คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : WHY (Y) three!
ตอนที่ 3
“ช้างๆๆ! น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตัวโตไม่เบา~”
“จมูกยาวๆเรียกว่างวง มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่างามีหูมีตาหางยาว~”
“-__- หุบปาก!!!”
“หนูมาลีมีลูกแมวเหมียว ลูกแมวเหมียว ลูกแมวเหมียว~”
คือกูขัดใจอะไรไม่รู้ก็ขอร้องเพลงให้อายตายกันไปข้างหนึง! =_=! ผมหันไปมองไอ้พี่การ์ดที่หูดูแดงๆสงสัยอายจริงวะ ทำไมหน้าบางเงี้ยอะ!? กูนึกว่าจะหน้าด้านหน้าทนกว่านี้ซะอีก กร๊ากกก (ไม่เหมือนมึงสินะ 555+) ผมเงียบไปสักพักเพราะเหนื่อยดูเหมือนไอ้พี่การ์ดจะหันมามองผมแว๊บหนึงประมาณว่ามั่นใจว่าผมจะไม่แหกปากร้องเพลงต่อก่อนจะลากต่อไป คิดว่ากระผมจะหยุดงง่ายๆ
รึ ครับ?
หึหึ เอาละ...หายใจเข้าลึกๆ....
http://youtu.be/YOuRzKxK45Q : บัวลอย
“บัวลอย!!! มันทำยาก มันทำจากกะทิของไทย!”ผมตะเบงสุดเสียงครับ ทำให้ไอ้คนที่ลากผมถึงกับสะดุ้งเฮือก คนแถวนี้มองกันอย่างสงสัยปนหวาดวิตกว่าจู่ๆมึงคึกตกมันหรือไง ผมเลยแอบเอานิ้วชี้ไปที่พี่การ์ดที่หันหลังให้ผมอยู่ แล้วทำปากพะงาบๆ ‘พี่เค้าทำผมเปล่า~’ ก่อนทำหน้าใสซื่อใส่ เจ๊นักศึกษาสองคนก็เริ่มจับคู่ซุบซิบๆ
“หน้าตาดีแท้ๆ ไม่น่าเลย”
“นั่นสิ สงสารน้องเขาจัง”
ผู้หญิงกับข่าวลือมากแพร่เร็วยิ่งกว่าโรคระบาดครับ! -_-;;
“ไอ้สัสส! มึงคึกอะไรเนี่ยวะ!?”มันหันมาหาผมทำหน้าขมวดคิ้วแถมหน้ามันก็แดงนิดๆ ผมก็หัวเราะขึ้นจมูกอย่างสะใจทำหน้าตาเอ๋อเร๋อไม่ฟังที่มันพูดกับผม เออนับถือเนอะ อายแต่ก็ไม่ปล่อยกู -_- สงสัยหัวใจเรียกร้องว่าอยากกระทืบผม ฮ่าๆๆ =_=; เอิ่ม...กูขำผิดจังหวะใช่มะ?
“บัวลอยปั้นยากแค่ไหน เคยรู้บ้างไหมกว่าจะได้ถุงหนึง~”ผมแอบเห็นป้าขายของแถวนั้นขำ
เพลงของผม ของผมก็ไม่ถูกจริงๆของพี่โน้ตต่างหากผมโคตรชอบเลย แลดูกวนตีนดี ฮ่าๆๆ
“ไม่รู้กูไม่เคยทำ”แอบมีต่อมุขกู -_- ผมเลยเงียบเดินไปใกล้ๆ
“บัวลอย!!!!!!!”
