คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Seriya ตอนที่ 1
ก๊อก ๆ
เสียงจากเคาะจากบานประตูดังขึ้น เรียกให้บุคคลหนึ่งที่นั่งอยู่ในห้องหันไปมองตามต้นตอของเสียงที่ดังขึ้นขัดเวลาในการทำงานของเค้า ก่อนที่เจ้าตัวจะวางมือจากปากกาที่กำลังเขียนงานอยู่บนโต๊ะไม้สลักชั้นดีแล้วเอ่ยถามเสียงเรียบ...
" นั้นใคร ? "
" ฟรานซิสพ่ะย่ะค่ะ " เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นตอบคนข้างใน
" อ๋อ ! ฟรานซิสนั้นเอง มา มา เข้ามาก่อนสิ " คนในห้องเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
" พ่ะย่ะค่ะ " สิ้นเสียงบุรุษหน้าห้องก็ค่อย ๆ เปิดประตูไม้สลักออก เผยให้เห็นชายวัยกลางคน ในมือถือม้วนกระดาษม้วนหนึ่ง บุรุษนามฟรานซิสบรรจงค่อย ๆ ปิดประตูไม้สลักอย่างเบามือ แล้วเดินมาที่หน้าโต๊ะไม้ก่อนที่จะทำความเคารพบุคคลข้างหน้าด้วยท่าทีนอบน้อมยิ่ง...
" ว่าไงล่ะ วันนี้มีเรื่องอะไรเหรอฟรานซิส ดูท่าทางเหนื่อยหอบมาเชียว เอ้า ! นั่งก่อน ๆ เร็วเข้า "
"ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ "
" เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องของเราดีกว่านะ ตกลงมีเรื่องอะไรรึ ? "
" มีสาส์นจากเมือง ไอซ์ฟาเรียล ส่งมาถึงพระองค์พ่ะย่ะค่ะ "
ฟรานซิสพูดเสร็จก็ส่งม้วนสาส์นให้บุคคลข้างหน้าดู ฟรานซิสสังเกตว่าตอนที่บุคคลข้างอ่านข้อความจากสาน์นอยู่นั้น อ่านไปก็อมยิ้มไปและยังหัวเราะออกมาอีกด้วยทำให้เค้าประหลาดใจว่าข้อความนั้นเขียนถึงอะไรกันถึงทำให้คนข้างหน้าหัวเราะและยิ้มได้ตลอดเวลาที่อ่าน ก่อนที่บุคคลข้างหน้าจะวางมือจากสาส์นแล้วหันมาเอ่ยกับฟรานซิสด้วยสีหน้าอารมณ์ดียิ่ง
" ฟรานซิสไปสั่งการ ! เราจะไปเมืองไอซ์ฟาเรียล ให้เตรียมทุกอย่างให้พร้อม "
" พ่ะย่ะค่ะ " ฟรานซิสเอ่ยก่อนจะขอตัวออกไปข้างนอกเพื่อสั่งการ
" ฮะฮะฮะ ดี เป็นเรื่องดี เรื่องดีจริง ๆ ฮะฮะฮะ "
++++++++++++++++++++
" ท่านพี่ท่านทรงคิดดีแล้วหรือเพคะ แล้วเรื่องนี้ ข้าว่า...ท่านน่าจะคุยกับเจ้าตัวให้รู้เรื่องก่อนนะเพค่ะ "
" เอาน่ามีเรีย ข้าว่าอย่างนี้มันก็ดีออก เกิดข้าพูดกับเจ้าตัวแล้วเขาหนีไปล่ะ "
" แต่ท่านพี่..."
" ไม่ต้องแต่แล้วมีเรีย ข้ามั่นใจว่าเรื่องนี้ต้องสำเร็จเพราะข้ามีแผนอยู่แล้วล่ะไม่ต้องห่วง "
" แผน ? แผนอะไรรึเพคะ "
" แล้วเจ้าจะร่วมมือกับข้ามั้ยล่ะ แผนข้าจำเป็นต้องให้เจ้าช่วยด้วยมันถึงจะสำเร็จรุร่วง ว่าไงล่ะหึ๊ ? "
" เอ่อ..."
" ไม่ต้องเอ่อแล้ว ตกลงเจ้าร่วมมือกับข้าแล้วนะ "
" แต่ท่านพี่เพคะ..."
" เจ้าไม่รักข้าแล้วเหรอ... "
" เป็นไปได้ไงล่ะเพคะ ข้ามั่นคงต่อสัญญานะเพคะ "
" งั้นเจ้าก็ยอมร่วมมือกับข้าแล้วใช่มั้ย "
" อะ เอ่อ....คือ..."
" ว่าไง หึ๊ "
" เอ่ออ...... "
" ว่าไง..."
