฮ้อ ให้เดานะเธอจะต้องถามฉันต่อเป็นแน่
“มีพี่น้องเป็นผู้ชายหมดเลยหรอมีกี่คนละ” แล้วมันก็จริงสะด้วย ยัยแอร์ยังคงถามต่อไป
“ 8 คน” ช่ายค่ะฉันมีพี่น้องมากถึง 8 คนเชียวนะ แต่ดันมีฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวซะนี่ แล้วฉันก็เป็นลูกคนที่ 7 อะน้า
“โห มีพี่กี่คน น้องกี่คนละ” พอซะทีฉันจะตอบเธอคำถามนี่เป็นคำถามสุดท้ายแล้วนะ ยัยบ้า แอร์เธอช่างมีความสามารถในการถามจริงๆ อนาคตหน้าจะไปเป็นพิธีกรนะเนี้ย
“พี่ 6 น้อง 1 เอ่อ.....แอร์ บอกประวัติของเธอมามั้งเด้ๆ” แอร์ทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก
“เออจริงเนอะ งั้นฉันจะแนะนำตัวเองแบบระเอียดเลยนะ ฉันชื่อ ศศิธร อนิกลูวงค์ ชื่อเล่น แอร์ เรียนที่เดียวกับเธอห้อง ม.3/1 มีพี่สาวคนหนึ่งชื่อ อิ้ง เรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้ว” โห แนะนำตัวเองซะทีเดียวเลยเธออยู่ห้องเดียวกันฉันด้วย แฮะ
“เธออยู่ห้องเดียวกับฉันนี่” ฉันพูดเสียงเรียบ แอร์หันมายิ้มให้ฉัน
“ช่ายจ้า” ฉันเดินพ้นซอยเปลี่ยวนั้นแล้ว ออกมาเจอย่านการค้า แต่เอ วันนี้นายศักดิ์คนขับรถแล้วเหล่าบอดี้กาดของฉันไม่มาตามจองล้างจองพลานฉันละเนียงงจริงๆ อย่าเพิ่งงงกันนะว่าพ่อฉันจ้างบอดี้กาดให้ฉันทำไม เพราะบริษัทของพ่อฉันเป็นบริษัทที่ใหญ่เอาการเป็นบริษัทที่ผลิตมือถือโมเซียที่ใครก็ซื้อใช้ (ฮึฮึ ขออวดพ่อตัวเอง) เลยพ่อฉันน่ะได้รายได้ต่อเดือน 5 ล้าน 6 แสนกว่าๆค่าใช้จ่ายต่างๆต่อเดือน 5 แสนกว่าส่วนแม่ก็ช่วยเป็นเลขาให้พ่อแต่ว่าทั้ง 2 ท่านอยู่ต่างประเทศทั้งคู่ แล้วคุณพี่ชายทั้ง 6 ของฉันคนแรกชื่อพี่ ต้า เรียนต่อโทอยู่ที่อเมริกา อายุ26ปี คนที่2 พี่ท็อปเรียนต่อโทเช่นเดียวกันแต่อยู่ที่เกาหลี(พี่ท็อปเป็นดาราอยู่ที่เกาหลีละ ดังน่าดูเลย) อายุ 23 คนที่ 3 พี่แชมเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้ว อายุ 21 คนที่4 พี่คิดส์เรียนอยู่ปี 2 อายุ 20 คนที่ 5 พี่เอ็มเรียนอยู่ม.6 โรงเรียนโคตรอินเตอร์เลยละ อายุ18 คนที่ 6 พี่แอลเรียน ม.4 โรงเรียนเดียวกันกับพี่เอ็มอายุ 16 และคนที่ 7 ฉันไอรีนเรียนม.3 อายุ 15 คนสุดท้อง นายยูกิเรียน ป.5 โรงเรียนนานาชาติ อายุ 11 และ(ขออวดหน่อยนะ)
