ข้อมูลตัวละครTouhou

ลำดับตอนที่ #9 : [EoSD] เรมิเลีย สคาร์เล็ต

[C]http://sabre.exteen.com/20090512/gms-remilia


ปิศาจแดง
{เรมิเลีย สคาร์เลท　Remilia Scarlet　}

ความสามารถ : ควบคุมชะตา
ความอันตราย : สูงมาก
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ต่ำมาก
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : ละแวกใกล้เคียงคฤหาสน์มารแดง



หากกล่าวถึงผีดูดเลือดที่ได้รับการยืนยันตัวตนในเกนโซวเคียว ก็ต้องนึกถึงตระกูลสคาร์เลทที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์มารแดง
เจ้าของคฤหาสน์ดังกล่าวคือ ปิศาจแดง* เรมิเลีย สคาร์เลท ตนนี้
*1[เธอถูกผู้คนเรียกว่าปิศาจแดงตั้งแต่ก่อนที่จะเข้ามาในเกนโซวเคียว, ต้นเหตุมาจากการที่ชอบทำเลือดหกเลอะใส่ชุดสีขาวจนมันถูกย้อมกลายเป็นสีแดง]

แม้รูปร่างกับวิธีคิดจะเหมือนกับเด็กๆ
แต่ความจริงเธอมีชีวิตอยู่มานานเกินห้าร้อยปีแล้ว และมีความภาคภูมิในความสามารถทางร่างกายที่น่าอัศจรรย์สมกับที่เป็นผีดูดเลือด


เธอตัวเตี้ยราวกับเด็กที่ยังอายุไม่ถึงสิบขวบ แต่กลับมีปีกที่มีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับความสูงของตัวเองอยู่ที่แผ่นหลัง
หากมองเห็นแค่ Silhouette (ภาพเงาบนพื้นขาว) จะเห็นว่าค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว
นอกจากนี้ยังหยิ่งยโสโอหังเอาการ


ความประพฤติก็เหมือนกับเด็กๆ จึงมีทั้งความสามารถทางร่างกายที่น่าอัศจรรย์และความอยากรู้อยากเห็นที่ไม่มีวันสิ้นสุดอยู่ด้วยกัน
และมันจะระเบิดออกมาเมื่อไรก็ไม่ใช่เรื่องแปลก จึงเป็นปิศาจที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง


ในเวลากลางวันจะนอนอยู่ในคฤหาสน์มารแดง
พอตกดึกก็ออกมาเดินเล่น บ้างก็จัดงานปาร์ตี้ และสนุกสนานเฮฮาอย่างเต็มที่เท่าที่ทำได้ พอเหนื่อยก็เข้านอน


ความสามารถในการควบคุมชะตานั้น สามารถชักนำชะตาอันพลิกผันมาสู่ผู้ที่อยู่ใกล้เธอได้ ถึงจะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกตัวถึงเรื่องนี้หรือไม่ก็เถอะ
ว่ากันว่าเพียงแค่ถูกเธอส่งเสียงทัก ก็ทำให้วิถีชีวิตเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้แล้ว
ดูเหมือนในช่วงแรกจะมีโอกาสพบเจอของหายากมากขึ้น*
*2[จริงๆแล้วอาจจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นก็ได้ เพราะมันเป็นความสามารถที่มองผลลัพธ์ไม่เห็นด้วยตาเปล่าน่ะนะ]



{เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับโยวไคตนนี้}

・เหตุหมอกแดงวิปลาส

เหตุวิปลาสที่ทำให้ตัวตนของคฤหาสน์มารแดงกลายเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในหมู่มนุษย์

เป็นเหตุวิปลาสที่มีหมอกหนาสีแดงปกคลุมเกนโซวเคียวจนแสงแดดส่องมาไม่ถึงพื้นดินและอุณหภูมิไม่สูงขึ้นทั้งๆที่เป็นฤดูร้อน
เพียงแค่สูดเอาหมอกนี้เข้าไปก็ทำให้อารมณ์เสีย เหล่ามนุษย์ไม่สามารถออกมาจากหมู่บ้านหรือแม้แต่บ้านของตัวเองได้เป็นเวลาหลายวัน


