คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : WHY (Y) five!
ตอนที่ 5
ผมเดินออกจากห้องน้ำโดยอาศัยชุดพี่มาร์ชและกางเกงบ๊อกเซอร์พี่พิณ ดีนะพี่เขื่อนไม่บริจาคกกน.ให้ผมอีก แลดูเป็นเด็กยากจนไงงั้นอะ =_= ผมเดินเช็คหัวออกมาจากห้องน้ำ เห็นพี่การ์ดนั่งกอดอกหน้าบูดอยู่ที่เก้าอี้
อะไร กูทำอะไรผิดอีกเนี้ย - - แต่ช่างแมร่งเหอะ รู้แค่ว่าไม่ได้ทำก็พอ ชักง่วงๆแล้วอะอยากนอนน อยากน๊อนน ~
“พี่ ผมนอนไหนอะ”
“บนเตียง!”ขึ้นเสียงไมวะ ตกใจ
“อะไรวะ...”ผมเกาหัวอย่างงงๆ ใครไปเหยียบหางไงวะ
“บ่นอะไร?”
“ป่าวครับ เฮีย แล้วพี่นอนไหนอะ อุตส่าห์สละเตียงให้ผมอะ”ผมถามไปงั้นอะ จะนอนไหนมันก็เรื่องของมัน ฮ่าๆๆๆ แต่ตอนนี้ผมคลานไปนอนแผ่สองสลึงบนเตียงแล้ว ฮ่า ~ หนุ่มโคตรรรรรร
“ใครบอกว่ากูยกเตียงให้”มันเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยปนอาการกวนติ่ง
“อ้าว ก็พี่ไง อัลไซเมอร์?”
“ห่า กวนกูตลอด”
“ใครเริ่มก่อนละ!”
“กู -_-“
“...”ยอมรับกันตรงๆ ผมก็ไปไม่เป็นสิครับท่าน! พี่แกถอนหายใจเฮือกๆ ก่อนถอดกางเกงเหลือแค่บ๊อกเซอร์และเสื้อยืดเดินมาทางเตียง
“เขยิบดิ”
“ไม่เป็นไรพี่ พี่นอนพื้นก็ได้ ผมชอบนอนคนเดียว”ผมไม่เขยิบ แถมยังนอนกลิ้งไปมา แต่ดูเหมือนจะตีนใครสักคนมาหยุดผมไว้
แอ๊ก!!! ตีนหรืออะไร หนักชิพหาย!
“นี่เตียงกู”ผมได้แต่ทำหน้าจ๋อง เฮอะ ชวนกูมาก็ต้องดูแลอย่างดีเซ่ TT^TT (ได้ข่าวว่าโดนจับมาเบ๊นะจ้ะ) ผมจึงยอมเขยิบแต่โดยดี แต่ไม่วายหยิบหมอนข้างมากอดไว้ ผมติดหมอนข้างถ้าไม่มีผมนอนไม่หลับอะ
“เฮ้ย! เอามาของกู”แต่ไอ้พี่การ์ดก็ยังเป็นมารผจญสำหรับผมอยู่ดี พี่แกดึงหมอนข้างของผม(?)ไป ใครจะให้ว่ะ!! เอาคืนมา
ควับ! หมอนข้างไปอยู่ที่พี่การ์ด ? เชี้ยยยเอามานะผมก็คว้ามือไปหยิบ แต่จับได้แต่ส่วนหัวก็เจอสายตาพิฆาตส่งสายตามาให้เหอะ! คิดว่าจะกลัวไง
“ของฉัน”
“ของผม”
“ของกู!!”
“ก็ของผม!!”
