.....
// สถิติการสมัคร //
-โควต้ารับสมัคร // 4 คน (ครบแล้ว)
-โควต้าโอซี // 4 คน (ครบแล้ว)
//ใบสมัคร//
ชื่อ : NANAMARU HIDEAKI // (นานามารุ ฮิเดอากิ)
อายุ : 21 (ไอหน้าเด็ก!)
บ้านเกิด : ญี่ปุ่ณ
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : ปืนพก ดาบสั้น มีประสาทสัมผัสค่อนข้างไว และ เคลื่อนไหวได้รวดเร็ว(ไม่โกงนะจ๊ะ)
นิสัย : อ่อนโยน ฮิเดอากิเป็นผู้ชายที่แปลกประหลาด(ก็มันไม่มีอยู่จริง) ทุกๆครั้งที่เขาเห็นคนลำบากจะเข้าไปช่วยโดยไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นใครมาจากไหน หรือแม้กระทั่งสัตว์ตัวใหญ่ที่อันตรายก็ตาม
เข้มแข็ง ฮิเดอากิไม่เคยรู้จักคำว่ายอมแพ้ ถ้าหากเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับตัวเองเขาก็จะไม่ย้อท้อ เพราะฮิเดอากิถือคติเอาไว้ว่า ความพยายามจะนำไปสู่ความสำเร็จ
เงียบๆ ฮิเดอากิเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่ถ้าเขาอยากจะพูดอะไรก็มักจะแสดงออกมาทางสายตามากกว่าการพูด เพราะงั้นสิ่งที่เขาพูดออกมาไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่ามันจะเป็นความจริงทุกอย่าง นอกจากซะว่าคนๆนั้นฮิเดอากิจะสนิทจริงๆจึงจะแสดงด้านร่าเริงออกมา
รักเพื่อน ฮิเดอากิมักจะช่วยเหลือเพื่อนทุกเมื่อไม่ว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระไปจนถึงเรื่องสำคัญ เขาจะไม่เคยโต้แย้งเลย ที่สำคัญเขานั้นเชื่อใจเพื่อนๆมาก แต่ถ้าใครไม่หวังดีเจ้าตัวก็ดูออกได้ง่ายๆเลย
เก็บความรู้สึกเก่ง ฮิเดอากิมักแสร้งทำอารมณ์อยู่เสมอๆ เรียกว่าไม่มีใครเคยรู้ว่าจริงๆแล้วฮิเดอากิเป็นคนยังไงกันแน่ ถ้ารู้ก็จะแค่บางเรื่อง เช่น รู้ว่าฮิเดอากิเป็นคนขี้สงสัย ฮิเดอากิเป็นคนเงียบๆ หรือจะเป็นฮิเดอากิเป็นคนร่าเริง เพราะเขาไม่เคยแสดงให้ใครดูทั้งหมดนอกซะจากจะหลุด
อยากจะชนะเพื่ออะไร : ต้องหาเงินไปดูแลแม่ที่ป่วยอยู่
สีประจำตัวละคร : สีส้มอ่อน
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---
ภูมิหลัง : ฮิเดอากิเป็นเด็กร่าเริงในช่วงแรกๆ เขาไม่ค่อยจะแสดงสีหน้าเศร้าออกมาให้ใครดูซักเท่าไหร่ ไม่ว่าใครก็จะต้องรู้จักฮิเดอากิเป็นอย่างดี จนกระทั่งพ่อของเขาเสีย ทำให้ฮิเดอากิค่อยๆเปลี่ยนแปลงตัวเอง กลายเป็นคนเงียบๆที่ฉลาดมากๆ แทบจะรู้ทุกเรื่อง เพราะงั้นถ้าแค่ธาตุแท้ของคนเขามองปราดเดียวก็ดูออกแล้ว(สำคัญนาจา เน้นอย่าอ่านข้ามๆ)
