Spoil หนังเฮฮา

ลำดับตอนที่ #3 : --[ โบอา งูสไปเดอร์!!!!]--

ซื้อตั๋วด้วยความภาคภูมิใจ ที่ได้อุดหนุนหนังไทย ได้ที่นั่ง D1 โรงที่ 15 เมเจอร์รังสิต รอบ 17.20 น.

เดินเข้าโรงหนังเป็นชีวิตสุดท้าย อดดูตัวอย่างเลย เข้าไปก็เจอกับยัยป้ามหาภัย 2 คน มาด้วยกัน นั่งอยู่ที่เก้าอี้ D1 ของผม!!!!

"เอ่อ ขอโทษครับ นี่ที่ผมครับ"

ยัยป้ามหาภัยทั้ง 2 หันมามองหน้าแล้วถอนหายใจ พากันลุกเขยิบไปนั่งที่ D2-D3 อะไรวะ ที่กรูนะ พอผมนั่งปุ๊ป ยัยป้ามหาภัยทั้ง 2 ก็เริ่มทันที

หน้าจอขึ้นโลโก้ ช่อง 7

"อ๋อ หนังช่อง 7 เหรอ นึกว่าช่อง 3"

ในใจผมคิด

"มรึงตาบอดหรือไงวะ ก็โลโก้ช่อง 7 ขึ้นอยู่นั่นยังจะบอกว่าช่อง 3 อีก"

ก็ได้แต่คิด ไม่ได้พูดอะไรออกมา โลโก้ช่อง 7 หายไป เริ่มต้นตัวหนัง ก็จะมีตัวหนังสือแนะนำนักแสดงในเรื่อง พร้อมทีมงาน ผมขอถามหน่อยครับ

ทำไมพี่ต้องเว้นวรรคตัวหนังสืออย่างนั้นด้วย!!!! เช่น

นักแสดงชื่อ "ดองรักษ์ นมบึ้ม" เค้าก็จะพิมพ์ว่า

"ด อง รัก ษ์ น มบึ้ม"

เอ่อ อย่าว่าผมจับผิดเลยนะ แต่ขอเม้นท์หน่อยเหอะครับว่า ทำไมพี่ต้องพิมพ์เว้นอย่างนั้นด้วย พี่ต้องการสื่ออะไรเหรอครับ หรือว่า "กรูอยากพิมพ์อย่างนี้ มรึงเจือกอะไรด้วย"

เออเนอะ ไม่น่าไปเจือกเลย แต่พี่ครับ


"กรูอ่านไม่รู้เรื่องโว้ย!!!!!!!!"

เอาเถอะ จบเรื่องแนะนำตัวแสดงไปก็แล้วกัน มาพูดถึงเนื้อเรื่องต่าง ๆ บ้างดีกว่า

เอ่อ ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่า ผมไม่ใช่นักวิจารณ์ ไม่ใช่นักอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่เป็นคนหนึ่งที่ชอบดูหนังไทย และชอบที่จะเข้าไปลองของ ที่เค้าว่ามันไม่ดี ซึ่งหลาย ๆ เรื่อง ผมก็ชอบนะ อย่างหลวงพี่เท่ง ทวิภพ อะไรอย่างเนี้ย ผมชอบ ซึ่งก่อนจะไป ผมก็เข้ามาดูกระแสในพันทิพนี่แล้วเรียบร้อย เห็นด่ากันจัง ผมเลยอยากลองของ ว่ามันห่วยจริงไหม แล้วก็สรุปได้ว่า "ห่วยจริง" อย่างที่บอก T_T

เอาล่ะครับ ผมจะเล่าให้ฟังว่าผมไปเจออะไรมาบ้างกับหนังเรื่องนี้ เริ่มต้นที่

1. ความสมจริงของหนัง หรือเหตุผลต่าง ๆ ที่จะมารองรับ

คนที่ตายคนแรก ก็คือ น้อง "ดองรักษ์ นมบึ้ม" โดนงูคาบ แล้วก็ทิ้ง เนื่องจาก นมบูด กินไม่ได้ เอาเหอะ ช่างศรีษะนม มันก็แล่วกัน

