คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 เด็กหนุ่มผู้อ่อนโยน
บทที่ 1
เด็กหนุ่มผู้อ่อนโยน
ในปี *อ.ศ. 21xx บนทางเท้าของถนนเส้นนึงในเมือง วินัสซ์ ได้มีเด็กทารกคนหนึ่ง ถูกนำมาวางทิ้งไว้ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเด็กทารกคนนั้น จนกระทั้ง มีชายหนุ่มอายุ ประมาณ 23 – 25 ปี เดินออกมาผ่านมา เค้ามองดูเด็กทารกคนนั้น และสงสัยว่าทำไม พ่อแม่ของเด็กคนนี้ถึงได้ใจร้ายนัก ถึงได้เอาเด็กที่อายุเพียง 2 – 3 เดือน มาทิ้งได้ และด้วยความสงสารหรืออะไรก็ไม่ทราบ เค้าอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาแล้วเค้าก็พูดกับเด็กคนนั้นว่า
“เจ้าหนูไปอยู่กับฉันนะ ฉันชื่อ เรวัฒน์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เธอยังไม่มีชื่อสินะ อืม......”
“งั้นฉันจะเรียกเธอว่า วินย์ ก็แล้วกัน นับจากนี้ไปฉันจะดูแลเธอเอง”
กาลเวลาก็ผ่านไป 18 ปี เทคโนโลยีก็พัฒนาขีดความสามารถขึ้นไปอีกมากมาย ในร้านขายหนังสือ ร้านหนึ่งที่ภายนอกร้านก็ดูเหมือนร้านหนังสือทั่วไป แต่ภายในกลับแต่งเป็นสไตล์ยุโรป และที่แตกต่างจากร้านหนังสือทั่วไปคือ ในร้านมีมุมสำหรับดื่ม ชา กาแฟ และ มุมของเครื่องอินเตอร์เน็ต อีกด้วย ที่เคาเตอร์คิดเงิน ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งมีทรงผมสีน้ำตาลยาวประบ่ากำลังคิดเงินให้ลูกค้าและกำลังตอบคำถามของลูกค้าหญิงอย่างยากลำบากเพราะด้วยความที่นิสัยอ่อนโยนและ บวกกับหน้าตาที่หวานอย่างกับผู้หญิง จึงทำให้มีผู้หญิงหลายคนเสนอตัว(เสนอหน้า)ขอเป็นแฟนอยู่ตลอด เช่นเดียวกับวันนี้
“หนุ่มน้อยเธอชื่ออะไรจ้ะ” 11รด ตัวที่1 (ขอเรียกอย่างงี่นะ)
“เออ ผมชื่อ วินย์ ครับ” วินย์ตอบ
“ชื่อเพาะจัง มีแฟนหรือยังจ้ะถ้ายังไม่มีเป็นแฟนกับเค้าเอามัย” 11รด ตัวที่2 *O*
“ยังครับ และยังไม่คิดจะมีด้วยครับ” วินย์ตอบ =_=
“น่าเสียดายจัง” 11รด ตัวที่1 – 2 และตัวอื่นๆ T_T
พอได้รับคำตอบเหล่าหญิงสาวก็จึงเดินจากไป ในขณะที่ วินย์ แอบปาดเงื่อนอย่างเงียบๆ นั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มาจาก I phone 4 ของเค้า (เล่นของแพงเลยนะ สงสัยเพราะเจ้าคนเต่งไม่มีตังซื้อแน่ๆเลย) ไม่ใช่รักในนิยาย ค่อยเตือนตัวเองเอาไวให้รับความจริง.... กริ๊ก
“ครับพ่อ”