สิ่งที่ชอบ : กาแฟ คนที่ซื่อตรงต่อคนอื่นและตนเอง
สิ่งที่ไม่ชอบ : สัตว์ตัวเล็กๆจำพวกแมลง เพราะมันน่ารำคาญ
---การแสดงออกทางอารมณ์---
(ฮิเดอากิจะแทนตัวเองว่าผม แต่แทนคนอื่นว่าคุณ)
ดีใจ
“ไม่คิดว่าคนอย่างคุณจะรู้นะเนี่ย” พูดพลางยิ้มออกมาเบาๆ แล้วหันหน้าหนีเล็กน้อย
โกรธ
“คุณคิดว่าแค่นี้มันจะจบงั้นหรอ?” พูดก่อนจะจ้องไปยังดวงตาอีกฝ่าย
เสียใจ
“นั่นสินะ ทั้งๆที่รู้แต่แรก” เงยหน้ามองฟ้าด้วยอารมณ์แปรปรวน
ตกใจ
“!!!” ตาโตเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วซ่อนความตกใจไว้
สงสัย
กับคน
“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่” พูดเบาๆราวกับเสียงพรายกระซิบ ก่อนจะต้องเดินตามเขาไปดูราวกับเป็นสโตรกเกอร์
ถ้าเป็นกับเรื่องอื่นๆ
“นั่นมัน..” เดินเข้าไปใกล้ๆ หลังจากตรวจสอบครบแล้วก็กลับไปนั่งเปิดหนังสือดูความหลังของมันหรืออะไรอีกหลายๆอย่างที่เกี่ยวข้องกัน
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
.....
//ใบสมัคร//
ชื่อ : คุโรซากิ เซโตะ
อายุ : 16 ปี
เพศ : ชาย (มันเป็นสาวดุ้นดีๆนี้เอง)
บ้านเกิด : ญี่ปุ่น
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : ดาบคู่ ส่วนพลังรู้ทางศัตรูทุกอย่างมีไหวพริบที่ดีโคตรๆ
นิสัย : นิ่งๆ เงียบๆ ใจเย็นมากๆ เจ้าเล่ห์สุดๆ(ทุกคนดูไม่ออกว่าจะมาดีหรือมาร้าย) เก่งทุกอย่าง(เอาง่ายๆเก่งกว่าทุกคนทุกอย่างเรื่องทำอาหารก็เช่นกัน) ชอบอยู่ที่ๆคนน้อยๆ ชอบการเล่นเกมมากๆ(เรื่องต่อสู้เองก็เช่นกัน)
อยากจะชนะเพื่ออะไร : ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนสมัยเด็ก(อลิส)
สีประจำตัวละคร : สีดำม่วงๆ
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---จะแทนตัวเองว่าผมตลอดและจะเรียกคนอื่นว่า คุณ, นาย, เธอ, แก,(เอาไว้เรียกสำหรับพวกที่ทรยศตนเองและพวกที่เป็นศัตรู)
ภูมิหลัง : โดนคู่หูทรยศเลยไม่ไว้ใจใครง่ายๆ(ตอนแรกๆยันตอนจบก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดียกเว้นเพื่อนสมัยเด็กที่ตายไปแล้ว)
สิ่งที่ชอบ : การฝึกดาบ(เก่งกว่าทุกคนทุกอย่าง) // พุดดิ้ง(มันขาดไม่ได้)
สิ่งที่ไม่ชอบ : คนที่ขัดขวางแผนการหรือตอนเล่นเกม(ถ้าขัดละก็....ตาย) // ที่ๆเสียงดัง // ที่ๆคนเยอะ // อดีตคู่หู
---การแสดงออกทางอารมณ์---
ดีใจ : " อ่าา..ขอบคุณครับที่บอกผม "
" ให้ผมเหรอครับ?..อ่ายังไงก็ขอบคุณครับ "
" อลิสขอบคุณนะครับ ของขวัญจากเธอมันคือของสำคัญสำหรับผมเลยแหละครับ "
