หนุ่มใส สาวซ่าตามล่าหารัก

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมใหม่..ได้เจอกับใครบางคน

     เช้าวันเปิดเทอมของโรงเรียน Queen

.....ในห้องนอนของน้ำ

  ติ๊ด..ติ๊ด  ติ๊ด..ติ๊ด

    (15พ.ค.49)  เสียงนาฬิกาสั่นประสาท  ได้ปลุกชั้นขึ้นจากห้วงนิทรา  โอ๊ย..เช้าแล้วหรอ  กี่โมงเนี่ย  6โมงครึ่ง  วันนี้วันอะไร..เมื่อคืนถึงตั้งนาฬิกาปลุกซะเช้า  “ก็วันจันทร์..วันเปิดเทอมของลูกไงจ๊ะ”  แม่ของชั้นพูดขึ้น  วันเปิดเทอมหรอค่ะแม่..ฮะ!! วันเปิดเทอม  ชั้นลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว  ตายล่ะ..ตายล่ะ  ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนค่ะแม่  “อยู่นี่จ้ะ  แม่กะไว้แล้ว..ว่าลูกจะต้องลืม  แม่เลยหยิบมาก่อน”  ขอบคุณค่ะแม่  ชั้นรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ  และทำธุระส่วนตัวด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่มีในร่างกายอันบอบบางของชั้น  “ข้าวต้มร้อนๆมาแล้วจ้า”  แม่ที่ชั้นคิดว่าทำอาหารอร่อยที่สุดได้พูดขึ้น  อื้อฮืออ..หอมชื่นใจ น่ากินมากๆเลยค่ะแม่  แล้วพ่อละค่ะ  “กำลังแต่งตัวอยู่จ้ะ เดี๋ยวก็คงลงมา”  “ว่าไงจ๊ะ สาว..สาว  กำลังพูดอะไรเกี่ยวกับพ่ออยู่ฮึ” นี่แหละเสียงคุณพ่อสุดหล่อของชั้น  ปะกี้..น้ำถามแม่ว่า..ตอนนี้พ่ออยู่ที่ไหนค่ะ  น้ำกลัวว่า..พ่อยังไม่ตื่นน่ะ  “อืมมม..งั้นกินข้าวกันเถอะ  เดี๋ยวข้าวเย็นหมด” พ่อของชั้นได้พูดขึ้น ค่ะพ่อ 

.....ภายในรถ

“วันนี้..วันเปิดเทอมของน้ำ  ตั้งใจเรียนนะลูก” คุณพ่อได้กล่าวกับชั้น  ค่ะพ่อ..น้ำไปก่อนนะค่ะ  “จ้ะลูก”

เอ..บอร์ดอยู่ไหนน้าาาาาา  อ๊ะ..อยู่นั่นไง  ชั้นเดินตรงเข้าไปที่บอร์ด  ม.4  ห้องไหนที่เราจะได้อยู่ปีนี้เอ่ย  น.ส.วารีริน..ม.4/6  แล้วยัยรุ้งล่ะ  น.ส.อรุณทิพย์..ม.4/4  ฮึ้ย..ปีนี้ยัยรุ้ง ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเรา  แล้วเราจะนั่งกับใครดีเนี่ย

.....ในห้องม.4/6

เฮ้ออ..ปีนี้ห้องใหม่เราคุยกันดังจังเลย  ชั้นคิด  ..พรืดดดดดด  ขณะชั้นเปิดประตูห้องเรียน..ทุกคนก็เริ่มเงียบ  ทำไมปะกี้ถึงเงียบกันล่ะ ชั้นถามยัยมิน  “ก็พวกเราคิดว่าเธอเป็นอาจารย์เข้ามาน่ะสิ” ยัยมินตอบกลับ  อืมมมม  ชั้นสอดส่องสายตาไปทั่วห้อง  ปรากฏว่าไม่มีใครนั่งคนเดียวเลย  แต่ยังเหลือเพียงโต๊ะเดียวที่มีที่ว่าง2ที่  ซึ่งก็อยู่ตรงกลาง  หลังสุดของห้อง ชั้นจึงเดินไปยังโต๊ะนั้น  เฮ้ออ..นึกว่าจะไม่มีที่ให้นั่งซะอีก  แล้วต้องไปแบกโต๊ะกับเก้าอี้เหมือนปีที่แล้ว  ที่ระหว่างชั้นกับยัยรุ้งต้องทำกัน  ชั้นค่อยๆทอดตัวลงบนเก้าอี้  พร้อมกับเอากระเป๋าไปไว้ข้างหลังร่างกายอันเพรียวบาง