แต่พี่ครับ โดนหางงูฟาดตกลงไปข้างล่างนี่ มันถึงกับต้องออกตามหากันเลยเหรอครับ แล้วถามหน่อย ว่า โดนฟาดลงไปแล้วทำไมต้องเดินหนี จากที่เห็น ตกลงมาไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุนัก ทำไมไม่เดินขึ้นมา ไม่ใช่หน้าผาซะหน่อย (เพราะถ้าเป็นหน้าผา เจ๊คงตายตั้งแต่ตกมาแล้ว) ก็เห็นเจ๊กลิ้งกลุ๊ก ๆ ลงมา ลุกขึ้นได้เจ๊จะเดินไปไหน ทำไมไม่อยู่กับที่ สามัญสำนึกของคนเรานะครับ ตกเนินลงมา ตอนกลับ ก็ควรต้องเดินขึ้นเนินกลับใช่ไหมครับ แต่เจ๊คนนี้ไม่ เดินไปไหนก็ไม่รู้ เดินตะโกนอยู่นั่น ปะโธ่ ส่วนอีกฝ่าย หลังจากงูเอาหางฟาดเจ๊ ดองรักษ์ นมบึ้ม ตกเนินไปแล้ว ก็ออกตามหา คือ ตอนแรกนึกว่า เนินมันขึ้นไม่ได้ แต่ทำไมพวกนี้ลงมาได้หว่า ก็ยังงง ๆ อยู่ ตกลง เจ๊โง่ หรือ ผมโง่กันแน่เนี่ย (จริง ๆ แล้วคนที่เขียนบทนี่แหล่ะมึนสุด)

สมน้ำหน้า โดนงูฉกตายเลยเห็นไหม ตะโกนตามหากันเสียงแหบเสียงแห้ง ก็ไม่ได้ยิน แต่พองูฉกเสร็จ รู้ทันทีเลยว่า อยู่ตรงไหน

"สีดา!!!!!!!!!!! ไม่นะ" เอ่อ ดองรักษ์ ชื่อในหนังคือ สีดาครับ

เอ่อ แล้วพี่จะตะโกนกันทำไมเนี่ย

ปล. ฉากที่มาเจอศพ ถ้าดูดี ๆ ก็จะเห็นของดี ที่ดองรักษ์เค้าเคยโชว์มาแล้วที่เป็นข่าวครึกโครมเมื่อไม่นานนี้นะครับ ฮี่ ๆ ๆ

ฉากที่ข้องใจ เอาแบบ ข้องใจมาก ๆ เลยนะ ฉากวิ่งผ่านป่าหญ้าคา (มั้ง) แล้ว ปืนตก!!!!!

พี่ครับ ปืนพี่เหน็บอยู่กับเอว ตกหายพี่ไม่รู้ตัวเลยเหรอครับ พี่ครับ พี่จะโง่ไปไหน ปืนนะครับพี่ ไม่ใช่เศษตังค์ ที่หล่นแล้วมันจะไม่รู้ตัว ปืนนะพี่ ปืน 9 มม.ที่พี่พกมาด้วยน่ะ เหล็กทั้งดุ้น เสียบอยู่ที่เอว มันตกพี่จะไม่รู้สึกเลยเหรอ แล้วถ้ามันตกจริง สภาพเหน็บเอวอย่างนั้น มันก็ควรรูดลงมากับขากางเกง แต่พี่ก็ไม่รู้สึกตัว

แล้วสิ่งที่ไม่คิดว่าเค้าจะทำ เค้าก็ทำ คือ

"เดี๋ยวจะกลับไปหาปืน"

