คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ค่ายอาสา 2
ทุนมานั่รวมัวันรอบอไฟ อาารย์เริ่มทำารแบ่หน้าที่ให้ับทุน
“เราะร่วมันทำอาารเรียนให้ับน้อๆนะรับ โยเราะทำานร่วมับพี่ ๆ ่า ที่เาึ้นโรสร้าเอาไว้แล้ว อาารย์ะให้พวผู้าย่วยันมุหลัาในวันพรุ่นี้ และ่วยันเทพื้น้านรอบๆ้วยนะรับ ส่วนผู้หิ ็่วยันทำอาหาร และัวาั้นหนัสือให้ับน้อๆ "อาารย์ัแและแบ่านให้ทุน
“ถ้าเ้าใันแล้ว เรา็มาร่วมสนุันนะรับ” อาารย์เริ่มีลอร้อเล่น ับาวบ้านบนอยอย่าสนุสนาน ่านึ และ ่าหมายเ้าไปร่วมวับเา
ศีล มาวิน ินแน เว่ย พายุ ยัเินรวาูรอบๆ
*****************************
ลุ่มนร้าย มาุ่มแอบูห่าๆ
“ะทำยัไีพี่ นั้นพวเ้าหน้าที่หน่วย Zeal” หนึ่ในนร้ายบอ
“เี๋ยวเรา่อยหาโอาสเหมาะ ๆ แล้วัาร " ่อหัวหน้านร้ายบอ
***************************
เ้าวันรุ่ึ้น นัศึษาทุน่วยันทำานอย่าแ็ัน ศีลเินเ้าไปเือนพรีม ไม่ให้ออไปไหนมาไหนนเียว
“ุพรีมรับ อย่าออไปไหนมาไหนนเียวนะรับ มันอันราย” ศีลบอพรีม
“่ะ ุศีล” พรีมรับปาศีลแบบว่านอนสอน่าย
ส้มหวานเอาน้ำมาเสิร์ฟให้ทุน
“น้ำ่ะุเว่ย” ส้มหวานยืนให้เว่ย “นี่่ะุพายุ” แล้วเธอ็ยื่นให้นอื่นๆ ้อเินเ้ามาหาส้มหวาน ส้มหวานยื่นน้ำให้้อ
“อบในะส้มหวาน”้อรับน้ำาส้มหวานแล้วเอยอบุ
มาวินเาะไหล่เว่ย เพราะเห็นเว่ยยืน้อมอูส้มหวานับ้อ
“ับ่าหมป่าเลยีไหม”มาวินแนะนำเว่ยแล้วยิ้ม เว่ยหันมอหน้ามาวิน แล้วส่ายหัว
พรีมมอส้มหวาน ้วยวามโรธแ้น ึเินไปหาเพื่อนอเธอ แล้วับแนเพื่อนอเธอให้หันมา
“แไปหลอนัส้มหวานให้ไปหาันที่ท้ายหมู่บ้าน” พรีมสั่เพื่อนอเธอ แล้วพรีม็เินไปหาศีล
“ุศีล่ะพรีมอไปเ้าห้อน้ำนะะ” พรีมไปบอศีล แล้วเินไปับเพื่อน ศีลปล่อยไปเพราะิว่าพรีมเ้าใในสิ่ที่เาพู
เพื่อนพรีมวิ่หาส้มหวาน
“ส้มหวาน ไป่วยใยพรีมยอท้ายหมู่บ้านหน่อย” เพื่อนพรีมมาบอส้มหวาน าวำลัะไปเป็นเพื่อน
“ส้มหวานนเียว็พอ”เพื่อนพรีมรีบห้ามาว
“แอยู่นี้แหละ เี๋ยวันมา” ส้มหวานบอาวแล้ววาถาน้ำล
*********************
พอส้มหวานเินมาถึท้ายหมู่บ้าน เพื่อนพรีม็ล็อแนส้มหวานไว้
