ไว้ส่งตัวละครที่ไรต์สมัคร

ลำดับตอนที่ #79 : The Chasers | ไล่ ล่า หา เงา

APPLICATION

" หืม? อยากได้เอกสารข้อมูลงั้นเหรอครับ กรุณารอซักครู่นะครับ "

ชื่อ-นามสกุล : 

ชื่อเล่น : คิโยชิ ฮิเดโอะ(Kiyoshi Hideo)

เพศ : ชาย

อายุ : 22 ปี

ส่วนสูง : 172 เซนติเมตร

ฝ่าย : ฟิลลิเนเวีย [เจ้าหน้าที่/ข่าวกรอง]

อาชีพ : เจ้าของร้านขายดอกไม้

รูปร่างลักษณะ : ผมสีดำยาวระต้นคอฟูไม่เป็นทรงและนุ่มนิ่มเหมือนจับขนแมว ดวงตาสีดำสนิท ผิวไม่ขาวมาก สวมแว่นตากรอบดำแดงสุดจ๊าบ ตัวค่อนข้างผอม ถ้าไม่ใส่เครื่องแบบของฟิลลิเนเวียมักจะมากับเสื้อยืดสีดำและสวมเสื้อกันหนาวสีแดง

นิสัย : 

     ฮิเดโอะเป็นคนที่ใจเย็น นิ่งสงบ และSlow Life มักจะพูดด้วยคำพูดที่สุภาพ และอ่อนน้อมถ่อมตน แต่เพราะว่าเป็นมนุษย์ ก็ใช่ว่าเขาจะใจดีอะไรนัก หากไม่ใช่หน้าที่ของตัวเองเขาก็ไม่คิดที่จะช่วยเหลือใคร เช่น ตอนทำงานถ้ามีคนขอให้ช่วยหาเอกสารข้อมูลให้ สำหรับเขามันคือหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบข้อมูลและข่าวต่างๆ จึงช่วย แต่การขอร้องที่ไม่เกี่ยวกับงาน เช่น ยืมเงิน ถามเรื่องส่วนตัว(ที่ไม่ใช่การกรอกเอกสาร) หรือขอให้ช่วยในเรื่องที่เขาไม่เกี่ยว เขาจะเมิน และไม่สนใจ อาจจะมีคำพูดประมาณว่า "ก็มันไม่ใช่หน้าที่ผม ทำไมผมต้องเอามันมาใส่บ่าตัวเองด้วยล่ะครับ?"

     จากย่อหน้าที่แล้ว ด้วยความที่แม้ว่าอาจจะดูเป็นคนดี พูดจาไพเราะ อ่อนน้อมถ่อมตน แต่ด้วยนิสัยแบบนั้นทำให้ใครๆ อาจจะเหม็นขี้หน้า แต่ว่าเขาไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอกนะ ถ้าเห็นแก่ตัวทำไมเขาต้องทำตามหน้าที่ที่ตัวเองได้รับมอบหมายด้วยล่ะ? แต่เขาแค่คิดว่ามันหาใช่เรื่องที่จะต้องเอาเหาใส่หัว จึงไม่ทำอะไรที่ไม่ใช่หน้าที่ของตนเอง การที่จะช่วยเหลือใครมันก็แค่สิทธิที่เขาจะเลือกได้ว่าอยากช่วยหรือไม่ แต่เขาก็ยังอยู่ในกรอบของกฏหมายเพราะว่าการทำตามกฏหมายเป็นหน้าที่ของประชาชนที่อยู่ใต้กฏหมายนั้นๆ

     ถึงเขาจะดูเป็นคนขยันขันแข็ง แต่มันก็แค่ภายนอก เพราะโดยเนื้อแท้เขามันสลอธสัตว์กินพืชตัวขน น่ามึน แสนขี้เกียจ แม้ว่าเขาจะรับผิดชอบงาน แต่ถ้าวันไหนเขาขี้เกียจเขาก็จะไม่ยอมเปิดร้านขายดอกไม้ เพราะเขาต้องการเวลาที่จะนอน นอน และนอน เพื่อเติมเต็มพลังงานที่เสียไป แม้ว่ามันจะน้อยนิดก็ตาม

