เจ้านาง...ยอดดวงใจ

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้นความผูกพัน.........

เริ่มต้นความผูกพัน.........

ณ ท้องพระโรงแคว้นยะภี

“หลานขอไหว้สาเจ้าอา เจ้าค่ะ”      ราชโอรสทั้งสองพระองค์ถวายความเคารพ พระสหายของพระบิดาที่ต้องมาเรียนรู้วิชาต่าง ๆ

“เหนื่อยล้ากันหรือไม่ เดินทางมาตั้งไกล อาให้เหล่านางกำนัลจัดคุ้มให้เจ้าทั้งสองแล้ว”  
    
                นี่สินะราชโอรสของสายคำปัน ที่เคยให้คำมั่นกันไว้ว่าจะหมั้นหมายให้กับเจ้าน้อย ของพระองค์ คนพี่ดูองอาจภูมิฐาน คนน้องดูฉลาดปราดเปรียว และมีเค้าว่าในวันข้างหน้าคงโตเป็นหนุ่มรูปงานทั้งคู่

“ไม่เหนื่อยเจ้าค่ะ ทัศนียภาพของยะภีช่างสวยงามจนทำให้หม่อมฉันลืมความเหน็ดเหนื่อยไปเลยเจ้าค่ะ”    ตรัสตอบด้วยความมั่นพระทัย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”      พ่อหลวงทรงพระสรวลด้วยความถูกพระราชหฤทัย หลังจากได้ยินคำตอบของ เจ้าหน่อคำผู้พี่

“แล้วเจ้าหละ เป็นอย่างไรบ้างหน่อแก้ว” ทรงหันไปถามผู้น้อง

“อากาศเย็นจังเจ้าค่ะ หลานหลับมาตลอดทางเลยไม่ทันได้สังเกตว่าเป็นเช่นไร”        ความจริงแล้วทรงกันแสงมาตลอดทางจนหลับไป

“ฮ่า ฮ่า อาดีใจมากที่เจ้าทั้งสองมา อารับรองว่าอาจะถ่ายทอดทุกอย่างที่อารู้ให้เจ้าทั้งสองจนหมดเลยทีเดียว”

“เป็นพระมหากรุ........................

“พระบิดา ทรงถูกพระทัยสิ่งได้หรือเพคะ” แว่วเสียงเจื้อยแจ้วเข้ามาพร้อมร่างของราชธิดาตัวน้อย

ยังให้สายตาทุกคู่มองตรงมายังคนร่างน้อย ที่มีใบหน้าน่ารัก พร้อมรอยยิ้มสดใส ทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นต้องยิ้มรับกับความน่ารักของราชธิดาตัวน้อย

“มาหาพ่อตรงนี้ ลูก เจ้าน้อย” พอสิ้นเสียงคนตัวน้อยก็วิ่งเข้าหาพระกรของพระบิดาทันที

“นี่ พี่หน่อคำ พี่หน่อแก้ว พี่ทั้งสองจะมาเรียนวิชาอยู่กับพ่อ ไหว้พี่เสียสิลูก”

“น้องไหว้สา เจ้าพี่เจ้า” พร้อมส่งรอยยิ้มเพื่อผูกไมตรี

ราชโอรสทั้งสองยิ้มรับไมตรีจากคนตัวน้อย ….ดีจังมีน้องสาวเพิ่มมาอีกคน