คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 แฟน...
Sun part
ออ...
เสียนี้เป็นสัาบอถึเวลาที่้อลับสู่บ้านที่แสนอบอุ่นอผมสัที เหนื่อยมาทั้วันและ เรียนวันแรนี่มันโรเหนื่อย
เลย รู้สึแปลๆั้แ่ลาวันและ แ่ำว่า “แฟน”อนนเนี่ยนะ เหอะ เรา็มีอเรา ไปหาพี่้อยีว่า
“นัเรียนทั้หม ทำวามเารพ”
“อบุ่ะ/รับ”
“เสร็แล้วลับบ้านเลยป่ะ” นนเปิประ็น หลัาเราไม่ไุ้ยันั้แ่อนพัลาวัน
“ยัอ่ะ เี๋ยวเราไปะไปหาพี่้อยอ่ะ”
“เอ่อ พาเราไป้วยิ”
“หะ” ผมในิๆ นายะไปทำบ้าอะไรรรรรร
“ือ ไม่ใ่ เราไม่ไปเป็น อ อ อ นายหรอ”
“อ อ อ ืออะไรหรอ”
“้าวาอไร้าบ ุหนู ื่อแท้”
“อ๋อ แล้วแะไปทำไมอ่ะ” ผม็ยัสสัยอยู่ีว่ามันะไปทำบ้าอะไร ผม็อยาะสวีทับแฟนบ้า
“ือ เราไม่รู้ว่าห้อพี่าว อยู่ไหนอ่ะ เราเลยะามไปหา้วย”
“อ๋อ เออๆ ไปิ”
ผมรีบเ็บอใส่ระเป๋าหนัอันแสนแพอผม นน็แ็บอเสร็แล้วเหมือนัน ผมเินออมาาห้อ โยผมไปเผลอ
ับมือน้าหลัผู้นเินวัไว่ไปมา เพราะถึเวลาที่ทุน้อลับบ้าน แ่็มีบานที่ยัเล่นบาสอยู่
ผมรีบเ็บอใส่ระเป๋าหนัอันแสนแพอผม นน็แ็บอเสร็แล้วเหมือนัน ผมเินออมาาห้อ โยผมไปเผลอับมือน้าหลั ผู้นเินวัไว่ไปมา เพราะถึเวลาที่ทุน้อลับบ้าน แ่็มีบานที่ยัเล่นบาสอยู่บ้า
ผมแอบสัเสายาอนนมอเสมอไปทาแป้นบาส...แ่ไม่ใ่แป้น แ่เป็นนที่เลี้ยลูสีส้มอยู่่าหา
หรือผมิไปเอ...่าเถอะ
ผมเินมาถึห้ออพี่้อยแล้ว...
...ม.5/1...
ป้ายสีาวิอยู่บนผนัสีาว ัวหนัสือสีแพิมพ์อยู่บนป้าย ถึสัที ที่รัอ้าาาาาาา เหมือนผมะูหนัมาไปหน่อยนะ
ะอหอมสั10ที
แ่....ทำไมนที่เินผ่านไปผ่านมา มอผมแปลๆ หัวเราะิั ผมพยายาม้อสายาอนที่มอมาหาผม
รู้สึว่า พวเาะมอไปที่มืออผม
มือ มือหรอ? ผมเลื่อนสายาไปที่มืออผม ึ่มันับับมืออนนอยู่ ทำไมหรอ? ผมับมือับนน มันแปลมาหรอ
ผมสสัยอยู่นานึำลัะถามนน แ่ผมหันไปหานน นนหน้าแเป็นปื้นๆ
น่ารัั...
เี๋ยวนะ น่ารัหรอ? บ้าน่าาาาาา เรามีแฟนแล้วนะ แ่ว่าทาที่ี ปล่อยมือานน่อนีว่า
ผมปล่อยมืออผมออามืออนน แ่หน้าอนน็ยัูเินๆผมอยู่ี
“เินหรอ”
“บ้า มะ...ไม่ไ้เิน เินับผู้ายเนี่ยนะ”
“เออๆ เอาเหอะ เนี่ย ถึและ”
“ที่นี่หรอ ห้อแฟนแ”
“เออ”
ผมะเ้ออยู่หน้าห้ออพี่้อย แ่็ไม่เห็นวี่แววอแฟนผมเลย หรือลับบ้านแล้ว...
“แฮร่!”
ผมสะุ้เล็น้อย (เอา่ายๆ ผมในั่นและ) ผมหันหลัไปามเสียที่ทำให้ผมใเมื่อี้ นที่ทำเสียให้ผมใ
เมื่อี้ ือ...นเียวับนที่ผม้อารเอในอนนี้
“พี่้อย!!!!!!”
“ะโนทำไมเนี่ยย”
ผมโผเ้าอพี่้อย โยไม่สนใสายาอนนนึที่มอผมอยู่ ิถึอ้อมอนี้ั...
