ข้อมูลตัวละครTouhou

ลำดับตอนที่ #66 : [SA] โคเมย์จิ โคอิชิ

[C]http://sabre.exteen.com/20080904/sa-allcharacter
http://sabre.exteen.com/20130315/sop-koishi

ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi

เผ่าพันธุ์ : ซาโทริ
ความสามารถ : ควบคุมจิตใต้สำนึก
ความอันตราย : ไม่แน่ชัด
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ไม่มี
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : ไม่แน่ชัด

น้องสาวของ โคเมย์จิ ซาโทริ
เธอเองก็เป็นเผ่าซาโทริเช่นเดียวกัน เป็นโยวไคที่อ่านใจได้
แต่เธอรู้ว่าการอ่านใจนั้นทำให้ถูกรังเกียจ โคอิชิจึงปิดตาที่สามที่ใช้ในการอ่านใจลง

ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงสูญเสียความสามารถในการอ่านใจไป
แต่ก็กลายเป็นว่าเธอสามารถกระทำการใดๆด้วยจิตใต้สำนึกได้ แทนที่ความสามารถเดิมที่เสียไป
แม้เธอจะไม่ถูกผู้อาศัยในใต้พิภพรังเกียจ แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่เป็นที่หวาดกลัว และไม่เป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสัตว์

พลังอ่านใจ คือ ความเข้มแข็งของจิตใจของตนเอง
การที่ปิดผนึกไปด้วยเหตุผลที่ว่ารังเกียจพลังแบบนั้น เป็นเพียงการหนีเท่านั้นเอง สุดท้ายแล้วก็ไม่ต่างจากการปิดกั้นจิตใจของตนเองเลย
เป็นการ Shut Down อย่างสมบูรณ์ด้วยการไม่ยอมรับจิตใจของผู้อื่นเลย


เธอไม่มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่อะไร กลายเป็นโยวไคที่เอาแต่ซัดเซพเนจรไปตามที่ต่างๆอย่างไร้จุดหมายเท่านั้น
สำหรับเธอก็คงจัดว่ามีความสุขกับชีวิตแบบนั้น และก็ไม่มีปัญหาเดือดร้อนแต่อย่างใด
แต่เมื่อมองจากสายตาของคนรอบข้างก็จะเห็นว่าเธอเป็นคนที่น่าสงสารนิดหน่อย

สิ่งที่ซาโทริผู้พี่ไม่อาจอ่านใจได้นั้น มีเพียงหัวใจของโคอิชิที่ถูกปิดกั้นเท่านั้น 
ที่ผ่านมา เธอจึงไม่อาจทราบได้เลยว่าน้องสาวของตนกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน
เห็นกลับมาเล่นกับแมวที่เป็นสัตว์เลี้ยง แล้วก็ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนอีกแล้วก็ไม่รู้

ซาโทริรู้สึกสงสารโคอิชิที่เป็นแบบนั้น ระยะหลังมานี้จึงได้ออกคำสั่งให้สัตว์เลี้ยงไปเล่นกับโคอิชิ 
และมอบสัตว์เลี้ยงชั้นเลิศของเธอให้แก่โคอิชิไปหลายตัว
เมื่อได้เลี้ยงสัตว์ โคอิชิก็เริ่มมีเป้าหมายขึ้นมาเล็กน้อย และคิดว่าน่าจะสามารถยอมรับจิตใจของผู้อื่นได้
แม้จะแค่เพียงเล็กน้อย แต่นับจากเริ่มเลี้ยงสัตว์เป็นต้นมา โคอิชิเริ่มเปลี่ยนแปลงไป



ในคราวนี้ เธอได้ยินว่ามีมนุษย์จากเหนือพิภพลงมาที่นี่ แล้วทะเลาะเบาะแว้งกับพี่สาวของเธอและพวกโอคูว
จากเรื่องที่ได้ยินมา เธอสนใจเรื่องความสามารถที่เพิ่มขึ้นอย่างน่ามหัศจรรย์ของโอคูว เธอจึงมุ่งหน้ามายังเหนือพิภพ

