น่าเบื่อหน่ายนะคะ สำหรับมารผจญนักเขียน อ่านฟรีก็แล้ว ไม่ซื้อก็แล้ว
ยังพูดจาไม่สุภาพ หรือรู้จักจะให้เกียติรคนเขียนอีก
ถ้าจะคอมเม้นท์แล้วทำลายความรู้สึกคนเขียนเนี่ย
เลิกคอมเม้นท์ เลิกอ่าน ไปซื้อหนังสืออ่านทีเดียวดีกว่าไหมคะ
เพราะ ณ จุดๆนี้ มันคือทุกคนที่เข้ามาอ่านกว่า 99% ต้องอ่านแล้วค้าง
ไม่ว่าคนเขียนจะเป็นใคร นิยายจะล้ำเลิศปานใด สกิลอัพนิยายจะเพอร์เฟคแค่ไหน
ทุกคนก็ยังเป็นแค่ คนเขียนนิยาย จริงป่ะ
คนอ่านบางคนอาจจะด่า อาจจะโมโห ทำไมไม่รีบอัพวะ กรูอยากอ่าน
ทำไมคุณไม่ลองเขียนเองละ แค่เริ่มเรื่องก็ตายแล้ว จะเอาพลอตเรื่องจากไหน
จะผูกเรื่องอย่างไร ตัวละครชื่ออะไร แล้วพอเขียนกว่าจะจบบทหนึ่งได้เนี่ย
มันไม่ได้ว่าจะแปปเดียวนะ บางทีมันก็มาเป็นจังหวะ
เพราะมันต้องกลั่นความคิดแล้วเรียบเรียงออกมาเป็นตัวหนังสือ ให้ใครอ่าน
ก็ให้คนอื่นๆมาอ่านฟรีไง เอาเวลาว่างๆมาเขียน เข้าใจคำว่าว่างนะ
คนเรามีหนัาที่มีชีวิตที่แตกต่างกัน ผู้เขียนบางคนอัพหัวค่ำ บางคน อัพหลังตีหนึ่ง
บ้างก็อัพเที่ยงคืน
เค้าไม่ใช่ทาสเรา ที่ต้องมาอัพนิยายให้เราอ่าน 24 ชั่วโมง
ค่อนข้างคาดหวังว่า แม้แต่คนโลกสวยก็จะอ่านคอมเม้นท์นี้แล้วเข้าใจ
สำหรับเรา การได้อ่านนิยาย ได้ให้กำลังใจนักเขียน ได้แนะนำคำต่างๆแก่นักเขียน
มาตลอด 10 ปี มันทำให้เรารู้ว่า หากยังมีคนที่เห็นแก่ตัว
คอมเม้นท์ทุกอย่างลงไปโดยไม่คิดหรือไตร่ตรองอะไร
สักวัน เว็บเด็กดีก็จะไม่เหลือนิยายดีๆให้อ่าน โชคดีคนเขียนเค้าก็ย้ายเว็บ
โชคร้ายเค้าก็เลิกลง แค่นั้นเองคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่แบบว่าเข้มข้น แรง ลึก อันตราย เป็นแนวที่ฉีกออกไปเลยเมื่อเทียบกับแนวของพี่มู่
เพราะพี่โมมีเอกลักษณ์ที่จัดเจนพอสมควร นางเอกก็แกร่งเอาซะมากๆ ส่วนตัวตามติดมาจากนิยายของพี่มู่นะ
แต่เห็นว่าพี่โมลองเขียน เลยคิดว่าน่าสนใจเพราะปกติจะได้เห็นพี่มู่บอกบ่อยๆว่าพี่โมเป็นคนแต่งฉากเลิฟซีน
แอบคาดหวังในตอนแรกว่าจะหวานเวอร์ แต่เปิดมาถึงกลับตะลึง ตึง!!! ตึง!!!! เฮ้ย มันคนละแนวเลยอ่ะ
ใครอ่านก็ลองเปิดใจหน่อยนะ อย่าคาดหวังว่านิยายเรื่องนี้จะหวานแซบไส้ ต้องบอกว่าเข้มถึงใจซะมากกว่า

ลองแล้วคุณจะติดใจมันเป็นอะไรที่อ่านแล้วอยากอ่านต่อ แต่บางทียังอาจจะขาดการกระตุ้นที่น่าสนใจอยู่นิดหน่อย แต่แค่นี้ก็ถือว่าเขียนเก่งมากแล้วคะ

