Innovate soul จิตวิญญาณรักฉันเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : เมอรี่ คริสต์มาส !!

��� December 25 20xx� :)
���� ณ ลานกว้างของหมู่บ้านฟลอร์
� เสียงเพลงวันคริสต์มาสดังไปทั่วลาน เพราะนี่คือ งานคริสต์มาสของหมู่บ้านฟลอร์ งานสังสรรค์นี้จะมีขึ้นทุกปี
ภายในจะมีการแสดงดนตรี และมีอาหารให้เลือกกินได้มากมาย ตรงลานมีต้นคริสต์มาสใหญ่ยักษ์ที่คนในหมู่บ้านช่วยกันทำ กล่องของขวัญวางเรียงไว้มากมายโดยแยกไม่ออกว่ากล่องไหนเป็นของใคร
����� ในครัวใหญ่ของหมู่บ้าน
�� มีการอบไก่งวง ทำเค้ก และอาหารมากมาย กลิ่นหอมมากๆ และแม่ของฉันก็ทำอาหารอยู่ในนี้ แม่จะมาช่วยทำอาหารทุกๆปี ส่วนพ่อก็จะเล่นดนตรีอยู่ที่ลาน� แต่ฉันเลือกที่จะมาอยู่ที่ลานน้ำพุ ที่ๆไกลจากงานสังงสรรค์ เพราะว่าคนในงานเยอะมากๆเลย แต่ฉันก็รักคริสต์มาสนะ คริสต์มาสเป็นวันที่พ่อกับแม่เจอกัน พ่อกับแม่เลยรักวันนี้มากๆ ฉันเลยได้ชื่อว่า มิสเซิลโท เพราะว่าพ่อจูบแม่ใต้ต้นนี้ไง :)
�� "ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ ?"� เสียงพ่อที่เดินมาจากข้างหลังเอ่ยถาม
�� "ข้างในคนเยอะไปหน่อยน่ะคะ มิสจะไปตอนที่พ่อเล่นดนตรีนะ" ฉันตอบกลับไป แต่เหตุผลมีมากกว่านั้น ไม่ใช่แค่คนเยอะหรอก อันที่จริงคือ ตอนที่มีการเล่นดนตรี เค้กก็จะอบเสร็จพอดี ไปตอนนั้นน่าจะดีกว่า ฮิฮิ
�� "รอเค้กหรอ ?"� แต่พ่อกลับรู้ทัน อันที่จริงฉันทำแบบนี้แทบทุกปีนะ
�� "แหม พ่อก็เค้กที่กุ๊กโจทำ ใครจะไม่อยากกิน" กุ๊กโจ คือพ่อครัวที่ทำอาหารได้เก่งที่สุด และมันก็อร่อยมากๆด้วย
�� "ฮ่าฮ่า เราน่ะทำตัวเหมือนตอนเด็กๆ ไม่เปลี่ยนเลยนะ แต่ว่าพ่อมีอะไรจะให้ช่วย"
�� "หือ? ช่วย ทำอะไรอ่ะคะ" ปกติคริสต์มาสฉันไม่ต้องทำอะไรลย แล้วพ่อจะให้ฉันทำอะไรล่ะเนี่ย
�� "ช่วยไปร้องเพลงน่ะ คนที่ต้องร้องวันนี้ดันท้องเสีย ไม่มีคนแทนด้วย"
�� "แล้วทำไมต้องเป็นมิสล่ะ"
�� "เพราะลูกร้องได้เพราะมากๆไง จำได้มั้ยตอนอนุบาล" แหมพ่อ ถ้าจะนานขนาดนั้นนะ
�� "แต่นั่นมันตอนเด็ก นี่นา"
�� "น่านะ ไปเถอะ เค้กของพ่อพ่อจะให้ลูก โอเคมั้ย?"