“็ผมิถึพี่นี่นา”
“อะไร พึ่ไปเที่ยวันมา ิถึและ”
“แ่วันเียว็ิถึแล่ว”
“้าๆ พ่อทูนหัวอพี่”
ผมพูุยับพี่้อยสัพั แล้ววามิในสมออผม มันบอว่า...
ผมลืม(นน)นนนนนนนน!
ผมหันไป้านหลั วาสายาหาเพื่อนใหม่อผม หายไปในว้าาาา
“เห้ย!”
ผมหันไปาม้นำเนิอเสีย เห็นว่าเพื่อนใหม่อผมมันยืนอยู่ับ ผู้หินนึาี่ าวมา ัวเล็้วย
โยแนมันโอบไหล่อผู้หิ น่าะเป็นแฟนอุนน ที่ื่ออะไรสัอย่านี้และ แ่ทำไมพี่้อยมอนนแปลๆล่ะ
แ่เหมือนพี่้อยะไม่ไ้มอนน แ่มอพี่าวแทน...
“เอแฟนแและหรอ...”
“เออ”
“แหม ไหนบอเอวันแร เอวันแรโอบเานานี้เลยหรอ”
พอแฟนนนไ้ยิน็น้าแึ้นมาทันที แล้ว็มอไปที่แนนนแล้วเอาแนนนออาไหล่ัวเอ ฮ่าๆๆลั
“นี่แฟนเรา ื่อ พี่าว”
ผมยมือไหว้สวัสีพี่าว พี่าว็รับไหว้ผม ถึเวลาที่ผมะ้ออวออผมบ้า
“นี่แฟนเรา ื่อ พี่้อย”
ไอ้นนยมือไหว้สวัสีพี่้อย พี่้อย็รับไหว้ผม
ผมสัเเห็นพี่้อยับพี่าวมอันแปลๆ ผมมอหน้าับไอ้นน ผมเลยระิบแบบเบาๆว่า
“สอนนี้เป็นไรป่าวว่ะ”
"ไม่รู้ว่ะ"มันส่ายหน้าให้ผม
ผมวระวนทั้สอนุยัน เพื่อไม่ให้บรรยาาศมันเียบไปว่านี้
"เอ่อ...พี่้อย! อยู่ห้อเียวับพี่าวหรือป่าว"
"..."
พี่้อยไม่มอหน้าผมเลย เอาแ่มอหน้าพี่าว สอนนี้เป็นไรันป่ะเนี่ย...
ผมมอหน้าไอ้นนอีรอบ นนระิบผมบอว่า 'เี๋ยวเราัารเอ'
ผมเลยทำสัลัษ์ 'โอเ'ไปให้นน
"พี่าวร้าบบบบ"
พี่าวและพี่้อยสะุ้พร้อมัน เพราะเสียอไอ้นน แหม ผม็ใเหมือนัน ็มันเล่นะโนะัเลย
"เอ่อ...ว่าไ นน"
"ไปินนมันมั้ย? วนไอ้ันับพี่้อยไป้วย"
"เอ่อ..."
ินนมหรอ?... ม่ายยยยยTvT ้านะไปสวีทับแฟน้านนน
"เราว่า.../ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวพี่้อไปทำธุระับัน่ออ่ะ ใ่มั้ย?ัน"
"เอ่อ...อ๋อ ใ่ๆ เี๋ยวเรา้อไปทำธุระ่ออ่ะ"
"โห่ว น่าเสียายั ถ้าั้นไว้วันหลัล่ะัน"
"อืม ั้นเราไป่อนนะ นน เี๋ยวเอันพรุ่นี้ สวัสีรับพี่าว"
ผมสวัสีพี่าว แล้วโบมือให้นน พี่าวมอพี่้อยแวบนึแล้วนน็ลาไป...
"พี่้อย..."
"หืม"
"เป็นไรป่าว?"
"ป่าวนิ"
"ั้นไปินไอิมัน"
"ไปิ"
หลัานั้นผมับพี่้อย็ไปินไอิมันที่หน้าโรเรียน พอเสร็็แยย้ายันลับบ้าน ผมนั่แท็ี่ลับบ้าน
วามริ พ่อผมะส่รถมารับ แ่พอผมบอว่าะมาสวีทับพี่้อยพ่อผมเลยให้ลับเอ พ่อผม่อน้าสนับสนุนวามรัอ
ผมับพี่้อย วามรัเลยไปอย่าราบรื่น มีทะเลาะันบ้าามภาษานรััน แ่็แปปเียว็หาย แ่ว่าเพื่อนใหม่อผมนี้สิ
ทำให้ผมใสั่นลอเลย เป็นอะไร็ไม่รู้...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อบุเ้าอภาพ้าาาา
เปิัวแฟนอันและนนแล้ว นุ้ันนี่็ื่อแท้ สมับเป็นลูุหนู555 ิามันไปเรื่อยๆน้าาา
ความคิดเห็น