ข้อมูลตัวละครTouhou

ลำดับตอนที่ #8 : [EoSD] อิซาโยอิ ซาคุยะ

[C]http://sabre.exteen.com/20090509/gms-sakuya




เมดแห่งคฤหาสน์มารแดง
{อิซาโยอิ ซาคุยะ　Sakuya Izayoi　}

อาชีพ : เมด
ความสามารถ : ควบคุมเวลา
ที่อยู่อาศัย : คฤหาสน์มารแดง



เมดผู้ทำงานและพักอาศัยในคฤหาสน์มารแดง
มนุษย์เพียงหนึ่งเดียวที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์มารแดงซึ่งถูกกล่าวขานว่าเป็นที่อยู่ของปิศาจ ทั้งยังเป็นหัวหน้าของเหล่าเมดทั้งหลายอีกด้วย

สาวน้อยลึกลับที่ทำงานในสถานที่ซึ่งมนุษย์ธรรมดาไม่กล้าเข้าใกล้


ไม่เคยมีใครเห็นเธอมาก่อน จนกระทั่งเธอเริ่มทำงานที่คฤหาสน์มารแดง
นอกจากนี้ยังเย็นชากับมนุษย์จากหมู่บ้านที่ไปเยือนคฤหาสน์มารแดง และอยู่ฝ่ายเดียวกับโยวไคเสมอ
ด้วยเหตุนี้จึงเชื่อกันว่าเธอมิใช่มนุษย์ในเกนโซวเคียว แต่เป็นมนุษย์จากโลกภายนอกหรือโลกอื่นที่ต่างออกไปยิ่งกว่านั้น


ไม่มีมนุษย์คนใดในหมู่บ้านที่สนิทสนมกับเธอ, รอบตัวเธอจึงมีแต่ปริศนา

ทว่า, บางครั้งเธอก็มาซื้อของที่หมู่บ้าน แต่บรรยากาศที่ออกมาจากตัวเธอนั้นช่างบริสุทธิ์เสียจนไม่เห็นจะมีท่าทีว่ามองมนุษย์เป็นศัตรู*
*1[ถึงแม้ว่าจะแสดงความเป็นศัตรูออกมาอย่างเด่นชัดเมื่ออยู่ที่คฤหาสน์ แต่นั่นคงเป็นเพราะเธอรับหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของคฤหาสน์ด้วย]



{ความสามารถ}

มีความสามารถในการควบคุมเวลา
ในบรรดาความสามารถที่มนุษย์ถือครองอยู่ จัดว่าเป็นความสามารถที่แข็งแกร่งในระดับชั้นสูงสุด และไม่ใช่สิ่งที่จะหามาติดตัวได้ด้วยการฝึกฝน


การควบคุมเวลานั้นเป็นความสามารถที่ทำอะไรได้หลายอย่าง เช่น
หยุดเวลาแล้วเหลือเพียงตัวเองที่ยังเคลื่อนไหวได้, หน่วงกระแสการไหลของเวลาช้าลงเพื่อให้ตัวเองเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุด
เร่งกระแสการไหลของเวลาให้เร็วขึ้นเพื่อเปลี่ยนน้ำแอปเปิ้ลให้กลายเป็นเหล้าแอปเปิ้ล เป็นต้น

ทว่า, เรื่องยากที่ถูกยกเว้นเป็นกรณีพิเศษก็คือ การแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วให้กลายเป็นเรื่องที่ไม่เกิดขึ้น
อาทิเช่น สิ่งที่ถูกทำลายไปแล้ว ถูกเผาไปแล้ว หรือถูกกินไปแล้ว สิ่งเหล่านี้ต่อให้ย้อนเวลาได้ก็จะไม่กลับเป็นอย่างเดิม
การย้อนเวลาคือการดึงสิ่งที่เคลื่อนไหวไปแล้วให้กลับมาสู่ตำแหน่งเดิม
ว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว การใช้คำว่า ไม่สามารถย้อนเวลาได้ น่าจะถูกต้องกว่า


นอกจากนี้ ความสามารถนี้ยังสามารถปั่นป่วนช่องว่างได้เช่นเดียวกัน
การหน่วงเวลาให้ช้าลงเป็นเหมือนกับการทำให้ช่องว่างมีขนาดเล็กลง และการเร่งเวลาให้เร็วขึ้นเป็นเหมือนกับการขยายช่องว่างให้กว้างขึ้น
(ซึ่งเป็นไปตามทฤษฎีทางฟิสิกส์ เรื่อง Space-Time)
(คำว่า ช่องว่าง ในที่นี้มักถูกแปลอีกแบบหนึ่งว่า ห้วงมิติ แต่เนื่องจากในบทความนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับฟิสิกส์ จึงใช้ศัพท์วิชาฟิสิกส์)

เธอใช้ประโยชน์จากความสามารถอันเหนือล้ำนี้อย่างเต็มที่ ในการทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า และทำอาหาร


