คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2. นายปีศาจร้ายมาใกล้เคียง
2
ทุกคนต่างพากันจ้องนักเรียนใหม่แบบไม่วางตากัน แต่ว่าทำไมพวกห้อง 5/1 ทำไมมันถึงพากันหื่นยังงี้ฟะ = 3 =
“เอาละนักเรียนทุกคนที่รักทั้งหลาย อาจารย์ขอฝากนักเรียนคนนี้ด้วยนะ เค้าเพิ่งมาเรียนวันแรก อย่าเพิ่งปล้ำหรือขมขื่นนักเรียนคนนี้^O^”
= o = อาจารย์ค่ะให้มันน้อยๆ หน่อยนะคะ พวกเราอยู่ 5/1 นะคะ จะไปปล้ำผู้ชายหน้าไหนเป็น -_-++ โปรดคิดด้วยค่ะ
“หนูไม่รับปากนะค่ะอาจารย์ หนูไม่รู้ว่าจะหยุดการคิดที่จะปล้ำนายนั่นได้หรือเปล่า+_+” ว่าแล้วเสียงแรดประจำห้องก็ดังขึ้นอีกครั้ง คงจะรู้ว่าใคร (ยัยเวย์)
“ใช่คะ~ #_# หนูก็ไม่รู้ว่าจะหยุดอ่อยเค้าได้หรือไม่” มีเรอะที่ยัยเวย์หน้าเป็ดพูดแล้วยัยวิกกี้จะไม่พูดตาม เพราะยัย2 คนนี้เป็นคู่หูคู่แรดเลยก็ว่าได้ - ;; -
“อาจารย์ว่าถ้าพวกเธอยังคิดที่จะปล้ำลูกชายถึงระดับคนใหญ่คนโต เธอคงไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตแน่^O^” อาจารย์พูดแบบฝืนยิ้มก่อนที่จะแสยะยิ้มแบบโหดร้ายมาให้ TOT ก่อนที่ยัยเวย์จะพูดต่ออีกครั้ง
“ไม่เป็นไรค่ะ ^O^ เพื่อคนหล่อหนูยอมพลีกายถวายชีวิตให้ แม้ต้องติดคุกติดตารางขอให้หนูมีผัวหล่อๆ หนูก็ภูมิใจแล้วค่ะ>O<”
“ใช่ค่ะ! ~” ยัยวิกกี้เสริมขึ้นมาอีกครั้ง “เพื่อให้หนูมีผัวหล่อๆ -////- หนูยอมได้ทุกอย่างกับอุปศักดิ์ ที่จะมาขว้างกันกับคำว่าผัวค่ะ>O<” ยัยสองคนนั่นพูดเสร็จก็เอามือมาตีกัน อย่างกระดี่กระด๋า
“วิชุดา สุฐิมาตร เธอ 2 คนออกไปคาบไม้บรรทัดเดี๋ยวนี้นะ!!!&_&” อาจารย์สาวิตรีตะโกนลั่นห้องพร้อมกับใช้นิ้วชี้ข้างซ้ายชี้ออกไปนอกห้อง
สมหน้าพวกเธอยะ โฮ่ๆๆ ^O^ อยู่ดีไม่ว่าดีเสือกพูดคำว่าผัวออกมาได้เต็มปาดกเต็มคำ
ยัย 2 คนนั่น เดินออกไปหน้าห้องพร้อมกับยิ้มระรื่นชื่นบานไม่มีสิ่งใดปาน (ยังมีหน้ายิ้มกันอีกนะยะพวกแก) โดนด่าขนาดนั้นหนะ อาจารย์บอกให้พวกแกออกไปนอกห้องยะ =_= ไม่ใช่ไปหน้าห้อง-__-^^++ พวกโง่ นั่นมันยังมีหน้าเดินไปอีก
เมื่อมาถึงหน้าห้องยัยพวกสองคนนั้นหันมองหน้ากันก่อนที่จะพยักหน้าให้กันแล้วดึงนายนักเรียนใหม่ที่ชื่อเจ้าชายอะไรนั่นวิ่งหนีออกไปนอกห้อง ก่อนที่จะวิ่งลงอาคารไปอย่างรวดเร็ว