ตอนนี้สรรพนามเริ่มเปลี่ยนไปตามความอยาก(หมอนข้าง)หลังจากยื้อกันไปนานนับ สิบนาทีจนมันจะเริ่มปริแล้ว ไอ้พี่การ์ดดูหมดความอดทนอยู่ดีๆก็ออกแรงลูกฮึดบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดึงทั้งผมทั้งหมอนข้างไปเลย
“เหวอ~”ผมได้แต่ร้องแหว
“เรื่องมากก็กอดมันทั้งคนทั้งหมอนละ”พูดแบบชิลๆเนิบๆ
แต่ในใจผมมันไม่เนิบไปตามเสียงมัน
เฮ้ยยยยยยยย
“ปล่อยนะเว้ยๆๆๆ”
“อยากแย่งหมอนข้างดีนัก หึ”มันหัวเราะหึๆใส่ผม อึ้ย จั๊กจี๋อะผมพยายามหดหัวเพื่อที่จะไหลลงไปด้านล่างเพื่อให้หลุดจากแขนพี่การ์ด แต่ล๊อกแน่นชะมัด!!
“เสียใจแล้วฮับ T^T ปล่อยผมเถอะ”
“ไม่อะ จะว่าไป...”ตอนนี้ผมดิ้นๆ โอ๊ย สาดดดผู้ชายกอดแล้วมันสยิ้วกิ้วเว้ยย ปล่อยเซ่วะ!!
“ปล่อยยยย”
“อย่าเล่นตัวได้ไหม!!”มันตะโกนใส่หูผม อย่างหงุดหงิด
=[]=!!
กูเล่นตัว ??
กูควรหงุดหงิดไม่ใช่ไงวะ ?!
“เล่นตัวพ่องครับพี่!!! อึดอัดโว้ยย”
“เงียบแล้วนอน รำคาญ!” ให้ตายเถอะ! ไอ้สัสนี่ผมได้แต่อุบอิบคำด่าไว้ในใจแต่ก็ยังดิ้นไม่เลิกดูเหมือนมันจะเพิ่มแรงมากขึ้น จนจากกอดแม่งจะกลายเป็นรัดให้กูตายคาเตียงแล้วเนี่ย! เอาเด้! มึงรัดกูได้กูก็รัดมึงได้ผมเลยพลิกตัวหันไปรัดมันคืน
หมับ!
“โอ๊ย!”เผอิญผมคงโอบตัวมันไม่หมดเลย กอดได้แค่แขนข้างเดียว - - แล้วออกแรงหนักๆ หึๆ เอาให้กระดูกแขนแหลก
“ปล่อยๆๆ”คราวนี้มันเปลี่ยนจากออกแรงมาเป็นสะบัดแขนแทน ฮ่าๆๆ
“สมน้ำหน้า”ผมแลบลิ้นใส่ หึๆ พยามกดตัวลงกับเตียงเพราะแขนอีกข้างมันอยู่ใต้ร่างผม กร๊ากกกไม่รอดแน่เมิงงงง!
สวบ!
“หึ! ทีกูบ้างละ”คราวนี้มันยิ้มเย็น เฮือก! แม่งเอามือออกไปตอนไหนวะ? กูอุตส่ากดลงกับเตียงแทบตาย เมื่อมืออีกข้างรอดพ้นจากการเกาะแกะของผมแล้ว มันเลยจับตัวผมแยกออกจากแขนอีกข้างของมัน ฮึ้ย!กูไม่ใช่ลูกแมวนะเฟ้ย! มาถึงจะมาหิ้วกันง่ายๆอะ ผมเลยฝากรอยไว้ที่แขนหนึ่งรอยก่อนถูกกระชากออก จนหงายหลังตกเตียง
ตึง!
“ซี๊ดดด หลังกู...”ผมพลิกตัวก่อนลูบหลังตัวเองเบาๆ เจ็บโคตร
“แสบนักนะ..”มันหันหน้ามาทางผม ชูแขนที่มีรอยกัดแดงๆ แสยะยิ้มก่อนเลียรอยกัดของผมอย่างเชื่องช้า...
มันดูเซ็กซี่และเย้ายวนไปพร้อมกันๆ..
อะ...เอ่อ มึงทำไรเนี่ย!!!!!!
ผมถึงกับตะลึง ตาโต ทำอะไรไม่ถูกละ...ละเลียไมอะ...
