SF[ChanSoo ft.Baekhyun] Love U Hate U

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคนี้เป็น ชาย+ชาย
ใครไม่ชอบกดปิดไปนะครับ
ไรเตอร์พยามแต่งอย่างสุดฝีมือ
ฟิคเรื่องนี้เอามาจากเรื่องจริงของไรเตอร์เองนะครับ
ช่วยติมตามฟิคเรื่องนี้ของไรเตอร์ด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
 

:) Shalunla

เนื้อเรื่อง

ความรักของคน 3 คน
1 คนก็รัก อีก 1 คนก็หวง
แต่ต้องมี 1 คนที่ต้องยอมปล่อยมือจาก
เพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข


 

"ชานยอลลลลลล~"ร่างบางเรียกร่างสูงอย่างร่าเริง

"หืม มีอะไรเหรอ แบคฮยอน "ร่างสูงหันกลับไปถามร่างบาง

"ชานยอล ผมมีอะไรมาบอกล่ะ"แบคฮยอนบอกร่างสูงอย่างแผ่วเบา

"อะไรเหรอแบคกี้?"ร่างสูงถาม

"เ…ออผะ…ผมต้องไปที่ต่างประเทศตั้ง2เดือนแหน่ะชานยอลผมไม่อยากไปเลยอ่า"ร่างบางบอกร่างสูงอย่างน่ารัก

"ทำไมต้องไปด้วยล่ะ แล้วผมจะอยู่กับใครล่ะเนี่ย"ชานยอลบ่นและคว้าร่างบางมากอดไว้

"แล้วไปวันไหนอ่ะ"ชานยอลถามแบคฮยอน

"มะรืนนี้อ่ะ"ร่างบางบอกชานยอล"นี่ถ้าผมไม่อยู่นายอย่าหนีไปมีกิ๊กล่ะไม่งั้นตาย"

"คร้าบที่รัก ผมสัญญาด้วยใจจริงเลยว่าจะไม่มีกิ๊ก"ชานยกมือขึ้นมาสาบานต่อหน้าแบคฮยอน

ร่างบางถูกสวมกอดโดยร่างสูง ชานยอลผละกอดจากแบคฮยอน"อ่าที่รักครับ ผมขอตัวไปทำ

ธุรระก่อนนะครับ"ร่างสูงบอกแบคฮยอนและโขมยหอมไปหนึ่งฟอด ทำให้แบคฮยอนหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ
 

#สนามบิน#

"ที่รักดูแลตัวเองให้ดีๆนะ และซื้อของมาฝากด้วยนะครับ"ชานยอลกดจมูกลงไปบนแก้มขาว

"อะ…อืม อ่าถึงไฟท์บินผมแล้ว ผมไปก่อนนะ"แบคฮยอนโผ่กอดร่างสูง

"โชคดีนะ"ชานยอลกระซิบข้างหูของแบคฮยอน และทั้งสองก็ผละกอด ชานยอลโบกมือแบคฮยอน จนแบคฮยอนลับหายไป

ชานยอลเดินกลับไปที่รถของตัวเอง ในขณะที่มือขวานหากุญแจรถ ก็ได้เดินชนเข้ากับร่างเล็ก จนทำให้ร่างเล็กนั้นเซ่ไปหลายก้าว

"อ่ะ...คุณครับผมขอโทษนะครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ"ชานเข้าไปพยุงร่า้งเล็กให้ยื่นขึ้น

แต่ชานยอลได้ชนร่างเล็กแรงทำให้ร่างเล็กขาพลิก ทำให้ล้มไปโดนอกของชานยอล ร่างเล็กร้องขึ้น
"อ่ะ……!! เจ็บอ่ะ"ร่างเล็กค่อยพยุงตัวเองให้ทรงตัวและค่อยๆเขยิบหนีชานยอล

"คุณครับผมต้องขอโทษด้วยนะครับผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ"ชานยอลกล่าวขอโทษร่างเล็ก

"ขอโทษผมแล้วมันจะหายเจ็บหรือเปล่าครับ"ร่างบางมองชานยอลอย่างโกธรๆ

"อืม…งั้นให้ผมพาคุณไปเลี้ยงอาหารเป็นการขอโทษ ที่ผมเดินชนคุณ จะได้มั้ยครับ?"

