ใบรับเควส
ID : 1601
ชื่อเควสที่ต้องการทำ : ยินดีต้อนรับ
ชื่อบ้านพัก : อนิล
ชื่อของฉันคืออลินษา สาครพาราบางท่านอาจว่าชื่อของดิฉันแปลกไปบ้าง(ไม่)เล็ก(ไม่)น้อย โดนพื้นฐานฉันก็ชอบชื่อนี้นะมันเป็นอะไรที่ดีและดูมีเอกลักษณ์ดี วันนี้คือวันที่ฉันฝันมาตลอด ตั้งแต่เด็กฉันเคยมีความฝันที่อยากเป็นนักเขียนแต่แม่กับพ่อดันไม่เห็นด้วย กว่าจะอ้อนวอนขอมาได้แทบต้องกราบวันละ6รอบ ก่อน-หลังอาหาร เช้า-กลางวัน-เย็น หม่อมแม่ที่เคารพจึงได้ให้อิสระภาพมาทำตามความฝันเสียที
ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าทางเข้าเมือง เมื่อเข้ามาก็เจอกับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีผมสีครีมกับดวงตาสีฟ้าสวย แล้วมีผิวที่ขาวมากซึ่งดูตรงข้ามกับฉันสุดๆ ในรัศมีสายตาของฉันไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียวฉันเลยลองเดินเข้าไปทักหญิงสาวคนนั้น
"อา...ขอโทษด้วยนะคะ ที่นี่มีลงทะเบียนรับคนเข้าเมืองรึเปล่าคะ?" ฉันทักเธอเพราะจากที่ดูเธอเหมือนคนที่อยู่ที่นี่มานาน อา...ฉันเห็นเธอยกยิ้มด้วยล่ะ แล้วเธอก็เอ่ยขึ้นว่า
"สวัสดีเหล่านักเดินทางที่สนใจหลงมาเมืองแห่งนี้" ฮ่ะ?นักเดินทางที่หลงมา
"ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้หลงมาหรอกค่ะ ฉันตั้งใจมาเลยต่างหาก" ฉันยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบหญิงสาวตรงหน้าไป
"อ่อ งั้นเหรอขออภัยนะ ข้าชื่อเซเลซ เวเลน่า เจ้าเมืองแห่งนี้ ถ้าพวกเจ้าต้องการพบข้าก็เชิญที่ห้องเจ้าเมืองได้เลย ห้องข้าเปิดรับพวกท่านเสมอ" ฮ่ะ?ท่านเจ้าเมืองOMGท่านเจ้าเมืองงงง นี่ฉันจะโดนสั่งตัดหัวรึเปล่าเนี่ย แต่ไม่เป็นไรคน(?)เรามันต้องสตรอง สตรองเข้าไว้ค่ะ!!!
"เอ่อ ขออภัยที่ล่วงเกินนะคะท่านเจ้าเมือง ฉันชื่ออลินษา สาครพาราอยากจะมาอยู่ที่เมืองแห่งนี้ค่ะ!!!"ฉันตอบคุณเวเลน่าไปด้วยความมั่นใจ ก็มันคือความฝันของฉันเชียวนะนักเขียนน่ะ
"แล้วทำไมท่านเจ้าเมืองถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ" นั่นสินะ เมื่อซักครู่ท่านเจ้าเมืองก็บอกว่าห้องเปิดรับเสมอแล้วท่านเจ้าเมืองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะเนี่ย?
"หน้าที่ส่วนใหญ่ของข้าก็คือเดินตรวจตราบ้านเมือง (แอบอู้งานเอกสารน่ะสิ!//มิโนว่า) อะแฮ่ม ไม่ต้องไปฟังไอ้วงเล็บนั้นหรอก ข้ามีผู้ช่วยชื่อมิโนว่าเป็นรองเจ้าเมือง ถ้าจะคุยเรื่องเอกสารก็ไปคุยกับเธอแล้วกันนะ แต่ถ้าจะคุยเล่นกับข้าติดช๊อกโกแลตมาด้วยก็ดี แค่เนี่ยแหละ ถ้าท่านสมัครใจเข้ามาอยู่ในเมืองของเรา ก็ขอแสดงความยินดีที่ท่านจะได้รับประสบการณ์ใหม่ๆนะ" เอิ่ม...เท่าที่ดูจากคำอธิบายเนี่ยหนีงานแน่ๆเลยล่ะค่ะ แต่ก็ช่างเถอะมันเป็นเรื่องของท่านเจ้าเมืองเขานี่นา
"ลาก่อนล่ะท่านนักเดินทางอลินษา แล้วพบกันใหม่" ท่านกล่าวพลางโบกมือลา
"ขอบคุณสำหรับคำตอบและคำอวยพรนะคะ ขอตัวนะคะ" ฉันกล่าวแล้วเดินหลบท่านเจ้าเมืองออกมา แต่ว่าฉันลืมอะไรไปนะ?