O O /////
“อะไร...? แค่นี้ถอยแล้วหรอไง”มันค่อยๆเลื้อยลงจากเตียงตามผมที่เริ่มคลานถอยหลังเรื่อยๆ แม้ว่าหน้าของผมจะจ้องกับไอ้โรคจิตอยู่
“ตั้งหลัก! อย่าเข้ามาดิ ไปชิ้วๆๆ =O=;”ตอนนี้ๆ ผมนึกอะไรไม่ออกแล้ว เห็นแล้วรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“หึ...ไล่คนอื่นอย่างกับหมูกับหมา...ทีตัวเองทำละ ?”
“ฝังเขี้ยวไว้ที่แขนคนอื่น...”
ตอนนี้มันไล่ตามผมจนชิดผนังห้อง ผมหมดทางหนีแล้ว
ลมหายใจของมันรดอยู่บนหน้าผาก...
มือซ้ายเริ่มปัดผมที่เกะกะออกไป...
มันจับคางของผมเชยขึ้น...
เชี้ยแหละเสต็ปนี้...กูเคยเห็นในการ์ตูนของไอ้เกิร์ซ
ไอ้คนที่เชยคางแม่งจะต้องเป็นฝ่ายถูกจูบแล้วก็ต้องอยู่ล่างแล้วถูก อะดึ๊บจึ๊กกะดึ๋ย
ไม่!!!!!!! กูไม่ยอม
ไม่อยากอยู่ด้านล่าง ดังนั้นเราก็ต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อน!!
เพราะไอ้คนอยู่ล่างแต่ละเรื่องของไอ้เกิร์ซนี่แมร่งหน้าตาพร่ามั่ว น้ำห่าเหวอะไรมาจากไหนไม่รู้ท่วมหน้าท่วมตาไปหมด แถมพูดอะไรฟังไม่ได้ซับผิดกับไอ้คนข้างบนที่ทำหน้าที่หื่นอย่างเดียวแถมเอาแต่คอยถามว่า
‘รู้สึกดีไหม’ ‘พูดอย่างงั้นสิ...’ ห่า ถ้าเค้ารู้สึกดีคงบอกมึงไปนานละ
เข้าเรื่อง =_=;!
ถึงจะคิดได้อย่างนั้น แต่ในสมองผมกับตีรวนกันไปหมดจะเริ่มก่อนก็ไม่กล้าเพราะไม่เคยกับตัวผู้ =_= จะให้โดนกดก็ไม่เอา
คะ...คิดว่าจูบกับหมาที่หล่อดีแล้วกัน..!เอาวะ ผมกลั้นใจปัดมือมันไปเชยคางออก เงยหน้าขึ้นแล้วจ้องตาไปที่มัน ดูเหมือนสายตามันจะไม่พอใจมากที่ผมไปปัดมือออก
ผมหลับตาก่อนยืนหน้าเข้าไปใกล้
ก่อนทาบริมฝีปากลงอย่างรวดเร็ว
จุ๊บ!
“ฝืนใจไปนิด แต่... ถือว่าหายกันนะ ”ผมทำหน้าแหยๆ นิดนึง แต่คนตรงหน้าทำหน้าตกใจมากๆ พร้อมเอามือปิดปาก กับหน้าที่เริ่มเปลี่ยนสี!?
เอิ่ม...เข้าเค้าการ์ตูนของเกิร์ซ =__=; ใช่...ไอ้พี่การ์ดเข้าบทเป๊ะกับไอ้คนร้อง ‘อ๊าๆ’ที่อยู่ด้านล่างเลยวะ
เหมือนสติเริ่มกลับเข้าร่างมันถอยห่างจากผมไป
“ทำงี้ไมวะ!”อ้าวเมื่อกี้ใครจะทำกูก่อนละ
“ก็...ไม่อยากเป็นฝ่ายโดนก็ต้องเริ่มก่อนนี้หว่า!”
“ห๊ะ!?”มันทำหน้างง
“มึงไปเอาตรรกะแบบนี้มาจากไหน?”
“การ์ตูนตรั่บๆ -___-“
“อะไรคือการ์ตูนตรั่บๆ”มันทำหน้างง
“อย่าไปรู้มันเลย แล้วยกโทษให้ยังเนี่ย!”ผมรีบโวย ชักง่วงแล้วนะโว้ย!