โกรธ : " ผมเกลียดพวกคุณ!!! ได้ยินไหม!! ผม-เกลียด-พวกคุณ!! "
" ผมไม่ต้องการพวกคุณแล้วมันไม่เหลืออะไรแล้วเพราะงั้นขอให้เราอยากได้เจอกันอีกเลยครับ "
" ผมจะพวกแก!!! ผมจะฆ่าพวกแก!!! ฆ่าๆๆ!!! "
เสียใจ : " ผมมันอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรออลิส? "
" พวกแกก็แค่พวกไร้ประโยชน์เพราะงั้นออกไปจากชีวิตผมซะ "
" ผมน่ะ...ต้องการชนะเท่านั้นใช่....เพื่อนน่ะแค่อลิสก็พอแล้ว "
ตกใจ : " อ้าย!! ตกใจหมดเลยครับ!? "
" เอ๋!? ผมไม่ได้ตกใจนะครับ แค่มันเผลอนะครับ แหะๆ "
" อ้ายย!! ผมไม่เกี่ยวนะครับเรื่องนี้!! "
สงสัย : " ผมว่าคุณน่าสงสัยนะครับ "
" เอ๋?..ไม่รู้สิครับแต่มีบางอย่างที่น่าสงสัยอยู่ครับ "
" แกนั้นแหละครับ ที่น่าสงสัยที่สุด "
" ผมน่ะ....เป็นผู้ชายนะครับ "
//ใบสมัคร//
ชื่อ :ACE ASHER(เอซ แอชเชอร์)
อายุ : 21
บ้านเกิด : หมู่บ้านเล็กๆกลางป่าในแคนาดา
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : gauntlet ที่สิบทอดมาจากตระกูล มีความว่องไวและพริ้วไหวเป็นเลิศหมัดของเขาสามารถล้มหมีได้เพียงหมัดเดียว สามารถลบสัมผัสตัวเองจากเหยื่อได้
นิสัย : เงียบไว้ใจไครยาก และเกลียดพวกที่รังแกผู้หญิง
อยากจะชนะเพื่ออะไร : นำเงินไปรักษาน้องสาว
สีประจำตัวละคร : เขียว-ขาว
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น--- จะแทนตัวว่ากระผมตลอด เป็นคนสุภาพเรียบร้อยแต่เมื่อต่อสู้เขาไม่เคยออมมือ และเกลียดพวกดูถูกผู้หญิงเป็นที่สุด ครั้งหนึ่งเคยต่อยคนปางตายเพราะว่าร้ายน้องสาวของเขา และเป็นผู้ที่เคยปฏิเสธการแข่งขันไปแล้วครั้งหนึ่ง
ภูมิหลัง : เป็นนายพรานที่ล่าสัตว์อยู่บนภูเขา แต่วันหนึ่งน้องสาวของเขากลับป่วยจากอาการหนาวเขาจึงต้องเขาร่วมการแข่งขันเพื่อนำเงินไปรักษาน้องของเขา การแข่งขันที่ครั้งหนึ่งเขาเคยปฏิเสธไป เคยได้รับการฝึกจากหน่วยรบพิเศษแคนาดาและเคยเข้าโครงการลับของอเมริกา ก่อนจะลาออกจากหน่วยและกลับมาดูแลน้องสาวหลังจากรู้ว่าพ่อและแม่ได้รับเด็กกำพร้าคนหนึ่งมาเลี้ยง โดยเขาดูแลเธออย่างดีเพราะเธอคือครอบครัวคนสุดท้ายของเขา
สิ่งที่ชอบ : ต้นไม้ อาหารร้อนๆ รอยยิ้มของน้องสาว
สิ่งที่ไม่ชอบ : อันธพาล และคนที่กินอาหารไม่หมด
---การแสดงออกทางอารมณ์---
ดีใจ : "เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยนะครับ" //ยิ้ม
โกรธ :........
เสียใจ : .........
ตกใจ :โฮ่....
สงสัย :?