"งั้นก็ได้ " ร่างเล็กตอบตกลงชานยอล อย่างรวดเร็ว

ทั้งสองนั่งรถมาถึงที่ร้านอาหาร ที่ชานยอลกับแบคชอบมาทานด้วยกันบ่อยๆ

"อ่า ถึงแล้วครับ เชิญครับ"ชานยอลเดินลมาเปิดประตูให้ร่างเล็ก ร่างเล็กเดินลงมาจากรถและเดินเข้าร้านอาหารไป ชานยอลก็เดินตามร่างเล็กไป

"อืม คุณอยากอะไรสั่งได้เลยนะครับ"ชานยอลยื่นเมนูอาหารให้ร่างเล็ก

"งืม งั้นผมขอสเต็กหมู พริกไทยดำล่ะกันครับ"หลังจากทั้งคู่สั่งอาหารเสร็จ ชานยอลก็ถามร่างเล็กว่า"เออ คุณครับ คุณชื่ออะไรหรอครับ?"

"ร่างเล็กหันมามองชานยอล " ผมชื่อ คิม คยอง ซ ูนะครับ หรือเรียกผมว่า คยองซู,ดีโอก็ได้นะครับ"ร่างเล็กพูดจบก็ถามชานยาอลบาง"แล้วนายล่ะชื่ออะไร"

"ผมชื่อ ปารค์ ชานยอล นะครับ หรือเรียกผมว่า ชานยอลก็ได้ครับ"

อาหารนำมาวางตรงหน้าทั้งคู่ชานยอลก็ตักอาหารให้คยองซู

"ลองทานอันนี้ดูนะครับ เห็นมีคนบอกว่ามันอร่อย"คยองซูตักเข้าปากตนเอง

"อืมอร่อยดีนะ " ชานยอลกับคยองซูทานอาหารเสร็จชานยอลก็พาคยองซูมาทานไอศกรีมต่อ

"อืม…คยองซูนายจะทานไอศกรีมรสอะไรเหรอ?"ชานยอลหันมาถามร่างเล็กที่นั่งเมนูในมืออยู่

"งั้นผมขอช็อกชิพล่ะกันครับ"คยองซูสั่งเมนูเสร็จก็หันไปถามชานยอล"เออ ชานยอลแล้วนายล่ะเอาอะไร"

"ผมเอาเหมือนนั้นแหล่ะ" 3นาทีผ่านไป…………

ไอศกรีมได้มาวางอยู่ตรงหน้าทั้งคู่ คยองซูเป็นคนเริ่มตักไอศกรีมเข้าปาก

"อ๊ะ คยองซูปากนายเปรอะไอกรีมน่ะ"ชานยอลบอกร่างเล็กว่าไอศกรีมเปรอะข้างปากตัวเอง

"ตรงไหนอ่ะ"คยองซูถามชานยอล "ตรงเนี่ย"ชานยอลชี้ตรงมุมปากของตัวเอง

"ตรงนี้เหรอ"คยองซูถามชานยอลเพื่อความแน่ใจ

"ไม่ใช่ มานี้เดียวผมเช็ดให้"ชานยอลอื้มมือไปเช็ดปากร่างเล็ก "กินยังไงของนายเนี่ย กินเหมือนเด็กเลย"เช็ดปากให้ร่างเล็กเสร็จก็นั่งที่ของตัวเอง ตอนนี้หน้าของร่างเล็กแดงและร้อนผ่าว