“เฮ้ย!!”มันสะดุ้งก่อนร้องเหวอเสียงดัง
“กร๊ากกก สะดุ้งอะไรวะ? กลัวบัวลอยหรอมึง ? 55555”ผมขำก๊ากอยู่ตรงนั้น วันนี้มันหน้าแดงบ๊อย บ่อยเนอะ แต่ไม่รู้ว่ามึงแดงเพราะโมโหหรืออายก็ไม่รู้แต่ที่รู้ๆ...กูขำ ฮ่าๆๆๆๆ
“ไม่เงียบ มึงจะได้ไปลอยที่อ่าวไทย”มันตอบผมเสียงเย็น เออะ...แอบสั่นเล็กๆ =_= ก่อนจะถอยห่างอย่างช้าๆแต่ก็ห่างได้ไม่มากหรอก มือยังติดกันอยู่เลย -_-!
“ไกลนะ”
“กูจะปล่อยมึงให้ไหลไปกับน้ำ”พี่เขาก็ขยับๆเข้ามาใกล้ผมเหมือนกัน เอิ่ม ร่างแถบจะฝังกลายเป็นแฝดสยามที่ดูเหมือนเป็นอัมพาตครึ่งซีกละนะ
“อะไรพี่! น้ำไม่เข้ากรุงฯหรอกน่ารัฐบอกเอาอยู่”
“เอาอยู่เหี้ยไร บ้านกูแถวสายไหมไปละ”
“แหม่ ล้อเล่น การเมืองมากๆเดี๋ยวโดนแบนนะ”
“มึงสิจะโดนตีนกูก่อนแล้วหุบปากด้วยไม่งั้นมึงจะโดน...”
โดนไรวะ ?
ฟอดดด!
“หอมแก้ม”
“เฮ้ย!”ผมกระโดดออกมาเป็นระยะทาง 1 คืบ (ไกลมาก) ก่อนจะเอามือกุมแก้มมองหน้าไอ้คนหน้าเริ่มด้านแบบอึ้งๆ กลางแจ้งนะครับ!!! สี่แยกไฟแดงซะด้วย
“ทีหลังทำก่อนสัก 10 นาทีแล้วค่อยบอกนะ!!”
“อนุญาตแล้วนะ”มันบอกพลางยักคิ้วหลิวตา
“ประชดโว้ย!”
“หิวแล้ว กินข้าวกัน”
นี่มึงเปลี่ยนเรื่องไวมาก...
.
.
ผมเพิ่งอายุ 17 ปีบริบรูณ์...
ยังไม่บรรลุนิติภาวะ...
มันก็ไม่แย่เท่าไหร่ที่มันจะพาผมมาที่นี่
แต่มันแย่มากๆตรงที่ผมใส่ชุดนักเรียนเข้ามาเนี่ยละ!
’EULEE PAB’
โอโห! กลางวันแสกๆแค่ผมเห็นป้ายผมแทบจะหันหลังวิ่งกลับไปโรงเรียนแล้วละ แต่ติดที่ว่ามือนี่ไม่ยอมปล่อยสักที
“ไม่เข้าโว้ย!”
“หิวข้าว”มันบอกหน้านิ่งๆก่อนลากผมเข้าไป เชี้ยมึงนี่หิวข้าวแล้วเข้าผับ? ประสาทจะแดก! เสื่อมเสียยันโรงเรียนนะ! ผมชักเครียดไอ้นี่ชักได้ใจมากไปละ คือถ้าผมเสียคนเดียวไม่ว่านี่เสือกลามไปถึงชื่อเสียงของโรงเรียนเลยนะครับ
“พี่ผมเข้าไม่ได้ ผมใส่ชุดนักเรียน อีกอย่างผมสิบเจ็ด”
“ใครบอกให้มึงเข้า?”มันเอียงคอถามผมงงๆ
ชะงัก!
“อ้าวแล้วข้างหน้าพี่มันเรียกว่าวัดหรอครับ -_-“
“มึงเห็นไหม ร้านข้าวมันไก่ข้างๆอะ สมองนี่คิดอะไรบ้างมั้ยนอกจากเรื่องอกกุศลเนี่ย”มันถอนหายใจก่อนทำหน้าเมื่อยใส่
O[]O! WTF!
