ข้อมูลตัวละครTouhou

ลำดับตอนที่ #33 : [IN] ฟุจิวาระ โนะ โมโคว

[C]http://sabre.exteen.com/20090516/gms-mokou

http://sabre.exteen.com/20080608/in-allcharacter

หน่วยระวังภัยสีแดงฉาน
{ฟุจิวาระ โนะ โมโคว　Huziwara no Mokou　}

อาชีพ : ไม่แน่ชัด
ความสามารถ : ไม่ตาย
ที่อยู่อาศัย : ที่ไหนสักแห่งในป่าไผ่หลงทาง



ป่าไผ่หลงทางมีตำนานประหลาดอยู่เรื่องหนึ่ง
เล่าว่ามีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญการกำราบโยวไคซึ่งไม่ใช่มนุษย์จากหมู่บ้านไปซุ่มซ่อนอาศัยอยู่ในป่าไผ่
เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยไร้เสียง, ใช้วิชาอาคมเหมือนอย่างโยวไค, ดำเนินชีวิตโดยค้นหาและกำราบโยวไคอันตรายที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ
แต่ในปัจจุบัน, การมีตัวตนของพวกเขายังคงถูกปฏิเสธอยู่*
*1[เชื่อกันว่าเป็นกลุ่มนินจา]

ทว่า, เมื่อเร็วๆนี้มีการค้นพบเรือนนิรันดร์ในป่าไผ่หลงทาง, จึงมีความเป็นไปได้ไม่มากก็น้อยที่ตำนานกลุ่มนักกำราบโยวไคจะเป็นจริงขึ้นมา


ก่อนหน้านี้ ข้าพเจ้าเคยพบกับบุคคลที่เชื่อกันว่าเป็นผู้สืบทอดของกลุ่มคนดังกล่าว
นั่นก็คือ เธอ


เธอเป็นมนุษย์ แต่มีร่างกายที่ไม่มีวันแก่ชราและไม่มีวันบุบสลาย
เธอมีชีวิตอยู่มายาวนาน จึงได้ฝึกฝนวิชาอาคมมากมาย จนสามารถต่อสู้ได้อย่างสูสีแม้แต่กับโยวไค
เพราะเป็นมนุษย์จึงถูกโยวไคทำร้ายเป็นบางครั้ง แต่เธอก็แข็งแกร่งพอที่จะตอบโต้ไป, และยังคอยช่วยเหลือมนุษย์ที่หลงทางจากเงื้อมมือของโยวไค

เธอซ่อนตัวอาศัยในป่าไผ่หลงทางโดยไม่ยอมเข้าพวกใคร ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ในหมู่บ้านหรือโยวไค
เมื่อถามถึงเรื่องเกี่ยวกับกลุ่มคนในตำนาน เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้แล้วตอบว่า มันคืออะไร


ดูเหมือนเธอจะคบค้าสมาคมกับคนอื่นไม่ค่อยเก่ง, จึงจากไปโดยไม่พูดอะไร แม้จะช่วยเหลือคนหลงทางเอาไว้ได้ก็ตาม



{ความสามารถ}

มีร่างกายที่ไม่มีวันแก่ชราและไม่มีวันบุบสลาย
กล่าวคือ ไม่แก่ไม่ตาย


ร่างที่ไม่แก่ไม่ตายนี้รักษาบาดแผลได้เร็วอย่างน่าประหลาด, ต่อให้บาดเจ็บสาหัสก็จะหายเป็นปกติภายในไม่กี่วัน*
*2[ขอเพียงเหลือเส้นผมแม้สักเส้น ก็จะหายเป็นปกติได้จากผมเส้นนั้น]
แต่ยังคงรู้สึกเจ็บปวดอยู่ดี, ด้วยเหตุนี้จึงอาจกล่าวได้ว่านี่เป็นความน่าเศร้าของการไม่แก่ไม่ตาย


มนุษย์จะได้รับร่างไม่แก่ไม่ตายเมื่อกลายเป็นเทวดาเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรลงไปจึงได้รับร่างนี้มา
ช่วงนี้เธอพยายามปรากฏตัวต่อหน้าผู้อื่นมากขึ้นแล้ว แต่ก่อนหน้านี้ไปทำอะไรอยู่ที่ไหนมา
แม้ถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนั้น เธอก็ไม่ตอบอย่างแน่นอน ช่างเป็นปริศนาจริงๆ