"ขะ……ขอบคุณครับ"คยองซูขอบคุณชานยอลทั้งคู่ก็นั่งกินไอศกรีมกันต่อ

"เออ ชานยอลครับ ผมว่าเรากลับบ้านกันเถอะนี้มันค่ำแล้ว เดียวมองไม่เห็นทางนะครับ"

"อืมนั้นสิ งั้นเดียวให้ผมไปส่งนายที่บ้านล่ะกันน่ะครับ"ชานยอลอาสาที่จะไปส่ง

"ไม่เป็นไรดีกว่าครับเดียวผมบ้านเองก็ได้ครับ"คยองซูรีบปฏิเสธ

"ไม่ครับนี้มันค่ำมากแล้ว ให้ผมไปส่งนายดีกว่านะครับ อย่าปฏิเสธผมน่ะ"ชานยอลอ้อนร่างเล็กให้กลับด้วยกัน

"ก็ได้ครับ "ทั้งคู่เดินออกจากร้านไปชานยอลเปิดประตูรถให้คยองซู

"ขอบคุณครับ"คยองซูเข้าไปนั่งในรถชานยอลเดินมานั่งตรงคนขับ และออกรถไป

#บ้านคยองซู#

"อ่า……ชานยอลขอบคุณนะครับที่มาส่งผมถึงบ้านเลยน่ะครับ"คยองซูขอบคุณชานยอล

"อืม ไม่เป็นไรหรอก ฉันเต็มใจน่ะ"พูดเสร็จชานยอลก็ขับรถออกไป คยองซูยืนมอง

ชานยอลจนลับตา จึงเดินเข้าบ้านชานยอลเริ่มสนิทกับคยองซูมากขึ้น และมากขึ้น

จนกลายเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า"รัก"ทั้งคู่คบกันในที่สุด ส่วนแบคฮยอนตอนนี้ชาน

ยอลได้ลืมคนๆนี้ไปแล้วชานยอลไม่เคยโทรหาแบคฮยอนเลยมีแต่แบคฮยอนโทรหา

ชานยอลแต่ถูกชานยอลตัดสายทิ้งและปิดเครื่องหนี ชานยอลกับคยองซูคบกันมา

ได้หนึ่งเดือนเศษ ทั้งคู่ชอบออกไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนเพื่อนหลายๆคนทัก

ว่า'เลิกแบคฮยอนแล้วหรอ'แต่ชานยอลไม่สนใจ

"เออ……ชานยอล ใครคือแบคฮยอนหรอ?"คยองหันไปถามชานยอลด้วยความ

สงสัย

"เออไม่มีไรหรอก เพื่อนมันแซวเล่นน่ะ มีรุ่นน้องมาชอบผมน่ะ"ชานยอลบอกปัดไป

ถ้าบอกความจริงชานยอลคงต้องเสียคยองซูไป

"กลับกันเถอะคยอง"ชานยอลคว้ามือเล็กไว้แล้วเดินไปที่รถ เพื่อกลับบ้านของชาน
ยอล

[Part Baekhyun]

ผมกลับมาถึงที่นี่ได้สักพักหนึ่งแล้วแต่ผมยังไม่ได้โทรไปรายงานชานยอล กะว่าจะ

เซอร์ไพร์สักหน่อย อืม ผมนึกขึ้นได้ วันนี้กะว่าจะไปหาชานยอลที่บ้านสักนิด ไปหา

เพื่อให้ ผมหายคิดถึง ช่วงนี้ชานยอลดูแปลกๆไป เมื่อก่อนนี้โทรหาผมแทบทุกวัน แต่

เดียวนี้ไม่เคยโทรหาผมเลย ผมโทรไปก็ตัดสายทิ้งไม่ก็ปิดเครื่องหนี เหอะ ผมว่าไป

หาชานยอลดีกว่า ผมขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของชานยอล มี่แม่บ้านพ่อบ้านมา
ต้อนรับ

