คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ค่ายอาสา 1
หน่วย Zeal ห้อนั่เล่น
่าหมายำลันั่เล่นหมารุอยู่ับ่านึ หมวแ้วาเร่พิมพ์าน หนุ่มๆทั้ 5 นเินเ้าห้อมา
“หื้อ ลิ่นอะไร่ะเนี้ย” แ้วาเอามืออุมู แล้วลุึ้นมอ หนุ่มๆทั้ 5 น
่าหมายเอามืออุมูพู “พวุๆไปทำอะไรมารับ” แล้วเินไปใล้ ๆ
ศีลมัวเอ แล้วบอ่าหมาย “พวเราไปหาหลัานมารับ” ศีลบอแล้วับเสื้อัวเอม
“หาที่ไหน่ะ”แ้วาูอยารู้
“อยะรับ”เว่ยบอ แล้วเอาระเป๋าหลัานวาไว้บนโ๊ะ
“ฝาหมวเอาไปห้อพิสูน์หลัาน้วยรับ เี๋ยวพวเราะไปอาบน้ำที่ห้ออเว่ย” มาวินบอ
“ไ้่ะ พวุ ๆ รีบไปเถอะ่ะ” แ้วาบอ แล้วหยิบระเป๋าหลัานึ้นมา
“เอ่อ หมวรับ”ินแนะเินเ้าไปใล้แ้วา แ้วายมือห้าม
“มีอะไร่ะุินแน”แ้วาถาม
“ผมฝาถ่ายเอสาร้วยรับ” ินแนยืนเอสารให้
“เี๋ยวแ้วาัารให้่ะ” แ้วารับเอสาร
*********************
ห้อพัเว่ย
“เว่ยห้อแมีไร์เป่าผมไหมว่ะ”ินแนเินเ็หัวมาถามเว่ย
“้อใ้้วยหรอว่ะ ันไม่มี" เว่ยบอินแน
“แว่าหลัานที่เราหามาไ้มันะสามารถมััวไอ้เล้ไ้ไหมว่ะ”มาวินถามทุน
“ันว่าน่าะไ้ว่ะ เพราะหลัานทุอย่าะมััวมันเอ” ศีลบอทุน
“ันโรเลียไอ้นี้เลยว่ะ แมร่มันทิ้หลัานลรถยะ"ินแนบอแล้วส่ายหัว
“ทำไม แลัวไม่หล่อในสายาหมวรึไ”พายุแวินแน
“แเห็นหน้าหมวอนันเินเ้าไปใล้ๆไหมล่ะ ทำยัะันเป็นอยะ” ินแนพูแล้วหัวเราะ
*************************
ห้อพัส้มหวาน
ส้มหวานอาบน้ำเสร็ นุ่ผ้านหนูอยู่ในห้อ ไฟในห้อเธอับๆ ิ ๆ
“เสียอีแล้ว” ส้มหวานแหนมอหลอไฟ แล้วเินไปหยิบหลอใหม่มาเปลี่ยน เธอเอาเ้าอี้วาบนโ๊ะแล้วปีนึ้นไป
***********************
หน้าหอพั แ้วา ับ่าหมาย เอาโน้บุ๊มาให้ส้มหวานเพื่อใ้ในารเรียน ามำสั่อผู้อ
“่าว่าไปแล้วผู้อ็ใีเนอะ” แ้วาุยับ่าหมาย
“ใ่รับ หนูส้มหวานโีมา ที่ผู้อเอ็นู” ่าหมายบอ
“แ่ส้มหวาน็เป็นเ็ีนะ่า ใรใ้ทำอะไร็ทำหม เนี้ย็่วยานันหลายรั้เหมือนัน ันห้ามแล้วห้ามอี็ยัะ่วย” แ้วาบอ
“ใ่หรอรับ หมวห้ามริหรอรับ” ่าหมายแวแ้วา แ้วาเท้าเอวใส่่าหมาย
************************
ห้อพัส้มหวาน ส้มหวานำลัพยายามเปลี่ยนหลอไฟ เ้าอี้ันพลิ
“เฮ้ย ๆ ” ส้มหวานเสียารทรัว เ้าอี้พลิลาโ๊ะ เสียัโรม สนั่น
*********************
ห้อพัเว่ย เสียัโรม สนั่น ทำให้ทุนในห้อหยุะั ฟั ใ
“ส้มหวาน” เว่ยรีบีัววิ่ไปหน้าห้อส้มหวาน ทุนวิ่ามมาู