“วินย์ พ่อต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด หลายวัน วินย์ อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มัย” เรวัฒน์ถาม
“ได้ครับพ่อ ว่าแต่พ่อจะถามทำใม คาวก่อนออกไปทำงานทีเป็นเดือน ก็ไม่เห็นโทรมาบอก ทิ้งไว้แต่จดหมาย บอกมาเลยดีกว่าครับว่าต้องการอะไร” วินย์ ตอบด้วยเสียงแบบจับผิด
“คือพ่อซื้อเกมส์ Final Earth Online มาให้ วินย์ น่ะสิ พ่อเห็น วินย์ ทำงานและเรียนมาหนักมากแล้ว ก็เลยจะให้เป็นของขวัญวันเกิด วินย์ ซะหน่อย” เรวัฒน์ว่า ^_^
“โห~~ พ่อคิดได้ไงเนี่ย ซื้อเกมส์ให้ผมเล่นอะ ลืมไปแล้วเหรอพ่อผมเล่นเกมส์ไม่เป็นนะ (ตรงกันข้ามกับคนแต่งเลย) แล้วจะให้ผมเล่นยังไง” วินย์ตอบด้วยน้ำเสียงเคืองๆ
“เอาน่าแกคิดว่าพ่อไม่รู้จักนิสัยแกเหรอ พ่อเตรียมหนังสือคู่มือผู้เล่นให้แล้ว ที่เหลือก็แล้วแต่แกว่าจะเข้าไปเล่นหรือไม่เข้าไปเล่น ขึ้นอยู่กับแกนะ พ่อวางละ มีประชุมต่อ” เรวัฒน์ตอบแบบกลั้นหัวเราะ
“เดียว ๆ พ่อ” กริ้ก
“วางไปซะแล้ว หนอย เจ้าพ่อบ้ารู้ก็รู้ว่าเล่นไม่เป็นยังบังคับกันอีก แต่พ่อไปเอาเงินมาจากใหนมาซื้อเกมส์นี้ได้ละ แค่ตัวเครื่องก็ปาไป 20,000 เซนต์แล้วนะ”
ทางด้านของ เรวัฒน์
“ฮา ฮา ฮา ฮา ฮา อยากรู้จังว่าเจ้า วินย์ มันจะทำหน้ายังไงอยู่ตอนนี้แต่เธอคิดยังไงถึงได้ให้เกมส์ Final Earth Online กับเจ้า วินย์ มันบอกทีได้ป่ะ เรริน”
เรรินเป็นหญิงสาวที่จัดว่าสวยคนนึง เธอมีดวงตาสีฟ้า และมีผมสีคราม ยาวถึงกลางหลังอายุ ประมาณ 41 – 43 ปี กำลังเอาถ้วยกาแฟบังรอยยิ้มเอาไว้อยู่
“นายจำได้ใช้มัย เรวัฒน์ ว่าฉันมีลูกสาวฝาแฝดอยู่นะ” เรริน พูดด้วยรอยยิ้ม
“อืม จำได้สิชื่อ มีนา กับ กัญญา ใช่มัย แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยละ” เรวัฒน์ ถามกลับอย่างงงๆ
“ฮิฮิ นายจำได้ใช่มัยว่าฉันยังมีลูกชายชื่อ ยะ อยู่อีกคนน่ะ” เรริน ยิ้ม
“จำได้สิทำไมเหรอ” เรวัฒน์ถามกลับ
“ลูกชายฉัน น่ะเป็นเพีอนกันลูกชายนายจำได้ใช่มัย” เรริน ยิ้ม
“จำได้แล้วมันเกี่ยวกันยังไง” เรวัฒน์ ยังคงไม่เข้าใจ
“ก็เจ้า ยะ มันหวงน้อยยังกับอะไรดี มันกลัวว่าน้องมันจะคบคนไม่ดี แต่มันก็เล่าแต่เรื่องของเจ้า วินย์ ให้ฟังบ่อยๆ แล้วมันบ่นว่าถ้าเกิดว่าน้องสาวมันมีแฟนก็อยากจะให้เป็นเจ้า วินย์ คนเดียวเท่านั้นเพราะมันไม่ไว้ใจคนอื่นๆ ว่าจะดูแลน้องสาวมันดีมัย แต่ถ้าเป็น วินย์ เจ้า ยะ มันบอกว่าให้น้องมันเป็นแฟน วินย์ ทั้งคู่เลยก็ได้ เพราะมันบอกว่า เจ้า วินย์ ลูกของนายมันจะไม่มีวันทิ้งน้องสาวมันแน่” เรรินว่า