นอกจากความสามารถอันนี้แล้วยังเชี่ยวชาญการปามีดและมายากล

ว่ากันว่าเธอสามารถปามีดปักกลางหน้าผากของโยวเซย์เมดที่เอาแอปเปิ้ลวางไว้บนหัวโดยยืนห่างออกไปยี่สิบเคนได้
(มิได้แปลผิด เพราะรูปประโยคและศัพท์ที่ใช้แปลออกมาได้อย่างนี้ คาดว่าเป็นมุขของผู้แต่ง)
(1 เคน ยาวประมาณ 1.8182 เมตร (2 หลา หรือ 6 ฟุต) ดังนั้น 20 เคนจึงเท่ากับ 36.364 เมตร)

ส่วนมายากลนั้นสามารถทำให้สิ่งของหลากหลายปรากฏออกมาจากมือที่ไม่น่าจะมีอะไรอยู่เลยได้*
*2[ไม่ควรจุ้นจ้านหยาบคายกับเธอ อย่างเช่น ก็มันหยุดเวลาได้นี่หว่า]



{เมดแห่งคฤหาสน์มารแดง}

โยวเซย์จำนวนมากถูกจ้างมาเป็นเมดแห่งคฤหาสน์มารแดงเพื่อรับหน้าที่อะไรบางอย่าง ตามความเชื่อที่ว่าปริมาณสำคัญกว่าคุณภาพ

ในบรรดานั้นมีเธอซึ่งเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวรับหน้าที่เป็นหัวหน้าเมดและคอยชี้นำให้เหล่าโยวเซย์เมดทำตาม

โยวเซย์เมดส่วนใหญ่ไม่มีประโยชน์
แค่ซักเสื้อผ้าของตัวเองและทำอาหารให้ตัวเองก็สุดความสามารถแล้ว*
*3[จะมีหรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน เพราะในความเป็นจริงแล้ว หัวหน้าเมดจะเป็นคนจัดการงานส่วนใหญ่ทั้งหมด]


สิ่งที่บอกแก่เมดทุกคนคือ ไม่มีค่าแรงและวันหยุดตามหลักพื้นฐาน แต่ชดเชยด้วยการมอบอาหาร, น้ำชา และอิสระให้
สามารถลาออกหรือกลับมาสมัครใหม่ได้ตามอำเภอใจ

สำหรับโยวเซย์เมดจัดว่ามีชีวิตความเป็นอยู่ที่ค่อนข้างดี จึงแทบไม่มีผู้ใดหนีจากไป
โดยเฉพาะเมื่อสามารถสนุกสนานไปกับความต้องการของคุณหนูผู้เรียกร้องในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในบางครั้งได้แล้ว


แต่เพื่อชดเชยส่วนนั้น ทำให้งานของหัวหน้าเมดหนักหนาสาหัสเป็นอย่างยิ่ง

ทำความสะอาดคฤหาสน์มารแดงที่เป็นเหมือนเขาวงกต, ปรนนิบัติรับใช้คุณหนูที่ชอบพูดเอาแต่ใจ, ควบคุมดูแลโยวเซย์เมดที่ไม่มีประโยชน์,
ไปซื้อของที่หมู่บ้านมนุษย์, ทำอาหารออกมาให้หรูหราโดยเปล่าประโยชน์, ไม่มีเวลาว่างให้พักผ่อนเลย

การสะสางงานมากมายขนาดนี้ด้วยตัวคนเดียวคงเป็นไปไม่ได้เลยหากไม่สามารถหยุดเวลาได้



{โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอ}

งานเมดแห่งคฤหาสน์มารแดงทำให้เธอไม่มีเวลาพักผ่อนและไม่มีความเป็นส่วนตัว ทำให้โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอไม่เป็นที่รู้จักแน่ชัด

เหตุใดจึงทำงานในคฤหาสน์มารแดงซึ่งเป็นที่อาศัยของปิศาจ และได้รับความไว้วางใจจากเหล่าผีดูดเลือดนั้น ยังคงเป็นปริศนา


จากการสังเกตตัวเธอพบว่า มิได้ถูกผีดูดเลือดบังคับขู่เข็ญให้ทำงานแต่อย่างใด
และดูเหมือนจะมีสิทธิ์มีเสียงในคฤหาสน์มารแดงอยู่พอตัว บางครั้งถึงขั้นออกคำสั่งกับผีดูดเลือดได้


ปัจจุบันยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่า
ผีดูดเลือดได้ซื้อความสามารถที่แข็งแกร่งเกินไปสำหรับมนุษย์นั่นเอาไว้ หรือว่าเธอยอมเป็นเมดแห่งคฤหาสน์มารแดงด้วยความสมัครใจกันแน่
นอกจากนี้ยังเล่าลือกันว่า ชื่อของเธอในตอนนี้เป็นชื่อที่ผีดูดเลือดตั้งให้ มิใช่ชื่อจริงของเธอแต่อย่างใด


มีทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่า แต่เดิมเธอน่าจะเป็นนักล่าผีดูดเลือด (Vampire Hunter) จากโลกภายนอกหรือจากต่างโลก*
*4[เช่น โลกวิญญาณ ฮิกัน หรือนครจันทรา]
เชื่อกันว่าเธอไล่ล่าผีดูดเลือดจนมาถึงคฤหาสน์มารแดง และพยายามสังหารผีดูดเลือดแต่กลับถูกสังหารเสียเอง