" ก็...ได้เพคะ ข้ายอมร่วมมือกับท่านพี่ก็ได้เพคะ "
" ข้าว่าแล้วเชียว เจ้าช่างน่ารักจริง ๆ "
" แล้วแผนที่ท่านพี่ว่าคือแผนอะไรรึเพคะ "
" เอาหูมานี้เร็ว "
" แผนที่ข้าวางไว้ก็คือ................... "
+++++++++++++++++++
อีกฝากฝั่งหนึ่งของประเทศ
ดินแดนที่เต็มและปกคลุมไปด้วยหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาจากฟ้าฟากฟ้าราวกับโลกทั้งโลกเป็นสีขาวทั้งหมด... ดินแดนที่ไม่ปรากฏอยู่อยู่ในแผนที่ ไม่เคยและไม่มีปรากฏแม้แต่แผ่นเดียว ! ไม่ใช่เพราะคนวาดแผนที่ลืมใส่ลงไปกลับหากแต่ว่ามันไม่เคยมีใครเห็นมาก่อนจึงไม่สามารถเขียนถึงเมืองที่ไม่รู้ได้... เมืองไอซ์ฟาเรียล เมืองแห่งมนตรา...
" นี่ท่านบอกเขารึยังน่ะ "
" ยัง ยังเลย "
" ข้าว่าท่านควรบอกเขาก่อนนะ เพื่อเขาจะได้เข้าใจ "
" บอกสิ ! เรื่องได้ยุ่งไปกันใหญ่ "
" ก็ได้ ๆ ข้าพูดไปท่านก็ไม่เชื่อข้า แล้วจะให้ข้าทำอย่างไรล่ะตอนนี้ "
" เจ้า ก็มาร่วมมือกับข้าไง เมื่อตอนหัวค่ำมีสาส์นจากอาเธอร์เขาบอกว่าเมรียยอมให้ความร่วมมือด้วย ดำเนินตามแผนการที่ตั้งไว้ได้เลย "
" มีเรียเนี่ยนะเพคะ ! "
" ใช่ "
" ข้าลืมไปว่ามีเรียเป็นคนหัวง่าย ยังไงนางก็ต้องใจอ่อน "
" แล้วตกลงเจ้าจะร่วมมือกับพวกเราใช่มั้ย เจ้าไม่อยากเห็นเขามีความสุขเหรอ ? "
" เหลือแต่ข้าอยู่เสียงเดียว แล้วข้าจะทำไงได้ ในเมื่อคนอื่นตกลง ข้าตกลงก็ได้เพคะ "
" งั้นพรุ่งนี้ข้าจะเริ่มดำเนินแผนเลยก็แล้วกัน เจ้าคิดถูกแล้วล่ะยอดรักของข้า เราทำเพื่อเขาทั้งนั้น เขาต้องเข้าใจเราแน่ ๆ "
+++++++++++++++++++
" อะ ! เร็ว ๆ เข้า ! องค์ราชาทรงตรัสว่าต้องทำให้ดีที่สุดและเร็วที่สุดด้วย " เสียงของนางกำนัลคนหนึ่งดังขึ้น
" ทำไมต้องรีบด้วยล่ะ จะมีงานใหญ่อะไรหรือ " นางกำนัลอีกคนเข้ามาถามพลางถือไม้ขนไก่แนบอกอยู่ด้วย
" นี่เจ้าไปอยู่ไหนมา ขบวนเสด็จของ เมืองนาเซเรีย กำลังใกล้เข้ามาแล้วนะ เห็นว่าวันนี้เป็นงานใหญ่ซะด้วย ไปๆ รีบไปทำงานกันต่อเถอะ ยังเหลืออีกตั้งเยอะแหนะ " นางกำนัลคนแรกกล่าวปิดท้ายแล้วรีบหอบหุ้มผ้าม่านที่อยู่ในมืออีกหลายผืนเพื่อไปเปลี่ยนใหม่....
+++++
" แก้ว ! แก้วไวน์อยู่ที่ไหน ! รีบเอามาจัดเรียงเร็วเดี๋ยวนี้เลย ดอกไม้ ! ดอกไม้ในงานล่ะ ! นำมาจัดประดับให้ทั่วเลย แล้วนั้น ๆ !! ผ้าม่านตรงนั้นเข้ามามากเกินไป เก็บเข้าไปอีกสิ ! เฮ้อ... ฉันจะเป็นลม " เสียงที่ดังเป็นคำสั่งดังมาจากหญิงรูปร่างอ้วนคนหนึ่งเธอแก่แล้ว แต่ก็มีกำลังเหลือเฟือในการปฏิบัติหน้าที่ให้ออกมาดีที่สุด
" ยาหอม! ขอยาหอมหน่อย เร็ว ๆ เข้า ! " หญิงนางกำนัลอีกคนรีบวิ่งเข้ามาประคองร่างที่จะเป็นลมทันที....
" เฮ้อ...ไม่เป็นไรนะเจ้าคะคุณแม่นม ก็ข้าบอกท่านแล้วว่าไม่เป็นไร ๆ ท่านก็ไม่เชื่อข้าเลย แล้วอย่างนี้ล่ะเป็นไง บ่นจนตัวเองจะเป็นลมเลยเห็นมั้ย เชื่อคำพูดของข้าแต่แรกก็ดีแล้ว ไป ๆ ข้าจะพาท่านไปพักก่อนนะ... "
+++++++++++++++
ความคิดเห็น