อโยธยา เด็กซ่า ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #4 : ครั้งแรกของการฆ่า

 
 "พอไหวเว้ย ไม่ยากเท่าไหร่"

หลังจากที่เทพเดินแบกดาบหินเข้าป่าไผ่ เขาเลือกตีมอนเตอร์ที่เคยกำจัดได้

แม้การฆ่าจะทำให้เขารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ แต่หลังจากที่มอนเตอร์ตายแล้วจะกลายเป็นแสง
ก่อนดรอปไอเท็มก็ทำให้เขาพอทำใจได้

"อ่ะ ได้ลูกธนูด้วยแฮะ"

พอเทพกำจัด มารตอไม้ผุ  เลเวล 7 (เป็นตอไม้ผุๆมีแขนมีขาหน้าตาเหมือนปีศาจ) 

เขาก็พบซองธนูที่บรรจุลูกธนูไม้ไว้ 30 ดอก

"อย่างงี้ต้องลอง" จากนั้นจึงเอาดาบหินเก็บช่องไอเท็มแล้วเอาธนูออกมา
 
 เทพ ลองง้างสายธนูก่อนนึกถึงคำพูดของลุงนาม

"ผู้ฝึกตนนะ จะไม่สามารถใช้ธนูได้หรอก เพราะง้างสายธนูไม่ได้"

 ถ้าสิ่งที่ผมคิดไว้ไม่ผิด มันคงจะเป็น "กฏ" อย่างหนึ่งของโลกนี้ตั้งไว้
 
 เพราะตอนที่ผมเล่นเกมส์

 อาชีพ ผู้ฝึกตน จะไม่สามารถใช้ ธนู ดาบสองมือ และหอกได้

ผมจัดการขึ้นสายลูกธนู ก่อนเล็งที่ต้นไผ่ข้างหน้า

 "เฟี้ยว"

 ลูกธนูแล่นออกไปปักยังข้อต้นไผ่ที่ผมเล็งไว้อย่างแม่นยำ 
  
 คงเพราะสกิล คลั่งศาสตรา ที่ทำให้เทพใช้ธนูได้ 
 
 สกิล นัยย์ตาเหยี่ยว ก็ทำให้เข้าเป้าอย่างที่ตั้งใจ 

และคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะลองของใหญ่

ถัดจากป่าไผ่ไปนิดหน่อย เทพเจอกับ มารไผ่ มอนเตอร์ เลเวล 12

และถ้ายังไม่ลืม เลเวลของเทพแค่ 8 เท่านั้น

เนื่องจาก มารไผ่ ยืนหันหลังให้เขาจึงมองไม่เห็นว่าเทพได้ขึ้นสายธนูแล้ว

การศึกไม่หน่ายกลยุทธ์ การลอบกัดถือเป็นแผนการอย่างหนึ่ง

114

ตัวเลขความเสียหายปรากฎขึ้นทันทีที่ลูกธนูเข้าเป้า

หากแต่เทพไม่มีเวลาได้ชื่นชมมันเพราะมารไผ่รู้ตัวแล้ว

มารไผ่ รูปร่างคล้ายคนใส่ชุดไผ่หากแต่มีใบไผ่เป็นกรงเล็บและหน้าตาดุร้าย

มันกางกรงเล็บพุ่งเข้าหาเทพทันทีด้วยความเร็วที่น่ากลัว

120

112

แม้มีความแม่นยำสูงหากแต่ความเร็วยังด้อย ยิงได้แค่ 2 ดอก ก็เจอกรงเล็บ
ที่เหวี่ยงสวนเข้ามา

 84

 "ต้องได้ซิว่ะ"

 เทพก้าวถอยไปข้างหลังอย่างเร็วเพื่อเปิดพื้นที่ ก่อนจะเก็บธนูแล้วหยิบดาบหินออกมา

 กระโดดฟัน

แค่คิดใช้สกิลก็เหมือนกับร่างกายลอยขึ้นบนฟ้าก่อนจะกระแทกดาบใส่หน้ามารไผ่ทันที

174

ผลข้างเคียงปรากฏ มารไผ่เซถ้อยหลังสร้างโอกาสอีกครั้ง

"ย้าก"

เทพตะโกนเอาฤกษ์ ก่อนจะเข้าฟาดฟันกับมารไผ่อย่างรุนแรง


...............................................................................................................


 "โอ้ย เกือบตาย แต่สะใจจริงๆ"

 หลังจากที่ฆ่า มารไผ่ ไป 5 - 6 ตัว

 เทพก็นั่งพักจัดการใช้สกิล เลียแผล เพื่อเพิ่มเลือดตัวเอง 
 แม้ผลของ เศรษฐีผู้อ่อนแอ จะทำให้ได้รับค่าประสบการณ์น้อย
 แต่ก็ได้ไอเท็มเยอะและดีขึ้น
 
 เนื่องจากการที่เทพต้องการแค่ไอเท็ม ไม่ได้ต้องการเล่นเกมแบบจริงจัง 
 
 ประกอบกับเป็นคนไม่ชอบการขี้โกง 

 จึงเอาแต่สกิลที่จะได้ไอเท็มอย่างรวดเร็วแค่นั้น

 เทพจัดการใส่กำไลหยกที่เพิ่งได้มาก่อนเปิดดูค่าสถานะตนเองอีกครั้ง

   ชื่อ เทพ       เผ่า มนุษย์ 

   อาชีพ ผู้เริ่มต้น  เลเวล 8

   พลังชีวิต    250 / 250  พลังเวทย์ 1657  / 1657

   ความหิว    75/75   พลังกาย  122 / 122
 
   พลังป้องกัน 17   หลบหลีก 3

   ความเร็วการเดิน 8 อัตตราโจมตีจุดตาย 12

   โจมตี   21      อึด    15
   แม่น     80      เร็ว    12
   โชค      7       เวทย์  9

เนื่องจากตอนที่เทพตื่นมายังไม่ได้เอาไอเท็มสวมใส่ค่าพลังที่เหลือจึงยังไม่ปรากฎ

(เรียกได้ว่าถ้าโดนตีก็ลดตรงๆไปเลย)
 
พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า เทพจึงจัดการเก็บไอเท็ม

เพื่อกลับไปยังกระท่อมทันที