พี่น้องทั้ง7คนเนี้ยทั้งสวยน่ารัก (อันนี้ชมตัวเอง) หล่อเท่ (อันนี้ชมพี่ๆ) ไม่อยากพูดถึงนายยูกิเพราะ......มันน่าตาดีกว่าพี่ชายทั้งหลายของฉันนะสิ หมอนี่นะผิวขาวเนียนผมสีน้ำตาลจนเกือบดำตัวสูง (ในเพื่อนรุ่นเดียวกันนะ) ตาคมจมูกโด่งปากเรียวสวยตาสีเดียวกับผม ทรงผมมันเท่ชิบไม่รู้ว่าทรงอะไรอะนะ แต่ดูเท่ดีแถมยังเล่นเทนนิสอีกตะหาก
“อ๊ะ!!นั้นมัน” เสียงฉันเองละจะไม่ร้อง อ๊ะ ได้ไงก็นั้นลูกน้องที่ถือเป็นมือขวาของฉัน นายเบสกำลังถูกแก๊งกระจอกๆรุมสหบาทาอยู่นะสิ เหอะ ที่มันโดนลุมเนียไม่ได้เพราะมันอ่อนแต่ทั้งหมดนั้นก็น่าจะมีประมาณ 30 คนได้ก็มันคนเดียวนี่ถ้าไม่เก่งระดับเทพไม่มีทางชนะหรอก
“แอร์เธอยืนอยู่ตรงนี้อย่าไปไหนนะเดียวฉันมา” ฉันสั่งให้แอร์รอฉันตรงร้านขายไอติม แล้วก็วิ่งไปทางที่เบสโดนรุมทันที
“โอ๊ะ โอ เล่นอะไรกันหรอ” ฉันส่งประโยคท้าท้ายเพื่อเรียกความสนใจจากพวกลูกจ๊อบ เมื่อพวกมันหันมามองประมาณว่า ‘อะไรของยัยนี่วะ’
“ขอเล่นด้วยคนสิ” ฉันพูดพลางส่งสายตาที่เย็นยะเยือกพร้อมรังสีอัมหิตให้พวกนั้น ไอ้ตัวหน้าถ้มน้ำลายแล้วส่งสายตาเยาะเยยถ้าให้ฉันอ่านสายตามันก็ได้ประมาณว่า ‘ถุ้ย เป็นแค่ผู้หญิงจะมาทำอะไรได้วะ’ ฉันไม่รอให้มันดูถูก
พลัก!!
ฉันจัดการเปิดด้วยการเหวียงหมันใส่หน้าไอ้ตัวหน้าก่อนเป็นคนแรกมันล้มลงกันพื้นจับหน้าตัวเองแล้วเงยหน้ามองฉันแล้วพูดว่า
“มึงกล้าต่อยกูเรอะ” ฉันยิ้มเย็นยะเยือกปานจุดเยือกแข็งให้มันแล้วเอยปากดูถูกมันว่า
“ถ้าไม่กล้าจะต่อยรึไอ้กระจอก” ฉันเน้นคำว่ากระจอกป็นพิเศษฉันสังเกตุเห็นเส้นเลือดปูดบนหัวมันสงใสมันจะฟิวขาดแล้วละมั้ง ฮึ ก็มันหวยจริงๆนี่
“พวกเราลุยโว้ย ไม่ต้องยั้งนังนี่ มันดูถูกเรา”เมื่อไอ้กระจอกเอยคำประกาศศิตออกจากปากไอ้ลูกจ๊อปทั้งหลายก็วิ่งเข้าใส่ฉันทุกทิศทุกทางข้างหลังมา 2 ข้างหน้ามา 3 ข้างมาอีก 2 ไอ้ 4 ตัวด้านหน้าด้านหลังฉันจัดการด้วยความโง่ของพวกมันโดยการก้มลงหลบไม้ทั้ง4ของพวกมันแล้วมันฟาดกันเองหงายไปแล้ว 4 อีกข้างละ2ฉันหันหน้าไปทางซ้ายแล้วต่อยออกไปและถีบไอ้คนข้างหลัง ไปอีก2แล้วไอ้ที่เหลือกก็วิ่งเข้าใส่ฉันอีกฉันจัดการตีลังกาเอามือยันพื้นไว้แล้วหมุนๆเท้าของฉันโดนหน้าไอ้พวกที่วิ่งเข้ามาเส็จฉันไปอีก 13 คน ลักกี้จริงๆ
และแล้วก็มีคนย่องมาข้างหลังฉันตอนไม่ได้ระวังตัวมันยกไม้ขึ้นหวังจะฟาดหัวฉัน
พลัก!!