ชัดเจนเลยค่ะ...ว่าแล้วค่ะว่าลืมอะไร ลืมถามทางไปห้องเจ้าเมืองจากท่านเจ้าเมืองค่ะ อลินษาอยากกรีดร้องค่ะ แต่ว่าในที่สุดก็มาถึงซะที หลังจากที่เดินเดาสุ่มตามหลักความน่าจะเป็นมาตั้งนาน ฉันตัดสินใจเคาะประตูห้องท่านเจ้าเมืองเล็กน้อยแล้วก็มีเสียงลอดมาว่า
"เชิญเข้ามาค่ะ" เมื่อได้ยินดังนั้นฉันเลยผลักประตูเข้าไป ฉันก็พบกับนางฟ้าค่ะ เธอคนนั้นเป็นหญิงสาวที่มีผมสีน้ำตาลตัดหน้าม้า ไว้ผมยาวถึงบริเวณหน้าอก ดวงตาสีน้ำตาลสวยเหมือนอัญมณีเลยล่ะค่ะ ติดแต่ว่าเธอใช้ผ้าพันแผลพันตาข้างซ้ายไว้เลยไม่เห็นตาข้างนั้น เธอเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารยิ้มเล็กน้อยและเอ่ยออกมาว่า
"อา...ขอยินดีต้อนรับสู่ห้องท่านเจ้าเมือง ข้าชื่อมิโนว่า เป็นรองเจ้าเมือง หากถามถึงงานเอกสารสามารคุยกับข้าได้เลย หรือจะคุยเล่นหรือเรื่องอื่นก็แล้วแต่พวกท่านต้องการ แต่ข้าจะดีใจมากๆถ้าท่านให้เบาะแสได้ว่าท่านเจ้าเมืองอยู่ที่ไหน ข้าตามหาเขาไม่พบมา2วันแล้ว งานเอกสารแทบจะท่วมหัวข้าอยู่แล้ว!!!! แล้วข้าบอกได้เลยว่าท่านไม่มีทางมาที่นี้แล้วจะได้พบท่านเจ้าเมือง เขาไม่เคยอยู่ที่ห้องนี้เกิด1ชั่วโมง หากท่านพบข้ายอมมอบค่าexp.ให้ฟรีๆเลย" เอ่อ...ท่านเจ้าเมืองคะฉันขอไว้อาลัยให้ท่านนะคะ ฉันคิดว่าพอท่านกลับมาศพท่านไม่สวยแน่ๆค่ะ อลินษาฟันธงค่ะ
"เอ่อ...คุณมิโนว่าใจเย็นๆก่อนนะคะ เอ่อ...ฉันอลินษา สาครพาราค่ะ จะมาลงทะเบียนผู้เข้าเมือง ส่วนท่านเจ้าเมือง ฉันเห็นท่านเจ้าเมืองอยู่แถวๆหน้าทางเข้าเมืองเมื่อประมาณ30นาทีก่อนค่ะ ท่านน่าจะลองส่งคนไปหาท่านเจ้าเมืองที่ร้านขายขนมที่มีขนมประเภทช๊อกโกแลตเยอะนะคะ เห็นท่านเจ้าเมืองบอกว่าชอบ ท่านอาจจะไปซื้อก็ได้นะคะ" ฉันลองคิดและอธิบายตามหลักเหตุผล พออธิบายไปคุณมิโนว่าก็ดูเย็นลง แล้วก็หันมาพูดกับฉันต่อว่า
"แล้วมีธุระอะไรหรือคะ" ค่ะเจ้มิโนว่าที่ฉันพูดคงไม่ได้ฟังเลยสินะ เอาเถอะเห็นเจ้แกเหนื่อยๆจะพูดอีกซักรอบก็ได้ค่ะ
"ทางไป ห้องลงทะเบียนผู้เข้าเมืองไปทางไหนเหรอคะ?"ฉันกล่าว คุณมิโนว่ายิ้มเล็กแต่ทำฉันอกสั่น แล้วก็เป็นอีกรอบที่ฉัน...เลือกทางผิด
หลังจากที่ฉันฟังกับคุณมิโนว่าบ่นเรื่องเจ้าเมืองเสร็จซึ่งก็กินเวลาไปประมาณเกือบชั่วโมงได้เลยล่ะค่ะ คุณมิโนว่าก็บอกทางไปห้องสมัครแก่ฉันซะทีค่ะ ฉันเดินมาเจอกับอีกห้องหนึ่ง ฉันจึงเปิดประตูเข้าไป
"สวัสดีครับ" เอื่อ ดาเมจหนุ่มหล่อกระแทกตาเจ้าค่ะ เขาเป็นผู้ชายที่เหมาะกับการเป็นเมะที่สุดเลยค่ะ เลือดม่วงเริ่มเกิดอาการพุ่งพล่าน ออร่าม่วงๆที่เผลอปล่อยออกมา อ๊าย!!!ดูสิคะ แม่ขา ผู้ชายล้อหล่อค่ะแม่ขา ผมทองตาทองน่ารักอ่ะค่ะ