�� "ได้เลยค่ะ" ตอบอย่างไม่ต้องลังเล
����� 21.00 ณ ลานกว้างของหมู่บ้าน
�� "Jingle bells, jingle bells Jingle all the way,Oh what fun it is to ride In a one-horse open sleigh� Jingle bells, jingle bells Jingle all the way,Oh what fun it is to ride In a one-horse open sleigh. Dashing through the snow In a one-horse open sleigh Through the fields we go Laughing all the way. Bells on bob-tail ring Making spirits bright What fun it is to ride and sing A sleighing song tonight~..." เสียงของฉันที่ร้องออกไป ทำให้ทุกคนยิ้ม วี๊ดวิ้ววว� เมื่อร้องเพลงเสร็จแล้วฉํนก็เดินลงจากเวทีและเดินไปข้างหลัง มีโต๊ะไม้ใหญ่ตั้งอยู่ และบนโต๊ะนั้น ว้าวๆๆๆ มีเค้กกุ๊กโจอยู่ กินล่ะ!!� :P
��� เมื่อฉันกินเสร็จแล้ว ตอนนี้ด้านหน้าจะมีการแสดงละครของพวกเด็กๆ ฉันก็เคยนะ เล่นเป็นสโนว์แมน (บทเยอะจริงๆ ยืนนิ่งๆ ยิ้มหวานๆ)� การแสดงเริ่มแล้ว แต่ฉันว่าฉันเริ่มง่วงแล้วแหละ กลับบ้านดีกว่า
�� "แม่คะ มิสกลับไปนอนนะ"� ฉันวิ่งไปบอกแม่ที่กำลังดูเด็กๆแสดงอยู่
�� "จ้ะ :)"� แม่หันมาตอบ� ฉํนเลยเดินไปเรื่อยๆ ตามทางแต่ละบ้านแต่งบ้านสวยมากๆเลย บ้านฉันอยู่เกือบหลังสุดท้ายแหน่ะ เมื่อยแล้วนะ ฉันเิดินมาจนถึงบ้านที่อยู่ถัดจากฉันมา บ้านนี้ต้นคริสต์มาสใหญ่จังเลย ฉันได้กลิ่นขนมปังอบจากบ้านหลังนี้ด้วย เอ๊ะ!...ลุงโจ๊ส กับ ป้าแมรี่ไม่อยู่นี่นา แล้วในบ้านมีใครอ่ะ� ฉันด้อมๆมองๆอยู่หน้าบ้าน และก็เหมือนรู้สึกว่าจะมีใครมาแตะไหล่ฉัยเบาๆ�
�� จึ๊ก จึ๊ก���� ฉันจึงหันไปมอง เอ่อ เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆเลย
�� "Hello~ :)" อ่า เธอทักเป็นภาษาอังกฤษด้วย� (หมู่บ้านฟลอร์คนส่วนใหญ่จะเป็นลูกครึ่ง หรือไม่ก็ต่างชาติ)
�� "อ่า� โทษทีค่ะ"� แต่ฉันกลับเผลอตอบเป็นภาษาไทย อย่างลืมตัว
�� "อ้าว คนไทยหรอกหรอจ้ะ"� ผู้หญิงคนนี้พูดไทยได้หนิ
�� "อ่าค่ะ"�
�� "เข้าไปข้างในมั้ยจ้ะ"
�� "พอดีว่าฉันกำลังจะเข้าบ้่านน่ะค่ะ"� ฉันตอบพร้อมชี้นิ้วไปที่บ้านตัวเอง
�� "อยู่ใกล้กันด้วย อ้อ พี่เพิ่งจะย้ายมาอยู่น่ะ เป็นหลานของลุงโจ๊ส"
�� "อ่อค่ะ ฉันมิสเซิลโท นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ:)"
�� "ชื่อน่ารักจัง พี่คัสตาร์ด จ้ะ� เข้าไปในบ้านพี่ก่อนสิน้องชายพี่กำลังอบขนมปังอยู่เลย" พี่คัสตาร์ดเอ่ยชวน
�� "ขอบคุณค่ะ" แล้วพี่เขาก็เดินนำเข้าไป
�� "นั่งอยู่ตรงนี้ละกันนะ:)"� แล้วพี่เค้าก็เดินเข้าไป
�� "นี่จ้ะ ลองชิมสิ น้องพี่ทำเองเลยนะ"� พี่คัสตาร์ดยื่นจานขนมปัง กลิ่นเดียวกับที่ฉันได้กลิ่นตอนอยู่หน้าบ้าน หอมมากๆเลย