อย่าตกใจไปค่ะมันไม่ใช่หัวฉันแต่เป็นหัวของคนที่คิดจะฟาดฉันตะหาก ทันทีที่ได้ยินเสียนฉันหันกลับไปอย่างรวจเร็ว
“เบส!!” ช่ายค่ะเบสมือขวาของฉันมาช่วยฉันได้ทันเวลาจริง
“เกือบไปแล้วนะครับลูกพี่ ไอรีน” เบสพูดกันฉันพลางอัดไอ้พวกนั้นไปด้วย
“อืม ขอบใจไม่ได้นายฉันจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้” ฉันเอ่ยคำขอบคุณพร้อมท่าพิคาดก้านคออันสวยงามไอ้คนสุดท้ายพอดี
“เฮ้ย!!! ไอ้พวกบ้าฟื้นขึ้นมานะโว้ย” ไอ้ตัวหัวหน้าที่สุดจะกระจอกตะโกนเรียกไอ้พวกอ่อนที่ฉันอัดซะนวมไปเมื่อกี้
“ฮึ เหลือแกคนเดียวแล้วนะไอ้พวกกระจอกนั้นช่วยอะไรแกไม่ได้หรอก” ฉันย่างสามขุมเข้าไปหามัน
“อย่าทำอะไรฉันเลยฉันมันก็แค่พวกอ่อนน่ะ” ร้องขอชีวิตฉันแล้วสิไอ้ท่าทางอวดดีเมื่อกี้ละหายไปไหนหมด
“ถุ้ย ไอ้หน้าโสโครกอย่างแกเนียมันสมควรอยู่บนโลกนี้อีกหรอ” ฉันมองมันอย่างเหยีดหยามแล้วยิ้มอย่างมีชัยชนะแต่มันยิ้มที่ทำให้หมอนั้นประสาทกินได้ง่ายๆเลยเชียว
“อย่าๆๆนะ”
พลั่กๆๆๆๆๆ!!
ฉันจัดการเตะอัดเข้าที่ท้องของมันไม่ยั้ง
“ลูกพี่พอเถอะเดียวมันก็ตายหรอก” เบสเริ่มเข้ามาห้ามฉัน
“ฮึ ถือว่าเห็นแก่เบสหรอนะที่ขอชีวิตนายไว้ไม่งั้น...........” ฉันยกนิ้วชี้ขึ้นมองมันอย่างรังเกียดแล้วปาดเข้าที่คอของมัน
“เบสไปกันเถอะ” ฉันเดินนำเบสออกมาแล้วกลับไปยังร้านที่ให้แอร์รอฉันแอร์กำลังนั้งกินไอติมอยู่ฉันไม่รีรอเดินฉับๆเข้าหาแอร์ทันที
“แอร์” แอร์ที่กำลังก้มหน้าก้มตากินไอติมอย่างเมามันอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมามองฉัน
“ไอรีน เธอไปไหนมานะเกือบครึ่งชัวโมงเลยนะ” แอร์ถามแล้วชี้ที่ตรงข้ามเธอเป็นเชิงบอกว่านั้งสิ
“อ้อ ฉันไปจัดการเข้าถิ่นที่นี่มาน่ะ” แอร์มองฉันแบบตกใจนิดๆ
“อ้าว เบสเข้ามานั้งสิ” ฉันตะโกนเรียกเบสที่กำลังมองหัน ชิ!! สมเล่นบอกว่าจะไปห้องน้ำโดยไม่รู้ว่าฉันนั้งโต๊ะไหนนี่เบสเดินเข้ามานั้งลงที่หัวโต๊ะ(นายเบสนายต้องเลี้ยงนะนั้งหัวโต๊ะน่ะ)นายเบสหันไปมองแอร์ที่นั้งตรงข้ามกันฉัน
“ลูกพี่ไอรีนนี่ใครหรอ” ไอ้เบสทำไมแกไม่ถามแอร์เองฟะ
“เอ่อนี่ แอร์เพื่อนฉันเอง”ฉันบอกเบส
