ข้อมูลตัวละครTouhou

ลำดับตอนที่ #2 : [Main Character] คิริซาเมะ มาริสะ

[C]http://sabre.exteen.com/20090507/gms-marisa



จอมเวทธรรมดาสามัญ
{คิริซาเมะ มาริสะ　Marisa Kirisame　}

อาชีพ : จอมเวท
ความสามารถ : ใช้เวทมนตร์
ที่อยู่อาศัย : ป่าเวทมนตร์



จอมเวทสุดเพี้ยนที่อาศัยอยู่ในป่าเวทมนตร์
ถึงจะบอกว่าเป็นจอมเวท แต่ที่จริงเป็นเพียงมนุษย์ที่มีอาชีพแบบนั้นเท่านั้น

คลุมกายด้วยอาภรณ์สีดำ สวมหมวกสีดำใบใหญ่, สามารถพบเห็นได้บ่อยๆเมื่อไปที่ศาลเจ้า
แต่เธอแทบจะไม่โผล่หน้าไปที่หมู่บ้านมนุษย์เลย


เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของร้านคิริซาเมะ, ร้านขายอุปกรณ์ขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านมนุษย์, แต่ว่ากันว่าเธอได้ตัดความสัมพันธ์กับทางบ้านไปแล้ว*
*1[เนื่องจากเป็นเรื่องส่วนตัวจึงขอไม่ลงรายละเอียด แต่อาจเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับการที่ตระกูลคิริซาเมะไม่ค้าขายอุปกรณ์เวทมนตร์]


อันที่จริงเธอไม่เพียงอาศัยอยู่ในป่าเท่านั้น แต่ยังเปิดกิจการร้านอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับเวทมนตร์ในชื่อ 「ร้านเวทมนตร์คิริซาเมะ」
ทว่า, เนื่องจากการเข้าป่าเวทมนตร์ไปตามหาร้านนี้เป็นเรื่องยาก
และแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยรู้เลยว่าเธอรับงานอะไรบ้าง จึงแทบไม่เคยมีใครเห็นเธอตอนกำลังทำงานเลย


เธอมีนิสัยชอบแหย่คนอื่นเล่น, แม้จะพูดได้ยากว่าเป็นคนมีน้ำใจ แต่ก็เป็นคนจริงใจ, เมื่อมีเธออยู่ใกล้แล้วรู้สึกสนุกดี



{ความสามารถ}

สามารถใช้เวทมนตร์ได้
เธอเชี่ยวชาญการใช้เวทมนตร์ที่เกี่ยวกับแสงและความร้อน
คำพูดติดปากคือ 『ถ้าไม่อลังการก็ไม่ใช่เวทมนตร์น่ะสิ。ดันมาคุคือพลังไงล่ะ』
(คำว่า พลัง ที่มาริสะใช้ในที่นี้ มาจากคำว่า พลังงานความร้อน 火力)
(ซึ่งหากแปลไปตรงๆจะทำให้ประโยคดูแปลกๆ จึงละมาใช้คำว่า พลัง เฉยๆแทน เนื่องจากในภาค 8 เธอเคยพูดไว้ว่า ดันมาคุคือ Power)


ลักษณะภายนอกของเวทมนตร์ที่เธอใช้นั้นมันอลังการก็จริง แต่เธอก็ดูเป็นคนเรียบๆธรรมดาๆ จนกว่าจะใช้มันออกมานั่นล่ะ


ก่อนอื่นต้องไปตามหาและดึงเด็ดเห็ดปิศาจที่งอกขึ้นอย่างมั่นคงมาใช้เป็นเชื้อเพลิงของเวทมนตร์

จากนั้นก็นำเห็ดมาเคี่ยวเป็นเวลาหลายวันด้วยวิธีการปรุงที่เป็นเอกลักษณ์จนกลายเป็นซุป

นำซุปหลายๆชนิดมาผสมเข้าด้วยกัน แล้วตากแห้งอยู่หลายวันจนกลายเป็นของแข็ง

เช่นนี้แล้ว การทดลองเวทมนตร์ก็จะเริ่มต้นขึ้นในที่สุด
ในเวลาต่อมา ของแข็งดังกล่าวจะถูกทดลองต่างๆนาๆ ถูกขว้างบ้าง ถูกให้ความร้อนบ้าง แช่ลงในน้ำจากภูเขาบ้าง
เนื่องจากเมื่อทำเช่นนี้แล้ว อาจก่อให้เกิดเวทมนตร์ที่สมกับเป็นเวทมนตร์ขึ้นมาได้ แม้จะมีโอกาสสำเร็จเพียงน้อยนิดก็ตาม