โถพ่อคุณ................ ปืนตกในป่า (เน้นนะครับ ว่าป่า) หญ้าคา ที่สูงท่วมหัว ปืนพี่เปรียบเสมือนเข็ม ที่หล่นอยู่กลางมหาสมุทร ใจคอพี่ยังจะกลับไปหาอีกเหรอ เอ้า หาก็หา ไม่ว่ากัน

พระเจ้า !!!!! แล้วพี่ก็หาเจอด้วยนะ ป่าหญ้าออกจะใหญ่ขนาดนั้น แต่พี่หาปืนที่ตกหายเจอ พี่ทำได้ไง ไม่ได้เจอแบบบังเอิญเหมือนทั่วไปด้วยนะ วิ่งมา หยุด!!!! อยู่กับที่ เหมือนกับจะรู้อยู่แล้วว่า ปืนกรูต้องตกอยู่แถวนี้แหล่ะ มองตรงมา

"อ่ะ นี่ไง"

แสดดดดดด เอาปืนที่พี่เจอ มายิงกรูเลยดีกว่า
เป็นไงล่ะ ฉลาดนัก สมน้ำหน้า โดนงูกัดตายไปอีกคน

ปล.สำหรับปืนกระบอกเดียว (ไม่นับของเจ้าหน้าที่) ที่มีในเรื่อง ไม่รู้จะมีทำไม ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย ยิงอะไรไม่ได้ นัดแรก ขัดลำ นัดที่สองพี่เด็กแนวเอายิงกะบาลตัวเองตาย ซึ่ง กว่าจะยิงได้ พี่ต้องเอาปืนวิ่งไปเกือบกิโล แล้วค่อยยิงตัวตาย ประมาณว่า ตายธรรมดามันไม่เหนื่อย ต้องวิ่งก่อนแล้วค่อยยิง เวรกรรม
นัดที่ 3 และ 4 ยิงงูตัวเท่ายักษ์ แต่ไม่โดน แถมคนยิงยังโดนฉกตายไปเรียบร้อย สมน้ำหน้า!!!!!


ฉากต่อมา คือ ฉากที่เจ้าหน้าที่เอาเรือมาจอดเทียบ เพราะมีแหติดใบพัด แล้วมีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งปวดเยี่ยว วิ่งไปเยี่ยว โคตรไกล ทั้ง ๆ ที่มันก็อยู่ในป่า ไม่รู้จะอายอะไร ก็แน่นอน คนนี้โดนงูกัดตาย

พอแกะแหออกเรียบร้อย ก็จะไปกัน แต่จนท. คนนี้ยังไม่กลับ ก็ต้องออกตามหากันใช่มะ คุณเชื่อไหม เจ้าหน้าที่ป่าไม้ เกือบ 10 คน ในคณะ มีนักศึกษา ที่เป็นเพื่อนกับพวกแรก ตามมาด้วย 1 คน

แต่คนที่ออกไปตาม คือนักศึกษาคนนี้ พระเจ้า พี่คิดอะไรกันอยู่ นั่นมันป่านะครับ ป่าของพวกพี่ ทำไมพี่อนุญาตให้นักศึกษาที่ขอติดมาตามเพื่อนด้วยเนี่ย ออกไปตามครับ ผมไม่เข้าใจเป็นอย่างยิ่ง โอย ปวดกะโหลก!!!!!!!


