คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : WHY (Y) special!
สมการพลิก [ 1 ]
เซ็ง! อยากจะกระโดดลงจากรถแล้วไปเต้นเพลงเซโรงังที่สี่แยกข้างหน้าชะมัด! อยู่ในนี้แม่งอากาศเป็นพิษวะ ผมถอนหายใจเบือนหน้าไปกระจกรถด้านนอกมองรถติด กับควันปุ๋ยๆบนอากาศเยี่ยม บรรยากาศเป็นใจ!
ตอนนี้ทั้งรถเงียบครับ
เกิดอะไรขึ้น ?
ผมกับพี่การ์ดทะเลาะกัน!!!
ปุจฉา เรื่องอะไรกัน?
วิสัชนา ทะเลาะกันเพราะเด็ก!
“...”ผมโคตรเซ็ง หึงอะไรหนักหนาวะ รุ่นน้องก็แค่เข้ามาถามผมเฉยๆว่าชื่ออะไรอยู่ห้องอะไรและที่สำคัญเป็นผู้ชาย!! เออ กูไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้แต่แรกนะ จะได้สปาร์คไปทั่ว! อีกอย่างไอ้ห่าที่มาถามผมเนี่ย หน้ายังกะลูกเป็ดผสมห่านกูน่าหลงมากอะ ถ้าหน้ายังกับพลอยเฌอร์มาลค่อยหน้าหึงหน่อย ไปเรื่อยอะ!
แต่ผมก็ยังนั่งอยู่ในรถพี่การ์ด เพราะนัดกันไว้ว่าจะมากินเลี้ยงกับพี่มาร์ช ผมเลยต้องให้พี่การ์ดมารับผมไปคอนโดไปเปลี่ยนเสื้อ(เสื้อผมที่นั่นเพียบ อย่าถามใครซื้อ...ผมเอง! - -) และจะออกไปฉลองกันเนื่องจากพี่มาร์ชกับพี่....ลงเอยกันได้สักทีหลังจากที่เล่นเป็นหนังอินเดียกันซะนาน แล้วกินเลี้ยงก็ที่ขึ้นเคยครับ! ผับข้าวมันไก่นั้นแหละตอนนี้ผมเข้าได้แล้วครับผม 18 แล้ว!ลั้นล้าได้ที่ แต่มาเจออะไรแบบนี้มันรู้สึกเซ็งสุดอะไรสุดวะ
ผมมันทำตัวไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอ ?
เฮ้อ~
“ลง”แม้พี่เขาจะโกรธ ก็ยังมีกระจิตกระใจมาเปิดประตูรถให้ผมอีก - -
“ครับ”
และผมกับพี่ก็เดินกันไป ไม่จับมือ ไม่มองหน้า แต่เรายังเดินด้วยกัน
“เฮ้ย!! การ์ด มาสักทีอ้าว? หิ้วไอ้กัสมาอีกละ แต่ก็ดีไม่มีมึงมันไม่หนุกวะ แสบๆคันๆอ้อนตีนมีแต่มึงคนเดียว”พี่พิณปรี่เขามากอดผม อือหือ กลิ่นเหล้าหึ่งเลยวะนี่จัดกันไปก่อนแล้ว ? ผมผลักไอ้พี่พิณที่เมาแล้วชอบเลื้อยออก แค่ไอ้รุ่นน้องนั่นก็เรื่องเยอะละ =_=!
ผมจึงเดินไปนั่งข้างๆพี่มาร์ชที่โอบพี่...อยู่ด้วยใบหน้าบานเป็นกระด้งเหอะ! ทีตอนใช้เท้าเขี่ย กูสั่งนู่นสั่งนี้ทำหน้ายังไม่มีความสุขเท่านี้ นี่อุตส่าเสียเวลาให้ถีบ ให้ใช้เลยนะ!(มึงเป็น M ?=O=;)
“พี่มาร์ช หน้าบานไปละ”ผมเลยแซวอาเฮียนิดๆหมั่นไส้พวกรักกันดี อยากยุแยงให้แตกไงชอบกลหึๆ
“เหอะๆ ทำไมละ”ผมมองคนที่แกกอดอยู่แล้วมองหน้า ผมสงสัยอยู่เรื่องนึง...