“อะไรเนี๊ย”ส้มหวานใ พรีม็เินออมา
“ันบอแแล้วใ่ไหม ว่าไม่ให้แยุ่ับ้อ” พรีมเินเามาบหน้าส้มหวาน
ส้มหวานหันหน้าลับมอพรีม
“เธอเป็นบ้าไปแล้วหรอ ันับ้อเราเป็นเพื่อนัน” ส้มหวานบอพรีม พรีมเ้ามาระาผมส้มหวานอี
“แ่ารระทำอแมันไม่ใ่” พรีมบอส้มหวาน
“เหมือนฟ้ามาโปร” ่อหัวหน้านร้ายพูแล้วเินรมาทาลุ่ม พรีม ับ ส้มหวาน
“พวแเป็นใร” พรีมถาม แ่ส้มหวานเริ่มรู้ัว
“หนีไปพรีม” ส้มหวานะโนบอพรีม พรีมทำท่าะวิ่หนี แ่็ไม่ทัน
“ะหนีไปไหน ันหาวิธีับัวแ้อนาน อยู่ๆแ็ออมาให้ันับ่าย ๆ เลย” ่อบอ
“พี่แล้วนั 2 นนี้ทำไ” ลูน้อ่อถาม “เอามันไป้วย เพื่อุเินเราะไ้มีัวประัน ไว้สู้ับไอ้พวZeal” ่อบอลูน้อ ส้มหวานถอสร้อย้อมือทิ้ลพื้น แล้วเินลาเท้าทำเป็นสัลัษ์ไว้
***************************
ศีลเริ่มสัเุว่าพรีมหายไปนาน ึเริ่มให้สัา มาวิน ทั้ 5 นรีบวิ่ ไปหาพรีมที่ห้อน้ำ แ่ไม่เอ
“เอไหมเว่ย”มาวินถามเว่ย ไม่เอว่ะ
ทุนวิ่มารวมัวัน ส่ายหน้าให้ัน
าว และเพื่อนนอื่นๆ เินมาเ้าห้อน้ำ
“าวแปล่อยให้ส้มหวานไปับพวใยพรีมไ้ไ ใยพรีมมัน้อะแล้ส้มหวานอยู่” เพื่อนนหนึ่บอาว
“ันเห็นพวมันุบิบันแล้วมอใยส้มอย่าะะินเลือินเนื้อ” เพื่อนอีนพู
พวศีลไ้ยิน เว่ยึรีบเ้าไปถามาว
“ส้มหวานไปไหน” เว่ยถามาว
“ไปท้ายหมู่บ้าน่ะ เห็นบอว่าใยพรีมให้ไป่วยยอ” าวบอเว่ย
***************************
ทุนมาถึท้ายหมู่บ้าน ไม่เอใร เอสร้อย้อมือส้มหวานหล่นอยู่ และรอยลาเท้า พายุเินไปหยิบสร้อย้อมือึ้นมาู
“อส้มหวาน่ะ”าวบอทุน เว่ย้มมอรอยลาเท้าไปับพื้น
“ศีล”เว่ยเรียศีลใหู้
“พวมันะยัไปไ้ไม่ไล” ศีลบอ
********************************
“ันเิน่อไปไม่ไหวแล้ว” พรีมนั่ลับพื้น
“อย่ามาสำออย ลุึ้น”ลูน้อ่อึแนพรีมให้ลุ
“ให้พวเราพัสัหน่อยเถอะ เราเินไม่ไหวริ ๆ ่ะ ” ส้มหวานนั่ลแล้วแอบหัิ่ไม้
“พวแอย่ามาถ่วเวลา” ่อบอ แล้วี้หน้ามาทาส้มหวาน
“ถ่วเวลาอะไรพี่ ใระมาสนใพวเรา เายุ่ับารทำานันอยู่” ส้มหวานเยหน้าหน้าพูับให้่อหลล
“็รินะพี่ เรา็เินมาสัพัแล้ว พัสัหน่อย็ีพี่” ลูน้อนหนึ่พูึ้น