เอ่อ ........ มีอีกเยอะแยะครับ ที่ดูแล้วหงุดหงิด แต่ถ้าให้เล่า 3 วันก็ไม่จบ เอาเท่านี้แหล่ะ เพราะยิ่งนึก ก็ยิ่งนึกออก อะไรมันจะปานนั้น


2. ความต่อเนื่อง

หายากครับ จากหนังเรื่องนี้ ตัดไปตัดมา นั่งกันอยู่ในเพิง (ที่เห็นในไตเติ้ลนั่นแหล่ะ) งูโผล่มา "ตูม!!!!" 2 คนนี่ ตกเพิง ตัดฉับ!!! 2 คนนี่ มาถือมีดอีดาบ ไม่รู้ว่า วิ่งไปกันตอนไหน งูมันก็คงงงแหล่ะ ว่ามันไปกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ยังเห็นว่าเพิ่งตกเพิงไปหยก ๆ เมื่อกี๊นี้เอง แป๊ปเดียว ไปถึงวัดแล้ว แล้วยังมีการวิ่งมาท้างูอีกด้วยนะ โฮ๊ะ ๆ ๆ ๆ กรูจะบ้า

"นี่ไอ้งูบ้า กรูอยู่ทางนี้ ตามกรูมาสิ"

เออ เอาเข้าไป แต่ก็นะ มีเหตุผลอยู่ที่วิ่งมาท้า เพราะจะล่อมันไปฆ่า ด้วยอีดาบ 1 อัน วิธีคือ เอาอีดาบ ไปพาดไว้กลางหน้าต่างวัด แล้วล่อให้งูฉกพลาด เพื่อจะได้โดนอีดาบที่พาดอยู่กลางหน้าต่าง ตายอนารถ!!!! อยากรู้จริง ๆ ใครคิดวิธีฆ่างูด้วยวิธีนี้ฟระ งูก็โง้โง่ แต่เอาเหอะ ถือเป็นฉากงูที่ดีที่สุดในเรื่องก็แล้วกันนะ ผมคิดอย่างนั้น

และฉากนี้ ที่เพื่อน ๆ จะได้เห็น ความสามารถพิเศษของงูยักษ์ตัวนี้ คือ

บินได้!!!!!!!!!!!! บินได้ยังไง ไปอ่านหัวข้อเรื่อง งูยักษ์ ข้างล่างนี่ครับ ตอนนี้มาพูดถึงความต่อเนื่องกันต่อดีกว่า อันนั้นตัดไม่รู้เรื่อง แต่อันนี้ ไม่ตัดเลย........

ครับ ไอ้ตอนที่ควรตัดดันไม่ตัด เช่น ฉากที่ต้องวิ่งตามเฮลิคอปเตอร์ พี่เล่นลากยาว ตั้งแต่ออกจากบ้าน ลงบันได วิ่งข้ามไม้อันที่ 1 อันที่ 2 ยืนด่ากัน วิ่ง ๆ ๆ ๆ ประมาณว่า ถ้าเราไปวิ่งระยะขนาดนั้น จับเวลาได้เท่าไหร่ เวลาในหนังก็เท่านั้นแหล่ะ ทุกช็อต!!!!! เป็นการซื้อเวลาที่ฉลาดมากจะบอกให้

ทีไอ้ตอนที่อยากรู้ว่า งูฆ่าคนยังไง งับยังไง กินหรือเปล่า ดันให้เห็นแป๊ป ๆ แว๊บ ๆไม่รู้ว่าโดนอะไรตั้งแต่เมื่อไหร่ มาเจออีกทีก็เป็นศพไปแล้ว แหมพี่ครับ ฉลาดมากกกกกกกก


3. เพลงประกอบ

ดีหรือเปล่าไม่รู้แหล่ะ แต่ฟังแล้วรำคาญยังไงก็ไม่รู้



4. งูยักษ์

ครับ ที่เพื่อน ๆ บอกกันมาว่า "งูตัดแปะ" ตอนแรกผมอ่านที่นี่ ผมยังว่าเพื่อน ๆ พูดกันเกินไป ไปว่าเค้าอย่างนั้นได้ไง เค้าอุตส่าห์ทำมานะ แต่พอผมได้ไปดูมาแล้ว มันก็ไม่ได้เกินเลยความจริงไปแม้แต่น้อย จริง ๆ แล้วไม่ใช่แค่งูนะ ที่ตัดแปะ ยังมี

