รักนี้ชั่วนิรันดร์​

ลำดับตอนที่ #6 : มื้อค่ำกับครอบครัว

              ตอนที่6 มื้อค่ำครอบครัว

      นี่ก็ค่ำแล้ว หิวหรือยังลูก หิวแล้วค่ะ มาๆมากินข้าวพร้อมกันนี่แหละ ตั้งกินที่พื้นข้างล่างนี่แหละ มากินข้าวพร้อมกันตรงนี้ยัยสุ กว่าจะอยู่พร้อมหน้ากันแบบนี้ เปลี่ยนบรรยากาศอาหารบนโตะมาตั้งพื้นมังดีกว่าเปลี่ยน คิดถึงสมัยที่อยู่ภูเก็ตใหม่ๆจังนะ โชคดีที่เราได้หุ้นส่วนที่ดี บรรยากาศโรงพยาบาลแต่อาหารอร่อยยังไงก็ต้องยอม เน่อะแม่ อื้ม อร่อยจริงด้วย อร่อยทุกอย่างเลยแม่ ค่อยๆกินลูกเดียวลำไส้ไตพุพังไปหมดเลยตะเดียว อ่อ กินข้าวเสร็จ​อย่าลืมทานยาด้วยนะ ค่ะแม่ ถึงเวลาที่พ่อต้องบอกเรื่องสำคัญให้ลูกแล้วนะ ลูกโตพอที่จะใช้ชีวิตคู่กันแล้วนะ พ่อตัดสินใจแล้วว่าพ่อจะจัดงานแต่งให้ลูกกับวสินเขา พ่อ พ่อจะไม่ถามหนูสักคำเลยหรอพ่อ หนูไม่เคยรักพี่เขา ได้ยินไม หนูไม่เคยรักพี่เขา ฉันร้องไห้ออกมา ร้องออกมาเถอะลูก แม่ค่ะหนูจะแต่งงานทั้งที ทำไมค่ะ ทำไมต้องเป็นพี่เขาด้วย รู้ไหมทำไมพ่อถึงอยากให้ลูกแต่งกับพี่เขาก็เพราะคุณแม่สั่งพ่อไว้นักหนา ว่าให้พี่ดูแลลูกในวันที่แม่ไม่อยู่ หรืออีกนัยหนึ่งคือถึงเวลาที่พ่อต้องยกลูกสาวให้กับคนที่สมควรมากที่สุด อีกอย่างที่พ่อให้เครดิตพี่เขา เพราะพ่อเชื่อว่าพี่เขาสามารถทำให้ลูกรักเขาได้ ไม่เหมือนกับผู้ชายที่ลูกเลือกเอง เหมือนครั้งก่อน เป็นไงแสบมากไหม? พ่อไม่ต้องเยาะเย้ยเลย ยัยสุแกช่วยคุยกับพ่อฉันหน่อยสิ ฉันว่าแกกับพี่วสินก็เหมาะกันอยู่แล้วถึงจะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ พ่อได้แนวร่วมสองคนแล้ว พิมพ์ว่าไงลูก หนูเนี่ย ยินดีมากเลยค่ะ ดีใจมากด้วยได้พี่สะไภ้เป็นทั้งพี่สาว แล้วคุณว่าไงคุณแดเนียล ผมสนับสนุนเต็มที่เลยครับคุณชัชชัย มีลูกสาวอีกคน พ่อมีแนวร่วมเยอะแล้วอยู่ที่ลูกสองคนแล้วละ ผมยินดีรับน้องเป็นคู่ชีวิตของผมครับ มีแต่ลูกแล้วเท่านั้นนะที่ต้องตัดสินใจ ขณะที่ตัวซบอกแม่อยู่ มือเหี่ยวลูบหัว ร้องไห้ออกมาเถอะลูก ในเมื่อแม่เองอยากได้หนูมาเป็นลูกมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนที่แม่ของลูกสิ้นใจลง แม่อยากอุปการะลูกมาเป็นลูกแม่แท้ แต่พ่อของลูกไม่ให้พ่อบอกผมเลี้ยงคนเดียวได้ แม่ก็เลยได้เลี้ยงลูกแค่ในวันที่พ่อไปต่างจังหวัดกับไปต่างประเทศจนลูกลงไปอยู่ใต้แม่ไม่เคยเจอลูกอีกมาเจออีกที่ก็โตเป็นสาว จะดราม่าอะไรกันนักหาเนี่ย เขาคุยกันเรื่องแต่งงานจะไปเศร้าทำไมละ ยัยสุเธอไม่เป็นฉัน เธอไม่เข้าใจหรอก  จ้า