*********************
หน้าห้อพัส้มหวาน เว่ยพยายามเรียหลายรั้ แ่ส้มหวานไม่อบ และเปิประู
“ส้มหวาน ๆ เธอเป็นอะไรไหม” เว่ยพยายามเรีย
“ส้มหวาน ๆ ” ศีลพยายามเรียอีรั้
แ้วาับ่าหมาย รีบวิ่มาู หลัาเห็น 5 หนุ่ม อยู่ที่หน้าประูห้อส้มหวาน
“เิอะไรึ้น่ะ”แ้วาหันไปถามทุน
***********************
ส้มหวานอยู่ในห้อพยายามะอบ แ่อนนี้ยั ุอยู่ เพราะ้นระแทอย่าแร
“ันะพัประูห้อเ้าไปนะ”เสียเว่ยะโนบอ
ส้มหวานใ เพราะสภาพเธอยัไม่พร้อมะเอใร แ่็ยัุนพูไม่ออ ลุไม่ึ้น เธอพยายามทำมือห้ามว่าอย่านะ
ประูห้อเปิออมา พร้อมับผู้มุู่ทั้หลายที่เป็นห่วส้มหวาน เธอแทบะร้อไห้
เว่ยรีบเ้าไปูส้มหวาน เธออายนไม่รู้ะเอาหน้าไปไว้ไหน
แ้วาเห็นท่าไม่ี รีบบอให้หนุ่มๆ ลับไปที่ห้อเว่ย
“เี๋ยวรนี้แ้วาัารเอีว่า่ะ พวุไปแ่ัวันเถอะ่ะ” แ้วาบอ
“เมื่อี้ทำไมไม่อบ”มาวินถามส้มหวาน
“็ส้มุอยู่่ะ มันพูไม่ออ”ส้มหวานอบมาวิน
ทุนึเินลับห้อเว่ยไป แ่เว่ยยัเป็นห่วส้มหวานอยู่ แ่ไม่รู้ะพูยัไ
“ไม่้ออาย พวเราไม่เห็นอะไรหรอ เพราะไม่มีอะไรใหู้” เว่ยพยายามะพูให้ส้มหวานรู้สึี แ่มันยิ่รอย้ำให้เธออายเพิ่มึ้น
*****************************
ทุนอาบน้ำเรียบร้อย เินทาเ้าหน่วย เหลือเพีย แ้วา ส้มหวาน และเว่ยที่ำลั่อมประูห้อให้ส้มหวาน
“ส้มหวานนี้โน้บุ๊ ผู้อให้เอามาให้” แ้วายื่นให้ส้มหวาน
“อบุ่ะพี่แ้วา”ส้มหวานรับมาแล้วล่าวอบุแ้วา
“ุเว่ย่ะ ใล้เสร็รึยั่ะ” แ้วาถามเว่ย แล้วเินไปูประู
“เสร็แล้วรับ” เว่ยบอแล้วทำถ้าเปิปิประู
“ส้มหวานไปพร้อมพี่เลยไหม ผู้อเรียประุมอน บ่ายโม นี้็ใล้เวลาแล้ว” แ้วาบอส้มหวานแล้วูนาฬิา แล้วหันไปมอหน้าเว่ย แ้วายัอยู่เพราะรู้ว่าส้มหวานยัอายเว่ยอยู่
“ไป่ะพี่แ้วา”ส้มหวานรีบลุหยิบระเป๋าแล้วเาะแนแ้วา
“ะอายอะไรหนัหนา ็บอแล้วว่าไม่เห็นอะไร” เว่ยพูเบาๆ
แ้วา้อหน้าเว่ยประมาว่า ให้หยุพู ส้มหวานมอเว่ยแบบ้อน ๆ
**************************
านหน่วย Zeal ห้อประุม
“ทามหาวิทยาลัยอส้มหวานะออ่าย”ยู่าบอ
“ทาผู้ให่เลยอยาให้พวเราไปร่วมับนัศึษา ออ่ายพันาุมน และไปูแลวามปลอภัยอลูสาวท่านวิัย้วย” ยู่าบอทุน
“ออ่ายหรอรับผู้อ” ศีลถาม้ำ
“ใ่พวุทุน้อไปออ่าย ร่วมับนัศึษา ูแลวามปลอภัยให้ับ ุพรีม ลูสาวอท่านวิัย เธอะไปร่วมออ่ายในรั้นี้ ทาผู้ให่เป็นห่วเรื่อนี้มา เพราะลัวะมีนปอร้าย ท่านวิัยและรอบรัว” ยู่าบอ
