ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รู้จักกับฉัน
ณ ผับชื่อดังแห่งหนึ่งในใจกลางกรุง
ฉันทำงานอยู่ในผับแห่งนี้ ที่เนี่ยมีหญิงขายบริการด้วยแหละ ทายซิฉันทำงานอะไร หลายคนอาจคิดว่าฉันทำงานเป็นอะโกโก้หรือพวกขายบริการ แต่ผิดแล้ว ฉันเป็นบาร์เทนเนอร์ ฉันยังเวอร์จิ้นใสกิ๊งร้อยเปอร์เซ๊นต์ แล้วก็..ฉันฉลาดพอที่จะป้องกันตัวจากชายหล่อๆหื่นๆหรือแม้กระทั่งหน้าเหียกแต่หื่น เพราะว่าฉันเก่งดาบและยูโด
“น้อง เตกิล่าแก้วเด๊ะ”
“ค่ะ”
“ว้าว น้องมีแฟนรึยังจ๊ะ ไปเที่ยวกับพี่มั้ยน้อง” ฉันค่อนข้างที่จะมั่นใจในหน้าตาของตัวเองพอควร ฮ่าๆ
“...”
“คืนนี้พี่กำลังหาสาวไปนอนด้วยพอดี พี่ไม่มีผู้หญิงมาอยู่เคียงข้างกายมาหลายวันแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ” อี๋ หน้าอย่างแกเนี่ยไม่เจียมบอดี้เลย สู้ให้มีแฟนเป็นหมายังดีซะกว่าเลย แหยะ!!
“โห่วว น้องไปกับพี่เหอะ”
หมับ...เฮ่ย จะลากฉันไปไหน
พลั่ก...
“มีสิทธิอะไรมาแตะฉัน อ้อ แล้วนี่ เตกิล่าของคุณ” แล้วฉันก็หยิบเตกิล่าแล้วสาดใส่หน้าไอ้บ้านี่
แล้วฉันก็เดินกลับเข้าที่ประจำของฉัน แต่บังเอิญมีผู้ชายไม่ดูตาม้าตาเรือเดินมาชนฉัน ไอ้นี่เพลย์บอยแหง ควงมาสามสี่คนแน่ะ หน้าตาดีซะเปล่า ผู้ชายหล่อๆเป็นแบบนี้กันหมดรึยังไง อุ๊ย อุบาทย์ลูกกะตา ยัยนี่ไม่ต้องใส่อะไรมาก็ได้นะ จะใส่มาทำไม กระโปรงสั้นเท่าเกือบกางเกงในก้มทีนี่เห็นเลยแถมยังบางอีกต่างหาก แล้วดูเกาะอกนั่นสิ อะไรกัน จะมาอ่อยแมลงวันรึไงยะ แบนก็แบน แต้บเลยย่ะ อี๋แหยะ อย่าใส่อะไรมาเลยดีกว่า
“นี่เธอ!! เดินให้มันดีๆหน่อยไม่ได้รึไง ชนคนเค้ามั่วหมดแล้ว” นายนั่นพูด
“เอ๊ะ นายนี่ยังไงกัน เล่นควงสาวซะขนาดนี้ นายนั่นแหละมาชนฉันเอง”
“หาเรื่องรึไงยะ ทำตัวเด่นใช่มั้ยหล่อนน่ะ อิจฉาฉันล่ะสิ เฮอะ” อยู่ดีๆแม่สาวน.ม.แบนนั่นก็สะเอาะพูดขึ้นมา ฉันไม่ได้คุยกับเธอนะยะ ฉันพูดกับไอ้เสร่อแป๊ะนั่นต่างหาก
“ใครคุยกับเธอยะ ยัยนมแบน ฉันคุยกับนายเสร่อแป๊ะนั่นต่างหาก อย่ามาสะเออะพูดเชียวนะ”