"เออ…คุณหนูมาหาคุณชายหรอค่ะ"คุณป้าแม่บ้านถาม

"อ่า ใช่ครับ"ผมตอบไป

"อะ เออให้ป้าไปตามให้มั้ยค่ะ"คุณป้าถาม

"ไม่เป็นไรครับ ผมกะว่าจะมาเซอร์ไพร์เค้าน่ะครับ"ผมพูดจบ ผมก็ขอตัวเดินออกมา

จากพวกป้า แม่บ้าน ผมเดินตรงไปที่ห้องของชานยอล ช่วงเวลาเย็นอย่างงี้ชานยอล

ไม่ค่อยชอบออกไปไหน ชอบอยู่แต่ในห่้อง ผมเปิดประตูเข้าไป ผมได้ยินเสียงคราง

ดังมาจากห้องของชานยอล

"อื้อ~ออออ"ผมพยายามตั้งใจฟังว่ามันคือเสียงอะไร

ผมค่อยๆเดินไปที่ดู ผมเห็นชานยอลจูบดูดดื่มกับใครสัก ทำไมผมต้องมาเจอเรื่อง

แบบนี้ด้วย ผมจะมาเซอร์ไพร์ชานยอลแต่กลับเจอชานยอลเซอร์ไพร์กว่า ร่างกาย

ของผมมันหมดเรี่ยวแรง น้ำตาคลอมันเหมือนถูกเค้าหลอก ผมเรียกชานยอลด้วย

เสียงแหบพร่า "ชะ …ชานยอล" เสียงของผมทำให้สายตาคู่นั้นหันมามองที่ผม

"บะ …แบค …แบคฮยอน"ชานยอลเรียกชื่อผมด้วยความตกใจ เค้าลุกขึ้นมาหาผม

ผมมองแทบไม่เห็นภาพข้างหน้า เพราะน้ำตาที่มันไหลลงมา

"นะ…นาย หลอกผม"ผมพูดไม่ออกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ

"แบค ฟังผมก่อนะ มัน…"ชานยอลพยายามอธิบายให้ผมฟังแต่ ผมไม่อยากที่จะฟัง

มัน ผมวิ่งหนีชานยอลออกมา น้ำตาผมไหลไม่หยุด ผมตรงไปที่รถและขับออกไป

ด้วยความเร็ว ผมขับไปไม่รู้จุดหมายของตัวเอง และมีรถมาตัดหน้า ด้วยความเร็วมัน

จึงเบรกไม่ทันนและชนเข้ากับรถคันข้างหน้าอย่างแรง

'นี่ผมคงตายแล้วสิ ดี!จะได้ไม่ต้องทรมานแบบนี้'

สิ้นสุดการสนทนา

   
ร่างบางรี่ตามองภาพข้างหน้าปรับโฟกัสแสงและมองไปรอบๆหีองสี่เหลี่ยมขาวๆ

"แบคฮยอน นายเป็นไงบ้างเนี่ย หลับไปนานเลยนะ"ซูโฮ เดินเข้ามาหาแบคฮยอนแต่แบคฮยอนเขยิบหนี

"เอ่อ…ขอโทษน่ะครับคุณเป็นใครครับ"ซูโฮยืนนิ่งอยู่สักพัก

"แบคฮยอนนายจำพี่ไม่ได้เหรอหรือว่านายแกล้งพี่เนี่ย"ซูโฮแหย่แบคฮยอนตนคิดว่าแบคฮยอนนั้นแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม

"ผมจำไม่ได้จริงน่ะครับ"แบคฮยอนพยายามนึกภาพและเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นแต่พยายามนึกเท่าไรก็นึกไม่ออก