เอ่อ...ผมคงแลดู เป็นคนหน้าด้านมาก ที่เพิ่งจูบพี่แกมาแล้วง่วงเลย
แต่...อย่างงั้นไม่เรียกจูบหรอกคร้าบ!
เรียกเอาปากเฉียดปากเถอะผมก็ไม่ใช่เด็กน้อย
ที่ไม่รู้ว่าจูบเค้าทำกันยังไง
แต่ผมกล้าทำสุดๆกับผู้ชายก็แค่นี้ละครับ =_=;
ทำให้ไปทำแบบที่เคยทำกับเนยผมก็ไม่กล้า
ถึงมันจะเสี่ยงต่อการถูกปล้ำแต่อย่างน้อยผมอาจจะพออ้อมแอ้มว่าอยากอยู่ด้านบนแล้วชิ่งหนีไปได้แต่ไม่คิดว่าจิตใจพี่การ์ดแกจะสาวน้อยขนาดนั้น
“เดี๋ยว อะไรดลใจมึงให้ทำงี้เนี่ย!?”
“แลกกันไง ผมกัดพี่พี่จูบผม หายกัน”ผมหยักไหล่ตอบเบาๆ
“ยังไงพี่ก็จะทำกับผมอยู่แล้วนี่ แค่เปลี่ยนเป็นว่าผมทำก่อน...โอเค?”ผมว่าก่อนล้มตัวลงเตียงเอาหน้าจิ้มหมอนคือ...อยากจบบทสนทนานี้เร็วๆ แล้วรีบตื่นมันรู้สึกอึดอัดแปลกๆ
ใจเต็นเร็วแปลกๆฟะ
“เฮ้ย... อะไรของมึงเนี่ย?”เขาเขย่าผมที่ตอนนี้แกล้งทำว่าเป็นนอนหลับไม่รู้ อย่าถามมากได้ไหม ก็ตอบไปแล้วจะเอาอะไรอีก
“...”ง่วงจะนอนเฟ้ย!
ตึก... ตึก... ทำไมเสียงหัวใจมันดังจังวะ! รำคาญคนจะนอน
หลับสิ...
“คิดว่าแค่นี้มันพอหรอ...?”
“นายฝากเขี้ยวไว้ให้...”
“ฉันก็ควรที่จะได้สิทธิ”
“ที่จะฝาก’รอย’เขี้ยวของฉันไว้บ้าง”ให้ตายเถอะ... รอยเขี้ยวบ้าอะไร!?ผมรีบพลิกตัวกลับไปจับหน้าของไอ้บ้าที่โน้มลงมา
“ไม่ให้ทำโว้ย!”ผมกางนิ้วมือให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้หนีบหน้ามันเอาไว้ ย่าาา =_=!
“ฤทธิ์เยอะนัก”มันสะบัดมือผมออก จับหัวของผมกดลงกับหมอนก่อนฝังหน้าลงที่ซอกคอผม…
แต่ผมสะบัดหัวให้หลุดจากมือแล้วเงยหน้าขึ้นงับคอไอ้คนตรงหน้าเข้าไปเต็มๆ
“โอ๊ยยยยยยยยยยยย”
โอเคมึงเร็วใช่มั้ย แต่กูเร็วกว่า!
แล้วคืนนั้นผมก็ไม่ได้นอน เพราะไล่กัดกันทั้งคืน มีเสียงร้องโอ๊ยๆดังออกมาเป็นระยะๆแถมตามตัวผมและมันยังมีรอยแดงที่เป็นรอยฟัน(บางทีแถมน้ำลาย)อยู่เต็มตัว
=================================================
แฟชไดร์โดนไวรัสแด๊กคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา TOT!! เป็นอะไรที่โซแซดนิยายหายหมดเกลี้ยง
เรื่องนี้แพรตั้งชื่อไว้ว่า งานเข้า กับ งานเข้า พิเศษ ก็โดน เหลือรอดแต่อะไรก็ไม่รู้ T.T
งื้อเศร้าาาาาาาา
ความคิดเห็น