“ห้ามให้ใรรู้ว่าส้มหวานอยู่ในหน่วยเรา”ยู่าบอทุนอีรั้
“รับผู้อ” ทุนรับำสั่
“แล้ว่ายอาสาะไปที่ไหนันรับ” มาวินถาม
“อยแม่สลอ เียราย” ยู่าบอ
**************************
รถทัวร์มหาลัย นัศึษาพาันึั และสนุสนาน พาันถ่ายรูป่อนึ้นรถ
“ส้มหวาน ๆ ”เสียาวเพื่อนนัศึษาเรียส้มหวาน
ส้มหวานสะพายระเป๋า ยมือให้เพื่อนๆ แล้ววิ่มาหา
“หนัไหมเี๋ยวเรา่วยถือ” ้อเพื่อนนัศึษาาย ับสายระเป๋าที่ไหล่อส้มหวาน
“ไม่เป็นไร้อ เราอบในะ”ส้มหวานบอ้อแล้วยิ้มให้
เว่ยยืนมออยู่ไล ๆ ูไม่สบอารม์
“หมวนอะไรไปเยอะแยะเลยรับ”ินแนถามหมวแ้วา เพราะระเป๋าใบให่มา
“็อำเป็น้อใ้ทั้นั้นแหละ่ะ”แ้วาบอินแน
“นี้หมวะย้ายบ้านหรอรับ”่ายนึถาม
“เฮ่ยเว่ย” มาวินเินเ้ามาหาเว่ย พร้อมศีล และพายุ
“นั่นุพรีมลูสาวท่านวิัย” พายุบอทุน ทุนหันมอ พรีมที่ยืนอยู่ับเพื่อน ๆ
*************************
ระหว่าารเินทารถทัวร์อพัระหว่าทาให้ ทุๆนไ้เ้าห้อน้ำ
“ันไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ” พรีมบอเพื่อนๆอเธอ แล้วลารถไปเ้าห้อน้ำ
ินแน พายุ เว่ย แ้วา ลามมา เพื่อมาูแลวามปลอภัย
“ไปไหนส้มหวาน"าวถามส้มหวาน
“ไปห้อน้ำ่อนปวี่”ส้มหวานบอาว ้อเห็นส้มหวานลารถึเินามลมา
ส้มหวานวิ่เ้าห้อน้ำ ้อมายืนรอใล้ๆับเว่ย เว่ยหันมอหน้า้อ
*************************
แ้วาทำธุระอยู่ในห้อน้ำ ไ้ยินเสียนุยัน
“มาับเา้วยหรอใยเ็เหลืออ” พรีมทัส้มหวาน
ส้มหวานไม่อบพยายามะเินหนี พรีมับแนส้มหวานไว้
“เธอ็รู้ว่าันอบ้อ ยัะอ่อยอีหรอ” พรีมพูับส้มหวาน
“อบ้อ็ไปบอ้อ ไม่้อมาบอัน” ส้มหวานอบลับพรีม แล้วสะบัแนออ
พรีมยัะามวนส้มหวาน แ้วาึรีบออมาาห้อน้ำแล้วทำท่าล้ามือ พรีมึเินหนีึ้นรถไป
แ้วาหันมอหน้าส้มหวาน ส้มหวานมอามพรีมเหนื่อยใ
****************************
้อยืนรอส้มหวานอยู่หน้าห้อน้ำ เห็นส้มหวานเินออมารีบเ้าไปถาม
“ินอะไรไหมส้มหวาน” ้อถามส้มหวาน
“ไม่หิวอ่ะ ันะึ้นรถแล้ว” ส้มหวานบอ้อ แล้วเินผ่านหน้าเว่ย เว่ยมอาม
***************************
รถทัวร์ออเินทา่อ แ้วาเล่าเรื่อที่ัวเอไ้ยินในห้อน้ำให้ินแนฟั
“ูท่าทาไอ้นาย้อะอบส้มหวานนะรับ”ินแนบอแ้วา
“็ใ่นะสิ่ะ แุ่พรีม็ันมาอบนาย้ออี”แ้วาพูแล้วหันไปมอที่ส้มหวาน
“ถ้าส้มหวานอบนาย้อ ็มีนแถวนี้ปวใน่าูนะรับหมว”ินแนพูแล้วหันไปมอเว่ยนั่ทำเป็นไม่สนใเรื่อที่ินแนและแ้วาุยัน