เหตุผลที่คิดแบบนั้นก็คือ มีดเงินที่เธอใช้เป็นมีดสำหรับสังหารผีดูดเลือด ประกอบกับความสามารถที่ผีดูดเลือดแห่งคฤหาสน์มารแดงมีอยู่


เธอปลีกตัวออกห่างจากหมู่บ้านมนุษย์เพื่อฝึกวิชาสำหรับการกำราบผีดูดเลือด
โดยปกติจะสังหารปิศาจขนาดเล็กเพื่อฝึกปรือฝีมือ แต่เธอยังไม่เคยเข้าไปยุ่งกับผีดูดเลือดเลย
แต่เธอมีความเชื่อมั่นในความสามารถของตัวเองอย่างล้นหลาม
เธอคิดว่าถ้าหากเป็นผีดูดเลือดที่กำลังสูญเสียพลังไปอย่างช้าๆล่ะก็ แม้แต่เธอก็สามารถสังหารได้อย่างง่ายดาย จึงออกเดินทางตามหาผีดูดเลือด

ครั้นเมื่อไล่ล่าผีดูดเลือดจนมาถึงคฤหาสน์มารแดงก็พบว่า
ผีดูดเลือดที่เจอนั้นแข็งแกร่งเหนือกว่าที่จินตนาการไว้มาก ทั้งๆที่ลักษณะภายนอกแลดูอ่อนเยาว์, เธอจึงเป็นฝ่ายถูกสังหารอย่างง่ายๆเสียเอง

ผีดูดเลือดรู้สึกเสียดายความสามารถอันนั้นจึงคิดชื่อใหม่ให้เธอ และชะตาของเธอก็ถูกเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือด้วยการเปลี่ยนชื่อนี้เอง*
*5[วินิจฉัยจากชื่อและนามสกุล]
(อิซาโยอิ = แรมหนึ่งค่ำ / ซาคุยะ = ราตรีที่เบ่งบาน ซึ่งทั้งสองคำนี้ล้วนหมายถึงสิ่งที่เอื้อประโยชน์ต่อผีดูดเลือด)

เธอกลายเป็นข้ารับใช้ของปิศาจในชั่วพริบตาเดียว
และเนื่องจากความสามารถอันสูงล้ำที่มีอยู่แต่เดิม จึงได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าเมด และกลายเป็นสมุนคนสนิทของผีดูดเลือดในทันที

ต่อมา, คฤหาสน์มารแดงได้ทำการย้ายทั้งตัวคฤหาสน์เข้ามาในเกนโซวเคียว
เธอรู้สึกได้ถึงความไม่ลงรอย*กับเกนโซวเคียวที่มีสภาพแวดล้อมอันแปลกประหลาด ในช่วงแรกเธอจึงรู้สึกรับไม่ได้ทั้งผีดูดเลือดและมนุษย์ชาวเกนโซวเคียว
*6[เป็นเรื่องหลังจากที่ผีดูดเลือดได้ตกลงยอมทำสนธิสัญญาประหลาดแล้ว รายละเอียดลองดูได้ในส่วนของผีดูดเลือด]


ทว่า, ผีดูดเลือดที่ตนเองโค่นไม่ได้กลับพ่ายแพ้ให้กับมนุษย์ชาวเกนโซวเคียวอย่างง่ายดาย
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจบเรื่องก็ติดต่อคบค้ากันอย่างเป็นมิตร ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น, เมื่อได้เห็นดังนั้นเธอจึงค่อยๆเปิดใจออกมาทีละน้อย
ปัจจุบัน, ในขณะที่ยังคงเป็นฝ่ายเดียวกับผีดูดเลือด เธอก็ติดต่อคบหากับมนุษย์อย่างกระตือรือร้น ราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างได้ถูกตัดสะบั้นไปแล้ว

แต่อันที่จริงแล้วนี่เป็นแผนการที่ผีดูดเลือดผู้ควบคุมชะตาได้วางเอาไว้ให้ผลลัพธ์ออกมาเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรก

แนวคิดแบบนี้ล่ะเป็นอย่างไรบ้าง


นอกจากนี้ยังมีทฤษฎีอื่นๆอีกมากมาย เช่น เธอเป็น Homunculus, เธอเป็นซอมบี้ หรือเธอเป็นแค่คนเพี้ยนๆคนหนึ่ง เป็นต้น
แต่ทฤษฎีที่มีความน่าจะเป็นสูงที่สุดก็คือ ทฤษฎีนักล่าผีดูดเลือดที่กล่าวถึงในตอนแรกสุด


แม้จะกล่าวกันว่าตัวเธอดูเหมือนสาวอายุสิบห้าถึงสิบเก้า แต่เมื่อดูจากความสามารถและนิสัยสงบเยือกเย็นแล้ว ความเห็นดังกล่าวก็ออกจะน่าสงสัยอยู่
ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ให้ความรู้สึกเหมือนมนุษย์ยุคหลายร้อยปีก่อนอยู่ดี*
*7[ปั่นป่วนกระแสเวลาได้ด้วยสินะ]