“ใครอยู่ด้านล่างอะเฮีย”
“!!!”ราวกับทุกคนนัดหมายกัน หันพรึบมาทางพี่มาร์ช สงสัยยังมีคนสงสัยเพียบแน่ๆ แต่ไม่กล้าถาม ก็ดูจำนวนประชากรที่หันมาดิ เยอะโคตร! สงสัยกูเป็นหน่วยกล้าตายมั้ง ?
ฮ่าๆ แต่ระดับนี้แล้วตายไม่กลัว กลัวไม่เสือกคร้าบ ~
“หึๆ” พี่มาร์ชขำเล็ก ก่อนมองคนในอ้อมกอด
“น้องเขาถามตอบว่าไรดี”แกเอาคางกะแสะๆ พี่...อย่างออดอ้อน
“แล้วแต่...”พี่...แกก็ตอบนิ่งสไตล์นี้ =___=
ผมไม่คิดว่าพี่มาร์ชจะกดพี่.....หรอกนะ
แต่คนอย่างพี่มาร์ชเนี่ยนะจะโดนกด
ฝันเหอะ!
“เอาเป็นว่า... พี่ไม่อยู่ล่างแล้วกัน ~”
ก็เป็นการบอกเป็นนัยๆแหละว่าอยู่ด้านบน!!!!
ผมจ้องพี่...ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นซบบ่าพี่มาร์ชแทน อึ้งอะ พี่โดนกดหรอ??
โหยยย... โอเอ็มจีมาก!!
ผมตะลึงตึงๆ แต่หลายๆคนทีเผอิญได้ยินหรือเสือกมาจนได้ยินก็ตะลึงไม่แพ้กัน ผมที่ยังอึ้งไม่หายมีมือหนึงสะกิดหยิกๆ
“อะไรอะพี่”พี่ปังปอนทำหน้าเซ็งใส่ผมก่อนจะชี้ไปที่พี่การ์ดที่นั่งซดเหล้าอย่างกับน้ำทิปโก้ แม่ม มันอร่อยขนาดนั้นเชียว?!
“ผัวน้องอะ จัดการทีนั่งเงียบทำหน้าโหดตั้งนานละ”
“พี่บอกแล้วไงใครผัว!! –O-//////”ผมหน้าแดง เฮ้ย ไม่ชอบเลยวะเรียกผัวๆเมียๆเนี่ย ได้ยินทีไรแม่ง จั้กกะจี้ปนก๊าวใจทุกทีเลยวะ
“เหอะๆ เอาเหอะ คำไหนก็เหมือนกันไปดิ๊ๆๆ เสียบรรยากาศหมด เอามันมาปล่อยมลพิษเนี่ย”
ผมถูกดันให้ไปนั่งใกล้ๆพี่การ์ดแทน มึงดันไม่ดูสถานการณ์เลยยยย ที่มันเป็นงี้ก็เพราะผมนะพี่ ผมยังไม่พร้อมมม T^T แต่ด้วยแรงดันวิญญาณขนาดสิบล้านเคลวิลทำให้ผมต้องกระดึ๊บๆไปง้อ
“นี่...กินขนาดนั้นเดี๋ยวตับแข็งหรอก”ผมลองแย๊บๆ
“เรื่องของพี่”มันสวนเคาร์เตอร์กลับมาทันที!
ไร้เยื่อใยมากอะ
โอเค กูผิดใช่มั้ย ?!!!
ผิดที่กูยืนให้มันมาหา ?
ผิดที่กูเป็นแฟนพี่ ?
ผิดใช่ไหม !!!!!!!
เออ !
กูง้อก็ได้!!!!!