ไม่ว่าจะสำเร็จหรือผิดพลาด เธอก็จะบันทึกลงหนังสือ แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้งตั้งแต่ขั้นตอนการล่าเห็ด


เวทมนตร์สำหรับเธอนั้นคือ สิ่งที่อลังการและมีลักษณะภายนอกงดงามยิ่ง
หากแต่เบื้องหลังนั้นคือ สิ่งที่เกิดจากความพยายามอันแสนเรียบง่ายของเธอ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอพยายามจะไม่แสดงให้ผู้อื่นได้เห็น

กล่าวอีกอย่างหนึ่งคือ ดอกไม้ไฟทะยานฟ้าขนาดมหึมา


เพียงแต่, มนุษย์ที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ถึงขั้นนี้นับว่าหายากมาก*
*2[ในอนาคตเธออาจกลายเป็นจอมเวท(โยวไค)ก็ได้]
เธอกล่าวว่า นี่ก็เป็นเพราะอิทธิพลจากป่าเวทมนตร์เช่นกัน



{ร้านเวทมนตร์คิริซาเมะ}

อาชีพหลักของเธอ
เหมือนจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็แทบไม่เคยมีใครเห็นเธอตอนกำลังทำงานเลย

ตัวร้านคือบ้านของเธอ แต่เนื่องจากตั้งอยู่ในป่าเวทมนตร์ที่หลงทางได้ง่าย ทำให้อาจเจอกับกรณีที่เลวร้ายที่สุด คือ เธอมักจะไม่อยู่บ้าน
ราวกับว่าไม่คิดจะทำมาค้าขายยังไงยังงั้น

นอกจากนี้ ภายในร้านก็รกเละเทะเหนือจินตนาการ เป็นเหมือนป่าเวทมนตร์ขนาดย่อมๆแห่งหนึ่ง


ลักษณะของงานที่เธอรับทำนั้นกว้างขวางมาก มีตั้งแต่พยากรณ์ผลการพนันไฮโล ไปจนถึงคลี่คลายเหตุวิปลาส

แต่ทว่า, เท่าที่ได้เห็นเวทมนตร์ของเธอ, บางทีลองว่าจ้างให้ช่วยจัดงานประลองดอกไม้ไฟฤดูร้อนดูก็คงไม่เลวเลยทีเดียว


ค่าตอบแทนให้จ่ายเมื่อทำสำเร็จ แต่กรณีที่ทำพลาดจะไม่รับเงินแม้แต่แดงเดียว, จัดว่าเป็นคนที่ซื่อตรงเกินคาด



{เวทมนตร์ที่เธอใช้}

แม้จะเรียกว่าเป็นร้านอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับเวทมนตร์
แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอมิได้สามารถใช้เวทมนตร์ได้หลากหลายขนาดที่ว่าสามารถทำอะไรก็ได้

เวทมนตร์ของเธอมีแต่พวกที่ให้ผลในการทำลายล้างข้าวของ, งานที่สามารถว่าจ้างได้อย่างมากก็แค่การกำราบโยวไค
แต่ทว่า, มันเป็นเวทมนตร์ที่มีจุดอ่อนน้อย ทำให้ไม่ว่าจะใช้กับมนุษย์หรือโยวไคหน้าไหนก็ได้ผลไม่ต่างกัน
ดังนั้นในกรณีที่ต้องการเฉพาะพลังทำลายล้วนๆล่ะก็ ไม่มีใครเทียบเทียมเธอได้*
*3[หมายถึงในหมู่มนุษย์น่ะนะ]

ตามปกติแล้วมักจะอยู่ที่ศาลเจ้า, เมื่อมีการร้องขอให้มิโกะแห่งฮาคุเรย์ไปกำราบโยวไค เธอจะรับงานนั้นตามอำเภอใจโดยไม่ทราบสาเหตุ