ในที่สุดก็ค้นพบว่าเป็นเหตุวิปลาสที่มีสาเหตุมาจากการกระทำที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง
โดยต้นกำเนิดของหมอกคือเรมิเลีย, เธอคิดว่า แค่เพียงช่วงชิงแสงแดดไปจากเกนโซวเคียว ก็จะสามารถเฮฮาได้แม้แต่ในเวลากลางวัน

ว่ากันว่าในท้ายที่สุด, มิโกะที่อาศัยอยู่ในศาลเจ้าฮาคุเรย์ได้ลงโทษเธอและแก้ปัญหานี้จนคลี่คลายลงไป



{ตัวอย่างรายงานการพบเห็น}

・เมื่อเร็วๆนี้เห็นเธอกางร่มกันแดดชมดอกไม้อยู่ล่ะ, ทั้งๆที่แพ้แสงแดดแต่ก็ไม่ยอมชมดอกไม้ยามค่ำเลยแฮะ (ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม)

เธอเป็นผีดูดเลือดที่พบเห็นได้บ่อยๆในเวลากลางวัน

ดูเหมือนร่มกันแดดจะเหมาะสมที่สุดในการป้องกันรังสีอัลตราไวโอเลตนะ


・เมื่อเร็วๆนี้เห็นเธอชมดอกไม้ยามค่ำอยู่ล่ะ, แพ้แสงแดดมันก็ต้องชมดอกไม้ยามค่ำนั่นล่ะนะ (ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม)

สรุปว่ามีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะชมดอกไม้ตลอดทั้งวัน


・พอได้รับบาดเจ็บจนสลบไป ก็ได้รับความช่วยเหลือจากคนในคฤหาสน์มารแดง และนอนค้างอยู่หลายวัน
ถึงจะบอกว่าเป็นบ้านของปิศาจแต่ก็มีน้ำใจเกินคาด
เพียงแต่ที่นั่นไม่ค่อยมีของที่กินได้ และเอะอะหนวกหูจนนอนไม่หลับทุกคืน เลยรีบหนีออกมานี่ล่ะ (ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม)

ผีดูดเลือดเป็นสุภาพชนเกินคาด
โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่กินมนุษย์ชาวเกนโซวเคียวนี้นับว่าเกินคาดยิ่งกว่า (รักษาสัญญาได้ดีเกินคาด)

แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าถูกเปลี่ยนชะตาที่จะต้องตายอย่างหมาข้างถนนเป็นชะตาแบบอื่นน่ะนะ*
*3[ว่ากันว่ามีอยู่บ้างเหมือนกันที่กลายเป็นมนุษย์ภูตเพราะชะตากรรมที่ถูกเปลี่ยนไป]



{มาตรการรับมือ}


แม้จะเป็นโยวไคที่มีจุดอ่อนอยู่มากมาย แต่การไปแหย่เธอด้วยการเล่นงานจุดอ่อนนั้นไม่ใช่แผนการที่ดีเลย

ความตั้งใจเพียงครึ่งๆกลางๆไม่มีวันกำราบเธอลงได้ มีแต่จะทำให้เธอโกรธ และถูกซัดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างง่ายดายยิ่งเท่านั้น


ด้วยความอยากรู้อยากเห็นอันเหลือล้นของเธอ ทำให้บางครั้งก็นึกอยากชวนมนุษย์มาร่วมงานปาร์ตี้ บ้างครั้งก็นึกอยากจะไปเล่นที่หมู่บ้านมนุษย์
แต่เพราะนิสัยแบบเด็กๆของเธอ จึงต้องติดต่อคบค้ากับเธอโดยระวังไม่ให้เธออารมณ์เสีย ไม่งั้นอาจทำให้เธอโกรธได้
ไม่พ้นต้องยอมทำตามความเอาแต่ใจของเธอแต่โดยดี


ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น แม้แต่กับโยวไคเธอก็ยังชอบคิดว่า 『ไม่มีผู้ใดเลิศล้ำกว่าตนเอง』
ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็หยิ่งยโสอย่างแรงกล้า และมีความเป็นมิตรต่ำต่อทุกๆคน