"เพื่อน้องสาวต่อให้ผมต้องกลับไปเป็นคนเก่าผมก็ยอม"
//ใบสมัคร//
ชื่อ : ฮิลเดการ์ด / Hildegard
อายุ : 23 ปี
บ้านเกิด : เยอรมัน
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : ต่อสู้มือเปล่าด้วยศิลปะการต่อสู้ มวยไทยและคราฟมาก้า พลังวิเศษคือ การเสริมพลังกายเพิ่มความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ ทำให้ไม่เหนื่อย มีกำลังมหาศาลขนานหักโลหะได้ และ มีกล้ามเนื้อที่แข็งราวกับเหล็ก
นิสัย : ฮิลเด.. เธอมักวางตัวได้ดีเสมอ สูงส่งและสง่า คือคำนิยามของเธอ หญิงสาวเป็นคนที่เข้าหายาก ไม่พูดคุยกับใครนอกจากจำเป็น หญิงสาวมีความทะนงตัวอยู่แต่ไม่แสดงออกมาทางท่าทางและสีหน้า แต่เป็นดวงตาเรียวคมของเธอที่ฉายมันออกมาอย่างชัดเจน ยามปรกติแค่เผลอไปสบตาก็ทำเอาหายใจไม่สะดวงแล้วยิ่งอยู่ในลานต่อสู้สายตาของเธอก็ราวกับเสือร้ายที่จ้องมองเหยื่อ
ภายนอกนั้นฮิลเดเป็นที่หนึ่ง สำหรับบุคคิลที่ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยว.. สำหรับฮิลเดแล้วเธอไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นไม่ว่าพวกเขาจะคิดหรือพูดอะไรเกี่ยวกับเธอหญิงสาวก็ไม่คิดเก็บมาให้รกสมอง ในทางตรงกันข้ามเธอกับให้ความสำคัญกับสมาชิกครอบครัวเพียงคนเดียว ในฐานะพี่สาว เธอมันทำได้ดีมากเธอมักจะอ่อนโยนกับเขาราวกับแก้วค่อยดูแลและเอาใจใส่ แม้จะมีหลายครั้งที่ผู้เป็นน้องชายโดนดุเพราะเธอเป็นคนเข้มงวดแต่นั้นก็เพราะเป็นห่วง ฮิลเดไม่ใช่อัจฉริยะหรือเก่งมาแต่ไหน แต่เป็นคนที่ทุ่มเทและมุ่งมั่น จนมีหลายครั้งที่มันกลายไปเป็นการฝืนตัวเอง หญิงสาวนั้นจริงจังกับทุกสิ่งจึงเป็นคนที่ไม่มีอารมณ์ขันและตามมุขตลกไม่ทันถ้าคิดจะเล่นมุขตลกกับเธอก็เลิกคิดไปได้เลยเพราะอาจจะได้หน้างงๆ ของเธอไปแทน ฮิลเดนั้นเข้มแข็ง..แต่มันเป็นสิ่งจอมปลอมจริงๆ แล้วอยากจะร้องให้ออกมาดัง ตะโกนกร่นดาฟ้าและดินที่พรากส่งสำคัญไปจากพวกเขาทั้งสอง แต่ความที่เป็นคนคิดก่อนทำเมื่อลองนึกดูว่ามันน่าสมเพชเพียงใดที่เอาแต่กร่นด่าไปทั่วทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของใคร จึงทำได้เพียงกดมันลงไปในห้วงที่ลึกที่สุดของหัวใจและแสดงใบหน้าที่เรียบนิ่งให้โลกภายนอกเห็น
ด้วยความที่เสียพ่อและแม่ไปแต่ยังเด็กฮิลเดจึงมักจะทำอะไรด้วยตัวคนเดียว ไม่ขอความช่วยเหลือแม้ว่างานนั้นจะหนักเกินกว่าที่เธอจะทำได้ แต่พอยื่นมือจะเข้าไปด้วยก็จะโดนเธอชักสีหน้าไม่พอใจใส่เพราะสำหรับฮิลเดกว่าที่ร้องขอความช่วยเหลือคือการเผยอให้เห็นความอ่อนแอ ฮิลเดเป็นคนที่มีเหตุผลในทุกการกระทำ.. ถึงคนอื่นจะมองว่าไร้สาระหรือเล็กน้อยเพียงใดมันก็คือเหตุผลของเธอ ชีวิตของฮิลเดเหมือนจะดำรงอยู่ได้ด้วยคำว่า เป้าหมาย จึงไม่แปลกที่เธอจะเป็นคนเด็ดขาดเมื่อตัดสินใจก็ยากให้ยอมแพ้และเปลื่ยนความคิด จึงนับได้ว่าเธอค่อนข้างจะหัวรั้นอยู่พอตัวเลยละ