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่คนเขียนคุ้นตาเนอะ ตามอ่านซะจนครบมันจะทุกเรื่อง แต่ว่าเรื่องนี้ดราม่าหนักนะ ไม่รุ้จะสงสารใครดี ตัดสินใจลำบากเหลือเกิน แต่อยากด่าพระเอกอะ พ่อสุดหล่ออันเดรส พ่อคนปากแข็ง สิ่งที่รู้สึกในเรื่องนี้คือการไม่พูดในสิ่งที่ต้องการทำให้เรื่องดราม่ามาก พระเอกดราม่านางเอกดราม่า มีเด็กน้อยคนเดียวที่ไม่มีดราม่า ฮา พล่ามมาเยอะแยะ แล้วสรุปจะสื่ออะไรเนี่ย

ก็..อ่านเรื่องนี้แล้วบีบคั้นอารมณ์มาก เพลงก็แบบ...ได้อีกนะ
ใครชอบอะไรที่บีบคั้นความรู้สึก เจ็บๆดราม่าๆ น่าจะชอบเรื่องนี้

คู่แรก ซานติโนกับเพียงดารา คู่นี้ออกบ่อยมากเลยนะ หวานสุดๆอ่านแล้วเหมือนเพ้ออยู่ในฝัน
อ่านแล้วมีความสุขมากๆ ถ้ามีผู้ชายดีๆอย่างนี้สักคนคงดี ตรงข้ามกับคาล์กเลย บู่ แต่ว่า....
เรากลับอยากอ่านคาล์กซะมากกว่าแหะ โรคจิตป่าวเนี่ยชั้น แบบเชียร์ให้ครีตาหนีไปไกลๆ ไปๆมาๆ
มาเป็นคนบ้านโดโนแวนสะใจชะมัดเลย แอบลุ้นว่าคาล์กจะทำยังไง อยากให้ครีตาแก้เผ็ดเยอะๆ

ปูลู.คนเขียนคนนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวังอ่ะ สนุกทุกเรื่อง อ่านเถอะ

อ่านแล้วมีความสุขมากๆ นางเอกแสบจริงๆ
พระเอกก็เจ้าเล่ ไม่แพ้กันเลยแถมพระเอกน่ารักขนาดนี้
ชักทำให้อยากมีสักคนแบบนี้จังเลย
อ่านเพลินมากๆ ทำเอาลุ้นตลอดเลย
ว่าตอนจบจะเป็นยังไงทำเอาหายใจไม่ทั่วท้อง ตอนลุ้นผลแน่ะ
ทั้งๆที่คนเขียนก็เฉลยไว้แล้วตอนเริ่มเรื่องนะ - -


เขียนได้ดีค่ะ คาแรคเตอร์ก็เป็นตัวของตัวเองดี
แอบยิ้มเล็กน้อย กับฉากกุ๊กกิ๊ก
ยังรอตอนต่อไปอยุ่นะค่ะ

นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างเบา ไม่ดราม่า หนักหน่วงอย่างนิยายหลายเรื่องในช่วงนี้
แต่นั่นกลับเป็นข้อดี ทำให้นิยายน่าอ่านมากๆ เพราะอ่านแล้วสบายใจ
อ่านไปก็ลุ้นไป ว่าพระเอกจะหวานยังไง โรมานซ หรือกุ๊กกิ๊กแค่ไหน
ตัวคุณเจย์เอง ก็น่ารักมากๆ แบบว่าถ้าคิดว่าได้เจอผู้ชายอย่างนี้สักคนคงจะดีไม่น้อย
แม้ว่าในสมัยนี้จะหายากปานงมเข็มก็เถอะ ตัวเทียนเองก็แสบใช่เล่น แต่กลับมีความเป็นผู้หญิง
ยิ่งเวลาเจอเจย์ หวานใส่ยิ่งเป็นผู้หญิงมากๆ แบบว่าเหมือนนะ ผู้หญิงที่ปกติไม่สนอะไร
แต่เวลามีคนรักเสียเองส่วนใหญ่ก็จะคล้ายๆอย่างนี้แหละ สรุปคืออ่านแล้วมีความสุขสุดๆคะ