“อึก เธอ คงไม่.....” เรวัฒน์ เกิดอาการพูดไม่ออก
“ใช่อย่างที่นายคิดนั้นละ ฮิฮิ คราวนี้ลูกสาวทั้งสองคนของฉัน จะได้มีแฟนกับเค้าซะที เจ้า ยะ มันก็บอกว่าจะช่วยเต็มที่เลย เดียวมันก็คงโทรไปชวนเจ้า วินย์ เล่น Final Earth Online แล้วละมั่ง” เรริน หัวเราะอย่างมีความสุข
“เฮอ วินย์ ขอให้โชคดีนะลูก แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันเจ้า วินย์ มันจะได้มีแฟนกับเค้าซะที เพราะมันเอาแต่เรียนกับฝึกการต่อสู้ไม่ยอมมีแฟนซะที 555+” เรวัฒน์ คิดและหัวเราะร่วมกับ เรริน อย่างดีใจที่ลูกชายของเค้าจะมีแฟนซะที
ตัดกลับมาทาง วินย์
“ฮัดเชย ใครนินทาเราอยู่หรือป่าวนะ”
ในขณะที่ วินย์ กำลังเดินเข้าซอยบ้านในยามเย็นอยู่นั้นก็มีเด็กผู้หญิงคู่นึงกำลังวิ่งหนีกลุ่มผู้ชายมา พวกเธอจึงวิ่งมาขอให้ วินย์ ช่วยพวกเธอจากผู้ชายกลุ่มนั้น
“คุณค่ะ ช่วยพวกเราด้วยค่ะ” เด็กผู้หญิงคนนึเอ่ยออกมา
“เฮย ไอ้หนู ถ้ายังไม่อยากเจ็บตัวก็ส่งตัวผู้หญิงสองคนนั้นมาซะ แล้วมึงก็ไสหัวไปซะ”หัวหน้ากลุ่มนั้นพูดขึ้นมา
“แล้วพวกคุณจะทำอะไรพวกเธอละครับ” วินย์ ถามอย่างสุภาพแต่สายตาและสมองของเค้ากำลังประเมินกำลังผู้ชายกลุ้มนั้นอย่างเต็มที่
“พวกกู ก็จะเล่นสนุกกับร่างกายของยัยพวกนี้นะสิ หรือมึงอยากแจมก็ได้นะ 555+”
“น่าสนใจ แต่ผมว่าผมเก็บทั้งคู่ไวสนุกเองคนเดียวน่าดีกว่านะครับ” วินย์ เอ่ยพร้อมกับเอาแขนขึ้นมากอดหญิงสาวทั้งคู้ไว้ในวงแขนทั้งสองข้าง
เมื่อผู้ชายกลุ่มนั้นเห็น วินย์ กอดหญิงสาวทั้งสองก็เลือดขึ้นหน้า และก็วิ่งเข้าไปหา วินย์ เพื่อที่จะทำร้ายเขาแต่ก็ใช่ว่า วินย์ จะอยู่นิ่งให้ทำร้ายได้เขาปล่อยหญิงสาวทั้งสองออกจากวงแขน และวิ่งสวนเข้าไปต่อยหน้าคนที่น่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม
“ปึก โครม”
เสียงแรกคือเสียงหมัดที่กระทบใบหน้า และเสียงที่สองคือเสียงของร่างที่ถูกชกกระเด็นไปชนถังขยะล้ม
“กะ กะ แก แกตาย พวกเรารุม” ชายที่โดนต่อยเข้าที่ใบหน้า พูดขึ้นมาอย่างยากลำบาก
“เข้ามาเลยไอ้พวก สวะ” วินย์ กล่าว
ทางด้านหญิงสาว ทั้งคู่ที่กำลังหน้าแดงจากการถูกกอด ก็ต้องตกใจที่อยู่ๆ ชายหนุ่มที่สูงโปร่ง และหน้าหวานราวกับผู้หญิง จะต่อสู้เก่งขนาดนี้ นั้นเพราะพวกเธอยังไม่รู้ว่า วินย์ นั้น เป็น เทควันโดสายดำ และ เพลงดาบญี่ปุ่น