Welcome to facebook!
เชี่ย! ทำไมมีร้านข้าวมันไก่มาตั้งตรงซอกหลืบนั้นวะ คิดยังไงมาตั้งข้างๆผับที่มีป้ายชื่ใหญ่จนแทบจะเป็นบิลบอร์ดยังงี้คร้าบบบบบ! แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงอะไรแตกดัง ‘เพล้ง’ เหอะๆไม่ใกล้ไม่ไกลหน้าผมเอง
“เอ่อ...ก็เอ่อ...แม่งป้ายใหญ่เว่อร์ลากมาทางนี้ก็นึกว่า...”ผมได้แต่เกาหัวแก้เก้อ จนอยากเอาหัวมุดดินแบบนกกระจอกเทศ
“หล่อแต่ไม่โง่นะครับJ” ยิ้มหน้าบานมาก จะบอกว่ากูหล่อแต่โง่!? เคืองแต่ก็อายเลยทำอะไรไม่ได้ ฮึ่ยๆๆ ผมลยได้แต่กระทืบเท้าตั่บๆๆ ราวกับมีใบหน้ามันลอยอยู่บนพื้นดิน
“เหยียบแมงสาปไงวะ มาดิ๊! หิวข้าว”มันกระตุกมือผมก่อนจะลากให้ผมเดินตาม ยังกับกูเป็นสัตว์เลี้ยงงั้นอะ! แต่ผมก็เดินตามอยู่ดีเพราะหิว แฮ่ๆ 5555 โดนของกินล่อจนได้ปกติเวลานี้ห้าโมงเย็นจะเป็นเวลาหม่ำหนมของผมนะ TT ไม่นานผมก็เสด็จมานั่งกันอยู่ร้านข้าวมันไก่ ที่คนขายหน้าซีดๆเหมือนไก่ต้มซะเองเอิ่ม...ยืนยันได้นะตอบสับไก่ไม่สับนิ้วมาให้กูกินด้วยนะ กลัวนะเฟ้ย
“ไก่พิเศษ2ราดซุป”ผมจ้องหน้ามันงงๆ อะไรวะ? โค้ดลับมนุษย์ดาวไก่ต้มไงเนี่ย ไก่พิเศษ2 พอจะเข้าใจไอ้ราดซุปนี่คืออะไร?? ไม่นานข้าว(ที่คาดว่าเป็น)มันไก่ต้มก็มาเสิร์ฟมันเป็นชามข้าวที่มีข้าวแปะด้วยไก่ต้มชิ้นโตและมีน้ำซุปอยู่ในข้างในเสร็จสับ!
“เอ่อ?”
“
ที่ข้าวมันไก่กับซุปมันคลุกเคล้าราวกับข้าวต้มไก่แบบนี้... ( ‘ ‘ ;;)
แดกก็แดกวะ!
อ้ำ!
อร่อยยยยยยยยยยยยย
อร่อยโคตรพ่อโคตรแม่!
มนุษย์ดาวไก่ต้มจงเจริญ!!!!!
อร่อยจนแทบผมอยากจะสกรีนคำว่า‘I LOVE KAITOOM!!!’
“หึๆ”
การ์ดขำกับปฏิกิริยาของคนที่ก่อนหน้านี้ทำท่าจะตายซะให้ได้แต่ตอนนี้กลับทำหน้าราวกับเป็นหมึกแดงชวนชิม จากตอนแรกๆที่ทำท่าแหยงนิดๆกลับเปลี่ยนเป็นปอปลงทันที เขาขำกับท่าทีที่เปลี่ยนเร็วไวกว่าแสงของเด็กตรงหน้า...