“กรี๊ดดดดดดดด...ดดด พายอาร์คะ นังนี่มันด่าลิซซี่ค่ะ”
“ต๊ายยยยยย เป็นริดสีดวงก็ไม่บอกกันเลยนะเนี่ย โฮะๆๆๆ อย่างเธอจะสู้อะไรฉันได้”
“นี่เธอ ชนแล้วก็ขอโทษสิ เรื่องมันจะได้จบๆ น่ารำคาญ -_-”
“ใครจะขอโทษนายฮะ ไอ้เสร่อแป๊ะ นายนั่นแหละชนฉัน”
“เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ ยัยตู้ม...ใส่เสื้อซะ จะโชว์ให้ฉันดูรึไง”
“ไอ้เสร่อ อยากตายรึไง ใครชื่อยัยตู้มฮะ ฉันชื่อภาพพิมพ์โว่ย ไอ้หอยหลอด”
“นี่เธอเรียกพายอาร์ว่าหอยหลอดเหรอ นี่แน่ะ”
หมับ...คิดจะตบรึไง หาเรื่องผิดคนแล้ว แล้วฉันก็กระชากคอเสื้อไอ้ดั้งหกนี่
“กรี๊ดดดดดดดด พายอาร์ ระวังค่ะ”
“หยุดโวยวายได้แล้ว ลาล่า/หยุดพล่ามได้แล้ว ยัยดั้งหัก” นายมาพูดอะไรพร้อมฉันฮะ ไอ้เสร่อแป๊ะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
“เธอจะมาพูดอะไรพร้อมฉัน ยัยตู้ม/นายมาพูดอะไรพร้อมฉันฮะ ไอ้เสร่อแป๊ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
“หยุดกรี๊ดนะยัยบ้า เดี๋ยวชกดั้งแหมบ(กว่าเดิม)เลย!!!” ฉันก็ชกผู้หญิงนะจะบอกให้ โฮ้ๆ
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย >O<”
“นี่ลาล่า เธอหยุดร้องได้มั้ย ฉันชักอยากจะทิ้งเธอแล้วนะ”
“ฮือออๆๆ ฮือ พายอาร์ทำไมทำกับลาล่าแบบนี้ล่ะคะ ลาล่าให้อาร์ได้ทุกอย่างแล้วนะ อาร์ต้องรับผิดชอบสิ”
“นี่!! เธอเป็นคนเสนอเองนะ พอฉันบอกว่ามันไม่ดีเธอก็ไม่ยอม”
“ก็ลาล่ารักพายอาร์นี่คะ อาร์ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่อาร์ทำไปสิคะ ฮือ”
“นี่ แม่คุณมาสารภาพรักอะไรกันตรงนี้ เห็นมั้ยว่าผู้ชายเค้าจะทิ้งเธออยู่แล้วยังจะไปตื๊ออีก”
“นี่แก แกไม่รู้อะไรไม่ต้องมาพูดเลยดีกว่า”
“ยัยเทเลทับบี้ ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ บอกแฟนเธอให้ขอโทษฉันซะ”
“นี่!! เธอต่างหากที่จะต้องขอโทษฉันน่ะ”
“อาร์สนใจลาล่าหน่อยสิ ถ้าอาร์ไม่สนใจฉัน ฉันก็จะไปแล้วนะ”
“งั้นเธอก็ไปซะเถอะ...” โห๋ววววววว นายนี่แรงนะเนี่ย ไล่ผู้หญิงได้ลงคอ แต่ไปซะได้ก็ดี รำคาญชะมัด
เพี้ยะ!!!!!!
