ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Private Warehouse

    ลำดับตอนที่ #4 : Chariot's Quest'0

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 49
      0
      31 มี.ค. 58

    เอกสารในมือถูกพลิกไปหน้าแล้วหน้าเล่า รายนามอัศวินหน้าใหม่พร้อมกับประวัติส่วนตัวทำให้เขาสนใจ
    เมื่อแขกผู้มาเยือนมาถึง หัวหน้าหน่วยอัศวินแห่งแสงสว่างจึงยิ้มบางรับและกล่าวคำทักทาย

    " อรุณสวัสดิ์ เจ้าสินะคืออัศวินคนใหม่ "

    ฝ่ายแขกที่ยืนตีหน้าเอ๋ออยู่หน้าประตูจึงค่อยรู้สึกตัวหลังแสบตากับความสว่างไสว(แม้ห้องของเขาเองจะขาวมากๆ
    ก็เถอะ)ทั้งโทนสีห้องและร่างงดงามที่เปล่งออร่าอยู่เบื้องหน้า

    คาริออทหรือที่คนอื่นมักเรียกย่อๆว่า คาร์ลก้าวช้าๆไปยืนประชันหน้ากับเจ้าของถิ่น

    “ข้า... มารายงานตัว” คาร์ลเอ่ยเสียงนุ่มนวลอย่างที่ปกติไม่ค่อยทำ มีอะไรบางอย่างในตัวคนตรงหน้าให้เขารู้สึกอยากเคารพ

    อืม... แน่ล่ะ... ว่าที่หัวหน้าตูนี่หว่า

    " รายงานตัวกับข้าไม่ยาก "

    นัยน์ตาสีแดงกุหลาบคู่สวยละจากเอกสารทั้งหมดมาจับจ้องที่แขก ที่ตอนนี้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะความรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ไม่ยากแน่เหรอว้า?

    " ความสามารถพิเศษที่เจ้าเขียนลงไปในเอกสารลงทะเบียนนั้น แสดงให้ข้าเห็นที "

    คาร์ลชะงักไปเล็กน้อย ยืดตัวตรง แล้วกุมมือเข้าหากัน

    เอ่อ...เลี้ยงแกะ? วิ่งเร็ว? ความสามารถพิเศษที่เขากรอกลงไปชุ่ยๆนั่นย้อนกลับมาทำร้ายตัวเขาเองชัดๆ วิ่งให้ดูเรอะ?
    บ้าไปแล้ว
    ! เขาวิ่งเร็วจริงแต่ใช่ว่านั่นจะเร็วสำหรับสถานที่ที่มีแต่คนผิดมนุษย์มนาเสียเมื่อไร อะไรดลใจให้เขากรอกลงไปแบบนั้นวะ!

    คาร์ลบีบมือเข้าหากันแน่นเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อนึกได้ว่าน่าจะเหลือเพียงทางเลือกเดียว ก่อนจะคลายมันลงข้างตัว
    แบบสบายๆ เพื่อเป็นการไม่ให้ตัวเองเครียดจนลงแดงตายไปเสียก่อน แล้วให้กำลังใจตัวเอง

    เอาวะ...

    เดซี่ ลิลลี่ มานี่มา

    คาร์ลเดินไปยังประตูที่ตนเดินเข้ามา ก่อนจะกวักมือหย็อยๆเรียก เพื่อนแสนรักสองตัวที่เขาพามาด้วย ก่อนจะเดินนำมันไปหน้าท่านว่าที่หัวหน้า

    “เดซี่ แกล้งตาย! แกะสีขาวที่ตัวเล็กกว่าล้มตัวลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังทันทีที่สิ้นเสียงคำสั่งของคาร์ล มันแลบลิ้นน้อยๆ และไม่ขยับเขยื้อน ประดุจตายไปแล้วจริงๆ

    “ลิลลี่ อ้อนท่านหัวหน้าอัศวินแห่งแสง” ว่าแล้วแกะตัวใหญ่กว่าที่เหลือก็เดินเต๊าะแต๊ะไปยังชายผู้มีดวงตาสีแดงกุหลาบ ก่อนจะคลอเคลียซบไซร้ เอาใบหน้าถูไถอย่างน่าเอ็นดู

    คาร์ลยิ้มกว้างอย่างพอใจ ก่อนจะหยิบหญ้าสดออกมาจากถุงหนังข้างเอว ยื่นให้แกะที่รักทั้งสองที่เลิกทำตามคำสั่ง
    แล้ววิ่งดุ๊กๆมากินหญ้าในมือของผู้สั่งแทน

    “เก่งมากที่รักข้า”

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×