อืม...ก็น่ารักดีเหมือนกัน
ถ้าไม่ติดว่ามันกวนตีนนะ - -
“อร่อยอะดิ”
“งั้นๆ พี่เอาแบบนี้อีกสองน้ำซุปเยอะๆ”
“- -ซึนมากมึง”
“อะไร ใครซึมกูสบายดี”คนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากินข้าวเงยหน้าขึ้น ก่อนทำหน้างงใส่
“เออช่างเหอะ”
“พี่ ถามจริงเหอะ ลากผมมาไม โกรธมากขนาดนั้นเลยงะ”
“ไม่มากไม่มาย แค่อยากกระทืบมึง”
=_=; เงอะ
“โหยพี่ผมมันก็แค่เด็กอารมณ์ชั่ววูบตามประสาเด็กอะ อภัยให้หน่อยเห็นแก่เด็กตาดำๆ... แปปนะพี่”ขณะที่กำลังทำท่าอ้อนวอน ขอส่วนบุญโทรศัพท์ผมดันดังขัดจังหวะซะงั้น
“โมชิ โมจิ”
“อะไร ฉันไม่กินโมจิ”
“มุขครับแม่ - -“
“อ้าวหรอ เออ กัสวันนี้แม่กับพี่โซ่จะไปหาย่าที่เชียงราย กัสจะไปไหม”
“ไปกี่วันอะครับแม่”
“ไปสามวันแหละ หรือเราจะอยู่นี่ละ”
“อืม...คิดก่อนว่างเปล่า คนหล่อคิวเยอะครับคุณหญิง 555+”
“สงสัยคนหล่อจะได้กินตีนคุณแม่ก่อนจะได้ตอบนะค่ะ ลูกรัก”
“แม่โหดอ๊ะ!”
“เร็วๆจะไปไม่ไป? แล้วเราอยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้านไม่กลับช่องห๊า!?”เวร ซวยแล้วทำไมไปๆมาวกมาเรื่องนี้ได้วะ ต้องเบี่ยงประเด็นๆๆ
“แม่ๆๆ กัสไม่ไปนะครับ พรุ่งนี้กัสมีทำรายงานกับนาโนนะ ไปเชียงรายกลับมาซื้อของมาฝากด้วยนะครับ ไมต้องห่วงวันนี้กัสค้างบ้านตังกับปัน ส่วนกุญแจบ้านฝากพี่ศรีสมอนทองอร่ามงามตาอะไรนั้นไว้ละกันนะครับ รักคุณแม่ที่สุดจุ๊บๆ”
“นี่! เดี๋ยว!...”
“ตู๊ดๆๆ”
“ไอ้กัส! แม่รู้นะเราทำเสียงเอานะ”อ้าวไม่เนียนเรอะ =_=;;
“แหะๆรู้ได้ไงอะ งั้นแค่นี้จริงๆละกันคร้าบบบ”ผมกดตัดสาย ปาดเหงื่อบนหน้า ฮู่ววันนี้มันอะไรนักหนาวะ -_-; วันนี้คงกลับบ้านไม่ได้ซะละ(กลับไปโดนด่าเละ) ผมเลยกดเบอร์ไอ้ตังเพื่อจะไปค้างบ้านมันแต่ก็มีมือหนึงมาชกไป เฮ้ย! ไรวะ!!!!