     เขานั้นแม้ว่าจะมีคนมาขอให้ช่วยงานที่ไม่ใช่หน้าที่ของตน แล้วเขามักจะเมินและไม่ช่วยเพราะไม่เกี่ยวกับเขาก็ตามที แต่ว่าถ้าหาเหตุผล หรือ ข้อต่อรองดีๆ มาได้เขาก็ยินดีที่จะช่วยนะ แม้ว่าอาจจะชุ่ยไปซักหน่อยก็เถอะ นั่นทำให้ชาวบ้าน(เพื่อนที่ทำงาน)กระเป๋าแห้งมาแล้ว

     เห็นแบบนี้เขาก็มีมุ้มมิ้งกับเขาเหมือนกันนะคะ เขาชอบการทำงานกับต้นไม้และดอกไม้เพราะ พวกมันไม่พูดมาก ดูแลง่าย แม้บางต้นอาจจะต้องแคร์เป็นพิเศษ สามารถระบายความในใจได้ นอนเป็นเพื่อนได้ ท่านอาหารด้วยกันได้(โดยการเอากระถางดอกไม้มาวางไว้ตรงเก้าอี้ฟากตรงข้ามที่ไม่มีใครนั่งและคุยกันตอนเช้า) ทำให้เขาชอบดอกไม้ ต้นไม้ และพรรณไม้ต่างๆ จนเริ่มศึกษาและเจาะลึกเป็นกูรูในด้านนี้

ชอบ : การทำตามหน้าที่ให้สำเร็จ/นอน/ดอกไม้ ต้นไม้ และพรรณพืช

ไม่ชอบ : ต้องทำในสิ่งที่นอกเหนือจากหน้าที่/อดนอน/ไม่ได้พัก

กลัว : แมมมุงตัวใหญ๋ๆ เช่น แมงมุมมะพร้าว กับ แมงมุมทารันทูร่า

งานอดิเรก : ดูแลต้นไม้/จัดเรียงเอกสาร

ประวัติ :

     ฮิเดโอะเกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง นามสกุลที่แท้จริงของฮิเดโอะคืออาสะ เขาในวัยเด็กเป็นเด็กที่ไม่มีการเข้าสังคม ตอนนั้นแพทย์วินิจฉัยให้เขาเป็นเด็กออทิสติก เพราะเขามีอาการแอสเพอร์เกอร์ ซินโดรม เขาในตอนนั้นมีทุกอย่างที่เหมือนเด็กทั่วไป พูดได้ เล่นได้ แต่เขากลับไม่ชอบการเข้าสังคม และทำอะไรซ้ำๆซากๆ เช่น อ่านหนังสือเล่มเดิมซ้ำไปซ้ำมา หรือการที่อ่านหนังสือต่างประเทศซ้ำไปซ้ำมา จนเขาค่อยๆ เรียนรู้ภาษาต่างและความรู้หลากหลายแขนงเอาไว้ในหัวมากมาย จนครอบครัวคิดว่านี่คือพรสวรรค์ที่พระเจ้าประทานแก่ลูกชายของพวกเขา แทนที่ครอบครัวจะช่วยรักษา แต่กลับกันเขาออกมาจากสังคม ยิ่งเหล่าญาติๆ ที่คอยบอกครอบครัวของฮิเดโอะว่าเขาเป็นเด็กอัจฉริยะจะไปอยู่กับเด็กพวกนั้นได้ยังไง จนกระทั่งพวกเขานั้นให้ฮิเดโอะลองทำข้อสอบของระดับชั้นต่างๆ และปรากฏว่าฮิเดโอะในวัย12ขวบ สามารถทำข้อสอบของมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรีได้ ทำให้ครอบครัวและญาติๆ ยิ่งพยายามยัดเยียดหนังสือ ความรู้และสิ่งต่างๆ เข้าไปในสมองของฮิเดโอะ จนเขาสามารถเรียนจบปริญญาเอกเป็นด็อกเตอร์ในวัย16ปี และได้จบด็อกเตอร์ในสาขาวิชาต่างๆ

     ในวันหนึ่งครอบครัวเขาได้เดินทางไปต่างจังหวัด และประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ในงานศพฮิเดโอะได้แต่นั่งนิ่งและจ้องมองโลงศพนั้นด้วยสายตาว่างเปล่าและไร้ความรู้สึก จนเขาได้พบกับด็อกเตอร์คิโยชิ ริว จิตแพทย์ผู้มากความสามารถและได้รับเขาไปเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม แม้ตอนแรกๆญาติๆจะคัดค้านเพราะพวกเขาล้วนอยากได้เด็กอัจฉริยะคนนี้มาสร้างชื่อเสียงให้วงตระกูล แต่เมื่อโดนขอร้องด้วยเงิน มีหรือจะมีตกลงยอมเซ็นมอบหลานชายตัวเองให้ชายที่พวกเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