อยากจะชนะเพื่ออะไร : ทำให้น้องชายกลับมามองเห็นอีกครั้ง
สีประจำตัวละคร : เขียว
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---
ภูมิหลัง : ครอบครัวที่ฮิลเดเกิดมานั้นไม่ได้ทำอาชีพที่สุจริต ใช่ .. ค้ามนุษย์ ค้าอาวุธ หรือแม้กระทั่งยาเสพติด นี้คือสิ่งที่เธอเห็นมาตั้งแต่ยังเด็ก คนที่เติบโตมาในโลกเบื้องหลังจึงไม่น่าแปลกที่จะชินชากับเลือดและเสียงกรีดร้อง เด็กสาวเติบโตโดยปราศจากความรัก.. พวกเขาเพียงพลาดแม้จะแต่งงานกันแล้วแต่ก็ไม่ได้คิดจะมีลูกและใช้ชีวิตเป็นครอบครัว พวกเขาต้องการแค่เงินท้องและความสนุก เด็กหญิงคนนึงจึงกลายเป็นผู้ใหญ่ก่อนวัยอันควร เธอฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่ร้ายกาจที่สุดแม้ต้องเจ็บตัวจากการฝึกจนเกิดแผลเป็นหลายที่ และศึกษาทุกอย่างตามที่คนใช้บอกเพื่อที่จะมีชีวิตรอดในโลกเบื้องหลังที่ไร้ความเชื่อใจ จนกระทั่งอายุ 15 ปี ชีวิตที่โดดเดี่ยวของเธอก็เปลื่ยนไป.. จากวันๆ ที่ต้องฝึกต่อสู้ เรียนหนังสือ และฝึกใช้อาวุธ กลายเป็นการเลี้ยงดูเด็กชายคนนึง ' คามิล ' น้องชายตัวน้อยของเธอ เธอมีความสุขมากที่ได้เลี้ยงดูเด็กคนนี้ ฮิลเดพยายามมากที่จะกันเด็กคนนี้ออกจากโลกเบื้องเพื่อให้เขามีชีวิตที่มีความสุขในโลกเบื้องหน้า แต่บางสิ่งที่ฮิลเดลืมจะเป็นทั้งจุดจบและจุดเริ่มต้น ชีวิตของคนทำงานไม่สุจริตนั้นเต็มไปด้วยภัยอันตราย.. และในวันนั้นมันก็ได้มาเยือน คฤหาสน์ของเธอถูกบุกโจมตีและจุดไฟเผา ฮิลเดจำได้ดีว่าตัวเธอนั้นคว้าเอาคามิลเข้ามาและเงินจำนวนนึงที่เก็บไว้วิ่งหนีออกมาอย่างไม่คิดชีวิต.. ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังเพื่อเริ่มให้ ฮิลเดได้มาพักอาศัยที่บ้านเด็กกำพร้าโดยปิดบังตัวตน ชีวิตของเธอเหมือจะมีความสุขแต่แล้วมันก็พังลง.. ในวันที่น้องชายของเธอบอกว่าทุกอย่างมันมืดไปหมดและมองไม่เห็นอะไรสักอย่าง เธอจึงได้แต่ปลอดน้องชายและสัญญาที่จะหาวิธีที่จะรักษาเขาให้หายให้ได้
สิ่งที่ชอบ : น้องชาย
สิ่งที่ไม่ชอบ : การต่อสู้ อาวุธ ยาเสพติด
---การแสดงออกทางอารมณ์---
[ อารมณ์ส่วนใหญ่จะปรากฏให้เห็นจากน้องชาย ]
ดีใจ : " ขอบใจนะน้องของพี่เก่งที่สุดเลยละ " น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับเด็กชายตัวน้องพรางยกมือขึ้นลูบอย่างเบามือ
" ขอบใจ.. " พูดด้วยใบหน้าเฉยเมย.. แต่หากมองเข้าไปที่ดวงตาก็จะได้เห็นประกายสดใสพร้อมมุมปากที่ยกขึ้น
โกรธ : " มิล! พี่บอกกี่ครั้งแล้วไงว่าจะทำอะไรให้เรียงพี่ไง!! ทำไงดื้อแบบนี้ " ก้าวเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว เสียงพูดดังปมความโกธรเอาไว้จนปิดไม่มิด