“วันนี้ค้างบ้านกู”
“ไม่! วันนี้ไม่ว่าง”ตอบเร็วทันควันครับ
“อย่ามาแหล กูได้ยินหมด”มึงหูทิพย์ไงวะ
“ไมต้องทำหน้าสงสัย เมื่อกี้มึงเปิดลำโพง”อ้าว? ตอนไหนวะ สงสัยหูไปโดนปุ่มเปิดลำโพงแน่เลย โว้ยกูเบื่อรุ่นสัมผัสทีหลังซื้อรุ่นปาหัวหมาแม่มม
“เมื่อกี้มึงถามใช่มั้ยว่าทำไงถึงกูจะให้อภัย”ผมถามแบบนั้นเรอะ รู้สึกแค่ขอร้อง
“อ่ะ!...”ขณะที่ผมอ้าปากจะเถียงมันถลึงตาใส่ให้ เงียบเลยกู
“หรือมึงอยากถูกกูตามราวีไม่เลิกรา? ยอมกูครั้งนี้ครั้งเดียวจบ”
“ยะ...ยอมอะไร!!”ผมถามเสียงสั่น
“มาค้างที่ห้องกูสามวัน”
หวังว่าคงไม่เสียเอกราชที่หวงแหนมานาน(และยังจะหวงตลอดไป =_=;)
ณ คอนโดหรูโคตรๆชื่ออะไรก็ไม่รู้ยาวมากๆ
“ตึกแถว -_-“
“ตามีไว้คั่นหู!? คอนโดโว้ย คอนโด”ไอ้พี่การ์ดตะโกนบอกผมก่อนจะลากผมไปที่เคาเตอร์เซอร์วิสบ่นงุบงิบๆอะไรกับพี่พนักงานไม่รู้ก่อนจะลากผมเข้าลิฟแล้วกดไปที่ชั้น 15
“ดูยังไงก็ตึกแถวชัดๆ”ผมบุ้ยปาก พูดลอยๆคือไม่มีไรทำกวนตีนพี่เชี่ยนี่เล่นดีกว่า ลากมาทำติ่งอะไรก็ไม่รู้
“ตึกแถวห่าไร หรูขนาดนี้คอนโดชัดๆ”
“ว้าว! งั้นบ้านผมสองชั้นแต่หรูโคตรพ่อโคตรแม่เล็กเท่ารูหนูแบบคอนโดพี่เรียกคฤหาสน์ได้ปะ”ผมผิวปากอย่างอารมณ์ดี ความจริงมันจะเรียกอะไรก็ช่างหัวมันเถอะ แต่รู้แค่ว่ากวนมันได้เป็นพอ ฮ่าๆๆ
“กวนตีนนะมึง อยากโดนดีหรือไง”ไอ้พี่การ์ดว่าพลางก้มหน้าต่ำลงมา ฮะเฮ้ยๆๆ ก้มทำไมวะ ก้มมากเดี๋ยวหลังเดาะนะสงสารคนแก่ไว 555
“เห้ย อย่าก้มมาตัวเหม็นวะ”เหม็นจริงๆนะครับกลิ่นน้ำหอมห่าไรเนี่ย ฉุนมากกูนึกว่าดมสวนผักหลังโรงเรียน
“หึ เรื่องของมึง ยิ่งมึงเกลียดยิ่งดี”มือขวาที่ซุกอยู่ในกางเกง ถูกดึงออกไปกักตัวคนวอนตีนข้างๆ เขายิ้มเย็นทีหนึงก่อนจะ
“ฮัดเช้ย!!”
เชี่ยโสโครก! จามใส่กูเฉยเลยไอ้คุณพี่การ์ด!!!!
“เต็มๆ -__-“ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดอย่างอดสู ยี้~
ติ๊ง!
“ถึงแล้ว มา!”เอ้าๆ ยังเช็ดไม่เสร็จเลยนะเว้ย ทำไมชอบกระชากลากถูจังวะ เดี๋ยวคราวหลังกูซื้อตุ๊กตายางให้นะ จะเอาไปกระชากลากถูอะไรก็เอาไป - -*!
‘203’
“2314 จำเอาไว้ด้วย”ไอ้พี่การ์ดจิ้มตัวเลขที่บอกผม ก่อนจะรูดการ์ดลงไป ไฮโซซะไม่มี ห๊ะ! ให้จำรหัสทำไมวะ?? ผมเดินเข้าห้องตามไปอย่างงงๆ จะเรียกเดินเข้าไปก็ไม่ถูกเพราะถูกไอ้พี่นี่กระชากคอเสื้อเข้าไป เป็นไรกับเสื้อกูมากปะเนี่ย ตราสมอก็เถอะ เจอไอ้พี่การ์ดไปย้วยชัว!