     ริว เป็นจิตแพทย์ที่เคยเจอฮิเดโอะที่โรงพยาบาลมาก่อน และรู้ว่าเขามีอาการแอสเพอร์เกอร์ ซินโดรมแต่ทางครอบครัวกลับหายหน้าไปและไม่ยอมพาฮิเดโอะมารักษา เมื่อเขารู้ว่าครอบครัวของฮิเดโอะได้ตายหมดจึงเดินทางมาเพื่อมารับฮิเดโอะไปเป็นลูกบุญธรรมและเพื่อรักษาอาการโรคแอสเพอร์เกอร์ ซินโดรม ในตอนแรกเขาคิดว่าฮิเดโอะจะมีอาการแค่ไม่เข้าสังคม แต่ว่าเขานั้นมีอาการที่แทรกซ้อน หากเขาเลือกที่จะจดจ้อง หรือเพ่งสมาธิกับสิ่งใดเขาจะสามารถจดจำสิ่งนั้นๆได้ทุกรายละเอียด แต่ริวก็พยายามช่วยให้ฮิเดโอะมีการพัฒนาในด้านการเข้าสังคม แต่เพราะไม่ได้รับการรักษาตั้งแต่เด็กๆ นิสัยเลยกลายเป็นแบบนี้ไป

     ริวได้ตายไปจากอาการป่วย แล้วฮิเดโอะจึงได้รับมรดกทั้งหมด เขาได้ไปซื้อร้านเล็กๆ แล้วเปลี่ยนเป็นร้านดอกไม้ที่น่าอบอุ่นและน่าเข้า(ขัดกับนิสัยเจ้าของร้านมาก) จนกระทั่งในวันหนึ่งเวลาเช้ามืดที่ไม่มีใครเขาในวัย20ปีกำลังเดินเล่นอยู่เขาดันไปเจอฉากตบตีกันของเรเนลล่ากับฟิลลิเนเวียเข้า แล้วหลังจากที่ยืนมองอยู่ทั้งอย่างงั้น เมื่อพวกเรเนลล่าหนีไปได้ เขาก็โดนพวกฟิลลิเนเวียลากไปที่ตั้งขององค์กร แล้วก็ดันมึนๆ เข้าทำงานที่ฟิลลิเนเวียไปทั้งอย่างนั้นจนแม้แต่ฮิเดโอะยังไม่เข้าใจตัวเอง

ความสามารถพิเศษ : แฮ็กเน็ตเวิร์กคอมพิวเตอร์ได้เก่งมาก มีความจำและสมองที่เป็นเลิศ สามารถพูดภาษาได้มากกว่า70ภาษา ดูแลพรรณไม้ต่างๆได้ดีมาก

อื่นๆ : 

-สายตาสั้นมาก

-ชอบดอกลิลลี่สีขาวเพราะเป็นตราประจำตระกูลคิโยชิ

บทที่ต้องการ : เจ้าหน้าที่ของฟิลลิเนเวีย

สนทนาพาทีกับปฏิทินตั้งโต๊ะ

สวัสดีอีกครั้งนะครับ ผมนามปากกาปฏิทินตั้งโต๊ะครับผมม ทางนั้นชื่ออะไรครับ?

ANS : ธิดาหน้าเดียวคนเดิมค่ะ

พอดีผมอยู่ม.ปลายเลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพ นานๆจะได้มาอัพที ขอโทษล่วงหน้าด้วยนะครับ

ANS : ก็จะรอเวลาที่ไรท์อัพค่ะ

แบบฟอร์มอาจไม่ค่อยดีนัก แล้วก็เน้นยาวด้วย ขอโทษอีกครั้งนะครับ orz

ANS : ไม่เป็นไรค่ะเพราะเริ่มเขียนจนชินแล้ว

บางคนอาจได้โผล่มาทีหลังนะครับ เพราะถ้าให้ตัวละครออกมาทีเดียวเยอะๆจะจำกันไม่หมด

ANS : ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆ โผล่ออกมาก็ได้

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่หลงมาเรื่องนี้นะครับ มีอะไรจะบอกหรือแนะนำบ้างมั้ยครับ QwQ

ANS : ฝากฮิเดโอะด้วยนะคะ แม้เขาจะเหมือนตัวร้ายแต่ก็ไม่เคยทำผิดกฏหมายนะคะ

--------------------------------------------------------------------