- ^ -

ลำดับตอนที่ #1 : - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

m u s i c

marchxix E-mail:march-xix@hotmail.com Password:19minakom Q:ชื่อสัตว์เลี้ยงตัวแรกของคุณ A:Dolle
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

.
Re Remember ค้นรักในความทรงจำ

.
     - intro -
.
     โลกเรามันร้อนเกินไปใช่ไหมนี่? นอกจากจะรู้ว่าตัวเองเป็นคนมีความคิด 'ประหลาด แอนด์ พิลึกกึกกือ' และขี้หงุดหงิดแล้ว ฉันกลับจำอะไรไม่ได้สักอย่าง ย้ำ! 'จำอะไรไม่ได้' ความจำเสื่อมเลยนะเพ้ย!
.
     - character -
.
     วุ้นหวาน อายุ 22 ปี
     วุ้นหวาน หรือ วุ่นวาย หญิงสาวผู้มักจะมีความคิดอันพิลึกพิลั่นในสมองอยู่เสมอ ยามปกติก็เป็นคนหงุดหงิดง่าย ขี้รำคาญและเบื่อง่ายอยู่แล้ว พอความจำเสื่อมทุกอย่างก็คูณเป็นสองเท่า ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองเพราะโดนคนรอบข้างเอาอกเอาใจ อยากได้อะไรก็มีคนหามาให้ แต่ไม่ใช่คนขี้วีนขี้เหวี่ยง ไม่ได้ทำงานอะไรเลยตั้งแต่เรียนจบ งานบ้านงานเรือนทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เรียกได้ว่าเป็นคุณหนูมาตั้งแต่เกิด ชอบคิดคำศัพท์สำนวนแปลกๆ เหมือนจะมีมารยาท เคาะประตูแต่ไม่รอให้คนในห้องตอบรับ เถียงและแถเก่งสุดยอด ถือคติ 'จินตนาการ(โคตร)สำคัญกว่าความรู้'
.
     แดนเหนือ อายุ 27 ปี
     สามีผู้น่ารักของวุ้นหวาน กับคนแปลกหน้าและที่ทำงานจะค่อนข้างขรึม เอาจริงเอาจัง แต่กับครอบครังจะอบอุ่น ชอบเอาใจคนในครอบครัว รู้จักกับวุ้นหวานดีตั้งแต่เด็กเพราะเป็นเพื่อนบ้านกัน วุ้นหวานอยากได้อะไรก็หามาให้ ดีที่แกงส้มไม่ใช่คนขี้โมโหถึงแม้จะเป็นคนหงุดหงิดง่ายขี้เบื่อขี้รำคาญก็ตาม มักจะแอบเรียกวุ้นหวานว่า 'ภรรยาตัวน้อยๆ' ทำงานเป็นสัตวแพทย์ที่มีคลินิกเป็นของตัวเอง ทำอาหารอร่อย ทำความสะอาดบ้านเก่ง พอรู้ว่าวุ้นหวานความจำเสื่อมก็บอกว่าเป็นแค่แฟนเพราะไม่อยากทำให้ตกใจ
.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

.
Haunted Help! ผมโดนผี(ร้าย)หลอก(ให้รัก)

.
     - intro -
.
     'ผู้ชายหนึ่งคน' กับ 'ผีเด็กผู้หญิงหนึ่งตัว' ต้องมาอยู่ร่วมห้องกันอย่างช่วยไม่ได้ คนหนึ่งเย็นชาแต่ความอดทนต่ำเตี้ยเรื่อยดิน อีกตัวก็เจ้าเล่ห์ซุกซนมีคติประจำตัวซีดๆว่า 'แกล้งชาวบ้านเป็นงานอดิเรก'
.
     - character -
.
     แอลลี่ อายุ 15 ปี
     วิญญาณสาวน้อยที่วนเวียนอยู่ในห้อง 205 โดยรอให้เรียวทำสัญญาแล้วค่อยหลอกหลอน เจ้าเล่ห์แสนกล ซุกซนสุดๆ ขี้เล่น แกล้งชาวบ้านเป็นงานอดิเรก ไม่ชอบอยู่นิ่งๆเฉยๆ เห็นสดใดลั่ลล๊ายิ่งกว่าคนเป็นอย่างนี้ลึกๆแล้วมีความร้ายกาจซ่อนอยู่ เป็นเด็กสาวที่ฉลาดเฉลียวมากๆคนหนึ่ง เจ้าคิดเจ้าแค้น ช่างฉอเลาะ อารมณ์ขึ้นๆลงๆ บางทีขี้อ้อน ขี้งอน ช่างเอาอกเอาใจเหมือนเด็กน้อย บางทีก็มีเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ (แอลลี่ถูกลักพาตัวโดยมีพ่อเลี้ยงเป็นคนวางแผน แต่เกิดเหตุผิดพลาดทำให้แอลลี่ติดอยู่ในตู้เสื้อผ้าหลายวันจนขาดอากาศขาดน้ำตายอยู่ในตู้เสื้อผ้าด้วยความทรมาน) / อิมเมจ : Park Hwan Hui [1]
.
     เรียว อายุ 20 ปี คณะ
     ชายหนุ่มเจ้าของห้อง 205 พูดน้อยมาก นิ่งเฉยเกือบจะเย็นชา ไม่เชื่อเรื่องวิญญาณและเรื่องเหนือธรรมชาติ รักความสงบ รักความสะอาดเรียบร้อย รักธรรมชาติเป็นที่สุด โลกส่วนตัวสูง เห็นนิ่งๆอย่างนี้แต่ไม่ใช่คนมีความอดทนสูงเท่าไหร่ ค่อนข้างความอดทนต่ำและขี้หงุดหงิด ขี้อายนิดๆ แพ้ลูกอ้อนของแอลลี่เสมอ ค่อนข้างเป็นคนขี้สงสาร เห็นใจคนอื่นหรือแม้กระทั่งวิญญาณ อ่านหนังสือ ดูแลปลูกต้นไม้ดอกไม้เป็นงานอดิเรก ชอบงานทำงานฝีมือและเย็บปักถักร้อยซึ่งตรงข้ามกับนิสัยกับบุคลิกมาก / อิมเมจ : --- [1][2][3][4]
.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