“พั 10 นาที”่อบอลูน้อทั้อี 7 น
ส้มหวานแอบเอามือล้วระเป๋าโทรศัพท์โยำนา เพราะเธอั้เบอร์อพายุเป็นเบอร์ุเิน ามที่พายุเยสอน
*******************************
เสียโทรศัพท์ัึ้น พายุหยิบโทรศัพท์มาู เป็นเบอร์ส้มหวาน
“ส้มหวานโทรมา” พายุูโทรศัพท์ให้ทุนู พายุรับโทรศัพท์ ไ้ยินเสีย
******************************
“พวพี่มาัน 8 นหรอ” ส้มหวานหลอถาม่อ เพื่อให้พวพายุรู้ำนวนน
“แะถามทำไม”่อหันไปหาส้มหวาน
“็ันลัวพวพี่ทำมิีมิร้ายัน”ส้มหวานพู่อไปอี เพื่อทวเวลาให้พายุับสัาให้ไ้
“พวันไม่ใ่โรบ้าาม แ่ถ้าะบ้าามัน็ไม่มีอารม์ับแหรอ แบนเป็นไม้ระาษ”่อพูับส้มหวานแล้วพาันหัวเราะ ส้มหวานรู้สึโรธมา
“หมเวลาแล้วเิน่อ” ่อสั่ให้เิน่อ
****************************
ศีล มาวิน ินแน เว่ย พายุ ไ้ยินั
“พวมันมี 8 น ันับสัาพวมันไ้ห่าาเราประมา 500 เมร” พายุบอทุน
“ไม่ระานหรอ ส้มหวานอยาระโเะหน้าไอ้พวนั้นใะาแล้วล่ะ” ินแนพูำๆ
“เรารีบามันไปีว่า”ศีลบอ
**************************
เินไปไ้ไม่นอน พรีม็ล้มอี ส้มหวานรีบประอไว้
“เป็นอะไรไหมพรีม” ส้มหวานถามพรีม พรีมรีบสะบััวไม่ให้ส้มหวานับ
“อย่ามายุ่ับัน” พรีมบอส้มหวาน แล้วพรีม็ล้มลไป
่อหันมามอแล้วอารม์เสีย
“ทำไมแมันสำออยนานี้” ้ามือะทำร้ายพรีม ส้มหวานรีบห้ามไว้
“พี่ ๆ ใ เย็นๆ ่อนนะพี่ ” ส้มหวานบอ่อ
“แอย่ามายุ่”่อบส้มหวานล้มล
********************************
ศีล มาวิน เว่ย ินแน พายุ ามมาทัน เว่ยเห็น่อบส้มหวาน็ะรีบเ้าไป่วย
“ใเย็น่อนเว่ย ถ้าเราบุเ้าไปอนนี้ พวมันอาะทำร้ายัวประันไ้”ศีลเือนสิเว่ย
ส้มหวานหันไปมอรอบ ๆ เห็น ลุ่มอหน่วยZeal แล้ว็พยัหน้าให้
********************************
ส้มหวานรีบแอบระิบบอให้พรีมแล้ปวท้อ บอว่าหน่วยZealามมาทันแล้ว
“โอ๊ย ปวท้อ” พรีมแล้ทำัวอล เพื่อนพรีม็รีบเล่นละรามที่ส้มหวานบอ
“พี่ๆในระเป๋ามียาพี่” เพื่อนพรีมแล้หลอให้่อมัวแ่่วยันหายา ในระเป๋าสะพายอพรีม
“่วยันหาเร็วสิว่ะ เี๋ยวมันายเราวยแน่” ่อบอลูน้อ
ไม่นานพวศีล็เ้ามาัารับพว่อ ส้มหวานรีบพาพรีม และเพื่อนอีนวิ่หลบไป