“แอร์นี่เบสมือขวาของฉัน” แอร์หันไปมองเบสแล้วยิ้มให้เบสยิ้มตอบ แหมๆยัยแอร์หน้าแดงเชียวนะชอบไอ้เบสมันละสิถึงไอ้เบสจะไม่ได้หล่ออะไรมากมายแต่หน้าตาก็ถือว่าอยู่ในขั้นดีส่วนไอ้เบสก็มองแอร์แล้วยิ้มอยู่ได้แกอย่าได้คิดจะฟันเพื่อนฉันเชียวนะถึงจะเป็นมือขวา ฉันก็ซัดแกไม่เลี้ยงได้เช่นกัน ยัยแอร์นะตัวสูงกว่าฉันอีก(ฉันสูงแค่ 159 เองแอร์หน้าจะสูงประมาณ 170 กว่าได้ส่วนไอ้เบสไม่ต้องพูดถึงสูงเกือบ 180 แอร์ไว้ผมยาวระบาหน้าตาอยู่ในเกณดีเช่นกัน)
~~อย่ามาแกล้งให้ใจวุ้นวาย เล่นอะไรแบบนี้อย่าให้ชานนนน หลงเผอว่าเธอมีใจ ให้เลย~~~
ลิงค์โทนของมือถือที่พ่อสั่งทำพิเศษให้ฉันดังขึ้นชื่อสายเรียกเข้าปรากฏแกสายตาฉัน ‘จองล้างจองพลาน’
“ชิบ!!เวนเอ้ย” ฉันสบถไอ้ พวกบอดี้กาดทั้งหลายมันโทรตามฉันแล้วแอร์หันมามองฉัน
“มีอะไรหรอไอรีน” เอ่อฉันขอเบอร์แอร์แล้วข้อยกลับไปหาไอ้บอดี้กาดดีกว่า
“แอร์ของเบอร์มือถือเธอหน่อย”ฉันหันไปทางแอร์เตรียมตัวกด
“0831271xxx” ฉันจัดการกดเบอร์แอร์ลงมือถือฉันจากนั้นเก็บมือถือใส่กระเป๋ากระโปรง
“บายแอร์บายเบส เอ่อ เบสไปส่งแอร์ที่บ้านด้วยละถ้าแกทำอะไรแอร์ละก็....แกจะไม่เหลือของรักของแกแน่ๆ” ฉันขู่เบสเพื่อความแน่ใจแล้ววิ่งออกไปจากร้ายไอติมเพื่อกลับไปที่หน้าโรงเรียนตอนแรกกะว่าจะมาเดินเล่นอย่างเดียวนะเนียแต่ดันยาวไปซะได้งานนี้โดนไอ้ 3 บอดี้กาดกับ 1 คนขับรถเทศแน่ๆฉันวิ่งด้วยความเร็ว 100 ก.ม./ช.ม.(เว่อไปแล้วมั้งยะ:ผู้แต่ง)จนผมที่ยาวสะรวยของฉันปริวไปตามแรงลม(ยาวจนเกือบจะถึงต้นขาแนะแถมยังมีหน้าม้าอีกผมฉันน่ะสีเดียวกับนายยูกิเลยแต่ตาฉันดันเป็นสีน้ำตาลอ่อน)
และในที่สุดฉันก็วิ่งมาถึงหน้าโรงเรียน อิอิ ก็ฉันน่ะวิ่งได้ที่หนึ่งในการแข่งที่ไปแข่งกับโรงเรียนอื่นมาแล้วนะสิได้เหรีญนทองด้วย(ไม่ข้อยจะอวดเลยนะยะ:ผู้แต่ง)
“คุณหนูไอรีน!!!” ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปอย่างช้าๆเห็นนาย 3 บอดี้กาดกำลังยืนมองฉันอยู่
“ขึ้นรถครับ” อ้าวไม่ยักกะเทศฉันเฮอะ ฉันจึงขึ้นรถ
“คุณหนูจะไปไหนต่อรึเปล่าครับ” นายศักดิ์ถามฉัน
“ไม่อ่ะกลับบ้านดีกว่า” ฉันตอบไปอย่างง่ายๆก็ฉันอยากกลับบ้านอยู่แล้วนิ
“ครับคุณหนู” ไอ้บอดี้กาดหน้าตายทั้งหลายตอบกันอย่างพร้อมเพียงพวกแกเป็นเครื่องจักรรึไงฟะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น