" [ สำหรับคนอื่นไม่มีเพราะมองเป็นขยะ ] " เดินจากไปทิ้งไว้เพียงสายตาที่สายแววดูถูก
เสียใจ : " ฮึก..ฮึกขอร้องละ อย่าทำอะไรแบบนี้อีกเลย.. " กอดอีกฝ่ายแน่นพรางร้องให้ออกมาอย่างไม่อาจกลั้นไว้
" ไม่จำเป็นต้องพบกันอีกแล้ว.. " ทั้งที่ท่าทางยังคงสงบนิ่งมีเพียงดวงตาที่ฉายความเจ็บปวด
ตกใจ : " ว้ายย!! มิล น้องทำอะไรของน้องเสีย ถ้าพี่หัวใจวายขึ้นมาใครจะทำกับข้าวให้กิน หือ " ร้องตกพรางยกมือขึ้นลูบอกตัวเองก่อนจะดุผู้เป็นน้องที่ทำเอาเธอเกือบหัวใจวาย
" อ๊ะ..... " จึงจะตกใจแต่ก็ทำเป็นนิ่ง
สงสัย : " อะไรทำให้อารมณ์ดีขนานนี้หืออ " เอ่ยเสียงอ่อนโยนพรางจ้องด้วยสายตาหยอกล้อ
" ต้องการอะไรงั้นหรอ? ? " // มองอย่าสงสัย
.....
//ใบสมัคร//
"แันชื่อ มีรยาน่า โควลอสกี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ "ชื่อ" คุง/ซัง
ชื่อ : มีรยาน่า "อลิส" โควลอสกี้
อายุ : 15 ปี (อายุน้อยกว่า
บ้านเกิด : เบลเยี่ยม "ญี่ปุ่น"
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : ศิลปะป้องกันตัว ส่วนพลังในการต่อสู้ก็คือ เวทย์มนต์
นิสัย : เป็นคนที่ไร้เดียงสา เป็นมนุษย์สังคมที่ดีเยี่ยม เมื่อมีใครเกิดไม่สบายใจขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอมักจะให้กำลังใจทุกๆคนเสมอ แต่เธอไม่ชอบคนที่โรคจิตมากๆด้วย
อยากจะชนะเพื่ออะไร : เพื่อทำให้ความปรารถนาของทุกๆคนเป็นจริง
สีประจำตัวละคร : สีน้ำเงิน-ทอง
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---
ภูมิหลัง : เธอได้ล้มป่วยตายด้วยโรคแทรกซ้อน แต่โชคดีที่คุณพ่อได้ใช้พลังในกาชุบชีวิต และให้พลังเวทย์มนต์แก่เธอ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องสูญเสียคุณพ่อตั้งแต่ยังเล็กๆ คุณปู่จึงสอนวิิธีในการใช้เวทย์มนต์ทุกๆอย่างให้เธอ...จึงทำให้เธอกลายมาเป็นจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญาในตระกูล
โดยที่ไม่อยากจะให้ใครรู้ว่า...เธอกลับมามีชีวิตอยู่ เธอได้ใช้นามแฝงที่มีชื่อว่า...มิรยาน่า โควลอสกี้
สิ่งที่ชอบ : คุณปู่ , คุณพ่อ , เซย์โตะ (ตอนแรกเขายังไม่รู้ว่า...เธอคืออลิส) และคนที่มีเมตตา
สิ่งที่ไม่ชอบ : คนที่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์
---การแสดงออกทางอารมณ์---
เธอมักจะเรียกตัวเองว่า...ฉัน
ดีใจ : "ฉันดีใจมากที่นายมีความสุข ^^" พูดแล้วยิ้มหวานให้
โกรธ : "นั่นมันมากเกินไปแล้วนะ!" ตะโกนด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
เสียใจ : "ทุกๆอย่าง...มันเป็นความผิดของฉันเอง" มักจะโทษตัวเองที่อ่อนแออยู่เสมอ
ตกใจ : "ขะ-ขอโทษค่ะ!!!" สีหน้าตกใจ และตะโกนคำนี้ออกมา
สงสัย : "ทำไมนายถึงมาที่นี่ได้กันล่ะ" ถามด้วยสีหน้าี่สงสัย
..........