-_-;
นี่ๆคุณ... ถึงผมจะโดนกดก็ใช่ว่าผมจะรับบทเป็นผู้หญิงนะ ผมก็เป็นผู้ชายที่แค่อยู่ด้านล่าง โอเค๊?ทำไมผมมาพูดเรื่องนี้นะหรอ? ถ้าผมจีบใครก่อนมันจะได้ไม่ดูเหมือนผมกำลังแฮดมากๆนะสิ จำไว้นะผมก็ผู้ชาย จะจีบจะง้อใครก็ไม่ผิดดดด ถึงแม้ว่าวิธี...
มันออกจะหน้าด้านสักนิดนึง
T^T
ผมปั้นหน้าให้ขรึมๆไว้สักนิด เช็ทผม(อันน้อยนิด)อีกหน่อย ก่อนเดินไปทางด้านข้างเวที ที่พี่ดีเจกำลัง สแคชแผ่นด้วยความเมามันในอารมณ์ พูดไปก็ไม่ได้ยินเลยสะกิดพี่เขาไป
“พี่ๆผมของยืมเวทีง้อแฟนหน่อยดิ”
“โอ้โย้ว ว๊อทซาปปป”ดูเหมือนพี่แกจะไม่ได้ยิน =__________=! ผมเลยจัดการดึงปลั้กแม่มเลย มีอะไรเคลียร์ได้ที่ไอ้พี่พิณนะมันเจ้าของร้าน วะฮะฮ่า
“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้น!”เสียงคนทีกำลังดิ้นกันบนฟลอ ต่างสงเสียงร้องเซงแซ่ ช่างหัวพวกมันผมจะง้อแฟนๆๆ ผมหยิบกีต้าร์โปร่งที่วางไว้แถวนั้นกับเก้าอี้นั่งขนาดย่อม ไปวางไว้ที่ไมค์กลางเวที
ใจเต้นแรงมาก...สั่นโคตรๆ
เอาวะ กล้าๆหน่อย
แค่นี้เอง... ลูกผู้ชายใจหมา!!
เฮ่ย... ไม่เกี่ยวแถมกำลังใจลดฮวบ ผมกลืนน้ำลาย หลับตาลงสักพัก ผมรับรู้ได้ถึงความเงียบรอบข้างหลายๆคนสงสัยว่าผมขึ้นมาหลับตาถือกีต้าร์ทำติ่งอะไร ผมลืมตาแล้วถอนหายใจ ก่อนจะรวบรวมกำลังทั้งหมดแล้วจับไมค์ พูดด้วยน้ำเสียงสั่นปนตื่นเต้น
“เอ่อ....ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ”ผมจับไมพูดเสียงอึกๆอักๆ พวกกลุ่มพี่ๆก็หันมามองผมแบบแปลกใจก่อนจะชี้มือชี้ไม้ แถมยังมีเสียงหมาเห่าหอนตามมา
“วู้วววว น่ารักจังน้อง”
“ขอเบอร์หน่อยสิครับบบ!”
ไอ้ห่าาา ทำเอาไอ้พี่การ์ดหน้ามันเหี้ยมกว่าเดิมอีกครับ!!~ TT
“เพลงนี้ผมมอบให้ใครสักคนที่คุณไม่รู้ เขาขี้หึง ขี้งอน ขี้วีน ขี้โวยวาย อาร์ตตัวพ่อ งอนตัวแม่ จนผมนึกว่าตัวเองมาเล่นบทพระเอก แต่..ยังไงผมก็รักเขาที่เขาเป็น”
ผมเว้นช่วงไว้สักพัก
“ดูเหมือนเขาจะยังไม่เข้าใจ...”
“ว่าความรักที่มีให้มันมากแค่ไหน...”
ผมเหล่มองทางพี่การ์ด
เขาก็จ้องมาทางผม
“เขาจะได้รู้เสียที...
ว่ารักที่ผมให้….
และใจของผม...
ไม่มีวันเปลี่ยนใจ....”