..พรืดดดดดด  ทุกคนเริ่มเงียบอีกครั้ง  อาจารย์ได้ก้าวเท้าย่างกายเข้ามาในห้อง  “สวัสดีจ้ะทุกๆคน อาจารย์ชื่อ อารียานะ” “ค่ะ/ครับ” ทุกคนในห้องได้ตอบขึ้นรวมทั้งชั้นด้วย  “ในปีนี้พวกเธอทุกๆคน  จะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกคนนะ  เธอเข้ามาสิ  ไม่ต้องอายหรอก” “ครับ” เสียงอันแผ่วเบาแต่ชั้นสามารถสัมผัสถึงได้ตอบขึ้น  “นี่คือเพื่อนใหม่ของทุกๆคนนะ  เขาชื่อว่า คิมหันต์” ชายรูปงามปรากฏกายขึ้น  บอกตรงๆนี่แหละสเป็กชั้นเลยล่ะ  อ๊ายย..อ๊ายย..  นักเรียนหญิงในห้องต่างพากันกรี๊ด “นี่..มีที่ว่างตรงไหนบ้างจ้ะ” เวลาผ่านไป1..2..3..วิ  ไม่มีใครยกมือขึ้น ชั้นจึงตัดสินใจเป็นผู้ยกมือเอง  ตรงนี้ว่างค่ะ  ทุกๆคนมองมาที่ชั้น  “คิมหันต์..เธอเดินไปนั่งตรงนั้นนะ” อาจารย์พูดขึ้น “ครับ”  เค้าคนนั้นค่อยๆเดินตรงเข้ามาหาชั้น  ยิ่งทำให้ชั้นมั่นใจ (แต่ไม่100%  ต้องดูนิสัยก่อน)  เค้าค่อยๆทอดตัวลงพร้อมวางกระเป๋าลง  ทุกๆคนยังไม่คลาดสายตาที่จ้องมองมาระหว่างชั้นกับเค้า  “นักเรียนทุกๆคนคะ  อาจารย์จะแจกตารางสอน  และหนังสือเรียนวิชาต่างๆ  ให้นะคะ  โดยจะให้ส่งไปข้างหลังก่อนของแต่ละแถว ” อาจารย์พูดขึ้น  ทุกๆคนจึงค่อยๆละสายตาไปจากโต๊ะชั้น  “ค่ะ/ครับ” “เอออ..แล้วอีกอย่าง  ก็ไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆเองนะ” “ค่ะ/ครับ”  ระหว่างที่รอชั้นจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด  ชั้นจึงเอื้อมมืออันอ่อนนุ่มไปจิ้ม จิ้ม ที่แขนของเค้า  แล้วก็ถามว่า  นี่นาย..นายชื่อเล่นว่าอะไรหรอ  “เราชื่อเล่นว่าหนึ่ง  แล้วเธอล่ะ”  ชั้นชื่อเล่นว่าน้ำ  ชื่อจริงว่า น.ส.วารีริน  ชั้นตอบเค้าไปด้วยความมั่นใจอย่างสูง “ชื่อเธอเพราะดีนะ  วา-รี-ริน ” นี่เป็นประโยคแรกที่เค้าพูดเองกับชั้น  เวลาได้ผ่านไปถึงกำหนดการพัก 

..กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงง  “ นักเรียนทุกคนไปพักได้” อาจารย์พูดขึ้น  นักเรียนหญิงในห้องเริ่มเข้ามาตอมหึ่งที่โต๊ะของชั้นกับเค้า  “นี่ยัยน้ำ..ถ้าชั้นไม่ติดว่า  มีคนนั่งข้างๆชั้นอยู่นะ  ป่านนี้..ชั้นให้คิมหันต์มานั่งอยู่ข้างๆคนสวยอย่างชั้นนานแล้ว” ยัยมิ้นท์พูดขึ้น “ใช่..ชั้นก็ด้วย” ยัยเมย์เสริม  “นี่..คิมหันต์  นายคงไม่มีใครไปพักเป็นเพื่อนสินะ  งั้นชั้นไปพักเป็นเพื่อนนายนะ” ยัยลูกหมีหัวหน้าแก๊งค์ beauty pop girl  (มี มิ้นท์  เมย์  ลูกหมี)แกล้งดัดเสียงเป็นนางเอก (ทั้งที่จริงเป็นนางร้ายประจำห้องมากกว่า) พูดขึ้น  “เอ่อออ..คือว่า  เรา..จะไปพักกับ..กับน้ำน่ะ  จริงใช่มั้ยน้ำ” ตาหนึ่งบ้าพูดขึ้น  เค้าได้ส่งสายตาอ้อนวอนมาที่ชั้น  จนชั้นต้องยอมเออออห่อหมกไปกับเค้า  “อืมมมม..ใช่” ชั้นตอบ  พร้อมกับพยักหน้าไปด้วย  “ขอทางเดินออกหน่อยสิ” หนึ่งได้พูดขึ้น  นักเรียนหญิงได้หลีกทางให้เค้าและชั้นเดิน  ชั้นรีบเดินตามเค้าไปติดๆ  หลังจากเดินออกจากห้อง  และพ้นระยะจากคนอื่นแล้ว  ชั้นจึงเริ่มพูดขึ้น  “นี่..นาย  ชั้นไปตกลงกับนายตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบ” “ก็เธอตกลงกับเรา  ตั้งแต่เธอยอมรับว่าจะไปพักกับเราหนิ” หนึ่งบ้าได้ตอบชั้น  “ตาหนึ่งบ้า..เอ้ย” ชั้นพึมพำขึ้นเบาๆ  “โรงอาหาร..ไปทางไหนหรอ” เค้าได้ถามชั้นอย่างคนใสซื่อ (ซึ่งแตกต่างไปจากคนปะกี้อย่างแรง)  เออ..น่ะ  นายเดินตามชั้นมาก็แล้วกัน  ยิ่งชั้นกับเค้า  เดินเข้าไปใกล้โรงอาหารมากเท่าไหร่  กลิ่นหอมๆของอาหาร  และเสียงของผู้คนก็ยิ่งดังมากขึ้นตามไปด้วย

.....เมื่อชั้นกับเค้าไปถึงโรงอาหาร

“นี่..น้ำ  คนเยอะจังเลย  เราจะมีที่นั่งกันมั้ยเนี่ย” เทพบุตรสุดหล่อได้ถามชั้น  “คนมันก็เยอะทุกๆปีน่ะแหละ  เดี๋ยวก็หาที่นั่งได้เองล่ะน่ะ”  ในที่สุดชั้นกับเค้าก็หาที่นั่งเจอจนได้  “มีอะไร..กินบ้างล่ะ” เค้าได้ถามชั้นขึ้น  “ก็ต้องไปเดินดูเอาเองนะ  ชั้นสาธยายได้ไม่หมดหรอก” “แล้วโต๊ะล่ะ  ใครจะเฝ้า” เค้าถามชั้นยังกับคนไม่มีสติปัญญา  “ก็เอาของจองโต๊ะสิ..ถามได้” เมื่อมื้ออาหารเที่ยงได้ผ่านไป  หนึ่งก็ได้ให้ชั้นพาไปยังที่ต่างๆ  เพื่ออธิบายว่า  ตรงไหนเป็นอะไร  ระหว่างที่ชั้นเดิน..อยู่ดีๆ  ก็มีมือเอื้อมมาแตะที่ไหล่ชั้น  ชั้นมองไปยังด้านหลัง  “ยัยรุ้ง” ชั้นอุทานขึ้นเบาๆ  รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก  ชั้นได้ลากตัวยัยรุ้งออกมา  “นายคนนี้..เป็นใครหรอ” ยัยรุ้งถามขึ้น  “นายนี่..ชื่อว่าหนึ่ง  เป็นเด็กใหม่ของห้องชั้น” “ แล้วทำไมเธอถึงมาพักกับหนึ่งได้ล่ะ” เพื่อนสุดที่เลิฟของชั้นได้ถามขึ้นอีกครั้ง  “ช่างมันเถอะรุ้ง  เดี๋ยวคืนนี้..ชั้นจะโทรไปเล่าให้เธอฟังเอง  คือว่าตอนนี้ชั้นต้องพาตานี่ไปชมสถานที่ต่างๆของโรงเรียนเราก่อน  โอเคมั้ย” “โอเคจ้ะ” ชั้นจึงแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน  และพาหนึ่งไปชมสถานที่ต่างๆต่อ  จนครบทุกส่วนของโรงเรียน