เว่ยระโถีบ่อ เพราะโรธที่่อบหน้าส้มหวาน
“รัแผู้หิหรอ”เว่ย ่อสู้ับนาย่อ
ินแน่อสู้ับลูน้อ่อ 2 น ลูน้อ่อัมีออมา สู้ับินแน
“เล่นอมีมระวัมันะบามือ” ินแนพู
มาวิน่อสู้ับลูน้อ่อ 2 น มาวินระิมือให้ลูน้อ่อเ้ามาพร้อมัน
ศีลและพายุ่วยันสู้ับลูน้อ่ออี 3 น
เว่ยเสียที่อ เพราะอนที่่อ้นระเป๋าพรีม มีสเปย์พริไทอยู่ึเ็บเอาไว้ เมื่อ่อะแพ้ึีสเปย์ใส่หน้าเว่ย ส้มหวานเห็นท่าไม่ี หยิบไม้ฟาที่แน่อ และหัวอนาย่อ
“ว่าันแบนหรอ” ส้มหวานฟา่อไม่ยั้น่อสลบไป เว่ยเริ่มหายแสบาแล้วมาห้ามส้มหวานไว้
“พอแล้วส้มหวาน”เว่ยึไม้ออามือส้มหวาน ส้มหวานเหนื่อยนั่ลอย่าหมแร
มาวิน ินแน ศีลและพายุ ับ่อและลูน้อมัเอาไว้ับันไม้
พายุิ่อเ้าหน้าที่พื้นที่มารับัวไป
พรีมและเพื่อนเินเ้ามาอโทษส้มหวาน
“ันอโทษเธอนะส้มหวาน ที่ันทำร้ายเธอ”พรีมบอับส้มหวาน
“ันไม่โรธเธอหรอพรีม”ส้มหวานบอพรีม
“ันทำร้ายเธอ ทำไมเธอ้อ่วยัน” พรีมถามส้มหวานแล้ว้อหน้ารอฟัำอบาส้มหวาน
“ันแ่อยาให้เธอรู้ ว่าันไม่เยิว่าเธอือศรัรู แ่ันิว่าเธอือเพื่อนัน แล้วอีอย่า ัน็ไม่ไ้อบ้อ และไม่เยะเปลี่ยนวามสัมพันธ์ับ้อไปเป็นอย่าอื่น นอาเพื่อนัน”ส้มหวานบอพรีม ทั้สอนอัน
ศีล และเพื่อนๆ ยืนมอส้มหวาน ้วยวามภูมิใ ที่ส้มหวานมีวามิที่เป็นผู้ให่ เว่ยยิ้มีใที่ไ้ยินส้มหวานพูเรื่ออ้อ มาวิน ินแน พายุ แอบำที่เว่ยเผลอยิ้มว้านปาะีถึรูหู
*****************************
“เ็บรไหนไหมส้มหวาน” แ้วาับัวส้มหวานหมุนไปหมุนมา
“ะเวียนหัวนะรับ”ินแนบอแ้วา แ้วารีบับที่หน้าส้มหวาน
“โนีหัว้วยหรอส้มหวาน” แ้วาทำท่าทาะร้อไห้ เพราะเป็นห่วส้มหวานมา
“เปล่ารับ ผมหมายถึเวียนหัวเพราะหมวับส้มหวานหมุนนี้แหละรับ” ินแนบอแ้วา
“ุินแน”แ้วาทำหน้าบูใส่ินแน
“็แ้วาเป็นห่วส้มหวานนะสิ่ะ” แ้วาพูแล้วะร้อไห้
“ส้มไม่เป็นไร่ะพี่แ้วา”ส้มหวานบอแล้วา แล้วเินไปอ แ้วามอหน้าส้มหวานแล้วเห็นมุมปามีรอยแ
“พวมันทำร้ายส้มหวานนานี้เลยหรอ” แ้วาโรธ ำหมั โมโหมา
“แ่ส้มหวานีมันนสลบไปเลยนะรับหมว” มาวินบอแ้วา แ้วาึเย็นล
ส้มหวานมอสบาับเว่ยแล้วแอบยิ้มให้ัน