         แม่แล้วที่แม่เสียชีวิตลงเพราะอะไรค่ะ แม่เสียชีวิตลงเพราะแม่ของลูกเป็นมะเร็งเต้านมลูก ตอนนั้นลูกประมาณสองขวบ แม่เข้าๆออกๆโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น แล้วลูกไม่ไปกับใครขนาดที่ว่าติดแม่มากต้องให้แม่อุ้มตลอดเวลา พ่อจะอุ้มก็ไม่ไปกับใครเวลานอนต้องซบกลางอกแม่ตลอด อีกอย่างเวลาลูกหลับยากมากต้องนอนซบอกแม่ พ่อของลูกเลยปรึกษาแม่จะทำยังไงให้ลูกนอนซบอกแม่แบบนี้ มาดามก็เลยบอกพ่อว่า เดียวสัปดาห์หน้ามาดามไปหาที่บ้านพร้อมกับแดเนียล แม่ของลูกผอมแห้งไม่มีชีวิตชีวาเลย มาดามต้องแยกแม่กับนิวให้ออกห่างเพราะแม่หนูสภาพอิจโรยขึ้นทุกวัน แรกๆกว่าจะได้เอาตัวนิวออกจากแม่ยากเหลือเกิน พ่อก็ทำอะไรไม่ได้ มาดามต้องไปอุ้มลูกถึงจะยอมปล่อยอ้อมกอดจากแม่ ส่วนพี่สินอยู่กับนมจะมาก็ตอนสุดสัปดาห์นี่แหละ มาดามอุ้มเสร็จจะตั้งบนเตียงเพื่อที่จะไปดูแม่ต่อ แต่ลูกงอแงร้องไห้แล้วขึ้นนอนซบอกมาดาม มาดามทำอะไรไม่ได้ให้นอนซบอกอยู่แบบนั้น จนบางสัปดาห์์ที่พี่สินบอกแม่ว่า แม่เมื่อไรผมจะได้กอดแม่บ้าง บางทีนิวงอแงจนพี่สินต้องอุ้มลูกตลอด บางคืนมาดามไปเฝ้าแม่ในห้อง ลูกพลอยหลับบนอกพี่เขา ขนาดที่ว่าพ่อของลูกไม่สามารถทำได้เลย บางคืนแม่ให้มาดามพาเข้าไปในห้องเพราะความคิดถึง แม่ดูแล้วอมยิ้ม ขนาดคุณชัชยังทำไม่ได้ขนาดนี้เลย มาแค่วันเดียวติดพี่เขาขนาดนั้นแล้วหรอลูก พี่เอากล้องถ่ายรูปมาให้หน่อย จะถ่ายให้สองคนนี้ดูตอนโต แชะแชะแชะ นี่รูปของลูกเรา คงต้องให้พี่เขาดูแลไปจนโตแล้วละ อันนี้ให้พี่ส่วนรูปนี้เก็บไว้บนหัวเตียงฉัน ถ้าถึงเวลาอันสมควรในวันที่ฉันไม่อยู่แล้วคงต้องฝากชีวิตไว้กับลูกชายของพี่แล้วละ แหม่พูดเป็นลางไปได้นะน้องภา น้องภาต้องหายอยู่แล้วน้องภาสามารถคีโมได้ โรคนี้คพรากชีวิตผู้คนหลายรายละพี่ ลูกได้ยินเสียงแม่เลยเรียกมามี้อุ้ม มาดามอุ้มลูกแล้วให้แม่อุ้ม ลูกซบอกแม่ท่าเดียวกันกับพี่ แม่หอมแก้มนิวน้ำตาไหลพรากออกมา แม่ไม่รู้จะอยู่กับลูกได้อีกกี่เดือนนะ ลูกไม่ดื้อไม่งอแงกับพี่เขานะ ลูกร้องไห้ แล้วเอาหัวขึ้นขยับตัวจุปปากแม่น้ำตาของแม่เริ่มนองออกมา มาดามเองเห็นภาพนั้นน้ำตายังไหลอาบสองแก้ม แล้วเก็บถ่ายรูปช่วงที่จุปปากแม่ วัยแค่สองขวบฟังรู้เรื่องกับเขาแล้วแถมยังพูดได้อีก มาดามเห็นว่าแม่หายใจไม่ออก มาดามเลยอุ้มลูกให้พี่เขาอุ้ม โอ่ไม่ร้องนะน้องนิว เดียวแม่อุ้มก่อนผมไปชงนมให้น้องก่อน นมมาแล้วครับยัยบาบี้ ชื่อนี่ผมเรียกได้คนเดียวนะแม่ จ้าประสานเสียงกัน สายตามองพี่ตาแป่วเลยน่าบาบี้ของพี่ น้องกินหมดขวดแล้วพูด ออแอ ออแอ ซบหน้าไปที่อกแล้วนอนนิ่งไป นึกจะหลับก็หลับแบบนี้เลยหรอบาบี้ มามี๊ มามี๊ ละเมอได้อีกนะบาบี้ของพี่กอดแน่นขนาดนี้เลยหรอ 