“o_o o_O O_O” สายตาของนักเรียนทั้งหมดและอาจารย์สาวิตรีต่างพากันโตขึ้นเรื่อยๆ
นะ…นั่น ยะ…ยัย พะ…พวก ฝาแผดคู่หูคู่แรดมันดึงนักเรียนใหม่ลงไป OoO
เมื่อเห็นดังนั้นอาจารย์สาวิตรีจึงรีบวิ่งออกนอกห้องก่อนที่จะตะโกนดังลั่นด้วยเสียงอันอำมหิตว่า
“วิชุดา สุฐิมาตร เอานักเรียนใหม่กลับมาแล้วไปวิ่งรอบสนาม 50 รอบ ไม่มีการหยุดพัก และฉันจะตัดคะแนนพวกเธอ 5 คะแนน!!!!~”
และแล้วเรื่องความบ้าอยากมีผัวของยัย 2 สาวสุดแสบนั่นก็จบด้วยการไปวิ่งรอบสนาม 50 รอบ เวลาวิ่งยัย 2 คนนั่นยังจะมีหน้าจะดึงนายเจ้าชายไปวิ่งด้วยกันอีกคน- o -;;: แต่ก็โดนอาจารย์สาวิตรีห้ามวไก่อน แถมแกยังขู่ไว้อีกว่าถ้าใครไปกวนใจนายเจ้าชายแกจะเอาไม้หน้าสามและปืนเอมสิบหก ฆ่าชีวิตผู้นั้น *O*
แต่ความซวยกับกรรมก็มาตกอยู่ที่ฉันจนได้ TOT เมื่ออาจารย์บอกให้นายเจ้าชายอะไรนั่นมานั่งข้างฉันเพราะมันไกลจากยัย 2 สาวหาผัว = O = ส่วนฉันก็บอกอาจารย์ไปแล้วว่ายัยซูชิเพื่อนเลิฟฉันนั่งอยู่ตรงนี้ แต่แกกลับบอกมาว่า…
“เธออยากเป็นแบบยัย 2 สาวหาผัวนั่นไหม^O^”
ฉันเลยต้องยอมแกค่ะ ถ้าไม่ยอมบทลงโทษที่โดนอาจจะหนักกว่ายัย 2 สาวหาผัวนั่นอีก
“สวัสดียัยไส้เดือนผี ^O^ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เจอคนผิดเพศอย่างเธออีกนะเนี่ย^^” เมื่อนายเจ้าชายได้รับคำสั่งจากอาจารย์สาวิตรีก็ได้เดินมาหาที่โต๊ะข้างๆ ฉัน แต่ก่อนที่จะหย่อนก้นนั่งนายเจ้าชายกลับทักทายฉันอย่างสุภาพมากกกกก =_=++^* เลยเจ้าค่ะท่านผู้อ่านค่า
“นี่สลัดแกว่ามะ >O< ว่าในที่สุดยัยแสบทีเอที่ชอบตั้งฉายาให้ชาวบ้านเขาว่ามันก็มีฉายากับคนอื่นสักที หึๆๆๆ ^_^ ดูสิฉายาโคตรเหมาะกับยัยนี่จริงๆ เลยว่าปะ” ยัยแฮมที่ได้ยินคำทักทายนายเจ้าชายนั่นก็เริ่มบทสนทนากับยัยสลัดทันที -_- +_+
นี่พวกแกอย่านินทากันสิ ฉันเป็นเพื่อนพวกแกนะยะ >_<
“ใช่ๆๆ สมควรจริงๆ แหละ ผู้หญิงบ้าอะไรชอบดูรูปผู้ชายจูบปากกันและชอบอ่านนิยายเกย์>_< แปลกเพศดีเนอะ +_+”
เออ…ฉันได้ข่าวมาว่าเธอเองก็ชอบแย่งคิวเวลายัยแฮมเอานิยายเกย์กับภาพผู้ชายจูบกันไปดูเหมือนกันไม่ใช่หรอ =_=^^ ยัย 2 สาวเพื่อนเลิฟเห็นสายตาอันพิฆาตก็พากันวิ่งหนีไปเล่นห้องอื่น -__- ฉันเป็นคนนะยะ ไม่ใช่ปอบที่จะพากันวิ่งหนี =_=