่านี ับ่าหมาย วิ่เ้ามารายาน
“อนนี้ท้อที่ับพวมันไปัเรียบร้อยแล้วรับ” ่าหมายบอทุน
*********************************
ทุน่วยันสร้าศาลาโรเรียนนเสร็เรียบ
“เสร็แล้วพวเรา” อาารย์บอทุน ทุนีใส่เสียเฮ และปรบมือ เ็่าพาันีใวิ่เ้าูในโรเรียน พวนัศึษา ่าพาันนั่ล อ่านหนัสือับเ็ๆ บ้า เล่นับเ็ๆบ้า อนะลับ ทั้หมมาเ้าแถวร่วมร้อเพลาิัน
ในะที่ทุนยัยืนอยู่ในแถวหลัร้อเพลาิบ
“ส้มหวานๆ”าวเรียยื่นมือสะิส้มหวาน
“มีอะไราว” ส้มหวานหันมาหาาว
“ุเว่ยเาอบแใ่ไหม"ส้มหวานทำาโใ หันมอไปรอบๆว่ามีใรไ้ยินรึป่าว
“ะบ้าหรอใยาว” ส้มหวานทำหน้าุาว แ่าว็ยัไม่ลล่ะวามสสัย
" ันเห็นแววาอเาเวลามอแแสออัเนเลย” าวบอส้มหวานร ๆ าสิ่ที่ไ้เห็น
ศีล มาวิน ินแน พายุ แ้วา ไ้ยินทุนยืนยิ้ม แล้วหันไปมอเว่ย เว่ยทำหน้าไม่รู้ไม่ี้
มาวินส่ายหัว ยิ้มเยาะให้ับอาารอเว่ย เินเ้ามาหาเว่ยระิบ้าหูเว่ย
“ไอ้อ่อนเอ้ย”แล้วเินหนีไป
ินแนับไหล่เว่ย “เ็ยัับไ้ ระอ” แล้ว็เินหนีไป
พายุเินมาบไหล่เว่ยอีน
ส้มหวานมอมาทาเว่ย แล้วรีบเินหนีไป้วยวามอาย
***********************************
ทุนพาันเินึ้นรถทัวร์เรียมเินทาลับ แ้วารีบให้าวมานั่ับเธอ
“น้อ๊ะ พี่อบน้อมาเลย มานั่รนี้ับพี่ีว่า” แ้วาวัมือให้าวมานั่ับเธอ เพราะถูใวามิเห็นรไปรมาอาว ที่ล้าถามส้มหวาน แล้วให้ินแน็ไปนั่ับพายุแทนเว่ย ปล่อยให้เว่ยนั่นเียว ส้มหวานเินึ้นมามอหาที่นั่ เหลือแ่รเว่ย เธอเินไปนั่ล้าๆเว่ย ทั้2แอบมอัน เว่ยนั่อมยิ้มลอเวลา ส้มหวานเผลอหลับ เว่ยเอาห้วส้มพิที่ไหล่อเา ินแน พายุ มาวิน ศีล แ้วานั่มอ้วยรอยยิ้ม ที่เห็นเว่ยยิ้มมีวามสุ ่าหมาย ่านึ่าี้ให้ันูแล้วเรียนแบบบไหล่ันและัน มีเพีย้อทีู่ะไม่มีวามสุับสิ่ที่ไ้เห็น พรีมมอ้อ้วยวามเศร้า ที่้อไม่เยมอพรีม้วยสายาแบบนี้เลย เธอและเาเป็นเพื่อนันมา้อแ่เ็ ะมีแ่เธอฝ่ายเียวที่รั้อ รถทัวร์วิ่ผ่านไปทาเส้นทาธรรมาิที่สวยาม 2 ้าทา แ้วามอาับินแน ทั้สอยิ้มให้วามสุที่เปี่ยมล้น ารออ่ายอาสารั้นี้ มันทำให้พวเามีวามสุมา เหมือนเรียมาร์แบเรียมพร้อมสู้ับานใหม่
ความคิดเห็น