*************************
รถทัวร์มาอที่หมู่บ้านเล็ ๆ ในอย ผู้ให่ และ นในหมู่บ้าน ่าพาันีใ และมา้อนรับ
ศีล มาวิน และอาารย์ เ้าไปุยับผู้ให่บ้าน นัศึษา่า็พาันาเ็นท์ เว่ย พายุ ินแน ็พาัน่วยาเ็นท์ให้นัศึษาผู้หิ สาว่าพาันื่นมหนุ่ม ๆ ที่มา่วยในรั้นี้
“ส้มเี๋ยว้อ่วย” เสีย้อบอส้มหวานแล้วเินเ้ามา่วยส้มหวานาเ็นท์
“ไม่เป็นไร้อ เราทำไ้”ส้มหวานพยายามบอ้อ ้อ็เินมาแย่ส้มหวานทำ เว่ยไม่พอใ แ่็้อเ็บอาาร เหมือนับพรีม ที่ไม่สามารถทำอะไรไ้ เธอำหมัไว้แน่น ้อมาที่ส้มหวาน แ้วามอเห็นพฤิรรมอพรีมทุอย่า ็อเป็นห่วส้มหวานไม่ไ้
“ทุน่ะ พัทาน้าว่อน่ะ” แ้วาะโนบอทุน
นัศึษาพาันเิน่อแถวเพื่อิน้าว แ้วา และ อาารย์่วยันัอาหารให้นัศึษา
“ินเยอะๆนะะ ะไ้มีแรมา่วยันทำาน” แ้วาบอับนัศึษาที่รอัอาหาร
“ผมอเยอะๆเลยรับ” ินแนบอแ้วา แล้วยื่นถาอาหาร
แ้วาแล้ินแน้วยารให้อาหารน้อยมา ๆ
“โห” ินแนมอถาอาหารอัวเอ
“ุพายุ ทานเยอะ ๆ เลยนะะ” แ้วาัอาหารให้ถาพายุเยอะว่าินแน
ศีล มาวิน ินแน เว่ย พายุ ่าหมาย ่านึ นั่ิน้าวโ๊ะเียวัน แล้วุยันเรื่ออพรีม แ้วา็เินมาหาินแน แล้วเอาถุนมวาไว้รหน้าินแน ทุนเยหน้ามอ
“ทำไมให้นเียวรับหมว”่านึถาม
แ้วาไม่อบ แ่เินหน้าแหนีไป
“หึ " ่าหมายันถา้าวออ แล้วทำท่าน้อยใ
“เป็นอะไรเหยิน”่านึถาม
“หิวนม”่าหมายพูแล้วมอินแน ินแนเอามือโอบถุนมเอาไว้
“อผม” ินแนพูแล้วยิ้ม มอสบาแ้วา
“อ้าว ๆ นัศึษาทุนรับ เี๋ยวเย็นนี้เราะมีประุมรอบอไฟัน เพื่อแบ่านันนะรับ บ่ายนี้เิทุนัสัมภาระให้เรียบร้อย และพัผ่อนันามอัธยาศัยรับ” เสียอาารย์ท่านหนึ่พูใส่โทรโ่
เสียเฮนัศึษาานรับ
**********************
5 หนุ่ม เินูรอบ ๆ สถานที่ เพื่อเ็วามปลอภัยให้ับพรีม และนัศึษานอื่นๆ
“มีอะไรน่าสสัยไหม”ศีลถามทุน
“ไม่มีว่ะ” ทุนอบเหมือนัน
“พวแไปพัผ่อนเถอะ เี๋ยวันอยูุพรีมเอ” ศีลบอทุน
**********************
“ส้มหวานเราไปเที่ยวูอไม้รนู้นันไหม” าววนส้มหวาน
“ไปสิแ”ส้มหวานบอ้วยท่าทาีใน ที่ไ้มาเที่ยวสถานที่สวย ๆ แบบนี้
เว่ยมอามส้มหวาน แล้ว เินามไป
“ส้มันะถ่ายรูปให้”าวบอส้มหวานแล้วี้ให้ส้มหวานไปยืน้าๆทุ่อไม้ ส้มหวานเินไปยืน้าๆทุ่อไม้แล้วทำท่าโพสหลาย ๆ ท่าให้าวถ่ายรูปให้ เว่ยแอบหยิบโทรศัพท์ึ้นมาถ่ายส้มหวาน แล้วมอโทรศัพท์แล้วยิ้ม เพลิน โยไม่รู้ว่าส้มหวานเินเ้ามาหาัวเอ