“Hey honey!!!!!”ราวกับสามี ภรรยาที่พลัดพรากกันเสียนาน มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดเข้าไปกอดพี่การ์ดเข้าเต็มรัก
“มาซะทีคิดถึงมึงจัง อ้าว! ข้างหลังนั้นใครอะ”พี่ผู้หญิงหน้าสวยหวานคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร เอิ่ม ควรแนะนำตัวดีไหมอะ?
“หวัดดีฮะ”
“หวัดดีๆ เราเป็นใครมาจากไหนชื่ออะไร รู้จักไอ้การ์ดได้ไงบลาๆๆๆ”สารพัดคำถามถาโถมเข้ามาอย่างกลับน้ำท่วม เอิ๊กจะจมคำถามตายคาธรณีประตูแล้วครับผม
“มาร์ช มึงมานี่ถามอะไรเยอะแยะ ดูๆก็รู้’เด็ก’มันอะ”แล้วจู่ๆก็มีตัวละครใหม่พุ่งออกมาอีก คราวนี้เป็นพี่ผู้ชายหน้าหล่อ...หล่อมากกแต่หล่อแบบเถื่อนดิบอะ ผิวเข้มๆ ทำคิ้วสามบาก เจาะคิ้วเจาะหูเรียกได้เลยว่ามนุษย์รูชัดๆ ที่หูเนี่ยไม่ต่ำกว่าสาม สายตาคมๆนั้นจ้องผมอย่างกับเครื่องแสกน แต่แอบงงนิดนึง’เด็กมัน’นี่คืออะไรฟระ!
“เด็กไรอะพี่??”
“อ้าว ไอ้การ์ดพรากผู้เยาว์หรอวะ...”พี่หน้าเข้มพูดเสียงเบา ก่อนหันหน้าไปที่พี่สาว
“แน่ๆเลยวะ...”
“พี่ผมได้ยินนะ -__-“
“อ้าวหรอ”พี่หน้าเข้มพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยแปลกใจ ว่าแต่ผมจะต้องยืนอยู่หน้าประตู ดมกลิ่นรองเท้าเหม็นๆนับสิบข้างอีกนานมั้ยวะ? แต่รองเท้ามันเยอะไปไหนวะเนี่ย ยังกะใครมาจัดปาร์ตี้ แล้วไอ้พี่การ์ดไปไหนวะ มาถึงปุ๊ป ปล่อยกูเก้อเลยนี่ลากกูมาเพื่อ??ดมรองเท้า??
“พี่ๆๆ พี่สาวอะ”ผมเรียกพี่สาวที่กำลังเดินตามพี่หน้าเข้มเข้าไปในบ้าน ถึงจะเห็นผมดูกวนตีนแบบนี้แต่ก็มีมารยาทเหมือนกันนะเฟ้ย! ผมไม่กล้าขยับเข้าไปไหนต้องขออนุญาตไม่ก็ขอให้พี่พาเข้าไปดีกว่า บ้านใครก็ไม่รู้
“พี่สาว?”เขาชี้ที่ตัวเอง
“อาฮะ”ผมพยักหน้าแบบงงๆ เอ่อ...พี่สับสนไรป่าวอะ? พี่เขายิ้มๆก่อนจะเดินมาหาผม คว้ามือไปสัมผัสส่วนผิศวง
เห้ย!!!! พี่ครับบบบบโจ้งครึ้มไปมั้ย!?
อะเด๊ะ!
หนอนน้อย!!!!!!!!!!