"เฮลิคอปเตอร์ ตัดแปะ"
"บอลลูน ตัดแปะ"
"ป่า ตัดแปะ"
"หน้าผา ตัดแปะ"

คือไม่มีอะไรเนียนเลยแม้แต่น้อย ไม่มีจริง ๆ ดูรู้หมดว่าตัดแปะ!!!!!!!!!!
อยากรู้ว่าอะไรคือตัดแปะ ไปดูครับ ถามว่างูเหมือนไหม ก็ต้องบอกว่าเหมือน CG ตัวงูดีไหม ก็ต้องบอกว่าดี ดูเป็นงูดี สีสันเกร็ดเกริดอะไรก็โอเค อ่ะ ในเมื่อมันดีทำไมยังว่ามันตัดแปะอีกล่ะ!!!!

ก็จะไม่ให้ตัดแปะได้ไง งูเลื้อยแต่พื้นดิน พื้นหญ้า ใบไม้ ที่งูเลื้อยทับไปอะไรไม่กระดิกเลย ลอยไปก็ลอยมา เลื้อยขึ้นไปบนหลังคาโบสถ์ ก็ไม่มีอะไรกระดิกเลยเหมือนกัน แล้วจะไม่ให้ตัดแปะได้ไง

นี่แหล่ะครับ นิยามคำว่า "ตัดแปะ" ของผม

แล้วงูพี่นะครับ ขอบอก นอกจากตัดแปะแล้ว งูพี่ยัง

"บินได้!!!!!!!" พระเจ้า งูบินได้ มันบินได้จริง ๆ ลองไปดูครับ บินตรงแหน่วเลย นอกจากบินได้แล้ว งูตัวนี้ ยังมีเชื้อของ สไปเดอร์แมนอีกด้วย บินจากต้นไม้ต้นหนึ่ง ไปเกาะติดหนึบกับอีกต้นหนึ่งได้


พระเจ้า!!!!!!!!! คนหัวเราะกันทั้งโรง กับฉากนี้ "งูสไปเดอร์แมน"


ขอโทษเหอะครับพี่ งูบ้านพี่ทำอย่างนี้ได้ด้วยเหรอครับ อ๊ะ หรือว่ามันมีงูพันธุ์ที่ทำอย่างนี้ได้ด้วย อันนี้ผมก็ไม่รู้แหล่ะ รู้อย่างเดียวว่า ฉากนี้ที่พี่ทำมา ผมฮามาก ไม่รู้ว่าเป็นมุขของพวกพี่หรือเปล่า อันนี้ก็จนปัญญาเหมือนกัน T_T

น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องจาก "โบอา งูยักษ์" เป็น "โบอา งูสไปเดอร์" แทนให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย!!!

ยังครับ ยังไม่พอ นอกจากงูสไปเดอร์แมนแล้ว ยังมีงูควงสว่านอีกด้วย
งูอะไรควงสว่าน อ่ะ ก็งูในหนังเรื่อง โบอางูยักษ์ไง มันควงสว่านได้ ควงสว่านในน้ำด้วยนะ คาบคน ควงสว่าน ไม่รู้จะควงทำไม แค่นั้น คนก็จมน้ำตายแล้ว ควงอยู่นั่น

ผมรู้ล่ะ ว่าตอนงูจะกินอะไร หรือจับอะไรเป็นอาหารได้เนี่ย มันต้องมีหมุนตัวบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ควงสว่านอย่างนี้ เวรกรรม งูควงสว่าน!!!!!!!