..ออดดดดดดดดดดดดดดดด  เสียงเวลาบอกให้เข้าห้องเรียนดังขึ้น  ชั้นจึงบอกลายัยรุ้ง  และขึ้นห้องไปกับหนึ่ง  เวลาผ่านไปจนถึงเลิกเรียน  ..กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงง  ชั้นจึงรีบเก็บของแล้วออกจากห้อง  ไปรอรถพ่อ  ระหว่างรอชั้นก็สังเกตเห็นว่า  มีรถเบ๊นซ์  สีเงิน มาจอด  แล้วหนึ่งก็ขึ้นรถคันนั้นไป  “สงสัยหนึ่งคงจะเป็นลูกมหาเศรษฐีล่ะสินะ  นั่งรถซะหรูเชียว” ชั้นคิด  แล้วสักพักรถของพ่อก็มาจอดแทนที่ของรถคันนั้น  ชั้นขึ้นรถ  แล้วในที่สุดก็มาถึงบ้าน  แม่..น้ำกลับมาแล้วค่ะ  “จ้ะลูก” ชั้นเดินขึ้นไปยังห้อง  เพื่อทำการบ้าน  สักพักแม่ก็มาตามให้ชั้นไปกินข้าว  หลังจากอาหารมื้อค่ำเสร็จสิ้น  พ่อก็ได้พูดกับชั้นว่า  “น้ำ..วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างลูก” “ก็ดีค่ะ” ชั้นตอบพ่อไปด้วยเสียงอันสดใส  “น้ำ..พ่อมีเรื่องจะบอก  คือว่า..พ่อได้เลื่อนตำแหน่ง  แล้วเวลาเลิกงานมันก็เลยเวลาเลิกโรงเรียนลูกพอดี  ลูกคงต้องกลับบ้านเองแล้วแหละ” “ได้ค่ะพ่อ..เดี๋ยวน้ำกลับรถเมล์เองก็ได้” ชั้นตอบพ่อ  แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำ  หลังจากนั้นก็โทรไปหายัยรุ้ง 

..ขอบคุณที่รักกัน  ขอบคุณทุกครั้งที่คอยปลอบชั้น.....  เสียงรอสายของยัยรุ้ง  สักพักยัยรุ้งก็รับ  “ฮัลโหล..น้ำหรอ” “อืมมม..คือว่าชั้นจะมาเล่าเรื่องเมื่อเช้าให้ฟังน่ะ” “อืมมม..งั้นเล่ามาเลย” “คือ..เมื่อเช้า  ชั้นไปดูที่บอร์ด  แล้วก็พบว่าชั้นอยู่คนละห้องกับเธอน่ะ  ชั้นอยู่4/6  เธออยู่4/4  ชั้นก็เลยเดินไปที่ห้อง  ปรากฏว่า  ไม่มีใครนั่งคนเดียวเลย  แต่ยังมีโต๊ะว่างอยู่ตัวนึง  ชั้นก็เลยไปนั่ง  สักพักอาจารย์ก็แนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จัก  แล้วก็ไม่มีที่เหลือ  หนึ่งก็เลยต้องมานั่งกับชั้น  คือตอนที่หนึ่งเข้ามาเนี่ย  ผู้หญิงกรี๊ดเลย  พอตอนพักคนก็มารุมที่โต๊ะชั้น  แล้วตาหนึ่งก็บอกว่าจะไปพักกับชั้น  ชั้นก็เลยต้องเออออห่อหมกตามไปด้วย  แล้วเรื่องมันวุ่นๆชั้นก็เลยลืมโทรหาเธอไปเลย  แล้วก็มาเจอเธอตอนนั้นน่ะ  เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ” “อืมมม..ชั้นเข้าใจทุกอย่างแล้ว  ตอนนั้นชั้นก็โทรหาเธอไม่ได้อยู่ดี  เพราะว่าแบตฯหมดน่ะ” “งั้น..พรุ่งนี้  เจอกันที่บันไดชั้นล่างนะ  เออรุ้ง..เธอนั่งกับใครหรอ” “คือว่า..ชั้นก็มาสายเหมือนกัน  เลยต้องไปนั่งกับตะวันน่ะ” “ใช่นายตะวัน..หนุ่มฮ็อตห้อง2ปีที่แล้วปะ” “อืมมม..ใช่แหละ  คือเค้าก็มาสาย  เราก็มาสาย  แล้วมันก็เหลือโต๊ะอยู่ตัวเดียวด้วย  ชั้นก็เลยต้องนั่งกับเค้าน่ะ” “อืมมม..ทีนี้เราสองคน  ก็หมดข้อข้องใจกันแล้วสินะ  งั้นบายล่ะ” “อืมม..บายจ้ะ”  งั้นก็ได้เวลานอนแล้ว  ชั้นจึงล้มตัวลงนอนบนเตียงอันแสนแข็งกระด้าง