“โทษทีนะที่ทำให้ผิดหวัง เอาพี่ชายไปแทนละกันนะน้อง”เขาว่าก่อนใช้เล็บกรีดกรายบนใบหน้าผม มองด้วยสายตาเรียวคมผมอย่างขำขัน
“แหงะ”ผมเบะปากอย่างเหลือเชื่อ
แต่เดี๋ยวก่อนตอนนี้กูมาที่นี่ทำไม!? ( เสียตัวววว ~ )
มาเพื่ออะไร !? ( เสียตัวววว ~ )
แล้วจะยืนเก้ออีกนานไหม !? ( เสียตัวววว ~ )
ความจริงกูแว่บออกเลยก็ได้นี่หว่า !? ( เสียตัวววว ~ )
แล้วมึงจะหยุดได้ยัง เสียตัวอะไร เดี๋ยวพลีกายแมร่งตรงนี้เลย!
อ้าวไม่ฮาเรอะ? หนีดีกว่า...
ว่าแล้วผมตั้งท่าหมุนตัวเตรียมวิ่งออกจากห้องแต่เหมือนกับห้องนี้มีแบล็กโฮลมือนับสิบข้างจับตามตัวผมก่อนกระชากเข้าห้องไป
“เหวออ!!!!”
นี่มันนิยายรักหวานแหววหรือสยองขวัญวะ TOT!!!
“ว้าว! ใสๆวัยกระเตาะ”ผมรู้สึกหนักๆหัว มีมือๆหนึ่งท้าวหัวผมไว้ก่อนจะพูดด้วยเสียงอารมณ์ดี…
“น่ากินสุดๆ”ด้านขวาของผมถูกกอดไว้หลวมๆ พร้อมเสียงเซ็กซี่ที่ฟังแล้วชวนหลงใหล...
“แต่ท่าทางดื้อสัสๆ”คางของผมสะบัดไปตามเรียวนิ้วของเสียงแหบพร่าที่ฟังดูเถื่อนๆ...
O[]O!
กูขอซีนีม่าอีกรอบของวันนี้ได้ไหมวะ!
ตอนนี้รอบตัวผมราวกับอยู่ในวิกสามสยามแปด! เพราะคนที่รายล้อมผมนั้นหน้าตาดีโคตรๆ มีพี่เข้มที่จับคางผมสะบัดไปมา(มึนหัว) พี่สวยที่พยายามเลื้อยไปมาแถวแขนผม และพี่อีกคนที่หน้าตาดีไม่แพ้กันแต่ออกแนวมาดกวนๆปนน่ารักที่เอามือท้าวหัวผมราวกับเป็นที่วางแขนโซฟา
โอเคหน้าตาดี...
แต่ทำไมต้องมาลูบๆอะไรด้วยวะ!
แม่งเพื่อนไอ้พี่การ์ดมีแต่โรคจิตๆ?
“อ้าว มึงรัดมันทำไมเดี๋ยวได้ตายพอดีปล่อยๆๆๆ”ไอ้คุณพี่แกมันมึงการ์ด ที่ปล่อยผมให้อยู่ในดงดิบออกจากห้องเปลี่ยนจากเสื้อนักศึกษาเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา เดินออกมาแยกผมออกจากมือพวกพี่ๆทั้งสาม
“โหย ไม่ใช่เด็กมึงละหวงไมว๊า~”พี่คนที่ดูท่ากวนๆพูดติดตลก
“นั่นสิ แนวนี้ใสๆแต่จริงใจหายาก”พี่คนสวยพูด แต่หน้าผมดูจริงใจขนาดนั้นเลยหรอ ไม่อยากทำให้ผิดหวังนะแต่ผมคนดีสุดๆ 55555
“หึๆ”เสียงดิบๆ แบบนี้พี่เถื่อน
“หึ กูจะให้มันมาเป็นเบ๊พวกมึงและกูไงตอนนี้ถนอมไว้ก่อน ออกศึกค่อยใช้”โอโห จะให้กูไปสู้รบตบมือกับยุงที่ไหนครับ!
