คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Swimming Pool : เธอหรือหยิ่ง? Part Three
Swimming Pool : เธอหรือหยิ่ง? Part Three
แสงแดดอ่อนๆสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับใบหน้าหวานที่นอนหลับตาพริ้มมีความสุข ในอ้อมกอดมีแมวอ้วนตัวสีส้มนอนคดคู้ขดตัวอยู่ ขณะที่อีกตัวเริ่มเดินวนเวียนอยู่ในหัวของเจ้าของสาวที่ยังนอนไม่รู้เรื่องว่านอนนี้เลยว่าอาหารเช้าของมันมาแล้ว
วีนัสเอาขาหน้าเขี่ยหน้าเจ้าของสาวที่เอามือปัดๆออกอย่างรบกวน หัวคิ้วเริ่มขมวดยุ่ง แอบหงุดหงิดว่าใครกันมารบกวนเวลานอนในวันหยุดของเธอ
“อืม...” เสียงในลำคอบอกว่ากำลังหงุดหงิด แต่เจ้าแมวสามสีตัวเดิมก็ยังไม่หยุดที่จะก่อกวนเจ้าของสาว
“โอเคๆ วีนัส” ในที่สุดการก่อกวนครั้งนี้ก็ได้ผล เพราะออโรร่ายอมลุกจากเตียงนุ่ม เดินงัวเงียไปที่ห้องนอนเล็กข้างๆที่ทำประตูเชื่อมเอาไว้ มือเรียวเอื้อมหยิบอาหารเม็ดถุงสีทอง เทอาหารลงในที่ใส่อาหารของเจ้าเหมียวสองตัว เสียงอาหารกระทบกับจานทำให้เจ้าตัวที่ส้มที่นอนคดอยู่บนเตียงกระโดดลงจากเตียงนุ่มอย่างไม่เสียดาย วิ่งตรงมาหาที่มาของเสียงทันที
“แหม...เจ้าอ้วน ได้ยินเสียงอาหารไม่ได้เลยนะ” หญิงสาวข่อนขอดแมวอ้วน และดูแล้วมันจะไม่สนใจกับคำพูดของเธอเท่าไหร่ เพราะมันยังคงตั้งหน้าตั้งตากินอาหารอัดเม็ด ไม่ได้เงยหน้ามามองหน้าเจ้าของที่ยืนมั่นเขี้ยวอยู่
เมื่อเห็นว่ามันไม่สนใจเธอจริงๆ ออโรร่าก็ลากตัวเองกลับไปที่เตียงนุ่ม ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ตวัดผ้าห่มผืนนุ่มขึ้นมาคลุมตัวเอง ก่อนจะหลับตาพริ้มลงนอนอย่างมีความสุข ไม่คิดจะสนใจโลกภายนอกอีกต่อไป
ควันสีขาวรอยโขมงออกมาจากชามปากกว้าง ซุปข้าวโพดส่งกลิ่นเชิญชวน แต่คนถือกลับไม่ได้สนใจรีบเร่งตรงไปยังห้องของเป้าหมาย ก่อนจะลงมือเคาะประตูเบาๆ ห้องหมายเลข1623ยังคงปิดเงียบสนิท ราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง ชายหนุ่มผมสีบอล์นจ้องมองประตู ราวกับจะมองทะลุผ่านมันไปได้ อดกระวนกระวายใจเล็กน้อยไม่ได้ ไม่รู้ว่าเธอเจ้าของห้องจะป่วยไม่สบายไปหรือเปล่า
มือหนาลงมือเคาะประตูอีกครั้ง มันหนักและดังกว่าครั้งแรกเล็กน้อย หากแต่ดูเหมือนว่าอีกด้านของประตูก็ยังจะไม่มีการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตใดๆในห้อง
“ออโรร่า เฮ้...เปิดประตูให้ผมที” เสียงหุ้มๆตะโกนเรียกอย่างร้อนใจ พร้อมทุบประตูดังขึ้น และในที่สุดประตูห้องก็เปิดออกโดยหญิงสาวเจ้าของห้อง ชุดนอนลายหมีสีขาวสวมทับด้วยเสื้อคลุมสีขาว นัยน์สีฟ้ายังดูงัวเงีย ผมยาวที่เคยยาวสลวยดูยุ่งเหยิง ทั้งที่พยายามเอามือส่างๆมันแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะช่วยอะไรมากไม่ได้เท่าไหร่
“คุณมีอะไรแต่เช้าคะ” เสียงงัวเงียถาม ไม่สนใจสภาพของตัวเองว่าตอนนี้เธอเหมือนจะไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมรับแขกเท่าไหร่นัก
“สายแล้ว คุณยังไม่ตื่นเหรอ” เอียนสำรวจหญิงสาวตรงหน้าทุกกระเบียดนิ้ว และสภาพนี่ของเธอก็ทำเอาเขาอดชมเธอไม่ได้ว่า ‘น่ารัก’ แอบนึกห่วงในใจว่าไม่อยากให้มีใครได้เห็นเธอในสภาพนี้นอกจากเขาคนเดียว
“วันนี้วันหยุด” เธอตอบ เป็นนัยบอกว่า เธอตื่นสายประจำถ้าเป็นวันหยุด และมันเป็นวันพักผ่อนของเธอ
“ผมเอาซุปข้าวโพดมาให้ แอนนาโทรมาบอกผมว่าคุณจะไม่ยอมกินอะไรจนกว่าจะเลยบ่ายสองโมงไป” เอียนจำคำของน้องสาวเพื่อนสนิทได้ดี เธอโทรมาหาเขาเมื่อเช้า บอกว่ามันนี้เธอไม่ว่างเข้ามาทำอาหารให้ออโรร่าในวันหยุด เพราะฉะนั้นเธอจึงยกหน้าที่นี่ให้เขาชั่วคราว
“เหรอคะ ขอบคุณมากค่ะเอียน” มือบางยื่นมารับชามปากกว้างที่ใส่ซุปข้าวโพดอยู่เกือบเต็ม
“งั้นผมไม่กวนคุณแล้ว” เอียนบอก ก่อนจะเดินผละออกจากหน้าประตูห้องหมายเลข1623 แต่ก็มีเสียงหวานเรียกเอาไว้
“เย็นนี้ฉันกำลังหาเพื่อนทานมื้อเย็น” คำพูดลอยๆจากออโรร่า แต่ชายหนุ่มอีกคนรู้ดีว่ามันเป็นคำชวนดินเนอร์สำหรับคืนนี้ ชายหนุ่มคลียิ้มบางที่มุมปาก นัยน์ตาสีเทาทอประกายยินดีอย่างเห็นได้ชัด
“งั้นผมว่าAlfa Romeoของผมคงว่าง” ชายหนุ่มบอก ก่อนจะเดินจากไป ไม่คิดจะรบกกวนเธอในวันหยุดแบบนี้ ประตูห้อง 1623 ถูกปิดลงเบาๆ ก่อนเจ้าของห้องจะเดินเข้าไปในห้องครัวสีเหลือง เปิดลิ้นชักไม้สีน้ำตาล ช้อนสำหรับทานซุปถูกหยิบออกมา ก่อนจะลงมือจัดการกับซุปข้าวโพดนั้น
“อร่อยใช้ได้” ออโรร่าเอ่ยชมเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม ดีใจที่ใครอีกคนใส่ใจและห่วงใยรายละเอียดในตัวเธอ ไม่นานเธอก็จัดการซุปข้าวโพดชามใหญ่ตรงหน้าเรียบร้อย ก่อนจะลุกเดินช้าๆและหายเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง เธอขอพักผ่อนให้เต็มที่ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ ขอชาร์จแบตให้ชีวิตตัวเองสักหน่อย
“คุณทะเลาะกับเพื่อนร่วมทีมของคุณเพราะฉันหรือเปล่าคะ” ออโรร่าถาม ดวงตาสีฟ้ามองลึกเข้าไปนัยน์ตาสีเทาของชายหนุ่มตรงข้าม
“ทำไมคุณคิดอย่างนั้น” เอียนถาม ทั้งยังยิ้มบางดูมีความสุข
“ฉันไม่สบายใจ ถ้าคุณจะทะเลาะกับใครเพราะฉัน” ออโรร่าถามไปตรงๆตามที่เธอคิด ขณะที่อีกคนก็ยิ่งคลียิ้มมากขึ้น ดีใจที่เธอเป็นห่วง หัวใจพองโตขึ้นมาทันที
“เปล่าหรอกครับ ผมกับโทนี่เราก็เป็นแบบนี้เสมอ แค่เราไม่เคยพูดกันตรงๆเท่านั้นเอง” เอียนตอบไปตรงๆ ตลอดสามปีเขากับโทนี่ก็ไม่ค่อยจะกินเส้นกันเป็นปกติอยู่แล้ว แค่มีเรื่องของเธอตรงหน้าเท่านั้นที่ทำให้เขาเลือกที่จะปะทะกับคนตรงหน้าตรงๆ
“คุณอย่าคิดมากเลย” หญิงสาวตรงหน้ายิ้มรับความห่วงใยนั้น
“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณมีปัญหา” เสียงหวานตอบเบาๆ เธอยอมรับว่าไม่สบายใจเลยหลังจากรู้เรื่องนี้จากแฟรงค์ ถึงแม้จะแกล้งไม่สนใจก็ตาม ออโรร่าอดแปลกใจไม่ได้จริงๆว่าคนตรงหน้ามีอะไรดีให้เธอยอมเปิดใจให้เขาเข้าใกล้เธอได้มากขนาดนี้ แต่เธอก็บอกกับตัวเองไว้แล้วว่าจะยอมให้เขาเข้ามาใกล้ได้แค่นี้ แค่นี้เท่านั้น
“Hi…” เสียงทักทายดังมาจากด้านหลังของหญิงสาว เธอหันกลับไปมองต้นเสียงช้าๆ ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งๆเข้ากับดีกับใบหน้าเรียว
“เอริค” ออโรร่าทักเพื่อนสนิทเบาๆ ก่อนจะเหลือบไปมองสาวอีกคนที่ยืนขนาบข้างกายเพื่อนเธอ สาวผมแดงนัยน์ตาสีเขียว สาวสวยคนนั้นที่เธอเคยเห็นแบบห่างๆเมื่อสองปีที่แล้ว...แซนดร้า
“วันนี้ออกมาดินเนอร์หรือ” เอริคถาม ขณะหย่อนตัวลงนั่งข้างเพื่อนสาว หลังได้รับคำเชื้อเชิญ และยังไม่ลืมลากเก้าอี้ออกให้กับสาวที่มาด้วย
“ทำนองนั้น”
“ทานกับเราเลยก็ได้นะครับ พวกเราก็เพิ่งจะสั่งอาหารไปเมื่อกี้เอง” เอียนออกปากชวน ขณะที่หญิงสาวอีกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
“คุณว่าไง” เอริคหันไปถามแซนดร้าหญิงสาวที่เขาพามาดินเนอร์ด้วย
“ก็ได้ค่ะ” เธอตอบเบาๆ ข่าวลือเรื่องของเอียนกับสาวสัตวแพทย์จอมเย็นชาคงเป็นความจริงสินะ เธอรู้จักกับเอริดมาสองปี และก็เคยได้ยินเรื่องราวเพื่อนของเขาคนนี้มาเยอะ ไม่ว่าจะจากตัวเอริคเองหรือจากผู้คนทั่วไป หญิงสาวผู้มีความเย็นชาเป็นเริ่ด
“งั้นสั่งอาหารดีกว่า” ออโรร่าบอก ก่อนจะยกมือเรียกบริกรหนุ่มที่อยู่ใกล้ ไม่นานหลังสั่งไปอาหารก็ยกมาเสิร์ฟ
“เอียน คุณไม่มีซ้อมว่ายน้ำหรือครับ” เอริคถาม เปิดประเด็นการสนทนาหัวข้อใหม่
“มีครับ ผมไปซ้อมมาแล้วเมื่อเช้า” เอียนตอบ ก่อนยกเครื่องดื่มสีสวยขึ้นจิบนิดๆ
“วันหยุดก็มีซ้อมเหรอค่ะ” ออโรร่าถามอย่างแปลกใจ ก็ตอนสายๆของวันนี้เขายังยกซุปขึ้นไปให้เธออยู่เลย แล้วเอาเวลาตอนไหนไปซ้อมล่ะ
“ก็หลังจากขึ้นไปหาคุณนั้นแหละ ผมก็ออกไปซ้อมเลย” เอียนบอก ขณะที่สาวอีกคนก็พยักหน้าเข้าใจ งั้นก็หมายความว่าวันหยุดเขาก็ไม่ได้ว่างเหมือนคนอื่นๆ
“มีแข่งบ่อยไหมคะ” แซนดร้าถามบ้าง เธอเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธุ์ดีพอสมควร เพราะฉะนั้นการคุยกับเพื่อนแปลกหน้าจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเธอ
“ก็เรื่อยๆครับ หลังปีใหม่ผมคัดตัวเข้าทีมชาติ ไปแข่งโอลิมปิค” เอียนบอก สายตาดูมุ่งมั่น เขารอโอกาสนี้มานาน เพราะฉะนั้นเขาจะไม่ยอมให้มันหลุดมือไปแน่ๆ
“ว้าว ทีมชาติงั้นเหรอครับ” เอริคทำหน้าตาตื่นเต้น ขณะที่เอียนก็ยิ้มรับบางๆ
“ออโรร่า คริสมาสต์เธอมีโครงงานหรือยัง” เอริคถาม ขณะหันเนื้อสเต็คเข้าปาก
“กลับบ้านสิ แต่ปีใหม่ฉันจะกลับมาลอนดอนเพราะว่าจะกลับมาปั่นรายงานให้เสร็จ” ออโรร่าบอกแผนปีใหม่ของตัวเองที่เตรียมไว้แล้ว เพราะถ้าเธอไม่กลับบ้านวันคริสมาสต์ แม่ของเธอคงตามมาลากตัวเธอกลับพร้อมกับเจ้าฝาแฝดตัวป่วนแน่ๆ
“อ้าว แล้วแม่เธอไม่...” เอริคถามแต่ก็ถูกขัดด้วยประโยคคำตอบของเพื่อนสาวคนสนิท
“แม่ฉันจะบินกลับไปเที่ยวเมืองไทยตอนปีใหม่กับแด๊ด เพราะฉะนั้นฉันว่าง” ออโรร่าบอก เธอใช่เวลานานพอสมควรที่จะเกลี่ยมกล่อมแม่เธอให้ยอมทำตามแผนนี้
“แล้วเธอจะฉลองปีใหม่ที่ไหน” เอริคถามต่ออย่างสนใจ เพราะเขาเองก็ยังไม่แผนสำหรับปีใหม่นี้เหมือนกัน
“ไม่รู้สิ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นที่บ้านของแอนนานะ ราฟบอกคุณเรื่องนี้ไหมคะ” ท้ายประโยคออโรร่าหันมาถามชายหนุ่มอีกคนที่นั่งเงียบอยู่สักพัก
“ผมก็ได้ยินมาแบบนั้น มาสนุกด้วยกันสิครับ” ชายหนุ่มหันไปชวนเอริคและแซนดร้า
“นั้นสิ ไปนะค่ะแซนดร้า หลายๆคนสนุกดี” ออโรร่าหันไปชวนหญิงสาวอีกคน เธอยิ้มรับคำชวนบางๆ แต่ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธซะทีเดียว
แซนดร้าพิจารณาหญิงสาวอีกคนที่ร่วมโต๊ะอาหารกับเธอ เย็นชา...ดูเหมือนจะไม่ใช่นิยามของออโรร่าสำหรับเธออีกแล้ว หญิงสาวตรหน้าดูเป็นคนยิ้มแย้ม สนุกสนาน แต่มีอะไรบางอย่างในใจตัวเธอ อะไรบางอย่างที่พยายามจำกัดมันเอาไว้ แต่อะไรเท่านั้นแหละที่เธอไม่รู้ ออโรร่ามีเสน่ห์แค่มองแต่เป็นคนน่าคบถ้าได้พูดคุยด้วย
ห่างไกลคำว่าหยิ่งและเย็นชา
ความคิดเห็น