อโยธยา เด็กซ่า ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #5 : สังหารเขี้ยวดาบ

เพียงเสี้ยวนาที่ที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าและพระจันทร์จะขึ้นมาทำหน้าที่แทน
คงมีแต่แค่เวลานั้น ที่ผู้ทำหน้าที่ครอบครองท้องฟ้าต่างทิวาจะได้พูดคุยกัน

เสียงเดินเหยียบใบไผ่ดังกรอบแก๊บ ลักษณะอาการกึ่งเดินกึ่งวิ่งกับสีหน้าที่ส่อแววกังวล
คงบอกได้ว่าคนผู้นี้เร่งรีบปานใด

"โธ่เว้ย ดันมัวแต่เก็บเลเวลเพลิน นี้ถ้าค่ำก่อนถึงบ้านตายแน่ๆ"

ในอาณาเขตที่มีมอนเตอร์อยู่นั้น จะแบ่งช่วงเวลาปรากฏอยู่ 2 ช่วง

คือมอนเตอร์ที่ปรากฏช่วงกลางวันกับกลางคืน

และเป็นที่ทราบกันดีว่ามอนเตอร์กลางคืนนั้น

โหดกว่ามอนเตอร์กลางวันแบบหาที่เปรียบมิได้

แต่ก็ไม่รู้ว่าเขากลัวมอนเตอร์หรือคนที่บ้านกันแน่

 สวบ!

เทพหยุดฝีเท้าในบัดดล 

เหลือบสายตาหาที่มาของเสียงแปลกปลอมเมื่อครู่

สัญชาตญาณบอกเขาว่าในเวลาผีตากผ้าอ้อมแบบนี้ไว้ใจไม่ได้

เทพหันหลังเข้าไปพิงดงไม้ไผ่ ถือดาบหินส่ายไปมา

การที่ลดช่องว่างข้างหลังทำให้การป้องกันดีขึ้น

หากแต่ก็ไม่สามารถขยับหรือเดินไปไหนได้เลย

ขนแขนเทพอยู่ๆก็ลุกขึ้นซู่ อะไรบางอย่างบอกให้เขากระโดดไปข้างหน้า

ตูม!!

ดงไผ่ด้านหลังระเบิดกระจัดกระจาย ในจังหวะที่เทพม้วนตัวกลิ้งไปข้างหน้าพอดี

เทพหันกลับไปเผชิญหน้าสิ่งที่จู่โจมเข้ามา 

หมาป่าเขี้ยวดาบสีดำ จ้องมาด้วยสายตาที่เหี้ยมเกรียม

มันแสยะยิ้มดีใจที่ท่าทางคืนนี้จะเจอเหยื่อที่มันจะได้สนุก

ก่อนอิ่มมื้อใหญ่!

โฮก

ไม่ทันตั้งตัว มันกระโจนเข้าใส่เป้าหมายทันที

เทพยกดาบขึ้นขวางทางคมเขี้ยว

แก็บๆ ก็อบ กึก!

เสียงคมเขี้ยวสีขาวกัดดาบหินหมายจะให้หักสะบั้น

หากแต่ทำได้เพียงสะกิดสะเกาดาบเท่านั้น

"ไอ้บ้าเอ้ย"

เทพยันเท้าถีบท้องหมาป่าออกไป แล้วรีบลุกขึ้นประจัญหน้าทันที

หมาป่าสีดำเดินวนไปวนมาหาจังหวะจู่โจม

ทั้งสองสบตากันดูท่าที

แล้วจู่ๆ หมาป่าสีดำก็เรืองแสงสีเงินยวง

เทพรับรู้ทันทีว่า

มันเอาจริงแล้ว!

หมาป่าอ้าปากยิงคลื่นแสงสีเงินเข้าใส่ เทพย่อตัวกระโดดไปด้านหลัง

พร้อมเอาดาบหินป้องกันทันที

เปรี้ยง!!

112

เสียงระเบิดดังกึกก้อง ตัวเทพกระเด็นกลิ้งตามแรงระเบิด

พร้อมดาบหินลอยละลิ่วเข้าพุ่มหญ้าทันที

"ชิบหายแล้วกู!"

เทพยันตัวขึ้น ก่อนเปิดหน้าจอไอเท็มแล้วหยิบเอาธนูออกมา

และใช้สกิล เลียแผล เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ

ควันที่ลอยขึ้นหนาปิดทัศนวิสัย เทพจึงทำได้แต่ขึ้นสายลูกธนูไว้

เจ้าหมาป่าทำใบหน้าระรื่น ค่อยๆเดินฝ่าหมอกควัน

ตัวมันมีนิสัยในการชอบสนุกกับเหยื่อก่อนสังหาร

และครั้งนี้มันก็เห็นเทพเป็นแค่เกมการล่าเท่านั้น

เฟี้ยว

เสียงลูกธนูแหวกอากาศพุ่งเข้าใส่หมาป่า

เทพคาดหวังว่าการจู่โจมนี้จะทำให้มันชะงักและเปิดโอกาสให้เขาหนี

แต่เมื่อสบตากับหมาป่าดำแล้ว

เขาก็รู้ว่า มันไร้ความหมาย 

หมาป่าอ้าปากสร้างคลื่นพลังกระแทกใส่ลูกธนูที่พุ่งมา

เผาลูกธนูเป็นจุล ก่อนจะพุ่งเข้าใส่เทพ

จังหวะจวนตัวเทพได้แต่เอาธนูฟาดเข้าใส่คลื่นพลัง

ซูม

เนื่องจากหมาป่าใช้สกิลทันทีพลังโจมตีจึงไม่มาก

และยังโดนลูกธนูก่อนหน้านี้

จึงถูกเทพฟาดสลายไป

เจ้าหมาป่าทำเสียงจิจ๊ะ แล้วจึงวิ่งเข้าใส่

มันอยากปิดบัญชีนี้แล้ว

ด้วยพลังเวทย์ของเทพมีมากสกิล เลียแผล จึงถูกใช้ต่อเนื่อง

ตอนนี้พลังชีวิตจึงใกล้เติมแล้ว

เทพยิงธนูสกัดหากแต่หมาป่าก็ยังวิ่งหาโดยความเร็วไม่ตก

94 

106

359 !!