“ยิ้มอะไร่ะุเว่ย” ส้มหวานอยารู้ อยาเห็นเย่ปลายเท้าเ้าูโทรศัพท์อเว่ย เว่ยใ รีบเ็บโทรศัพท์
“มีอะไร” เว่ยถามส้มหวาน แล้วเินถอยหลั เพราะอยู่ใล้ิับส้มหวานเินไป
“รไม่มีใรอยู่หรอ่ะ” ส้มหวานบอเว่ย
“แล้วนาย้อสุที่รัหายไปไหนล่ะ” เว่ยถามส้มหวาน้วยำประประัน
“ไม่ทราบ่ะ แล้ว้อ็ไม่ใ่สุที่รัอัน เราเป็นเพื่อนัน่ะ”ส้มหวานบอเว่ย
เว่ยูท่าท่าะยิ้มออมา แ่็เ็บอาารไว้
“ส้มหวาน ๆ ” เสียาวเรีย
“ไป่อนนะะ บ๊ายบาย” ส้มหวานบอเว่ย แล้วโบมือไปมา วิ่ไปหาาว เว่ยมอามส้มหวานแล้วยิ้ม
*************************
พายุเินถ่ายภาพเป็นเรื่อย ๆ เพื่อไว้ใ้เป็น้อมูล มาวินเินมาหาพายุ
“ไ้อะไรไหมว่ะ” มาวินถามพายุ
“็ปิี” พายุบอมาวิน
มีสาวนัศึษานหนึ่ เินมาทา มาวินับพายุ แล้ล้มล
“โอ๊ย” เธอทำร้อเสียหล
มาวิน และ พายุหันมอ ทำาโ เพราะเธอือสาวอ้วนอวบอั๋น
“พี่ๆ่วยหนูหน่อยไ้ไหม่ะ” เธอยื่นมือมาที่พายุและมาวิน
ทั้สอนึ่วยันไปประอ ให้เธอลุึ้น แ่็ไม่ึ้น หน้าามาวินและพายุ แย่มา มาวินับพายุ ทำท่าะปวหลั
****************************
ศีลยืนมอพรีม ที่ยืนุยอยู่ับนาย้อ
“้อ ๆ ะไปไหน” พรีมถาม้อ
“พรีมมีอะไรรึเปล่า” ้อหันพู
“เราไปเที่ยวรนู้นันไหม้อ” พรีมวน้อ แล้วี้นิ้วไปอีทา
“แล้วเพื่อนพรีมไปไหนันหม ”้อพูแล้วหันมอหา
“พวนั้น็หาเินเที่ยวนะสิ พรีมไม่มีเพื่อนไป ้อไปับพรีมนะ” พรีมบอ้อแล้วเาะแน
“แ่เราไม่ว่าพรีม” ้อบอพรีม
“ไม่ว่า ้อะไปไหน”พรีมถาม้อ
“เรานัับาว และส้มหวานไว้ ะไปถ่ายรูปในหมู่บ้านัน” ้อบอพรีม พรีมมีสีหน้าไม่พอใ แ่็เ็บอาาร
“ั้นพรีมไป้วย”พรีมบอ้อ ้อไม่สามารถปิเสธพรีมไม่ไ้ึวนมา้วย
ศีลเินามพรีมไป
******************************
ศีล เว่ย เินามลุ่มอส้มหวานที่มี พรีมมาอยู่้วย
ส้มหวานถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ นหัน้อไปเอับบาอย่า เธอใแล้วถ่ายรูป ส่สัาให้ศีล เธอถอล้อแล้ววาไว้ให้ศีล ศีลเินมาหยิบล้ออส้มหวาน
ศีลับเว่ยูรูปในล้อ
“พวนี้มันเป็นใร ไม่น่าะใ่นในหมู่บ้าน” เว่ยพูออมา
“ันว่าถ้าะไม่ีแล้วล่ะ” ศีลพูแล้วมอนิ่ที่ล้อถ่ายรูป
************************
ทีมหน่วยีลประุมัน
“พวมันเป็นใรว่ะ” มาวินถามศีล
“อนนี้เรายัไม่รู้ว่าพวมันะมาีหรือมาร้าย แ่อให้ทุนระวััวเอาไว้ เรา้อับสายาูุพรีมไว้ลอ” ศีลบอทุน
************************
ความคิดเห็น