//นั่งทำไอคอนนิยาย//
//นั่งทำโปสเตอร์นิยาย//
//เพลงประกอบนิยาย//

.
.
     " อะไรกัน พี่ชายไม่กลัวผีไม่ใช่เหรอคะ ทำไมยืนหน้าซีดเป็นข้าวมันไก่ต้มอย่างนั้นล่ะคะ คิก คิก " เสียงหัวเราะใสกังวานแต่เยือกเย็นทำเอาผมรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
.
     ยายเด็กบ้า!
.
     ใครลองมาเห็นอย่างที่ผมเห็นยืนตรงได้ก็บุญแล้ว ผมพยายามสงบจิตสงบใจตัวเอง มองขึ้นไปบนหลังตู้เสื้อผ้าด้วยสายตา(ที่พยายามจะ)เย็นชาไร้อารมณ์ เธอทำให้ผมอยากเป็นผู้หญิงแล้วกรี๊ดร้องระบายความอัดอั้น
.
     ภาพที่ผมเห็นคือร่างของหญิงสาวตัวขาวซีดนั่งอยู่บนตู้เสื้อผ้า แต่อะไรก็ไม่น่ากลัวเท่าดวงตาที่มีแต่ตาขาวล้วนไม่มีตาดำ!
. 
   " เล่นบ้าอะไรของเธอ ฉันหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำยังไง " ผมพูดกับร่างเล็กที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนตู้เสียงเข้มเมื่อควบคุมอารมณ์ให้คงที่ได้แล้ว
.
     บ้าชิบ! ใครว่าเจอผีบ่อยๆแล้วจะชินผมเถียงขาดใจ โดยเฉพาะผีเด็กโรคจิตแถมเจ้าเล่ห์แบบนี้

.
     ดวงตาสีดำกลับมาปกติพร้อมขยับรอยยิ้มมุมปากที่ผมว่ามันดูน่าขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ร่างเล็กลอยลงมาจากตู้เสื้อผ้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าผมห่างไปไม่กี่ก้าว แต่สภาพเธอกลับมาปกติแล้วจึงลดความหวาดหวั่นไปได้
.
     " ตายก็ดีสิคะ หนูเหงา...อยากมี 'เพื่อนตาย' "
.

.

0
0
0
0
0
0
0
--------------------------------------------------

--------------------------------------------------

.

.
.
- Welcome to room 205 -
.
.