//ใบสมัคร//
"ฉันไม่ได้ทรมานกับมันหรอก แต่ฉันดื่มด่ำไปกับมันต่างหาก"
ชื่อ : เจมมี่ รีเวอร์
อายุ : 27
บ้านเกิด : เยอรมนี
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : ใช้เคี้ยวยมทูตเป็นอาวุธ และใช้พลังด้านมืดในการอัญเชิญเหล่าปีศาจที่มาจากนรก
นิสัย : เจมส์เป็นคนที่ดูกวนๆ มักจะชอบแกล้งคนเล่นๆ แต่ที่แท้จริงเขากลับเป็นคนที่ดูโรคจิต ชอบเสียงทรมานของผู้คนที่พยายามหนีออกจากความตาย แม้ว่า...ตนอื่นจะยอมแพ้ เขาก็จัดการฆ่าคนอื่นทิ้งโดยไร้ปราณี
อยากจะชนะเพื่ออะไร : "ความลับ...ผมไม่บอกหรอกครับ"
สีประจำตัวละคร : สีม่วง-แดงเลิอด
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---
ภูมิหลัง : เมื่อก่อนคุณพ่อกับคุณแม่มักจะทำโทษโดยการตีหลังด้วยไม้หน้าสามจนทำให้หลังของเขาเกิดรอยแผลขึ้น จึงทำให้เขาคิดที่จะแก้แค้นจึงฆ่าคุณพ่อและคุณแม่ของตัวเองอย่างเลือดเย็น จึงทำให้เขาารู้ว่า...ความสุขของเขาก็คือ...การทรมานผู้บริสุทธิ์เหมือนที่เขาทำกับพ่อและแม่กับตนเอง เขาจึงจ้างคนรับใช้ 2 คนในการทรมานคนเป็นๆให้ตายอย่างช้า
จึงทุกๆคนได้ขนานว่า...เจ้าซาตาน
สิ่งที่ชอบ : การทรมาน , เสียงกรีดร้อง และเลือด
สิ่งที่ไม่ชอบ : การที่คนอื่นๆพูดเรื่องครอบครัว
---การแสดงออกทางอารมณ์---
ดีใจ : "ผมมีความสุขจริงๆเลยที่พวกคุณตกใจ" ยิ้มแบบกวนๆ
"ฮะฮะฮะฮะฮะ!!!! แบบนี้สิจึงจะสนุก" เปิดโหมดโรคจิต แล้วสีหน้าดีใจแบบน่ากลัว
โกรธ : "..." สีหน้าดูไม่พอใจ
"หุบปากๆๆๆๆ!!!!" สีหน้าโกรธจัด อยู่ในโหมดโหด
เสียใจ : "..." พูดอะไรไม่ออก
ตกใจ : "เหวอ!" ทำหน้าตกใจแบบกวนๆ
"ห้ะ!" ตกใจอย่างจริงจัง
สงสัย : "พูดว่าอะไรนะ?" ทำหน้าสงสัยแบบแบ๊วๆ
"เอ๋?" ฉีนยิ้มด้วยความโรคจิต
..........
//ใบสมัคร//
"โยว่! หวัดดีเพื่อน!"
ชื่อ : ดุโรกิ จุนเปย์
อายุ : 18
บ้านเกิด : ญี่ปุ่น
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : มวยสากล และพลังที่เคลื่อนไหวได้เร็วทะลุสายฟ้า (เป็นเดอะ แฟลซหรือเปล่าคะ!?)
