เจ้านาง...ยอดดวงใจ

ลำดับตอนที่ #10 : พบรักแรก....รักแรกพบ

พบรักแรก....รักแรกพบ

“จะทรงรีบไปไหนเจ้าคะ หรือว่ารังเกียจ ที่ต้องทรงพาหม่อมฉันเที่ยวชมสวน”

ทรงตรัสถามคนงามที่รีบสาวพระบาทเดินยิ่งนัก โดยที่ยังมิได้ชมดอกไม้เท่าไหร่

ด้วยไม่เคยได้ใกล้ชิดบุรุษใดมาก่อน จึงทำให้พระพี่นางที่แสนเก่งของเจ้าน้อย ถึงกับทำองค์ไม่ถูก

“หม่อมฉันนนนน... เอ่อ” ไม่รู้จะตรัสว่าอย่างไร พร้อมที่พระพักตร์งามก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันใด

อืมทรงเข้าใจแล้ว เพราะนางอายนี่เอง ถึงทำให้รีบจ้ำอ้าว อาจเพราะมิเคยได้พบกันมาก่อน จึงไม่มีความสนิทสนมเหมือนเจ้าน้อย แล้วต้องทำอย่างไรเนี่ย นางถึงจะหายประหม่าเสียที

“ก็หยุดมองหม่อมฉันเสียทีสิเจ้าคะ” ตรัสเหมือนจะได้ยินความคิดของใครบางคน

“ก็เจ้างามเพียงนี้ จะให้หยุดมองได้อย่างใดเล่า” เพราะทรงตรัสตรง ๆ ตามแบบชายชาติทหาร ยิ่งทำให้คนที่อายอยู่แล้ว อายยิ่งขึ้นจนกลายเป็นโมโห เพราะรู้สึกเหมือนเสียพักตร์ ที่ทำอะไรไม่ถูกต่อหน้าคนอื่น

“งั้นให้หม่อมฉันเอาผ้าพันหน้าไว้มั้ยเพคะ พระองค์จะได้เลิกมอง”

เออนะพระองค์ถ้าจะมองผิดไปแล้ว ว่าคนงามเบื้องหน้านี้งดงามอ่อนหวาน ที่ไหนได้ถ้าจะเอาเรื่องไม่น้อย แต่ก็น่ารักถูกพระทัยยิ่งนัก เผลอยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

“ทรงยิ้มอะไรเพคะ”  ตรัสถามด้วยสุรเสียงที่เง้างอด ด้วยเข้าใจว่าทรงถูกยิ้มเยาะเย้ย

“แล้วเจ้าจะให้ทำเช่นไร มองก็ไม่ได้ ยิ้มก็ไม่ได้” ชักนึกสนุกกับการต่อล้อต่อเถียงคนงามยิ่งนัก

ยังให้พวกทหาร นางกำนัลที่ติดตามแปลกใจในตัวพระองค์ยิ่งนัก เพราะไม่ใช่ปรกตินิสัยที่เงียบขรึมของพระองค์ เห็นทีจะทรงหลงเสน่ห์พระพี่นางแสนงามคนนี้แล้วเป็นแน่แท้ พ่อหลวงคงดีพระทัยไม่น้อยที่จะได้สะใภ้พร้อมกันถึงสององค์

ณ......คุ้มเจ้านางน้อย

“หลับหรือยัง น้องพี่”

เพราะทรงเห็นคนตัวน้อยนอนพลิกไป พลิกมาก็หลายรอบ เหมือนมีสิ่งใดจะปรึกษาแต่ไม่กล้า

“พี่นางเจ้าคะ น้องบอกไม่ถูกว่าตอนนี้น้องรู้สึกอย่างไรกันแน่” ตรัสตอบพร้อมพระพักตร์ที่เศร้าหมอง

เห็นดังนั้นจึงโอบกอด คนตัวน้อย ไว้แนบพระอุระ

“ไหนเล่าให้พี่ฟังสิจ้ะ ว่ามันเป็นอย่างไร”

“น้องดีใจนักที่ได้พบเจ้าพี่หน่อแก้ว    แต่น้องก็หวั่นใจนัก    เพราะรู้ว่าทรงมาด้วยขัดเจ้าลุงสายคำปันไม่ได้   หาได้มาเพราะยังคงรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับน้อง    น้องไม่อยากฝืนพระทัยพระองค์   น้องอยากให้ทรงรักน้อง มิใช่สงสารหรือเอ็นดู ถึงแม้ว่าน้องจะทำทุกอย่างที่เป็นข้อตกลงในสัญญาระหว่างเรา แต่ถ้ามันเป็นการฝืนพระทัยน้องจะคืนสัญญาทุกอย่างให้พระองค์เอง”  ทรงตรัสพร้อมน้ำตาที่กลั่นออกมาจากพระทัยที่ร้าวราน

“และที่สำคัญคงน้องเห็นแก่ตัวเกินไป น้องไม่สามารถทำใจยอมรับกับการที่พระองค์ไม่ได้มีเพียงน้องได้”

โถ... น้องพี่ ทำไมพี่จะไม่เข้าใจเล่าว่าเจ้าเจ็บปวดเพียงไหน    ในเมื่อคนที่เจ้าภักดีนั้นมีข่าวว่าเจ้าชู้เปลี่ยนสตรีเป็นว่าเล่น เพียงแต่ไม่ได้แต่งตั้งใครให้ใช้ตำแหน่งสำคัญเท่านั้นเอง

“เจ้าน้อยฟังพี่นะ   มันเป็นธรรมดาที่บุรุษย่อมคู่กับสตรี    เจ้าจะมาใส่ใจอะไรกับสิ่งที่มันผ่านเป็นอดีตเล่า   ขอแค่เจ้าทำให้พระองค์หยุดอยู่กับปัจจุบันได้ก็พอแล้ว”   ทรงตรัสสอนให้คนตัวน้อยที่นอนหนุนตักอยู่นั้น ให้เห็นภาพในความเป็นจริง ทำให้เจ้าของดวงหน้าหวานนั้นยิ้มออกมาได้ด้วยเข้าใจในสิ่งที่พี่นางทรงตรัสสอน

แล้วถ้าปัจจุบัน........

ไม่สามารถเป็นหนึ่งเดียวได้เล่า.......