“หึๆๆๆๆ^^” นายเจ้าชายแอบหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่ฉันจะพูดออกมาว่า
“เชอะ! ไอ้บ้า! คอยดูนะสักวันฉันจะเอาฉายาอันทุเรศมาให้นายคอยดูยะ >O<”
“รีบๆ เอามาให้นะ เพราะคนอย่างฉันมันหาที่ติยาก^^”
“ทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะเอาฉายาบ้าๆ =_=*^ มาให้นายไม่ได้กันยะ”
“หึๆๆ เพราะฉันมันหล่อ เท่ หาที่ติยากยังไงยัยโง่ไส้เดือนผี^^”
“- O -”
“ทำหน้างั้นหมายความว่าไงยัยไส้เดือนเน่า-_-^^*”
“ทุเรศคำพูดของนายสิยะ*-*”
“โอ้ย!ๆ ขี้เกียจเถียงแล้วเว้ยกับไอ้สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่คนเนี่ยเบื่อแล้วนะ” นายเจ้าชายหันหน้าหนีก่อนจะค้นหาอะไรในกระเป๋า
“…” ฉันเงียบก่อนที่จะชะเง้อคอมองนายเจ้าชายลวงกระเป๋ษหาของอะไรสักอย่างซึ่งฉันก้มิอาจทราบได้ -_-๙
หวังว่าคงไม่เอางูมาหยัดปากฉันนะ -_-
นายนั่นค่อยๆ ลวงเอาสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าออกมา มะ…มันคือ MP3 -_-*^ ค่ะ
“มองอะไรไม่เคยเห็น MP3 ที่ตะกูลอิชวาที่ 2 ผลิตขึ้นมาหรอ=_=*^ ยัยไส้เดือนผี”
“อืม แต่ว่าทำไมมันไอ้นั่นมันถึงมีแสงเลี่ยมๆ วาบๆ ยังงั้นละ-_-+*”
ฉันถามด้วยความสงสัย? ก็ MP3 บ้าอะไรมีแต่สีทองกับสีใสๆ วาบๆ ทั้งเครื่องยังงั้นละ+_+ แถมสายหูฟังยังเป็นสีใสๆ หมด ส่วนไอ้ตัวหูนั่นก็เป็นสีทองเหลืองอำล่ามอีก -_- (เธอใช่คนไทยแน่หรอ)
“เธอนี่ไม่รู้อะไรนี่คือ MP3 ที่ฝังด้วยทองแท้ 100 %...”
“o_o”
“ตกแต่งเจียระไนด้วยเพชรใสน้ำดีจากต่างประเทศ…”
“o_O”
“เสริมด้วยพลอยที่คัดสรรมาอย่างดีไม่มีที่ติ..”
“O_O”
“และสุดท้ายเป็นสินค้าที่ตะกูลอิชวาวาที่ 2 เป็นผู้ผลิตขึ้น ด้วยเพชรพลอยทองและอัญมณีมีค่าทั้งหลายจากตระกูลอิชวาที่ 5 ^^”
“O[]O” ฉันไม่แต่เพียงทำตาโตอย่างเดียวแต่บัดนี้ฉันถึงกับอ้าปากหวอ ด้วยความตกใจว่าอีตานี่มันกล้าเอามาได้ไง
สมน้ำหน้าพวกยัยแฮมกัยสลัดเนอะที่พากันวิ่งหนีออกนอกห้องเลยพากันไม่เห็นของงามๆ อย่างงี้*O*
“กรุณาหุบปากด้วย -*- ตอนนี้มันมีน้ำลายยืดออกมาด้วย ฉันเลยและรู้สึกขยะแขยงอ่ะ=_=*^”
“หะ..หา OoO อะ…อ้อ อะ…อืม” ฉันรีบตื่นจากความสวยงามของ MP3 เครื่องนั้น ก่อนจะทำสีหน้าปกติ