ไม่มีใครรู้สึกได้ถึงตัวเธอที่กระทำการใดๆด้วยจิตใต้สำนึกเลย
ครั้นเมื่อขึ้นมาถึงพื้นพิภพ ก็ข้ามผ่านรักแร้ของมิโกะที่กำลังนอนหลับ ผ่านภูเขาที่มีเทนกุคอยลาดตระเวน 
โดยที่ไม่มีใครเลยที่รู้สึกถึงวี่แววของเธอ

แม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องที่สะดวกดี แต่มันก็ดูเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างไปหน่อยจริงๆนั่นล่ะ
หากแต่โคอิชินั้นไม่มีความคิดเรื่องความโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ในหัวใจเลย


มนุษย์ที่ได้พบโดยบังเอิญ ณ ศาลเจ้าบนภูเขาที่เป็นเป้าหมายของเธอ
การได้พบกับมนุษย์ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนนั้น ยังผลให้จิตใจของเธอเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นเล็กน้อย
เธอคิดว่า, สิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจอย่างนี้ก็มีด้วยแฮะ, จึงนึกอยากทำความรู้จักกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้านี้ให้มากยิ่งขึ้น
ณ ตอนนี้เอง ที่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเสียดาย ที่ปิดตาที่สามไป


　　ก่อนอื่นก็ต้องชวนเชิญให้ไปที่วังวิญญาณพิภพแห่งใต้พิภพ
　　ก่อนหน้านี้เธอทำการต่อสู้แบบไหนกับพี่สาว โอคูวและโอรินกันนะ
　　จนถึงตอนนี้ ได้ต่อสู้กับโยวไคแบบไหนมาแล้วบ้างนะ
　　อยากฟังเรื่องราวที่ไม่มีวันจบสิ้นของเธอจังเลย


ตอนที่คิดเช่นนั้น เปลือกตาของตาที่สามของโคอิชิก็รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มขึ้นมาเล็กน้อย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

โยวไคเผ่า ซาโทริ เช่นเดียวกับพี่สาวของเธอ
แต่เธอปิดกั้นจิตใจของตนเองจนกลายเป็นซาโทริที่อ่านใจผู้อื่นไม่ได้

เธออ่านใจไม่ได้จึงไม่ถูกรังเกียจ แต่จิตใจของตนก็ว่างเปล่า จึงไม่ได้รับความชื่นชอบจากผู้ใด
ไม่มีผู้ใดรู้สึกถึงตัวตนของเธอจนกว่าเธอจะเข้ามาในทัศนวิสัย
และมีแนวโน้มว่าต่อให้เธอเข้ามาอยู่ในสายตาก็จะรู้สึกเหมือนเธอไม่มีตัวตน(*1)
หากเธอหายไปจากทัศนวิสัยก็แทบจะลืมเธอไปในทันที
*1 [ตัวตนคล้ายกับก้อนหินริมทาง]

อันที่จริง ดูเหมือนเธอจะเคยขึ้นมาบนพื้นพิภพตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว แต่ไม่ปรากฏแก่สายตาของผู้ใด
หลังจากผู้คนล่วงรู้ถึงตัวตนของซาโทริผู้เป็นพี่สาว ในที่สุดโคอิชิผู้เป็นน้องสาวก็ถูกยอมรับว่ามีตัวตน

เธอต่างจากพี่สาว แม้แต่พวกสัตว์ก็ไม่ชอบตัวเธอ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ

พี่สาวของเธอกำลังเป็นห่วงที่เธอเป็นแบบนั้น
ตัวเธอไร้จิตใจจนแม้แต่พี่สาวก็แทบจะมองไม่เห็น แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่หายไปจากจิตใจของผู้เป็นพี่สาว

นิสัยของเธอว่างเปล่า จึงติดต่อสื่อสารได้ยาก คล้ายกับพี่สาวของเธอ



{จิตใต้สำนึก}

ส่วนมากเธอไม่ได้เคลื่อนไหวด้วยความคิดของตัวเอง แต่เคลื่อนไหวไปตามสถานการณ์ ณ สถานที่นั้น