ตัวเนื้อเรื่องเองน่าสนใจดีแต่ว่า คำผิดคำตกหล่นดูเยอะๆนะค่ะ ลองเช็คก่อนก็ดี ^_^
การเขียน อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆนะค่ะ บรรยาย บางช่วงก็ใช้คำเยอะไปหน่อย
หรือขาดไปนิดต้องเพิ่มอีกหน่อย น่าจะลองเขียนให้กระชับกว่านี้
อ่านให้ได้อารมณ์ที่ชัดเจน เพราะการบรรยายอาจจะทำให้คนอ่านรู้สึกเบื่อ หรืออินตามก็ได้
อีกอย่างลองปรับการสนทนาดูนะค่ะ บทสนทนาบางช่วงดูไม่เป็นธรรมชาติ
อย่างเช่น " หยุด!! ไอเด็กบ้า ฉันบอกให้หยุด!!" น่าจะเป็นคำสั้นๆ เพราะเป็นผู้ชายตะโกน
การใช้คำพูดที่เป็นธรรมชาติ จะทำให้นักอ่านเพลิดเพลิน และจินตนาการได้มากขึ้น
การตัดคำพูดหรือเพิ่มคำพูดบางคำ ที่เหมาะสมกับตัวละคร คาเรคเตอร์ จะทำให้นิยายน่าอ่านมากขึ้นค่ะ

ป.ล. แนะนำเท่าที่คิดได้ แต่ว่าหากพูดอะไรให้ไม่พอใจหรือผิดยังไงก็ขออภัยไว้ในที่นี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ

อ๊ายๆๆ ผู้ชายอะไรน่ารัก ดีกับปั้นหยาคนเดียว
ชักอยากจะเป็นปั้นหยามั่งจังเลยอ่ะ เป็นเรื่องที่แบบอ๊ายๆๆ
ขี้หึงนี้แม้จะเกินมากไปหน่อย แต่ว่าก็ดีนะ อิอิ
ปั้นหยาเองก็น่ารักสุดๆ สมควรนะ ที่ซิฟจะหลงเนี่ย วะฮ่ะฮ่า
้
อ่านไปก็ยิ้มแก้มปริไป เอ่อ เหมือนคนบ้าไหมเนี่ย ยิ้มกับหน้าจอคนเดียว!!!
หัวเราะ นิยายน่ารักๆใสๆอย่างนี้เดี๋ยวดีส่วนใหญ่ ไม่ค่อยได้เจอเลย
เจอบางทีไม่สนุกแต่เรื่องนี้สนุกสุดๆ การันตี คอนเฟริม ได้เลย

หวานขนาดนี้ น้ำตาลพุ่งติดเพดานทีเดียว อ่านไปปากก็แทบจะฉีกตาม
โอ๊ย มาทำให้ดราม่าแล้วตบด้วยน้ำตาลเคี่ยวร้อนๆ หืม ไม่อยากจะบรรยาย
กำลังเศร้าๆก็กลายเป็น หัวใจพองโต พองแล้วพองอีก อิจฉาก็อิจฉา ดีใจก็ดีใจ
ที่นางเอก พระเอกเรา เข้าใจกันซักที นี่ ถ้าไม่พูดกันก็คงจะจบจริงๆโดยไม่ต้องต่อเรื่องราว โชคดีที่นางเอกกล้าพูด เฮ้อ อ่านไปก็นึกถึงตัวเอง ถ้าได้เจอรักดิบๆเถื่อนๆ
อย่างพระเอกคนนี้จริงๆคง รักตายเลยค่ะ

อื้มแต่ล่ะคนจะน่ารักไปไหน สุดๆอะ
อยากเป็นหนึ่งในนางเอก ..ไม่สิ ..อยากเป็นนางเอกของทุกคนเลย
แหม ดื้อมึนๆแบบนี้หนูช๊อป ชอบ พี่เชนก็็น่ารักแบบหื่นๆ ชิน นี่ ก็นะ อึ้งได้อีก
พีทก็แบบว่า ว้าว ต่อด้วยคาเมล แหมแต่ล่ะคนนี่ น่าจับเข้าฮาเร็ม แบบเป็นของฉันคนเดียว really really love เลยอะ เซ็ทนี้เป็นอะไรที่ รู้สึกเหมือนนุ่มๆ น่ารักๆ

ทำเอาเรารักหมดจัยยย...เลยนะตะเองง