{กองกำลังระวังภัย}

อาจเป็นเพราะเธอกำลังพยายามสร้างจุดเชื่อมโยงกับมนุษย์ในหมู่บ้านแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี
ปัจจุบัน, หากได้รับคำขอร้อง เธอจะช่วยคุ้มครองความปลอดภัยให้ในระหว่างเดินทางในป่าไผ่หลงทาง


โดยเฉพาะในเวลาที่มีธุระกับเรือนนิรันดร์อย่างเช่นมีผู้ป่วยฉุกเฉิน, ถ้าขอร้องให้เธอช่วยพาไปส่งล่ะก็ วางใจได้เลย
เธอจะพาไปส่งถึงเรือนนิรันดร์โดยไม่หลงทางและไม่หวั่นเกรงต่อโยวไคหน้าไหนทั้งนั้น

ในระหว่างนี้ หากชวนเธอคุยเรื่องครอบครัวของทางเราล่ะก็ ดูเหมือนเธอจะรับฟังด้วยความยินดี แม้ว่าเธอจะไม่ยอมพูดถึงเรื่องของตัวเองเลยก็ตาม*
*3[ยกเว้นเรื่องที่ตัวเองเป็นร้านนกย่างผู้คลั่งไคล้ในเรื่องการรักษาสุขภาพ]
(ไม่แน่ชัดว่าสิ่งที่เธอพูดหมายถึงอะไรกันแน่ เธอเปิดร้านนกย่าง ? เธอล้อท่าตอนใช้สเปลการ์ดของตัวเองว่าเหมือนนกย่าง ? เรื่องนี้สุดแท้แต่ผู้อ่านพิจารณา)


แม้จะไม่แก่ไม่ตาย แต่เพราะไม่ใช่เทวดา จึงมีแนวการคิดไม่ต่างจากมนุษย์มากนัก
ลองชวนคุยอย่างสบายๆไปมากๆเข้า ไม่แน่เธออาจจะยอมเล่าอะไรอย่างอื่นให้ฟังอีกก็เป็นได้

.............................

มนุษย์ที่ได้ทานยาโฮวไรเข้าไปจนเป็นอมตะ และมีชีวิตอยู่เรื่อยมาจนปัจจุบัน

ในอดีตกาลนานแสนนาน ช่วงที่เธอยังมิได้เป็นผู้ไม่แก่ไม่ตายนั้น เธอเป็นบุตรีของขุนนางผู้ยิ่งใหญ่
หากแต่ตัวตนของเธอนั้นถูกเก็บซ่อนไว้ ราวกับเด็กที่ไม่ต้องการให้เกิดมา
อยู่มาวันหนึ่ง บิดาของเธอได้ไปสู่ขอเด็กสาวที่มีฐานันดรต้อยต่ำกว่าตน และถูกเล่นงานด้วยสิ่งเรียกร้องที่เป็นไปไม่ได้จนต้องอับอายขายหน้าไปทั่ว
เด็กสาวคนนั้นก็คือ คางุยะ นั่นเอง

นับแต่นั้น โมโควผู้ยังเยาววัยก็มองคางุยะเป็นศัตรูเรื่อยมา
ยิ่งเมื่อรู้ว่าคางุยะกำลังจะเดินทางกลับดวงจันทร์ เธอยิ่งอยากล้างแค้นให้สาสมสักครา แต่หาโอกาสเข้าใกล้คางุยะไม่ได้เลย
ในที่สุดคางุยะก็หนีไปจนได้ แต่เธอคิดว่า อย่างน้อยขอแค่ได้ช่วงชิง 「ไหยา」 ที่คางุยะเหลือทิ้งไว้มาก็ยังดี

แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใด มนุษย์ที่ถือครองไหยาจึงเดินทางไปทิ้งไหยาที่ภูเขา เธอจึงตามไปที่นั่น และช่วงชิงไหยามาได้สำเร็จ
ยาที่ถูกบรรจุอยู่ในไหยาใบนั้นก็คือ ยาโฮวไร... ...
นับแต่นั้นมา ก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นเธออีกเลย



มนุษย์ที่ไม่เจริญเติบโต ย่อมไม่สามารถอาศัยอยู่ที่เดิมได้นาน จึงต้องใช้ชีวิตโดยเปลี่ยนที่อาศัยไปเรื่อยๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
แม้ว่ามนุษย์จะไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้ด้วยตัวคนเดียว แต่โมโควนั้นไม่มีวันตาย
ไม่ว่าจะหิวเพียงไหน บาดเจ็บเพียงไร ก็ไม่มีวันตาย
ในที่สุด เธอก็หันไปใช้ชีวิตเยี่ยงโยวไคและอยู่อาศัยอย่างสงบเงียบในหุบเขาลึกซึ่งห่างไกลจากหมู่บ้านมนุษย์