�� "คัสตาร์ด !!!� แยมหมด" เสียงผู้ชายที่กำลังเดินออกมาตะโกนบอก
�� "นายก็กินแบบไม่ต้องทาแยมสิ แครอล"� พี่คัสตาร์ดตอบกลับไป
�� "ฉันน่ะกินได้ แต่ไอ้แคร็กเกอร์ มันต้องกินกับแยมทุกครั้งอ่ะ"
�� "เมื่อกี๊ใครบอกว่าแยมหมด" ผู้ชายที่เดินลงมาจากบันไดถาม ฉันเดาว่าเขาน่าจะคือ แคร็กเกอร์
�� "มันหมดแล้ว ถ้านายจะเอาก็ไปซื้อเอง" พี่คัสตาร์ดบอกไป
�� "เออว่ะ ยืนนานและ นี่ใครอ่ะ" คนที่น่าจะชื่อแครอล ถามพี่คัสตาร์ด
�� "อ๋อ นี่มิสเซิลโท อยู่บ้านข้างๆนี่แหละ ฉันเจอเขาเลยชวนมาข้างใน"
�� "เอาเรื่องแยมของฉันก่อนสิ" แคร็กเกอร์แทรกมา
�� "มิสเซิลจ๊ะ นี่แครอลนะจ๊ะ� ส่วนนี่แคร็กเกอร์จ้ะ น้องชายพี่เอง"
�� "ยินดีที่ได้รู้จักครับ" แครอลบอก
�� "ไนซ์ทูมีทยูนะฮะ เธอมีแยมมั้ย?" อ่า เขาเป็นอะไรกับแยมเนี่ย
�� "นี่แคร็ก เสียมารยาทนะ"
�� "เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ บ้านฉํนก็มีแยมนะเยอะเลยจะเอาอะไรล่ะ" ฉันตอบกลับอย่างยินดี เพราะฉันก็เป็นคนที่ชอบแยมมากๆ ยิ่งเจอคนเหมือนกัน จะได้คุยกันยาวๆ
�� "เธอมีอะไรมั่งอ่ะ"
�� "เอ่่อ น่าจะมี สตอว์เบอร์รี่นะ แล้วก็บลูเบอร์รี่ แยมส้ม สับปะรด แล้วก็เอ่อ...ช๊อกโกแลต พีนัทบัตเตอร์ แยมองุ่น แล้วก็..."
�� "โห!! เยอะจัง ฉันไปบ้านเธอได้มั้ย ฉันยังไม่เคยเห็นใครเก็บแยมไว้มากขนาดนั้น นอกจากตัวฉันเอง" ฉันยังร่ายไม่หมดเลย แต่เขาก็ขัดขึ้นมาพร้อมขอเข้าบ้าน
�� "อ่อ ได้สิ"
�� "เดี๋ยวมานะฮะ" แคร็กเกอร์ บอกแครอลกับคัสตาร์ด
�� "ไวๆล่ะ แล้วก็อย่าไปป่วน" พี่คัสตาร์ดบอก
��� เราสองคนเดินออกมาจากบ้าน แล้วก็เลี้ยวเข้าบ้านฉัน ฉันพาเขาเข้าไปในครัว แล้วก็ไปตรงตู้เก็บแยม
�� "ต้นคริสต์มาสบ้านเธอสวยจัง"
�� "ฮ่ะฮ่ะ ขอบคุณ นายเลือกได้เลยนะ ว่าอยากได้แยมอะไร"
�� "แล้วนั่นแยมอะไรอ่ะ ทำไมไม่มียี่ห้อ ?" เขาถามเมื่อเห็นโหลใสๆที่มีแยมอยู่ข้างใน
�� "อ๋อ แยมพวกนั้นแม่ทำน่ะ สีส้มๆนั่น แยมมะละกอ ส่วนอันนั้นแยมมะม่วง� แล้วก็แยมส้มโอ โหลนั้นแยมกล้วย
สีนั้นแยมพุทรา ส่วนใหญ่จะเป็นที่แม่ทำน่ะ"
�� "ฉันอยากได้แทบทุกอย่างเลยแต่เกรงใจจัง แหะๆ เดี๋ยวพี่แครอลกับพี่คัสตาร์ดบ่นอีก"
�� "ตอนแรกฉันนึกว่าแครอลเป็นน้องนายซะอีก ไม่เห็นนายจะเรียกพี่� เดี๋ยวฉํนตักแบ่งให้" ฉันพูดพร้อมกับหยิบจานใบใหญ่ขึ้นมา พร้อมกับตักแยมแทบจะทุกอย่างใส่ลงไป
�� "ก็แล้วแต่บางทีน่ะ� ขอบคุณนะ เธอชอบบราวนี่มั้ย"
�� "รักเลยล่ะ ฉันชอบอาหารเบเกอรี่นะ กลิ่นมันหอมดี"
�� "ฮ่าๆ จริงหรอ ฉันทำไว้น่ะ ไปกินกันสิ" เขาบอก� แล้วเราก็เดินกลับไปที่บ้านเขา