"ขอโทษด้วยน่ะครับผมนึกไม่ออกจริงๆ" แบคฮยอนขอโทษซูโฮเบาๆ

"ไม่เป็นไรหรอกแบคฮยอนเดียวค่อยๆนึกก็ได้น่ะ นอนพักไปก่อนน่ะ" ซูโฮปลอบแบค

ฮยอนที่นอนเหนื่อยหอบจากการใช้สมองเพื่อรื้อฟื้นความทรงจำต่างๆแต่ก็นึกไม่ออก

แบคฮยอนหลับไปได้สักพักชานยอลก็เดินเข้ามาพร้อมกับดอกไม้ในมือ ชานยอลซื้อ

มาเพื่อที่จะขอโทษแบคฮยอน ตั้งแต่ที่แบคฮยอนไปเจอชานยอลกับคยองซู คยองซู

ก็ไม่กล้าที่จะมาหาชานยอล เพราะไม่กล้าสู้หน้ากับใครและกลัวถูกคนอื่นว่า ชอบ

แย่งของคนอื่นชานยอลเสียใจมากกับการกระทำที่เขาทำลงไปเขาเป็นคนผิดเองที่

นอกใจแบคฮยอนถ้าเค้าไม่นอกใจแบคฮยอนเค้าคงไม่ต้องมาเห็นแบคฮยอนต้องเป็น

แบบนี้พอแบคฮยอนเริ่มรู้สึกตัว แบคฮยอนมองชานยอลแล้วถามขึ้นว่า

"เอ่อ…คุณเป็นใครหรอครับ?"แบคฮยอนถามชานยอลหลังจากที่ตื่นขึ้นมา

[Baekhyun Part]

ในความรู้สึกของผมเวลาที่ ผมมองผู้ชายคนนี้ตรงหน้าผม ผมรู้สึกพูกพันธ์ อยากที่

จะกอด แต่อีกความรู้สึกหนึ่งมันอยากจะหนีไปให้ไกลจากเขา ผมรู้สึกว่าผมเคยรัก

เขามาก่อน ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันแน่ ผมนั่งถามตัวเองว่าผมกับเค้าเราเคย

รู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าแต่ยิ่งคิดมันก็ยิ่งปวดหัวมากขึ้น

"โอ้ย!"ผมนั่งกุมหัวตัวเองเอาไว้ คนตรงหน้าผมรีบเข้ามาดูอาการผมเหม่อนกับว่า

ผมกับเค้านั้นเคยรู้จักกันมาก่อน

"แบคฮยอน นายเป็นอะไร ให้ฉันเรียกพยาบาลให้เอามั้ย"

"อ่า ไม่ต้องหรอกครับขอบคุณมากครับ"ผมกล่าวขอบคุณเขา หลังจากกนั้นเขาก็

คอยดูแลผม คอยป้อนข้าว น้ำให้ตลอด พอตอนค่ำเขาขอตัวกลับก่อน ผมกลับมา

นอนคิดว่าผมกับเค้าเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า ผมนอนนึกไปสักพัก มีภาพ

เหตุการณ์หนึ่งเข้ามาในหัวของผม 'ผมเห็นคนๆหนึ่งกำลังจะอธิบายอะไรบางอย่าง

เหมือนกับว่าผมกำลังเข้าใจผิด แต่ว่าผมนั้นไม่ฟังคำอธิบายของเขา และผมขับรถ

หนีไปและประสบอุบัติเหตุ และผมพยายามนึกย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ผมกับเขาเคย

รักกันมาก ...' ในสมองของผม ตอนนี้มีแต่คำว่าชานยอล คนๆนี้คนที่ผมรักเขามาก

ผมสามารถที่จะเสียสละแทนได้แต่เขากลับทรยศผม ผมนอนร้องไห้อยู่บนเตียง จน

เผลอหลับไป....

****************************70*******************************************
อีกนิดนึ่งใกล้แล้ว ไรขอโทษนะที่หายไปนาน ไรงานเยอะมากๆๆๆๆ ไรจะพยายามกลับมาอัปให้เร็วๆนะ ช่วยติดตามผลงานไรด้วยนะ