ว้าวววว แม่ดั้งแหมบนั่น ตบนายเสร่อแป๊ะดังเพี้ยะเลยแฮะ ท่าจะเจ็บหน้าดู หึหึ แต่คงไม่เป็นไรหรอก นายนั่นคงหน้าด้านแน่ๆ หนาซะขนาดนั้นน่ะ
“...” เอ่อ..แต่ว่าฉันเลือกที่จะนิ่งเงียบไม่พูดอะไรจะดีกว่า เดี๋ยวโดนหาว่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน(ถึงฉันจะถือคติ ‘เรื่องของชาวบ้านคืองานของเรา’ ก็เถอะนะ) แต่แล้ว สิ่งที่ฉันไม่คิดว่านายนั่นจะทำก็คือกะ...การ...การเดินเข้ามาโอบฉันน่ะสิ เอ๊ะนายนี่เข้ามาโอบฉันทำไมน่ะ กรี๊ดกร๊าด เกิดมาไม่เคยโดนโอบค่า แม่เจ้า กล้วยอบมันฝรั่งทอดชีสหอยลายกระเพาะปลาสาหร่ายสีชมพูทูน่าสีเขียวผักกาดดอง อ๊ายยยยย อึ้งนานไปแล้วววววว
“อ๊ายยย นายทำอะไรน่ะ”
“...ลาล่า ฉันสนใจผู้หญิงคนนี้แทนเธอแล้ว เราไปกันเถอะ”
“...” อ่าว ไหงเงี้ย ทำไมขาของฉันถึงทำตามที่นายนั่นบอกเนี่ย แว้กจะว้าก แถมหน้าอันงดงามของฉันยังหันกลับไปแลบลิ้นให้ยัยเทเลทับบี้นั่นอีกต่างหาก อีกอย่างปากฉันมันไม่ยอมแย้งง่ะ ไอ้เจ้าขาบ้า หยุดซะทีเซ่ แง้ ขามันไม่เชื่อฟางงงงงง กรี๊ดดด หรือว่าฉันแอบมีจายยยให้เค้าแล้ว ไม่เจ๊งงงงง โฮกกก (ถึงฉันจะห้าว แต่ฉันก็อ่อนไหวนะ)
“เดี๋ยว พายอาร์ แล้วลิซซี่ล่ะ” แล้วผู้หญิงอีกมากมายก็พยายามจะดึงไอ้เสร่อแป๊ะ แต่ไอ้นี่ก็สะบัดออก แล้วก็เดินออกมา แล้วก็พาฉันเดินเข้าไปนั่ง(ที่ที่นั่งวีไอพี ว้าวววว)
“เมื่อไหร่เธอจะขอโทษฉัน”
“เอ๊ะ ลากฉันมาแบบนี้แล้วฉันยังจะต้องขอโทษนายอีกเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ถึงลากเธอมา ขี้เกียจยุ่งกับผู้หญิงพวกนี้ สวยก็ไม่สวย ก็แค่ของเล่นแก้เซ็งแหละ”
“โอ๊ะ แล้วนายบอกพวกนั้นว่านายสนใจฉันเนี่ยนะ จะบ้ารึไง”
“เข้าเรื่องเหอะ ขอโทษฉันมาดีๆ”
“ใครจะขอโทษ นายเป็นลูกผู้ชายรึเปล่าเนี่ย”
“เธอบอกว่าฉันไม่ใช่ผู้ชายเหรอ” เออสิ ไม่ต้องมาขึ้นเสียง ไม่กลัวหรอกย่ะ
“เออ นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”
“พูดใหม่เดี๋ยวนี้!!!!”
“พูดให้โง่เด่ะ ก็นายไม่ใช่ลูกผู้ชายนี่หว่า”
“งั้นฉันจะพิสูจน์ให้เธอดู” เฮ้ย ว่าไงนะ
“เฮ้ย นายจะทำอะไร”
“ก็พิสูจน์ให้เธอดูไง ว่าฉันน่ะ ลูกผู้ชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์”
“โอเคๆ นายเป็นลูกผู้ชาย แต่อย่าเดินเข้ามาหาฉัน”
“ไม่ทันแล้วล่ะ เผอิญว่าฉันน่ะ เวลาต้องการอะไร ฉันต้องได้!!!”
“เฮ้ย!!!”
“ขอห้องวีไอพีหรูที่สุด ห้ามพนักงานรบกวนห้องนึง” เขาสั่งพนักงานแล้วอ่า จองห้องแล้ว กรี๊ดดด ห้องแบบนี้บางคนอาจจะไม่รู้จัก เพราะมันจะคล้ายโรงแรมดีๆนี่เอง เพราะนี่เป็นสถานที่ที่มีหญิงขายบริการมากที่สุดในกรุงเทพฯ จึงมีห้อง...(ตรู๊ดดด ๆๆ)ด้วยน่ะนะ เหอะๆ แล้วฉันมาโฆษณาอาร้ายยยย กรี๊ดดดดด
ปัง!!! กริ๊ก!
เสียงอะไรต่อจากปิดประตูฟระ(รู้สึกว่าพายอาร์จะล็อกห้องนะยะ : maple leaf)
“นายคงไม่ทำอะไรฉันหรอกใช่มั้ย...”
“ใครว่าล่ะ หึหึ..”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น