คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
บทนำ
ปั๊ก! กุ๊ก! ปึ๊ก!
เสียงบางอย่างดังกึ่งก้องไปทั่วบริเวณนั้นกับยามค่ำคืนที่แสนเงียบสงบ บรรยากาศหนาวเย็น ต้นไม้หลายต้นเอนไหวไปตามกระแสลมอ่อนๆ
ในยามวิกาลราตรีเช่นนี้กลับมีคนมานั่งขุดหาอะไรสักอย่างด้วยเสียมด้ามเดียวใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่ที่แพร่กิ่งใบไพลศาลไปทั่วๆ รอบบริเวณนั้น คนผู้นั้นได้ลงมือขุดมาเป็นเวลานานแล้ว แต่กลับยังไม่พบกับสิ่งที่ตนต้องการเลยสักนิด
“มันต้องอยู่แถวๆ นี้สิ” เสียงของคนขุดบ่นน้อยๆ เพื่อสร้างบรรยากาศในการทำลายความเงียบ ก่อนจะเอามือเช็ดเหงื่อที่ไหลท่วมใบหน้าของตนเอง และลงมือขุดต่ออีกครั้ง
ปึ๊ก!! ปึ๊ก!!
เสียงขุดเริ่มต้นอีกครั้งพร้อมกับมีเสียงลมพัดดังกรี๊ดร้องหวีดไปตามกระแสลมที่ไหลผ่านไปทางทิศเหนือ ทำให้กระแสลมปะทะเข้าที่หน้าของผู้ขุดอย่างจัง ความเย็นสดชื่นพุ่งสู่จุดสูงสุดก่อนที่จะเร่งความเร็วในการขุดต่อไป
...10 นาทีผ่านไป...
ความเมื่อยหล้าเริ่มทะลุเข้ารูขุมขนของกล้ามเนื้อและห้วงจิตใจ เขาเริ่มขุดช้าลง...ช้าลง....ช้าลง.....และหยุดในที่สุด
“โธ่เว้ย!! ก็ไอ้แผนที่มันบอกว่า ‘มัน’ อยู่ใต้ต้นไม้ห่านี่นี่หว่า!!” เขาพูดด้วยอารมณ์โมโหสุดขีด ความอยากได้ของเขาเริ่มลดถ้อยลงไปเรื่อยๆ ก่อนจะขว้างเสียมที่อยู่ในมือขวาลงไปในหลุมที่เขาขุดลึกประมาณ 1 เมตร กว้าง 10 เซนติเมตรได้ แต่...
เขาก็ต้องหยุดชะงักก่อนเมื่อพบว่าเสียมที่เขาขว้าง ลงไปในหลุมเมื่อกี้เหมือนกับไปกระทบเข้ากับอะไรสักอย่างที่เป็นของแข็งจนดัง ‘ปั๊ก’ เขาเริ่มอมยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะหยิบเสียมด้ามเดิมออกมาจากหลุมแล้วเริ่มต้นขุดอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
ปึ๊ก!
เสียงของเสียมที่ขุดดินดังขึ้นเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่เขาจะค่อยๆ เอามือล้วงลงไปในหลุมที่เขาขุด เขาเริ่มยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อพบว่ามือของเขาได้ไปสัมผัสเข้ากับสิ่งของบางอย่างที่อยู่ในหลุม เขาเริ่มดีใจและเริ่มพูดกับตัวเองว่ามันต้องใช่สิ่งที่เขากำลังหาอย่างแน่นอน!!
“ในที่สุดก็เจอสักที!” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้งด้วยอาการที่ตื่นเต้นและดีใจ มือของเขาเริ่มสั่นเทาเมื่อเขาค่อยๆ เอา ‘วัตถุ’ ที่สัมผัสได้เลื่อนมาจากหลุมอย่างช้าๆ ก่อนจะพบว่าวัตถุนั้นมันเป็นสิ่งเดียวกันกับที่เขาพยายามขุดหาอยู่
เขาเริ่มยิ้มและหัวเราะกับตัวเองอย่างบ้าคลั่งเหมือนคนบ้า พลางจ้องมองวัตถุที่อยู่ในมือรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า
เขาหัวเราะจนพอใจก่อนลุกขึ้นยืนแล้วใช้สายตากวดมองอาคารเรียนที่ตั้งตะง่านตามจุดต่างๆ ของโรงเรียนที่เขายืนอยู่ เขาเริ่มสึกหวั่นวิตกว่าจะมีคนมาแย่งวัตถุในตำนานที่เขาเพิ่งพบเห็นได้ไม่นาน เขาเริ่มเอาวัตถุนั้นมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะเริ่มกอดมันแน่นขึ้นเรื่อยๆ แล้วรีบจ้ำเท้าเดินออกไปจากโรงเรียนมันที ทิ้งเบื้องหลังไว้เพียงลมกระโชกแรง กับเสียงฟ้าร้องลั่นสนั่นพื้นธรณี
แต่หารู้หรือไม่ว่าวิญญาณที่ถูกสะกดไว้ในโรงเรียนหลายตนเริ่มเป็นอิสระจาการถูกจองจำมาเป็นร้อยๆ ปี มนสะกดพวกนั้นได้เสื่อมคลายไปแล้วกับวัตถุที่มีคนลึกลับได้เอาไป และจากนี้ไปนิทานตำนานโรงเรียนกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!!
เพียงเพราะ‘หนังสือ’ในตำนานที่เพิ่งถูกขุดเจอ โดยคนลึกลับผู้หนึ่งได้เอามันไปแล้ว!!!
ความคิดเห็น