เจ้านาง...ยอดดวงใจ

ลำดับตอนที่ #4 : คำสัญญา......

คำสัญญา.....

               ภาพตรงหน้าทำให้จิตใจของ 2 ราชโอรสเจ็บปวดยิ่งนัก ด้วยผูกพันธ์กันมาหลายปี มาบัดนี้คงไม่มีคนตัวน้อยวิ่งตาม    แล้วคอยเรียกเจ้าพี่แล้ว......

               น้องน้อยอันเป็นที่รักกำลังกรรแสงในอ้อมพระกรของพระมารดา พอได้ยินเสียงพระบาทก็หันพักตร์ที่นองไปด้วยน้ำตา พร้อมโผเข้าหาอ้อมพระกรของเจ้าพี่ทั้งสองที่อ้าพระกรรอรับร่างของคนตัวน้อยด้วยใจที่เศร้านัก

“ไม่ทรงเสด็จกลับได้มั้ยเจ้าค่ะ”           เสียงคนตัวน้อยถาม สะอึกสะอื้นจนตัวโยน แล้วน้องจะอยู่อย่างไร แล้วใครจะเล่นกับน้อง ใครจะพาน้องไปเที่ยว ใครจะคอยแก้ตัวให้น้องเวลาพระมารดาดุ

“ไม่ได้หรอกนะ เจ้าน้อย พี่ต้องกลับไปดูแลบ้านเมืองของพี่”           
                 เพราะทรงโตกว่าหลายปีทำให้เจ้าหน่อคำไม่รู้ว่าจะต้องทรงตรัสอย่างไรเพื่อปลอบใจ ทำให้ร่างน้อยในอ้อมพระกร ย้ายไปกอดซบพระอุระเจ้าพี่หน่อแก้วพร้อมกล่าวอ้อนคนตัวโตว่า

“เจ้าพี่อยู่กับน้องนะเจ้าค่ะ ให้เจ้าพี่หน่อคำเสด็จกลับพระองค์เดียวนะเพคะ”        ด้วยรู้ว่าทั้งสองพระองค์นั้นมีความผูกพันธ์กันเพียงไหน เจ้านางสายหยุดจึงได้บอกให้เจ้าหน่อคำ และเหล่านางกำนันออกไปก่อน ปล่อยให้ทั้งสองพระองค์ร่ำรากัน

                     ด้วยได้ทราบจากเจ้าอาแสงเมืองมาแล้วว่าเหตุผลที่ต้องมาเล่าเรียนวิชาถึงแคว้นนี้เพื่อสิ่งใด ทำให้เจ้าหน่อแก้วต้องตรัสกับคนตัวน้อยในอ้อมพระกรให้รู้เรื่องเสียที

“เจ้าน้อยฟังพี่นะ”        ด้วยไม่เคยได้ยินเจ้าพี่เรียกด้วยสุรเสียงที่จริงจังเช่นนี้ ทำให้คนตัวน้อยต้องเงยพระพักตร์มองด้วยความสงสัย

“ต่อนี้ไปเจ้าจะเที่ยวเล่นซุกซนเหมือนเดิมมิได้แล้ว ถึงแม้เจ้าจะเป็นหญิงแต่บ้านเมืองของเจ้ามีได้มีโอรสที่จะสืบครองต่อไป จริงอยู่ในวันข้างหน้าเจ้าต้องแต่งงานเพื่อที่จะได้มีใครมาสืบครองบ้านเมืองต่อไป แต่พี่ไม่อยากให้เจ้าฝากความหวังไว้กับใคร พี่อยากให้เจ้าเข้มแข็งเก่งทั้งการรบ และการเรือน จะได้ช่วยเจ้าอาได้”             
                 
                       ที่ทรงบอกอย่างนั้นด้วยไม่รู้ว่าในวันข้างหน้าทุกสิ่งที่ได้ยินจากเจ้าอาในวันนี้ จะเป็นไปได้หรือไม่ เพราะเวลานั้นอีกยาวไกลองค์เองก็แค่เพียง 15 ชันษา คนในอ้อมพระกรตอนนี้ก็แค่ 10 ชันษา อะไรในภายภาคหน้าอาจเปลี่ยนแปลงได้ทุกเวลา

“น้องจะแต่งกับเจ้าพี่ เจ้าพี่จะได้อยู่กับน้องที่นี่นะเจ้าค่ะ”

“ถ้าจะแต่งกับพี่ ก็ต้องทำให้ได้ตามที่พี่บอกนะ”

“สัญญานะเจ้าคะว่าถ้าน้องทำได้จะแต่งกับน้อง” ด้วยไม่ทรงอยากเห็นคนตัวน้อยกรรแสงอีกจึงทรงรับปากทันที

“จ้ะ พี่สัญญา”