            1ปีผ่านไป ลูกเดินได้แต่อาการของแม่ยิ่งทรุดหนักลงไป หายใจต้องพึ่งออกซิเจนตลอดเวลา ลูกเดินไปหาแม่เรียกมามี๊มามี๊ แล้วลูกก็จุปปากมามี๊พร้อมกอดในท่าเดิมของลูก มามี๊ตื่นมาเล่น มามี๊ มามี๊ แล้วลูกก็ร้องไห้เพราะแม่ไม่รู้สึกตัวแล้ว มาดามยกลูกมาอุ้มแล้วให้พี่เขาพาไปสวนย่อมหน้าบ้านพี่เขาอายุ9ขวบช่วงนั่น พาลูกไปเล่นหลังบ้าน นี่พี่มีแซนวิสมาให้น้องกินด้วย มาๆนั่งบนตักพี่ เดียวพี่ป้อนให้บาบี้เองนะ อร่อยไหม อร่อย บาบี้ไม่ร้องนะค่ะ ไม่ร้องนี่นมของน้อง น้องไม่ดื่มค่ะ น้องอยากไปหาแม่ ฟังพี่น่าบาบี้ตอนนี้แม่ไม่สบาย แม่ต้องพักผ่อน นิวเบะ​ลงร้องไห้ลั่น พี่ต้องโอ่น้อง ไม่ร้องนะค่ะ ไม่ร้อง นิวยื่นมือให้พี่อุ้ม นิวหลับบนไหล่ของพี่เขา ที่ร้องไห้ออกมาก็ง่วงนี้เองหรอ ฮือ  ผมจุบแก้มน้องตลอด แก้มของน้องป่องออก แถมยังมีดวงตาที่กลมโต เหมือนตุ๊กตา​ พี่เป็นคนตัดผมให้น้องเองด้วยทรงหน้าม้า ปากเล็กจนน่าจุบ เราต้องเจออีกนะยัยบาบี้ พี่ต้องพานิวไปบนห้องใหม่ พี่วางไว้บนเตียงแต่น้องยังกอดเหมือนตอนเด็ก ต้องนอนซบอกตลอดพี่ก็เอาของเล่นพี่มาเล่น จนน้องหลับลึกไปพี่จึงย่องไปหาแม่กับน้า แม่ครับน้าเขาเป็นอย่างไรบ้าง เขาคุยกับพวกเราได้ไหม น้าเขารอวันจากโลกนี้ไปแล้วลูก พี่ยื่นไปหอมแก้มน้าพร้อมพูดผมจะดูแลน้องเองน้าไม่ต้องห่วงนะครับ ผมพร้อมจะปกป้องน้องเองตลอดในวันที่น้าจากโลกนี้อย่างสงบ น้ำตาของแม่ไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ มาดามเองน้ำตาไหลพรากออก