กระนั้นก็ตาม ฝีมือในการกำราบโยวไคของเธอนั้นจัดว่าไม่เลวเลยทีเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตั้งแต่มีการก่อตั้ง Spell Card Rule ขึ้น, ทำให้เธอแสดงความสามารถด้านเวทมนตร์อันแสนอลังการของเธอได้อย่างเต็มที่

เธอออกกำราบโยวไคราวกับว่าจะแข่งขันกับมิโกะ, จึงกลายเป็นการฝึกฝนซึ่งกันและกันไปด้วยในตัว



{อาชีพขโมย}

งานของเธออีกอย่างหนึ่งก็คือ อาชีพขโมย
ดูเหมือนว่าเธอจะเอาใจใส่งานนี้มากกว่าร้านอะไรก็ได้นั่นเสียอีก

Motto (คำขวัญ) ของเธอคือ บุกเข้าไปทางด้านหน้าอย่างสง่าผ่าเผย, ซึ่งเป็นการชิงของไปพลางพูดว่า 「ขอยืมหน่อยนะเว้ย」 อย่างสง่าผ่าเผย

โดยเฉพาะการชิงหนังสือ ดูเหมือนเธอจะไม่รู้สึกว่ามันเป็นความผิดเลย จึงก่อเหตุอยู่บ่อยครั้ง


ในตอนนี้เกนโซวเคียวเอนกิ (นิมิตแห่งดินแดนมายา) ของตระกูลฮิเอดะยังคงปลอดภัยดี
แต่เมื่อหนังสือเล่มนี้ถูกเผยแพร่ออกสู่สาธารณะจะต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน



{อุปกรณ์}

บางครั้งจอมเวทก็ต้องใช้อุปกรณ์
อุปกรณ์ที่เธอใช้ ได้แก่ ไม้กวาดเวทมนตร์, เตาไฟขนาดเล็ก และตำราเวทมนตร์ทำมือ เป็นต้น

เธอคิดเองเออเองว่าไม้กวาดเวทมนตร์เป็นพาหนะจำเป็นที่ขาดไม่ได้สำหรับจอมเวท

แต่ก่อนมันเป็นเพียงไม้กวาดธรรมดาๆที่ทำจากไม้ไผ่
แต่เนื่องจากเธอเอามันมาใช้ในขณะที่ใช้เวทมนตร์ ทำให้มันได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์ และเริ่มเติบโตขึ้นอย่างประหลาด

ดูเหมือนจะมีใบไม้งอกขึ้นมาจากส่วนด้ามจับด้วย ทั้งๆที่น่าจะตายไปแล้วแท้ๆ
ซึ่งเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเวทมนตร์แต่อย่างใด


เตาไฟ คือ อาวุธสุดยอดของเธอ, และเป็นอุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้ในการทดลองเวทมนตร์หรือการทำอาหาร

เป็นอุปกรณ์ขนาดเล็กที่มีพลังงานความร้อนสูงชนิดที่ว่าหาดูที่ไหนไม่ได้แม้แต่ในเกนโซวเคียว

เมื่อเติมพลังเวทเป็นเชื้อเพลิงให้มัน จะสามารถปรับการใช้งานได้ดั่งใจ ตั้งแต่เป็นไฟอ่อนสำหรับต้มเคี่ยวตลอดคืน ไปจนถึงไฟแรงเหมือนภูเขาไฟระเบิด

อนึ่ง, นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่เป็นสิ่งที่ร้านโควรินโดวสร้างขึ้นต่างหาก


ตำราเวทมนตร์ คือสิ่งที่ใช้บันทึกรายละเอียดของผลการทดลองเวทมนตร์ โดยไม่สนว่าสำเร็จหรือผิดพลาด

มันจึงเป็นเพียงสมุดบันทึกธรรมดาๆ ที่ถูกเรียกขานว่าตำราเวทมนตร์แต่ในนามเท่านั้น

พวกจอมเวทคงคิดว่าหนังสือเป็นสิ่งที่ต้องมีติดตัวไว้กระมัง


อุปกรณ์อื่นๆอย่างเช่นพวกที่มีขนาดค่อนข้างเล็ก ดูเหมือนจะซ่อนอยู่ในหมวกและกระโปรงของเธอ*
*4[การซ่อนของที่ขว้างออกไปแล้วระเบิดได้มันอันตรายนะ]