แหม แล้วยังฉากรัดเฮลิคอปเตอร์อีกล่ะ อลังการงานสร้างมาก ๆ เลยครับพี่ อย่าให้พูดเลยครับ ว่ามันอลังการขนาดไหน ผมแค่สงสัยหน่อยเดียว ว่า ไอ้งูของพี่เนี่ย มันขึ้นมารัดคอปเตอร์ได้ไง อย่าบอกว่าขึ้นมาตามต้นไม้ ตัวยังกะควายขนาดนั้น พี่ว่าต้นไม้มันจะไม่หักเหรอครับ แล้วไอ้ส่วนของต้นไม้ที่มันอยู่ใกล้คอปเตอร์มากสุดเนี่ย มันกิ่งไม้นะครับ ส่วนต้นน่ะ ห่างจากคอปเตอร์ไม่รู้เท่าไหร่ เออ ผมลืมไปว่า


"งูพี่บินได้" ไม่น่าพูดเลยกรู


โอ้ย พอ ๆ ๆ ๆ ๆ พอแล้ว ไม่ไหวแล้ว อย่าให้บอกไปมากกว่านี้เลย ลองไปดูกันเอาเองเหอะครับ ว่าที่ผมพูด มันผิดหรือเปล่า ลองไปดู ผมไม่ได้จับผิด เพราะมันผิดกันเห็น ๆ ไม่ต้องจับ ทุกคนดูจะต้องคิดว่า

"ทำไมมันเป็นอย่างนั้น ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมมันไม่ทำอย่างนั้น ทำไมมันไม่ทำอย่างนี้"

เชื่อผมเหอะ ทุกคนต้องมีความคิดนี้อยู่ตลอดเวลาที่ดูหนังเรื่องนี้แน่ ๆ

งูบินได้ ยังพอทำเนา แต่ที่ทนไม่ได้คือ

อีป้ามหาภัยทั้ง 2 คนนี้ ขอบอก ว่าป้าแก พูดทั้งเรื่อง ประมาณว่า พูดไปล่วงหน้าน่ะครับ เช่น

มีตัวแสดงคนหนึ่ง แยกออกไปจากกลุ่มโดยกระทันหัน (ซึ่งมันจะแยกไปทำด๋อยอะไรก็ไม่รู้) ยัยป้านี่ก็จะพูดทันที

"เนี่ย เดี๋ยวต้องตาย"
"น่ะ เห็นไหม ตายแล้ว"

เอ่อ......... "ป้าครับ ป้าไม่ต้องบอกคนเค้าก็รู้กันทั้งโรงแหล่ะครับป้า ไม่ต้องพูดก็ได้ ไม่พูด ก็ไม่มีใครว่าป้าเป็นใบ้หรอกนะ!!!!"

เดาเรื่องล่วงหน้ายังไม่พอ ยังมีโทรศัพท์
ที่เสียงเรียกเข้า ไม่สมกับหน้าป้ามาก ๆ เสียงโคตรดัง ทำไมไม่ปิดเสียงวะ แทนที่จะสำนึก ว่า ฉันลืมปิด แต่ก็ไม่

ป้าเอาขึ้นมาคุย!!!!! คุย ๆ ๆ ๆ เออ เท่านี้นะ ดูหนังอยู่

ครับ ผมได้ยินประโยคนี้ประมาณ 8 รอบได้ ในใจผมคิด

"ทำไมป้าไม่ชวนมันมาดูหนังด้วยกันเลยล่ะ"

อย่างเซงครับ เจออย่างนี้ โถแล้วป้าคุยกันอยู่ครึ่งเรื่อง ทำไมถึงครึ่งเรื่องนะเหรอครับ ก็เพราะผมทนไม่ไหว ย้ายที่นั่ง เพราะคิดว่า ถ้าไปบอกยัยป้ามหาภัยคู่นี้ให้หุบปาก อาจจะโดนด่าได้ ไม่คุ้ม พาลจะทำให้คนอื่นหันมาสนใจกันซะเปล่า ๆ

โอย ขอระบายแค่นี้ก็แล้วกันครับ ไม่ไหว ๆ

เอาเงินกรูคืนมานะ ไอ้งูยักษ์ (ตัดแปะ บินได้ สไปเดอร์)


สมันน้อย เบอร์ 14