“นี่มึงเปลี่ยนรสนิยมชอบแบบ...หมู่?”พี่คนสวยทำหน้าสยองๆ
“เชี่ยมาร์ช คิดได้แต่เรื่องใต้สะดือ กูหมายถึงให้ไอ้เด็กนี้คอยทำงานในห้องนี้สามวันและคอยแบกข้าวของพวกมึงและกูตอนออกไปวาดรูปข้างนอก”นี้มึงกะใช้กูให้คุ้มเลยหรอวะ งานบ้าน? คำนี้ไม่เคยอยู่ในหัว กูทำเป็นแต่’ดอทเอไหมสาดด’ อะเรียกงานบ้านได้ปะ ผมหันไปมองกองสีมากมายและพู่กันนับร้อยด้ามอีกทั้งกระดานบลาๆๆ เยอะโคตรรรนี่กูต้องแบกคนเดียว!!
“อ่อออ...”
“จะมาอยู่ด้วย?”พี่เถื่อนที่นั่งนิ่งถาม
“ชั่วคราวฮะ ชั่วคราว”ผมตอบแทนเดี๋ยวแม่งให้กูอยู่ยาวแล้วใช้เยี่ยงนางทาส
“เออ แล้วมึงไปเก็บน้องเค้ามาจากไหนละ”
“มึงจำได้มะ ที่กูต้องหลบๆซ้อนๆ เมื่อวานฝีมือใคร”ผมยิ้มแหย่ๆ
“หึๆ”พี่ทั้งสามคนหัวเราะอย่างมีเลสนัย กูกลัววว =_=;
“เออ! มึงก็รู้ๆจักกันไว้ละกัน สามวันนี้ใช้ให้คุ้ม แต่ห้ามทำเรื่องแบบนั้นกับมันเด็ด”มันหิ้วคอเสื้อผมมาอยู่ด้านหน้าเผชิญกับพี่สามหน่อ
“ไอ้เด็กนี่ชื่อ กัสชิ่ว มึงไอ้สามตัวนี้ชื่อ มาร์ช พิณและไอ้จืดเขื่อน”ผมมองตามนิ้วพี่หน้าสวยชื่อมาร์ช ส่วนพี่หน้าเถื่อนชื่อพิณ โอ้วว ชื่อช่างไม่เข้ากับหน้าจริงๆ ส่วนพี่คนสุดท้ายที่มันบอกว่าจืดชื่อเขื่อน ว่าแต่มันรู้จักผมได้ไงอะ? ผมเงยหน้ามองมันแบบงงๆ
“กูศิษย์เก่าที่นั้น รุ่นน้องกูตรึม!”จบข่าว!
“ถ้าอย่างงั้นก็ยินดีต้อนรับสู่ 3 วันหรรษานะครับ J”
ฟอดด!
ฟอดด!
ฟอดด!
โครม!
“เฮ้ย ทำไมกูโดนเตะคนเดียว”
“กูเพิ่งรู้สึกตัว!!!!!”
เมื่อกี้ผมโดนหอมแก้ม!(อีกแล้ว?)
สามครั้ง สามคนใจง่ายมากกกกู TOT
ดีนะ ตอนไอ้พี่การ์ดกูถีบทัน
กูว่านะ... สามวันไอ้สามหน่อหน้าหอยเซี่ยงจี๋นี่หน้ากลัวกว่าไอ้การ์ด ร้อยเท่า!!!~
TBC
================================================================
มาแล้วววว ตอนนี้ยาวมากกก(หลายหน้าเวิร์ดนะ หรือเพราะเราเว้นมากไป ? 5555555)
ตอน 4 กำลังปั่นนะค่ะ ประมาณวันเสาร์คงมาลงเพราะเปิดเทอมมางานเยอะไปไหน? 555
ตอนนี้ตัวแปรเยอะขึ้นแล้ว =w= สามวันหนูกัสจะเป็นอะไรมั้ยเน้อ??
จะ
หรือ
หรือ!!!
หรือ
( อะไร ?)หรืออะไรลุ้นเอาเองค่ะ 55555555
ขอบคุณทุกคอมเม้นด้วยนะค่ะ ซึ้งงงงง
©
ความคิดเห็น