นิสัย : จุนเปย์เป็นคนที่ดูแอคทีฟ ร่าเริง และมั่นใจในตัวเองตลอดเวลา มักจะสร้างความฮาให้กับคนอื่นๆไปทั่ว พูดตรงไปตรงมาตลอดเวลา แต่ความเป็นจริงแล้วเขาคือคนที่ดูน่ากลัว โหดเหี้ยม และเวลาโกรธมักจะจ้องหน้าด้วยแววตาที่อำมหิต
อยากจะชนะเพื่ออะไร : เพื่อให้น้องสาวหายป่วยจากอาการโคม่า
สีประจำตัวละคร : สีเหลือง
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---
ภูมิหลัง : จุนเปย์เป็นเด็กกำพร้าที่อยู่อาศัยในบ้านเด็กกำพร้า เมื่อเขาโตขึ้นก็เกิเหตุการณ์โศกนาฎกรรมเกิดขึ้นจึงทำให้เขาได้สูญเสียเพื่อนทุกๆคนจากการที่ถูกแก็งค์มาเฟียยิงตาย จึงทำให้เขาต้องล้างแค้นโดยการฆ่าลูกน้องจนเหลือน้อยลง แต่เขาทำได้เพียงแค่เฝ้ารอน้องสาวของเขาหายจากอากรโคม่าลง
เขาจึงตัดสินใจเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้
สิ่งที่ชอบ : น้องสาว , การออกกำลังกาย และการฝึกฝน
สิ่งที่ไม่ชอบ : เนื้อสัตว์ (เป็นมังสวิรัติ) และขยะที่อยู่ในห้อง
---การแสดงออกทางอารมณ์---
ดีใจ : "หึ! นายนี่มันดูมากเลยนะเนี่ย" ยิ้มด้วยความมั่นใจสูง
โกรธ : "กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!" ทำหน้าโกรธแบบตื่นตัว
"..." สีหน้าผิดปกติ และแววตาที่อำมหิต
เสียใจ : "บ้าเอ๋ย!" นั่งคุกเข่าแล้วก็ต่อยพื้น
ตกใจ : "เหวอ! ตกใจหมด" ทำท่าทางที่ตลก และสีหน้าตกใจที่ตลกมากๆ
"!!!" สีหน้าที่ตกใจ พร้อมกับแววตาที่ไร้ประกาย"
สงสัย : "เอ๋!?" สีหน้าที่สงสัย พร้อมกับหยักคิ้วข้างหนึ่ง
..........
//ใบสมัคร//
"บอกแล้วว่า...วิธีแบบนี้มันเปล่าประโยชน์หรอกน้ะ"
ชื่อ : ฮิโรสึกิ ชินะ
อายุ : 17
บ้านเกิด : ญี่ปุ่น
อาวุธหรือพลังในการต่อสู้ : ดาบคาตานะ และจมูกที่สามารถดมกลิ่นของศัตรู
นิสัย : ชินะเป็นคนที่เข้าสังคมได้ยากมากๆ ไม่เคยไว้ใจใคร แต่เธอก็มีมุมที่น่ารักอยู่เหมือนกันในเวลาที่เธอเขินอาย ในเวลาที่เธอหลับ และรอยยิ้มของเธอ (มักจะแสดงต่อคนที่สำคัญสำหรับเธอ
อยากจะชนะเพื่ออะไร : เพื่อทำให้พี่ชายกลับมาเป็นคนดี
สีประจำตัวละคร : สีแดง-ดำ
---สิ่งที่อธิบายเกี่ยวกับตัวละครนั้น---
ภูมิหลัง : ถูกพี่ชายของตนเองทำร้ายจนทำให้สูญเสียความเป็นตัวเอง แต่ถูกบำบัดทางจิตได้บางส่วน จึงทำให้เธอไม่สามารถที่จะเข้าสังคมได้ เพียงแค่เธอก็มีความรู้สึกเล็กน้อย
สิ่งที่ชอบ : ซูชิ , พี่ชาย และอาวุธของตนเอง
สิ่งที่ไม่ชอบ : ถูกคนที่รักทอดทิ้ง และอดีตของตนเอง (เพราะเธอกลัว)
---การแสดงออกทางอารมณ์---
ดีใจ : "ขอบใจนะ" ยิ้มเพียงเล็กน้อย
โกรธ : "..." เวลาโกรธมักจะปั้นหน้าดุ
เสียใจ : "..." ทำสีหน้าที่ดูเจ็บปวด พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกจากตา
ตกใจ : "!!!" ยืนอยุ่ในท่าทางที่ตกใจ แต่ขั้นรุนแรงตัวจะสั่นทันที"
สงสัย : "หมายความว่ายังไงล่ะ?" ถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
..........
เป็นอย่างไงบ้างคะ สำหรับข้อมูลตัวละครที่แนะนำไป...และต่อไปนี้ก็เขาสู่ช่วงปฐมบทแล้วนะคะ
ก็ขอให้โชคดี...
ความคิดเห็น