ถ้าได้ขึ้นชื่อว่าเป็นตระกูลอิชวาที่ 2 เป็นผู้ประดิษฐ์งานเทคโนโลยีแล้วต้องยกนิ้วให้เลยว่าเป็น 1 ใน 5 ที่เก่งมากในเรื่องนี้ *O* แถมยังมีหัวอันฉลาดปราดเปรียวในเรื่องการออกแบบสิ่งของเทคโนโลยีทั้งหลาย และราคาสิ่งของนั้นจะมีราคาไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาท O_O
“…” นายนั่นไม่พูดอะไร แต่กลับฟังเพลงจาก MP3 พร้อมหลับตาอย่างสบาย อิจฉาอะ *O*
“นี่ๆ นายเจ้าชาย+_+” ฉันเรียกนายเจ้าชายพร้อมกับสะกิดที่ไหล่เบาๆ
“มีอะไร” นายนั่นเอียงคอเล็กน้อย เผยให้เห็นหน้าอันเนียนใสที่รับกับเส้นผมที่สับสอยระต้นคอ จมูกโด่งเป็นสันคม ตาคมเรียวเปรียบดังเหยี่ยวสีเทาออกน้ำตาล ริมฝีปากที่กระชับสีชมพูอ่อน พร้อมกับมีสายหูฟัง MP3 สีใสติดอยู่ที่หู ทำให้ดูใบหน้าดูเข้มออกอ่อนหวาน ดูยังไงๆ ก็หล่อมาก แต่รู้สึกว่าพี่ริวของฉันหล่อกว่านะ-*-
“เออฟังด้วยคนสิ”
เฮ่อๆ ^O^ มีเรอะของสวยๆ งามๆ อย่างนี้จะไม่ลอกสัมผัสดู ยังไงๆ ก็ขอลองฟังหน่อยนะไอ้เจ้าชาย ^-^
“ถ้าพังขึ้นมาเธอต้องใช้ฉันนะ*o*”
“เออนา…มันไม่พังหรอกยะ แต่ว่าราคามันเท่าไหร่กันละ^^”
“ประมูลค่าไม่ได้^^” นายเจ้าชายตอบอย่างมั่นใจกอ่นที่จะส่งยิ้มออกมาให้
“O_Oหะ! ประมูลค่าไม่ได้ งั้นฉันไม่ฟังมันแล้ว”
ฉันปัดมือนายเจ้าชายที่ส่งหูฟังข้างหนึ่งที่ให้มาออกไปไกลๆ ใครมันจะกล้าไปฟังกันฟะ แต่มันก็น่าเสียได้อ่าTOT อยากฟังอ่า~
“เออนา~ มันไม่พังง่ายๆ หรอกนา เชื่อฉันเหอะ^^”
“ไม่อ่า~ V_V ไม่ฟัง กลัวพังเจ้าค่าTOT”
“ระดับฝีมือตระกูลอิชวาที่ 2 แล้ว ไม้มีพังง่ายๆ หรอกนา -_-+*^ กันน้ำได้ กันแสงได้ แถมยังกันการเหยียบของรถยนต์ได้ด้วยนะจะบอกให้^^” นายเจ้าชายบอกสรรพคุณของ MP3 ราคาแพงก่อนที่จะยื่นหูฟังข้างหนึ่งมาให้อีกครั้ง ดีนะที่คาบนี้อาจารย์ไม่เข้าสอน^O^
“อะแน่นะ”
“แน่สิ”
“ไม่ยั่วนะ”
“ไม่ยั่วสิ”
“คนอวดดี”
“ตกลงเธอจะฟังไหม =_= ไอ้เพลงเนี่ย”
“ฟังยะ#_#” ฉันรีบรับหูฟังข้างหนึ่งมาจากมือนายเจ้าชายมาทันทีก่อนที่จะเอามาฟัง
นะ…นี่ มันเพลงออกมาใหม่ของวงบีอาวานี่หวา O_O ทันสมัยโคตรๆ พอฟังไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งมีแต่เพลงใหม่ๆ นี่ นายเจ้าชายมันก็ทันสมัยเหมือนกันนี่หวา *O*
ฉันฟังไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะรู้สึกหนักที่เปลือกตาโคตรๆ ก่อนที่จะฟุบลงไปกับโต๊ะ
ความคิดเห็น