     " พี่สาวนอนแล้วเหรอคะ.. " เสียงเยือกเย็นทำให้หญิงสาวที่เพิ่งข่มตาล้มนอนได้ไม่ถึงนาทีหลับตาปี๋ ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นเหนือเตียงนอน
.
     ในใจคิดว่าหากทำเป็นไม่ได้ยินเสียงนั่นก็คงหายไปเอง ถ้าเธอลืมตาขึ้นมาตอนนี้คงจะได้เห็นอะไรที่น่ากลัวกว่าเสียงเย็นๆนี้หลายเท่า
.
     " ฟู่ว.. " ลมหนาวเหน็บที่เป่ารดใบหูทำให้หญิงสาวถึงกับสะท้านด้วยความหวาดกลัว
. 
     พลันเสียงหัวเราะใสกังวานก็ดังขึ้นมาระลอกหนึ่งราวกับรู้สึกสนุกสนานที่เห็นหญิงสาวมีท่าทางหวาดกลัว นาทีนั้นเธอตัดสินใจว่าจะลุกขึ้นวิ่งออกไปจากห้องโดยไม่สนใจอะไรอีกต่อไป
.
     ...ตอนนั้นหญิงสาวเช่าห้องนี้เพราะใกล้กับที่ทำงานและราคาถูก แม้จะเคยได้ยินแม่ค้าที่ตลาดเล่าว่าห้อง 205 ที่เธอพักอยู่นี้ 'เฮี้ยน' จนผู้เช่าหลายรายย้ายออกโดยไม่รอเอาเงินมัดจำ แต่เธอไม่เชื่อเรื่องไร้สาระอย่างเรื่องวิญญาณหญิงสาวที่วนเวียนอยู่ในห้องจึงตัดสินย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่..
.
     ตั้งแต่วันนั้นมาจนถึงตอนนี้ผ่านไปเกือบสามอาทิตย์ เธอก็ได้รู้ว่าคำเล่าลือเกี่ยวกับความเฮี้ยนของห้องพักห้องนี้ไม่ได้ผิดไปจากที่ได้ยินมาเลยสักนิด!
.
     ..ลูกบิดประตูทั้งหน้าห้อง ระเบียงและห้องน้ำจะเสียตลอดเวลา แม้จะให้ช่างมาเปลี่ยนหลายต่อหลายครั้ง..
.
     ..เครื่องใช้ไฟฟ้าจะทำงานและหยุดทำงานเอง..
.
     ..ตอนอยู่ในห้องคนเดียวก็รู้สึกว่าเหมือนมีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมา..
.
     ..เมื่อล้มตัวนอนมักจะเห็นเงารางๆที่ปลายเท้า..
.
     ..เตียงหรือโซฟายวบลงทั้งที่ไม่มีใครแตะ..
.
     ..รู้สึกมีลมหนาวเย็นพัดผ่านร่างกาย ทั้งที่ไม่ได้เปิดพัดลม แอร์ หรือประตู หน้าต่าง..
.
     ..ข้าวของที่จัดวางเป็นระเบียบอยู่เสมอกระจัดกระจายเหมือนถูกรื้อค้น..
.
     ..เห็นเงาสีดำร่างหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ภายในห้อง..
.
      ..ได้ยินเสียงคล้ายเด็กผู้หญิงหัวเราะเสียงเย็น..
.
      ...ขณะที่เธอกำลังนอนดูทีวีที่เปิดเสียงดังเพื่อกลบเสียง 'บางอย่าง' ที่ดังลอดออกมาจากตู้เสื้อผ้า เธอพยายามคิดว่าเป็นเสียงจากห้องข้างๆ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าชั้นนี้ทั้งชั้นมีห้องของเธอมีคนอยู่เพียงห้องเดียว หางตาเหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอถึงกับอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโพลก ขนลุกตั้งแต่หัวจรดเท้า!

.
     มือบางขาวซีดมือหนึ่งเปิดประตูตู้เสื้อผ้าออกช้าๆ เผยให้เห็นร่างของหญิงสาวร่างหนึ่งนั่งอยู่บนลิ้นชักในตู้ด้วยท่าไขว่ห้างเหมือนไม่รับรู้ว่ากำลังทำให้มนุษย์คนเดียวที่อยู่ในห้องหวาดกลัวสุดขีด ริมฝีปากเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ซุกซนแต้มอยู่มุมปาก ดวงตาสีดำล้ำลึกราวกับล่อลวงผู้คนให้ตกไปในหลุมพรางจับจ้องมายังร่างที่ตัวสั่นอยู่บนเตียง
.
     เสียงเย็นยะเยือกที่เธอเคยได้ยินแว่วๆไปกับสายลมตอนนี้เธอกลับได้ยินชัดเจนก้องอยู่ในหัว..
.
     'ในที่สุดพี่ก็เห็นหนูสักที...นึกว่าจะไม่ได้คุยแบบเห็นหน้ากันแล้ว'
.
     แต่ทว่าขณะที่หญิงสาวคิดจะวิ่งออกไปอกห้อง ร่างกายกลับขยับเขยื้อนไม่ได้คล้ายกับมีอะไรบางอย่างตรึงแขนขาอยู่ เธอพยายามอ้าปากส่งเสียงร้องของความช่วยเหลือแต่กลับไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย กระทั่งลืมตายังทำไม่ได้ 
.
     " พี่สาวอ่ะ คุยด้วยดีๆไม่ตอบ ชอบแบบหลอนๆก็ไม่บอกแต่แรก " แม้ได้ยินแต่เสียง ทว่าความน่ากลัวกลับไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย เสียงที่ดังจากด้านบนค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกเหมือนวิญญาณตัวนั้นพูดอยู่ข้างๆหู หญิงสาวที่กำลังหวาดกลัวสุดขีดพยายามรวบรวมสติสวดมนต์ทุกบทในใจเท่าที่จำนึกออก
.
     " จะสวดมนต์เหรอคะพี่สาว..ก็อยากจะช่วยสวดหรอกนะคะ แต่พอดีหนูเป็นคริสต์ " ร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงตัวสั่นเทา แต่เสียงเยือกเย็นกลับหัวเราะราวกับเห็นเป็นเรื่องสนุกสนาน
.
    " อย่าคิดแช่งหนูนะ ถ้าพี่สาวแช่งหนู หนูก็จะแช่งพี่สาวให้วิ่งหนีแล้วตกบันไดคอหักตายไปเลย! " เสียงเย็นๆเหมือนรู้ทันถึงกับทำให้หญิงสาวหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความกลัว รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะสติแตกเต็มทีแล้ว 00

.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------