�� "แยมอะไรอ่ะไม่เห็นเคยเห็น" พี่แครอลถาม
�� "ลองกินดูสิคะ" ฉํนบอก
�� "อันนี้อร่อยนะ อันนี้ด้วย" พี่คัสตาร์ดลองเอานิ้วจิ้มแยมไปชิม"
�� "แยมอะไรอ่ะ"� พี่แครอลถาม
�� "อันนี้มะม่วง มะละกอ สตอว์เบอร์รี่ พุทรา ส้มโอ แล้วอันนั้นกล้วย ทั้งหมดนี่แม่ของมิสเซิลเป็นคนทำ" แคร็กเกอร์ตอบแทน
�� "โห เก่งอ่ะ" พี่คัสตาร์ดบอก
�� "พวกพี่ชอบกินพิซซ่ากันหรือเปล่าคะ?" ฉันถาม
�� "ชอบสิ สุดๆเลย" พี่แครอลตอบ
�� "พรุ่งนี้ฉํนกับแม่จะทำน่ะค่ะ เดี๋ยวจะเอามาให้ลอง" ฉันบอก
�� "ฉันอยากให้รสชาติมันเหมือนกันพิซซ่าไก่ ในงานคริต์มาสตรงลานของหมู่บ้าน อร่อยสุดๆ" พี่คัสตาร์ดบอก
�� "อ้าว ไหนบอกจะแค่ไปดูเด็กๆแสดงละคร ไหงไปหาของกินซะงั้น"
�� "แต่มันอร่อยจริงๆนะ แป้งนุ่มสุดๆ" จะไม่อร่อยได้ไง อันนั้นแม่ฉันทำนะ มันเป็นสูตรทำแป้งของคุณยายฉันเอง
�� "ฮ่าฮ่า ถ้าพี่ชอบฉันจะทำมาให้นะคะ ฉันว่าต้องกลับแล้วล่ะค่ะ ใกล้เที่ยงคืนแล้ว เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็กลับ
�� "พ่อกับแม่ของมิสเซิลอยู่ในงานหรอจ๊ะ" พี่คัสตาร์ดถาม
�� "อ่อค่ะ� แม่ทำอาหาร ส่วนพ่อเล่นดนตรีน่ะค่ะ"
�� "อ้อออ ใช้คุณลุงคนที่เล่นกีต้าร์ เพลง Silent Night หรือเปล่า" พี่คัสตาร์ดถาม
�� "ใช่ค่ะ นั่นแหละ"
�� "ลุงคนนั้นหล่อมากๆเลย แถมเล่นกีต้าร์ก่งมาก"
�� "ของคุณค่ะ แล้วจะบอกพ่อให้ ฉันกลับก่อนนะคะ"
�� "ครับ หลับฝันดีนะ" พี่แครอลบอก
�� "จ้า พี่จะรอพิซซ่าของพรุ่งนี้นะ" พี่คัสตาร์ด
�� "ฉันไปส่ง" แคร็กเกอร์บอก เขาเดินไปส่งฉันที่หน้าบ้าน
�� "ฝันดีนะ :)" เขาบอก
�� "อ่า กู๊ดไนท์" ฉับตอบ และเดินเข้าบ้านมา และก็เดินขึ้นห้องนอน
�ฉันมานั่งเล่นที่ระเบียง อากาศเย็นดีจัง
�� "เฮ้!!!!"
�� "กรี๊ดดดด"
�� "เฮ้ยๆๆ โทดที ฉันเองๆ"�� ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา และก็เห็นแคร็กเกอร์
�� "ฉันเกือบหัวใจวาย"
�� "จัสคิดดิ้งน่า ฉันแค่มีเรื่องจะถาม ไม่คิดว่าห้องนอนเราจะใกล้กันขนาดนี้"
�� "เอ่อ ถามอะไรอ่ะ"
�� "เธอเรียนอยู่ที่ไหนหรอ?"
�� "อ๋อ ที่ นานาชาติเอสทีดี-พรินเซส น่ะ"
�� "ตึกหญิงล้วนนี่นา"
�� "อื้อ หือ? ทำไมรู้ล่ะ"
�� "ฉันอยู่ตึกพริ้นซ์์ น่ะ ชายล้วนข้างๆ"
�� "อ่อ อือ"� ฉันตอบพร้อมกับเดินเข้ามาในห้อง
โรงเรียนของฉันเป็น นานาชาติเอสทีดี โรงเรียนจะแยกตึกระหว่าง พรินเซส จะเป็นตึกของผู้หญิง ส่วนพริ้นซ์ จะเป็นตึกของผู้ชาย แต่ก็มีโอกาสที่จะเดินสวนกันนะ เพราะว่าโรงอาหารของเราใกล้กัน สามารถเรียกได้ว่า ใช้
โรงอาหารเดียวกันเลยแหละ� ดีจัง� เฮ้อออ ง่วงแล้วล่ะ นอนดีกว่า
�


��
