คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เจ้าแต้ม
'เจ้าแต้ม'
....................................................
วันนี้ผมมีเรียนตอนเช้า เลยต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษหน่อย พอลงมาข้างล่างก็เจอพี่คริสกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์หลากภาษาอยู่ระเบียงหน้าบ้าน เขาหันมาส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะชี้ไปทางห้องครัว เป็นเชิงไปผมไปทานข้าวเช้าได้แล้ว
ผมค่อมหัวเล็กน้อยเป็นเชิงขอบคุณ แล้วเดินเข้าไปทานอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้
....ม้าว...ม้าว...
เสียงเล็กๆของลูกแมวตัวน้อยดังจากปลายเท้าเข้าหูผม มองลงมาก็เจอมันนั่งส่งสายตาแป๋วๆขึ้นมาให้ผมที่ขาเก้าอี้
ผมส่ายหน้าเล็กน้อยด้วยความเอ็นดู ก่อนจะอุ้มมันขึ้นมาแนบอก ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็ให้ความร่วมมือ ยอมให้ผมอุ้มโดยไม่ดิ้นเลยสักนิด
“เข้ามาได้ไงเนี่ย หืม?”
....แม้ว....
เหมือนมันจะฟังผมรู้เรื่อง เลยส่งเสียงร้องเล็กๆตอบมา ผมหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะวางมันไว้บนโต๊ะ ลูบหัวเล็กๆเป็นเชิงให้นั่งนิ่งๆ แล้วหันไปหยิบถ้วยเล็กๆมาสองใบ ใบหนึ่งเอามาแบ่งไส้กรอกในจานให้มันไปสองชิ้นกับไข่ดาวอีกหนึ่งฟอง ส่วนถ้วยอีกใบก็เติมน้ำเปล่าวางไว้ข้างกัน
เจ้าตัวเล็กเมื่อได้กลิ่นอาหารที่วางตรงหน้าก็เริ่มกินอย่างหิวโหยทันที ผมอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะนั่งมองมันกินอย่างเอร็ดอร่อย
“แฮ่ม!”
เฮือก!
ผมสะดุ้งสุดตัว เมื่ออยู่ๆคนที่เคยนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน ตอนนี้กลับมายืนพิงกรอบกำแพงมองดูผมกับเจ้าแมวน้อยแบบไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียง
“ตกใจหมด!” ผมเอ็ดพี่คริสไปเล็กน้อย เมื่อเขาไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกผิดที่ทำให้คนอื่นเขาตกใจ
“ฮะๆ เอาน่าๆ...นี่น่ะหรอ เจ้าเหมียวที่ว่าน่ะ” พี่คริสเดินเข้ามาลูบหัวเจ้าเหมียวน้อยอย่างเอ็นดู ส่วนผมก็นั่งลงเตรียมตัวกินอาหารเช้า
“ใช่...ดูท่าแล้วมันคงจะเป็นแมวจรจัด”
“อืม....พันธุ์ผสมสินะ นี่ถ้าจับไปอาบน้ำสักหน่อยคงดูดีกว่านี้แน่” เขาลูบหัวเจ้าเหมียวเบาๆ ซึ่งมันก็ให้ความร่วมมือ ยอมให้มือหนาลูบหัวแล้วกินอาหารไปด้วยอย่างเอร็ดอร่อย
จนกินอาหารเช้าเสร็จผมก็ขอตัวไปเรียน ปล่อยพี่คริสทิ้งไว้กับเจ้าเหมียวตัวน้อยตามลำพัง ก่อนออกมาก็แวะเขียนโน้ตแปะกระดานตามกฏที่เราตกลงกันไว้
.................................................
ช่วงเที่ยงหลังเลิกคลาสแรกและคลาสเดียวในวันนี้ ผมกับไอนิวก็พากันมานั่งทำการบ้านอยู่ริมสนามบอล ส่วนไอไฟก็แล่นไปเตะบอลกับเพื่อนทีมเดียวกันอยู่ในสนาม เล่นไปได้สักพักไอไฟก็วิ่งเข้ามาหาพวกผมสองคน
“เฮ้ย! วันนี้ว่างกันป่ะว่ะ!?”
“กูว่าง” ไอนิวตอบ ผมว่ามันก็ว่างอยู่ตลอดเวลาน่ะแหละ....โดยเฉพาะตอนที่กำลังทำงานส่งอาจารย์ = =
“กูไม่ว่างว่ะ” ผมตอบไป เพราะเป็นห่วงเจ้าเหมียวว่าตอนนี้จะอยู่ดีรึเปล่า เลยกะว่าอีกสักพักจะกลับไปดูสักหน่อย
“อ่าว ทำไมอ่ะ!?” ทั้งสองคนหันหน้ามาทางผมอย่างพร้อมเพรียง
“กูจะกลับไปดูแมว”
“แมว? มึงเลี้ยงแมวด้วยหรอว่ะ!? ตั้งแต่เมื่อไหร่!?” ไอไฟถาม มันคงจะสงสัย เพราะผมเองก็ไม่เคยเลี้ยงสัตว์อะไรมาก่อน
“เพิ่งเลี้ยง เป็นลูกแมวจรจัด”
“โห...งั้นวันนี้กูไปบ้านมึงนะ!” ไอนิวทำตาวาววับ ที่บ้านไม่ให้เลี้ยงสัตว์ เพราะแม่มันแพ้ขนสัตว์ทุกชนิดพอๆที่กับมันเองชอบสัตว์ทุกชชนิดเช่นกัน
“เฮ้ยๆ! ไม่ได้เว้ยไอนิว! วันนี้มึงต้องไปกับกู!” ไอไฟโวยดักคอ ว่าแต่มันจะไปไหนน่ะ ถึงได้มาชวนผมกับไอนิวไปด้วย
“อ่าวไอนี่! กูจะไปดูแมววว!”
“ไม่ได้เว้ย!!”
“อ่าว! ไอสัสนี่!!” ทั้งสองคนทะเลาะกันไปมาจนผมอดหัวเราะไม่ได้
“ฮะๆ....เดี๋ยวๆ ว่าแต่มึงจะชวนพวกกูไปไหนว่ะไฟ?”
“อ๋อ คือมะรืนนี้วันเกิดแม่กูอ่ะ เลยจะชวนพวกมึงไปช่วยเลือกหน่อย” ไอไฟบอก
“ไอสัส! แม่มึง มึงก็ไปเองดิว้า ลากกูไปด้วยทำเตี่ยไร!”
“อ่าวสัส!”
“เอาน่านิว มึงก็ไปเป็นเพื่อนมันหน่อยดิ แมวอ่ะ เดี๋ยวค่อยไปดูวันหลังก็ได้” ก่อนที่มันสองคนจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้ ผมก็ช่วยพูดให้ไอนิวไปกับไอไฟด้วย
“เออๆ กูเห็นแก่ตองนะสัส”
“เออ! เป็นพระคุณกูมากครับสัสนิว ที่มึงไปด้วยเนี่ย”
“สัส!”
เถียงกันไปเถียงกันมาสักพักพวกมันก็ไปซื้อของขวัญกัน ส่วนผมก็นั่งรถประจำทางกลับบ้าน
กลับมาถึง บ้านก็เงียบสนิทไม่มีเสียงอะไรทั้งสิ้น บนกระดานเองก็ไม่มีโน้ตของเขาแปะอยู่ ผมเดินวนแทบจะรอบบ้าน ก่อนจะไปเจอพี่คริสกำลังจับเจ้าเหมียวน้อยอาบน้ำอยู่หลังบ้าน
“เฮ้! อยู่นิ่งๆสิเจ้าเหมียว! ฉันเปียกหมดแล้วนะ!”
ภาพผู้ชายตัวโตที่ตอนนี้แทบจะเปียกโชกไปทั้งตัวกำลังจับลูกแมวตัวนิดเดียวลงกะละมังทำเอาผมแทบจะหลุดหัวเราะ กะละมังซักผ้าไม่ได้เหมาะกับเขาเลยซักนิด
“พี่ต้องค่อยๆจับมันนะ ไม่ใช่อุ้มซะแรง แบบนั้นแมวก็ดิ้นสิครับ” ผมวางกระเป๋าแล้วเดินไปแย่งเจ้าเหมียวมือเขามาถือแทนอย่างเบามือ ซึ่งได้ผล เจ้าเหมียวไม่ดิ้นแล้วก็ไม่ข่วนแล้ว
“ตองกลับมาก็ดี สารภาพเลยว่าตอนแรกพี่กะจะรอเรากลับมาก่อนนั่นแหละ ค่อยจับมันลงอ่าง....แต่ไม่ไหว มอมแมมเกิ๊น” เขาส่ายหน้าทำท่าทางทนไม่ไหวกับสภาพเจ้าเหมียวก่อนหน้านี้
“ฮึๆ มันเป็นแมวจรจัดก็ต้องมอมแมมเป็นธรรมดาแหละครับ” ผมตอบ ก่อนจะค่อยๆหย่อนเจ้าเหมียวลงน้ำ แรกๆมันก็ดิ้นบ้างแต่พอผ่านไปสักพักก็เริ่มจะคุ้นชิ้น และเริ่มเอาขาหน้าตะกุยน้ำใหญ่
ผมจับมันละเลงน้ำไปได้สักพัก ก็เอามันขึ้น ห่อด้วยผ้าผืนนุ่มกลับเข้ามาในบ้าน โดยที่ผมเปียกน้ำแค่ไม่กี่จุด ต่างจากอีกคนที่เปียกซะจนต้องกลับเข้าไปอาบน้ำในบ้านก่อน
พอกลับเข้ามาในบ้านผมก็วางเจ้าเหมียวลงกับฟูกในห้องเปียโน ก่อนจะค่อยๆบรรจงเช็ดตัวมันอย่างนิ่มนวลที่สุด ผ่านไปสักพักพี่คริสก็ลงมาในสภาพเสื้อยืดกางเกงยีนส์คล้ายกับว่าจะออกไปข้างนอก
“ตอง” เขาเรียกผม
“ครับ”
“ไปเพทช้อปกัน!”
“ห๊ะ!?”
....ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผมก็มายืนอยู่ในร้านเพทช้อปแห่งหนึ่ง ในอ้อมแขนเป็นเจ้าเหมียวที่ตอนนี้นอนหลับตาพริ้มเฝ้าพระอินทร์ไปเรียบร้อยแล้ว
หลังจากที่พี่คริสชวนผมมาร้านเพทช้อป เขาก็ลากผมกับเจ้าเหมียวขึ้นรถมาทันทีโดยไม่ทันอธิบายอะไรซักคำ จนขึ้นรถมานั่นแหละ เขาถึงยอมบอกเพิ่มว่าจะพามาซื้อของสำหรับเจ้าเหมียวโดยเฉพาะ และจะออกเงินให้ด้วย ผมเองก็ไม่รู้จะปฎิเสธไปทำไม ก็เลยเลยตามเลย
....แหงล่ะ จะให้ผมปฏิเสธของฟรีรึไง!?...
“ตอง เอาอันนี้นะ?” เขาชูของเล่นสำหรับเจ้าเหมียวอีกชิ้นหนึ่งขึ้นมา
“ไม่ครับ”
“อันนี้?”
“ไม่ พอแล้วครับ”
“อันนี้ด้วย”
“พี่คริส...พอแล้วครับ” เป็นแบบนี้อยู่หลายรอบจนผมต้องทำเสียงเข้ม เขาถึงจะหยุดซื้อนู่นซื้อนี่ ให้ตายเถอะ นี่ตกลงผมหรือเขาที่อายุมากกว่าเนี่ย!?
ตอนแรกเขากะจะซื้อมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ผมก็ห้ามเขาไว้ เพราะแค่ที่ซื้อมานี่ก็แทบจะเต็มบ้านแล้วมั้งเนี่ย?
เราเดินวนในร้านสักพักก็ได้ปลอกคอแบบฟรีไซต์สีฟ้ากับน้ำเงินมาสองอัน กะบะทรายพร้อมทรายไม้สนอย่างดี นมแพะสำหรับลูกแมว แชมพูทำความสะอาด ที่นอนแมวทรงกลมหนานุ่ม คอนโดแมวขนาดใหญ่ไว้ให้เจ้าเหมียวปีนป่าย กระเป๋าใส่แมวแบบพกพา หนูปลอม ไม้ล่อแมว ที่ฝนเล็บ ถาดอาหาร และของจุกจิกอีกหลายอย่าง
ระหว่างนั้นก็มีพนักงานหน้าตายิ้มแย้มเข้ามาให้คำแนะนำอยู่เป็นระยะ รวมถึงเข้ามาชื่นชมเอ็นดูเจ้าเหมียวด้วย
“ตายแล้ว! ลูกแมวน่ารักนะคะเนี่ย เป็นพันธุ์ผสมที่น่ารักมากๆเลยคะ” เจ้าของร้านที่เป็นสาวประเภทสองที่เพิ่งเดินออกมาจากหลังร้านทักเราสองคน พร้อมกับลูบหัวเจ้าเหมียวเบาๆ พี่คริสเองก็ก้มตัวลงไปดูของเล่นอย่างอื่นที่อยู่ด้านล่างเคาท์เตอร์คิดเงิน
“ขอบคุณครับ”
“แล้วเจ้าตัวเล็กนี่ชื่ออะไรคะเนี่ย!?”
“เอ่อ....” ผมอ้ำอึ้ง เพราะจนถึงตอนนี้ผมลืมคิดเรื่องชื่อเจ้าเหมียวไปซะสนิท “ยังไม่รู้เลยครับ แหะๆ”
“ว้าย...ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆคิดเอาเนอะ” พี่เจ้าของร้านส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะยื่นนามบัตรให้ “พี่ถูกชะตากับน้องมากเลย นี่นามบัตรส่วนตัวพี่ค่ะ ไว้ครั้งหน้ามาอีก พี่ลดให้ 40% เลย”
“ขอบคุณมากๆเลยครับ” ผมยิ้มตอบกลับไป ก่อนจะหุบยิ้ม เมื่อพี่เขากระซิบบางอย่าง
“...แฟนน้องหล่อมากๆเลยค่ะ พี่ขอให้รักกันนานๆนะคะ...”
....ผมอึ้งไปหลายวิ
“ตอง กลับกันเถอะ” ก่อนจะได้สติเมื่อพี่คริสเข้ามาสะกิดเบาๆพร้อมรอยยิ้ม ในมือของเขาถือถุงใส่ของที่ซื้อมา
....เหมียว....
เจ้าเหมียวเองก็ตื่นพอดี อ้าปากหาวหวอดๆเชียว ผมลูบที่รอยแต้มบนตัวมัน ก่อนจะเดินออกจากร้านไปพร้อมๆกับพี่คริส
เมื่อเข้ามานั่งในรถได้ เจ้าเหมียวก็เริ่มซน ลุกขึ้นปีนป่ายไปหลังเบาะอย่างรวดเร็ว ผมปล่อยมันไปไว้เบาะหลัง แล้วหันหน้ามาทางเดิม
“พี่...ผมรู้และ จะให้มันชื่ออะไรดี” พี่คริสเลิกคิ้วขึ้น หันมามองผมเล็กน้อย แล้วหันกลับไปมองทางต่อ
“หรอ ชื่อไรล่ะ”
“เจ้าแต้ม ดีมะ?”
“หือ...ทำไมถึงเป็นเจ้าแต้มล่ะ?”
....เมี๊ยว....
เจ้าตัวเล็กปีนเบาะข้ามมานั่งบนตักผม ก่อนจะไซร้ตัวไปมาบนตัก ผมลูบหลังมันเบาๆ
“ก็มันมีแต้มบนหลังนี่ ชื่อเจ้าแต้มแหละง่ายดี”
“อืม นั่นสิน้า...”
“หือ...พี่มาร้านนี้ทำไมอ่ะ” ผมถาม เมื่อเห็นเขาตบไฟเลี้ยวเข้าร้านอาหารบรรยากาศดีร้านหนึ่ง
“พามากินข้าวไงครับ” จอดรถเสร็จเขาก็หันมายิ้มให้ผม ก่อนจะก้าวออกจากรถนำผมไป
ผมยิ้มเล็กน้อยอุ้มเจ้าเหมียวไว้แนบอก แล้วออกจากรถ เดินคู่กับเขาเข้าไปในร้าน
....ตึกตัก...ตึกตัก....
ใจผมเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว...
“สวยมากเลยครับ...”
ในร้านถูกแต่งคล้ายอควอเรียม ทุกโต๊ะล้วนมีตู้ปลาทรงกระบอกเล็กๆวางอยู่ตรงกลาง แต่ละโต๊ะถูกวางห่างๆกัน กั้นด้วยรางบ่อปลาคาร์ฟหลากสีดูเป็นส่วนตัว ที่นี่มีให้เลือกทั้งแบบเป็นนั่งพื้นหรือนั่งโต๊ะ
...เมี๊ยว...เมี๊ยว....
เหมือนเจ้าเหมียวจะเห็นด้วยกับผม เลยส่งเสียงร้องไม่หยุด แถมยังทำท่าจะโดดลงจากอ้อมแขนจนผมต้องจับไว้แน่น ไม่นานนักก็มีพนักงานมาพาเราไปที่โต๊ะ
“ร้านนี้ดูแพงมากเลยนี่ครับ ความจริงพาผมไปร้านธรรมดาก็ได้นะ” ผมบอกเขาหลังจากที่เรานั่งโต๊ะกันเรียบร้อย
“เอาน่า พี่อยากพาตองมา”
....ตึกตัก....ตึกตัก...
....อีกแล้ว
“อ่า....” ผมหน้าร้อนเล็กน้อย ก่อนจะถามเขาต่อ “แล้วเขาให้เอาสัตว์เลี้ยงเข้ามาได้เหรอครับ?”
“ได้สิ” เขาชี้ไปที่คอกเล็กๆที่อยู่ข้างโต๊ะ ผมไม่ทันสังเกตตรงนั้นเลย “ขอแค่มันไม่ดื้อไม่ซน สร้างความวุ่นวายไปทั่วก็พอแล้ว แถมที่นี่ยังมีเมนูอาหารสำหรับสัตว์ด้วยนะ”
“ดีจัง” ผมยิ้มเล็กน้อย
“สั่งอาหารกันเถอะ”
แล้วเราก็สั่งอาหารกัน ผมสั่งข้าวผัดรวมมิตรกับหอยเชลล์อบชีสไป อาหารแต่ละอย่างแพงๆทั้งนั้น ทำให้ผมไม่ค่อยอยากจะสั่งอะไรเท่าไหร่ แต่อีกคนนี่สิ สั่งซะอย่างกับมากัน 4-5 คน ทั้งกุ้งนึ่งนมสด ปลาแซลมอนย่างราดซอสไวน์ขาว ซุปครีมเห็ด ซีซาร์สลัด เนื้อแกะทอดกระเทียม แต่ละอย่างนี่แพงหูฉี่ซะจนผมแทบไม่กล้ากินเลยทีเดียว นอกจากนี้ยังมีนมแพะอย่างดีของเจ้าเหมียวอีกด้วย
ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟ
...แม้ว....
เจ้าเหมียวละออกจากบ่อปลาคาร์ฟแล้วกระโดดขึ้นมานั่งบนตักผม แล้วทำท่าจะปีนขึ้นบนโต๊ะอาหาร ผมจึงจับมันลงไปอยู่ในคอกกับนมแพะแทน แต่มันก็ยังทำท่าจะกระโดดขึ้นมาอีก
“ฮะๆๆ” พี่คริสยิ้มขำกับท่าทีของเจ้าเหมียว ก่อนจะหยิบเนื้อแกะไปหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ แล้ววางลงข้างถาดนมของเจ้าเหมียว “เอ้า! แค่ชิ้นเดียวนะ!”
“พี่คริส! เดี๋ยวมันก็ท้องเสียหรอกครับ!” ผมเอ็ดเขา
“เอาน่าตอง มันไม่ใช่ลูกแมวแรกซักหน่อย”
“แต่....”
“เอาน่า...ชิมนี่ดีกว่า ปลาแซลมอน” เขาตักปลาแซลมอนย่างมาใส่จานผมชิ้นหนึ่ง “ได้ยินมาว่าปลาแซลมอนที่นี่ย่างอร่อย ตองชิมสิครับ”
“เฮ้อ.....ครับๆ”
....แม้ว....
กินอาหารไปได้สักพักเจ้าเหมียวก็ร้องขึ้นมาอีก ผมกับพี่คริสหันไปก็เจอมันนั่งเลียมือ ก่อนจะเงยขึ้นมองพี่คริสตาแป๋ว ทำท่าเหมือนจะขออีก
“อะไร? อยากกินอีกหรอ?” พี่คริสยิ้มเอ็นดู ก่อนจะพูดกับเจ้าเหมียว
....เมี๊ยว....
“ฮะๆ ไม่ได้ๆ” เขาชี้นิ้วไปที่เจ้าแต้ม ก่อนจะโบกไปมาเบาๆจนมันมองตามไม่ห่าง “เดี๋ยวตองจะโกรธเอาน้า...”
...แง้ว....
คนอะไรคุยกับแมวก็รู้เรื่องด้วย?
“อะไร? แกไม่กลัวงั้นหรอ? แต่ฉันกลัวนี่นา...” ผมท้าวคางมองพี่คริสกับเจ้าแต้มโต้ตอบกันไปมา ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ
“...ถ้าตองโกรธ แกก็ต้องอดข้าวแน่ๆ....ส่วนฉันก็จะอดได้ยินตองเรียกว่าพี่คริสเอาน้า”
...แม้ว...
เอาเหอะ...คงจะคุยกันรู้เรื่องจริงๆแล้วแหละ
“....อดกินข้าวด้วยกัน”
....แม้ว....
เอ๊ะ...!? ไม่ใช่แล้วม้าง!?
“...อดไปดูตองตอนทำงานที่ร้านไอคราม”
...แม้ว...
เข้าข่ายโรคจิตแล้วนะนั่น! -///-!
“...อดทำอาหารเช้าให้กิน”
...แม้ว...
เจ้าเหมียวนี่ก็ตอบรับดีจัง!
“...อดเข้าไป...”
“พอแล้วครับ!” ผมพูดขัดบทสนทนาระหว่างเขาและเจ้าเหมียว ผมรู้สึกว่าหน้าผมตอนนี้ร้อนจนแทบไหม้ มือไม้รู้สึกเกะกะไปหมด ไม่รู้จะไปวางไว้ตรงไหนดี “กินข้าวเถอะครับ! ส่วนแกเจ้าแต้มกินนมไปเลย!” พูดจบ ผมก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้างุ้นๆ
“หึ หึ” เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะตักข้าวเข้าปากบ้าง ส่วนเจ้าเหมียวก็กลับไปนั่งเลียกินนมแพะอย่างเอร็ดอร่อย
....ให้ตายเหอะ! เลิกร้อนสักทีสิไอแก้มบ้า!!....
..........................................................................
ดูภาพเจ้าแต้ม ร้านที่พี่คริสพาตองไป >>> รักแท้....หรือจะมีจริง
ความคิดเห็น