หลังจากนั้น เวลาก็ผ่านไปหลายเดือนหลายปี


ปัจจุบัน, การฆ่ากันกับคางุยะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว
แรกสุด ตอนที่ได้เห็นคางุยะอีกครั้งในหุบเขาลึกแห่งนี้ โมโควประหลาดใจอย่างมาก แต่ก็ไม่ได้ลงมือทำอะไร
คงเพราะร่างกายอมตะนี้ได้มาจากยาโฮวไรที่คางุยะทิ้งเอาไว้
เห็นบอกว่าจะกลับดวงจันทร์ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้กลับไป
คางุยะในตอนนี้ก็เป็นมนุษย์ที่ต้องเปลี่ยนที่อาศัยไปเรื่อยๆเช่นเดียวกับตน
จู่ๆก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก... คงเพราะคางุยะก็เป็นมนุษย์แบบเดียวกับตน

ปัจจุบันเธอก็ยังเกลียดคางุยะอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น คางุยะเองก็พยายามจะกำจัดเธอเช่นกัน
แต่ก็ไม่มีวันตายทั้งคู่
ช่างเป็นวันคืนที่เต็มไปด้วยสาระอะไรอย่างนี้
ดินแดนห่างไกลในหุบเขาลึกนี้ต้องเป็นดินแดนแห่งโฮวไรของจริงแน่นอนเลย
การมีชีวิตอยู่นี่มันช่างยอดเยี่ยมอะไรอย่างนี้


Tips :
- เนื่องจาก ฟุจิวาระ มิใช่นามสกุล แต่เป็นคำเรียกเครือตระกูลหรือกลุ่มตระกูล (Clan) จึงมีคำว่า โนะ คั่นระหว่างนามสกุลกับชื่อ
- ในนิทานเรื่องเจ้าหญิงคางุยะนั้น หนึ่งในห้าชายกล้าผู้รับท้าสิ่งเรียกร้องที่เป็นไปไม่ได้ของคางุยะ คือ คุราโมฉิ โนะ มิโกะ (ไปหากิ่งมณีโฮวไร)
ซึ่งถอดแบบมาจากบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์ นั่นคือ ฟุจิวาระ โนะ ฟุฮิโตะ (659-720 A.D.)
ฟุฮิโตะ เป็นบุตรของคาตามาริ ผู้ช่วยเหลือสนับสนุนองค์ชายจนได้กลายเป็นจักรพรรดิ
และจักรพรรดิได้พระราชทานชื่อเครือสกุล ฟุจิวาระ ให้แก่คาตามาริก่อนตาย จึงถือได้ว่าคาตามาริเป็นผู้ก่อตั้งเครือตระกูลนี้
ฟุฮิโตะซึ่งเป็นผู้สืบทอดเครือสกุลฟุจิวาระก็ยังคงถวายการรับใช้จักรพรรดิเสมอมา
ซึ่งเขามีลูกชายราวสี่คนกับภรรยาสองคน และมีลูกสาวสามคนกับภรรยาคนหนึ่ง และลูกสาวอีกคนหนึ่งกับภรรยาอีกคน
บุตรีคนหนึ่งของฟุฮิโตะนั้นได้เป็นพระชายาขององค์จักรพรรดิในเวลาต่อมา ฟุฮิโตะจึงเป็นผู้ที่ทรงอิทธิพลอย่างมากในเวลานั้น
และว่ากันว่า มีบุตรีคนที่ห้าอยู่อีกคนหนึ่งซึ่งไม่ปรากฏชื่อในบันทึกใดๆ บ้างก็่ว่าเป็นธิดานอกสมรส บ้างก็ว่าเป็นธิดาที่เกิดในตระกูล(ข้างแม่)ที่ต้องโทษทัณฑ์
โดยท่าน ZUN ได้จับเอานามสกุล ฟุจิวาระ มาใช้ในเรื่อง แทนที่จะเป็นคุราโมฉิ และต้นแบบของโมโควอาจจะเป็นธิดาลับแห่งฟุจิวาระคนดังกล่าวก็เป็นได้