เธอยื่นมือขวาออกไปราวกับถูกดึงให้ยื่นมือออกไปโดยไม่ได้สำนึกเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่
การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอล้วนเกิดจากจิตใต้สำนึก
ด้วยเหตุนี้อย่าว่าแต่คนอื่นเลย แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าต่อไปจะทำอะไร

เธอมิได้มีชีวิตอยู่ด้วยความซื่อตรงต่อความปรารถนาใดๆ
เชื่อกันว่าไม่มีแม้กระทั่งความปรารถนาใดๆมาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
เพียงแค่ใช้ชีวิตไปตามกระแสราวกับเศษผ้าที่ล่องลอยไปตามสายลมเท่านั้นเอง

จิตใต้สำนึกเป็นสิ่งที่แม้แต่พระสงฆ์ผู้ฝึกตนก็ยังค้นพบได้ยาก
แต่หากต้องกลายเป็นแบบเธอแล้วจะถือว่าเป็นเรื่องดีได้หรือ
อยากลองถามเหล่าสงฆ์แห่งวัดเมียวเรนจิเกี่ยวกับประเด็นนี้จัง



{ผู้หลงใหลในตัวเธอ}

ไม่เป็นที่ชื่นชอบแต่ก็ไม่ถูกรังเกียจ ตัวเธอที่เป็นแบบนั้นก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่หลงใหลในตัวเธอเช่นกัน

ดูเหมือนเธอจะพูดคุยถูกคอกับเหล่าเด็กที่ยังมีความสัมพันธ์กับมนุษย์ไม่ซับซ้อน

โยวไคที่มีเพียงเด็กกลุ่มหนึ่งมองเห็น แต่ผู้ใหญ่มองไม่เห็น
ทั้งที่ตอนเป็นเด็กเคยเล่นด้วยกัน แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วกลับลืมตัวตนของเธอไปอย่างสมบูรณ์
เคยมีประสบการณ์แบบนั้นกันบ้างหรือเปล่า(*2)
*2 [ส่วนฉันไม่มีแน่นอน]

กรณีนี้เธอมักจะถูกเรียกว่า 『เพื่อนในจินตนาการ (Imaginary Companion)』
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโคอิชิคือเพื่อนในจินตนาการคนนั้นนั่นแหละ



{มาตรการรับมือ}

ความอันตรายไม่แน่ชัด

ถึงเจอเธอ เธอก็ไม่ทำอะไรอยู่ดี จึงเชื่อกันว่าไม่จำเป็นต้องมีมาตรการใดๆ

แต่ห้ามทำอะไรที่เป็นการกระตุ้นเธอ
หากบังเอิญเธอลืมตาตื่นขึ้นในฐานะโยวไคซาโทริอีกครั้ง ย่อมไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ใด

Tips :
- โคอิชิ พ้องเสียงกับคำว่า 
恋しい (โคอิชิอิ) ที่แปลว่า รัก
故意 (โคอิ) ที่แปลว่า เจตนา (ซึ่งตรงข้ามกับ จิตใต้สำนึก) (ศัพท์ทางจิตวิทยา และปรัชญา)
意志 , 意思 (อิชิ) ที่แปลว่า ความตั้งใจ (ซึ่งตรงข้ามกับ จิตใต้สำนึก) (ศัพท์ทางจิตวิทยา และปรัชญา)
小石 (โคอิชิ) ที่แปลว่า ก้อนกรวด (สุวะโกะเรียกโคอิชิด้วยคำนี้) อาจนัยถึงสิ่งที่ไม่มีใครรู้สึกถึงและสนใจ
- จิตใต้สำนึกนั้น ทำให้ไม่เกิดกระแสความคิด เช่น รังสีสังหาร หรือความรู้สึกจ้องมอง จึงทำให้ผู้อื่นไม่รู้สึกตัวเลย
- รักแร้ เป็นโมเอะแฟคเตอร์ที่เริ่มแพร่ระบาดในหมู่โอตาคุตั้งแต่ช่วงปี 2006 เป็นต้นมา ผู้แต่งจึงนำมาล้อเลียนบ้างซะเลย