ผมหลับตาเผยรอยยิ้มบางๆ มือเริ่มจับคอร์สกีต้าร์บรรเพลงเบาๆ
โดยเริ่มเร่งจังหวะเพลงให้ดูสนุกสนาน
~ ~
แค่ได้มองตาเธอในวันนั้น
จากที่เราเจอกันแค่ครั้งเดียว
เปลี่ยนชีวิตที่เคยโดดเดี่ยวให้มีความหมาย
ไม่ว่าฉันและเธอ
ต่างคนต่างมาต่างกันเท่าไหร่
คำว่ารักจะผูกใจเราไว้ ไม่ให้ไกลกัน
จากที่เคยเย็นชาก็หวั่นไหว
จากเป็นคนอื่นไกลก็คุ้นเคย
สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจเลย เธอบอกกันให้รู้
เปลี่ยนชีวิตฉันไป อยากอยู่นานๆเพื่อจะเฝ้าดู
วันพรุ่งนี้รักเราจะเป็นอย่างไร
รู้ไหม พี่เปลี่ยนผมไปแค่ไหน ^ ^
ท่อนนี้ผมลดจังหวะให้ช้าลง...
ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้ว่าชีวิตมันดีเช่นไร
เมื่อได้มีบางคนข้างกายเมื่อได้มีเธออยู่ข้างๆกัน
พี่....
ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์
ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้นรักของ
เราจะอยู่จนวันตาย
จะเป็นคนดูแลเมื่อเธอล้ม
จะเป็นลมโอบเธอเมื่อร้อนใจ
กี่ปัญหามากมายเพียงใด เรามีกันไม่แพ้
ต่อไปนี้สัญญา จะเกิดอะไรกับเธอแล้วแต่
คนคนนี้ไม่มีวันจะหายไป
ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้ว่าชีวิตมันดีเช่นไร
เมื่อได้มีบางคนข้างกายเมื่อ
ได้มีเธออยู่ข้างๆกัน
ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์
ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้นรักของ
เราจะอยู่จนวันตาย
ท่อนช้าหวานๆของผมจบลงก่อนจะปิดท้ายด้วยความสนุกสนานอีกรอบผมเร่งจังหวะในช่วงสุดท้าย
ฉันไม่เคยรักไม่เคยรู้ว่าชีวิตมันดีเช่นไร
เมื่อได้มีบางคนข้างกายเมื่อ
ได้มีเธออยู่ข้างๆกัน
^^ ผมรู้นะว่าพี่ยิ้มอยู่
ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์
ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้นรักของ
เราจะอยู่จนวันตาย
เมื่อถึงท่อนสุดท้าย เสียงกีต้าร์ได้หายไป ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงบ พี่การ์ดยิ้ม ยิ้มกว้างมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น ผมวางกีต้าร์ไว้ที่เดิม และเดินลงมาข้างล่าง
“พี่รู้ยัง ว่าผมรักพี่มากแค่ไหน
พี่สำคัญกับผมมากเพียงใด
ต่อให้ใครเข้ามา
ผมก็จะมองแต่พี่”
“...”
ผมยิ้มและจับมือพี่การ์ด ก่อนจะร้องเพลงท่อนสุดท้ายอีกครั้ง..
“ฉันมอบชีวิต ต่อจากนี้ไปจนนิรันดร์
ทั้งหัวใจคือเธอเท่านั้นรักของ
เราจะอยู่จนวันตาย”
“พี่ก็รักเรานะ ^^”พี่การ์ดพูดหน้าแดงนิดๆ และดูเหมือนจะก้มหน้าหน่อยๆมือสองข้างรวบเอวผมที่ยืนอยู่ไว้
หึๆ น่ารักจริงๆที่รักของผม ผมยิ้มมุมปากนิดๆ สายตาพราวระยับ
ผมมีความสุขโคตรๆเลยละวันนี้....!!
“โคตรแมนวะ! ไม่ขอแต่งงานเลยไงวะ”เสียงหมาเห่าหอนผมไม่สนอะ
“เออวะ ให้เมียจีบเนี่ยนะ~”
“ทำไมละ ก็ผมรักของผมอะ”
“อ้วกกกกกกก ตกลงนี่งานฉลองของใครวะ!?”
หึๆ พี่การ์ดก็พี่การ์ดก็เหอะ มุขเสร็จทุกราย !!!
ความคิดเห็น