"แฮ่"

หมาป่าชะงักทันทีเมื่อลูกธนูพุ่งเข้าใสรูจมูก

มันร้องครวญครางเสียงโหยหวนอย่างเจ็บปวด

เพราะถูกโจมตีที่จุดตาย

เมื่อฟ้าประทานโชคมาให้ มีหรือจะไม่คว้า

เทพวิ่งเข้าพงหญ้าหาดาบหินทันที

"เจอแล้ว!"

เทพดีใจคว้าคาบก่อนจะหันมาแล้วพบว่า

เจ้าหมาป่าเรืองแสงอยู่และครั้งนี้มันไม่ได้ปล่อยลูกพลัง

หากแต่กระโจนเข้าใส่ทั้งตัว

โครม

187

เทพล้มลงกับพื้นก่อนกระอักเลือด หมาป่ากระโดดม้วนตัวยืนดูผลงาน

"เจ็บชะมัด"

เทพกัดฟันรวบรวมสติ ในโลกความจริงเขาเคยเจ็บที่สุดก็แค่จักรยานล้ม

ไม่เคยต้องมาสู้รบหรือต่อสู้กับใคร

นี้จึงอาจเป็นการเจ็บหนักที่สุดในชีวิตของเขา

หมาป่ากระโจนเข้าใส่ มันคิดว่าเทพไร้เขี้ยวเล็บจะต่อกรกับมันแล้ว

"ดูถูกกันไปแล้ว"

ความเจ็บอาจทำให้คนหวาดกลัว แต่กับเทพ

มันกลายเป็นพลังที่ชื่อ ความโกรธ

สองมือเกร็งจับดาบก่อนตะโกนลั่น

กระโดดฟัน

สกิลหากินถูกใช้งานอีกครั้งแต่ครั้งนี้พิเศษกว่า

เพราะเทพเหวี่ยงดาบขึ้นบนฟ้าแทนการฟันลงล่าง

171

ดาบหินกระแทกคางหมาป่าอย่างจัง มันถึงกับกระโดดหนีไปอีกทาง

"ยังไม่จบเฟ้ย" 

กระโดดฟัน

สกิลตามปรกติจะมีดีเลย์หลังใช้งาน 

หากแต่กระโดดฟันเป็นสกิลของผู้เริ่มต้นซึ่งมีพลังเวทย์น้อย

จึงไม่มีดีเลย์ และก่อนหน้านี้พลังเวย์ของเทพก็มีแค่ 50 กว่าๆ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว

หมาป่าที่กำลังยืนมึนอยู่ถูกดาบหินกระแทกเข้าที่จมูกอย่างจัง

เทพเห็นว่าเป็นจุดอ่อนจึงเน้นการโจมตีที่จุดนี้

ผั้ว!

444

มันร้องเสียงหลงก่อนจะสะบัดหน้าถอยหลัง

เทพไม่รอช้า กระโดดใส่ต้นไผ่ข้างๆเป็นท่ากระโดดสามเหลี่ยม

อาศัยแรงส่งเพิ่มพลังสกิล กระโดดฟัน

เปรี้ยง!!

486

เข้าขมับอย่างจัง หมาป่ากระเด็นลงไปขลุกฝุ่น

เทพเดินลากดาบเข้าหาพร้อมสายตาอาฆาต

เจ้าหมาป่าลนลานรีบลุกขึ้นจะออกวิ่ง แต่ช้าไป

ตูม!!!

357

ดาบหินฟาดลงที่ก้านคอหมายปิดชีพ หากแต่มันไร้คมจึงเป็นการทุบแทนตัด

เจ้าหมาป่ายืนขาแข็งตาเหลือกอ้าปากค้าง น้ำลายแตกฟูมปาก

เทพอยากให้มันจบๆไป

กระโดดฟันแบบต่อเนื่อง

หลังจากที่ใช้สกิดแบบบ้าคลั่งในครั้งที่ 5

หมาป่าสีดำก็ส่องแสงสีขาวแล้วหายลับไปพร้อมกับดรอปไอเท็ม

เทพรู้ดีว่าถ้ายังมัวเอ้อระเหยอยู่ ต้องมีตัวอะไรจู่โจมเข้ามาอีกแน่

จึงรีบเปิดหน้าจอไอเท็ม หยิบเห็ดเข้าปากเพิ่มพลังชีวิต

ก่อนจะโกยไอเท็มบนพื้นขึ้นมาเก็บใส่ช่องไอเท็ม

แว่บบบบบบบบบบบ!!

"อะไรอีกว่ะเนี่ย" เทพยกมือขึ้นกันแสงที่อยู่ๆก็สว่างจ้าขึ้นมา

ระอองแสงสีขาวหมุนวนคล้ายพายุก่อนจะรวมตัวกันก่อเกิดเป็นรูปคนขึ้นมา

ชายร่างโปร่งแสงเหมือนวิญญาณ ใส่ชุดเกราะอัศวินปรากฏที่หน้าของเทพ

"หลังจากหมาบ้าก็ผีรึ! เอาสิ เข้ามา ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร" เทพขยับดาบขึ้นตั้งท่า

"จะเจี๋ยนมันให้ดู"