ผ่านไป 30 นาที (ทำไมเร็วจังว่ะ)
กลุ่มผู้ชายกลุ่มนั้น ก็ลงไปนอนหมอบกับพื้น ในสภาพหมดสติกันเกือบทุกคน คนที่มีสติอยู่นั้นก็ไม่มีปัญญาลุกขึ้นมาอีกแล้ว วินย์ จึงเดินกลับมาหาหญิงสาวทั้งคู่
“พวกคุณไม่เป็นอะไรนะครับบาดเจ็บตรงใหนหรือเปล่าครับ เออ แล้วผมก็ต้องขอโทษด้วยที่ไปกอดพวกคุณ” วินย์ ถามสองสาวอย่างเป็นห่วงและขอโทษที่ล่วงเกิน
“พวกเราไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ พวกเราไม่รู้จะตอบแทนด้วยอะไรดี อืม~~ คุณได้เล่น Final Earth Online หรือป่าวค่ะ” หญิงสาวคนนึงถาม
“ไม่ได้เล่นครับ แต่ก็ว่าจะลองเล่นดูเหมือนกัน เออ จริงสิผมยังไม่ได้รู้จักพวกคุณเลย ผม ชื่อวินย์ ครับ” วินย์ ตอบพร้อมกับแนะนำตัวเอง อย่างอ่อนโยน
“ฉันชื่อว่า มีนา ค่ะ ส่วนยัยนี่คือฝาแฝดของฉันชื่อ กัญญา ค่ะ” มีนา ตอบ
วินย์ ลองสังเกต มีนา และกัญญา ดูก็เห็นว่า มีนา เป็นหญิงสาวที่มีดวงตาสีฟ้า และทรงผมสีน้ำตาลยาวสลวยถึงกลางหลัง ใบหน้าดูอ่อนหวานและน่ารัก อายุก็น่าจะพอๆ กับเค้า ส่วนกัญญา เรียกได้ว่าแทบไม่มีส่วนใหนต่างจาก มีนา เลยต่างกันที่ดวงตาของ กัญญา เป็นสีน้ำตาล และทรงผมสีเขียวยาวถึงกลางหลัง
“นี่ๆ เอาอย่างงี้ก็แล้วกัน เดียวพอนายเข้าเล่นเกมส์ Final Earth Online แล้วก็กระซิบมาหาพวกเราละกันพวกเราจะได้ช่วยนายเก็บ ระดับ จนนายได้อาชีพแล้วจากนั้นก็ค่อยว่ากันอีกที ว่านายจะตามพวกเราไปเก็บระดับด้วยกันต่อมัย ตอนนี้พวกเรา ระดับ 27 แล้วละ อยู่เมือง พาเลส ส่วนนายก็คงอยู่ที่เมือง เซเค่น เมืองเริ่มต้นนั้นละ ส่วนชื่อของพวกเราในเกมส์ ก็คือชื่อ จริงของพวกเรานั้นละ” กัญญา เอ่อขึ้นมา
“ก็ได้ครับ เอาไว้เจอกันในเล่นนะครับ แต่ผมคงไม่มีเวลาเล่นเท่าไรนะครับ” วินย์ ตอบกลับอย่างสุภาพ
“ฮิฮิ วินย์ จ้ะเกมส์ Final Earth Online น่ะถูกสร้างขึ้นมาให้สามารถเล่นได้ในขณะที่นอนหลับอยู่นะจ้ะ ผู้เล่นจะถูกดึงจิตเข้าไปในเกมส์จ้ะ แต่ไม่ต้องกลัวว่ามันจะมีผลข้างเคียงนะจ้ะ เพราะทางรัฐบาลได้มีการตรวจสอบมันเป็นที่เรียบร้อยแล้วละจ้ะ” มีนา พูดข้นมาแบบกลั้นหัวเราะ
“ส่วนเวลาใน เกมส์ หนึ่ง วันจะเท่ากับข้างนอก หนึ่งชั่วโมงจ้ะ” กัญญาพูดต่อ
“งั้นหรือครับ งั้นไปเจอกันในเกมส์นะครับ ผมไปก่อนนะครับ” วินย์
“จ้ะ บ้ายบายนะ จ้ะ วินย์” มีนา + กัญญา
*อ.ศ. คือ การนับปีในเรื่องนะครับ
อ.ศ. คือ เอดิสศก นะครับ
ความคิดเห็น