"สวัสดีค่ะ"ก็ได้แค่พูดแค่นั้นแหล่ะ พูดมากไม่ได้เดี๋ยวเขารู้ว่าเราแอบจิ้นเขา
"มาสมัครเข้าเมืองใช่ไหมครับ" เขายิ้มละไม ฉันได้แค่พยักหน้า
"ใช่ค่ะ มาสมัครเข้าเมืองค่ะ"ผู้ชายคนนั้นก้มลงไปค้นของแล้วหยิบกระดาษใบหนึ่งให้กับฉัน โอ้ว!!!เมื่อกี้แอบจับมือเฮียแกด้วยอ่ะ มื่ออบอุ่นมากค่ะหม่อมแม่(เริ่มเพ้อ)
"กรอกให้ครบทุกช่องนะครับ" เสียงของเขาฉุดฉันออดมาจากโลกส่วนตัว ฉันก้มลงมองเอกสารแล้วเริ่มกรอกตมความจริง
"ผมชื่อคีตนะครับ เป็นเจ้าหน้าที่รับเอกสารและค่อยดูแลคนที่ต้องการเข้าเมือง" คีตพูดกับฉันระหว่างกรอกข้อมูล
"อลินษา สาครพาราค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" ฉันยิ้มน้อยให้เขา หลังจากกรอกทุกอย่างเสร็จคุณก็ยื่นเอกสารคืนให้คีต เขาก้มมองเอกสารแล้วตรวจเล็กน้อย ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมายิ้มแล้วบอกว่า
"อลินษาสินะครับ ชื่อแปลกหูจังนะครับ" โอ้แม่ขาดาเมจค่ะแม่ ดาเมจ...
"ใครๆก็ว่าแแปลกค่ะ เอกสารถูกต้องนะคะ" ฉันมองเขาเล็กน้อยเขาพยักหน้ากลับมาแล้วเอ่ยว่า
"ครับผมครบถ้วนสมบูรณ์ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมืองนะครับ" เขายิ้มส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มตอบแล้วเอ่ยลา
"ขอบคุณครับ ตอนนี้ฝ่ายออกบัตรของเรามีปัญหา ดังนั้นในตอนนี้ท่านจะได้รับแค่IDเท่านั้นแต่ยังคงสามารถรับเควสได้เป็นปกติ " ฉันพยักหน้าแล้วเตรียมเดินออกจากห้อง
"อ๋อ! ผมลืมบอก เมื่อคุณอลินษาได้รับIDก็จำเป็นต้องหาที่พักก่อนไปรับเควสแรก คุณอลินษาสามารถหาได้ที่บ้านของเอเลนน่านะครับ" คีตตะโกนบอกไล่หลังคุณมา ฉันกล่าวขอบคุณเบาๆแล้วเดินจากไป
"ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณคีต ไว้พบกันใหม่นะคะ" แล้วก็เดินออกมา
ฉันตัดสินใจไปยังบ้านของคุณเอเลนน่าเพื่อหาบ้านพักเสียก่อน ช่วงบ่ายที่มีอากาศไม่ร้อนมาก ฉันเดินตรงมาหาเอเลนน่าที่รดน้ำต้นไม้อยู่ เธอที่คาดว่าน่าจะเป็นคุณเอเลนน่าเป็นผู้หญิงที่มีผมและตาเป็นสีน้ำตาลทอง(รึเปล่า) เธอดูใจดีและมีเมตตามากๆเลยล่ะค่ะ
"เชิญเข้ามาในบ้านข้าก่อนนะคะ" เมื่อคนที่คาดว่าน่าจะเป็นคุณเอเลนน่าเห็นฉันก็ยิ้มเบาบาง พลางเชื้อเชิญให้ฉันเข้าไปในบ้าน หลังจากเอเลนน่ายกชามาเสริฟแล้วนั่งในที่ของเธอ ก็เริ่มพูดด้วยเสียงนุ่มนวล
"ท่านชาวเมืองคะ ท่านได้มีบัตรประจำตนของท่านรียัง" ฉันส่ายหน้าแล้วเริ่มพูดขึ้นว่า
"เห็นคุณเจ้าหน้าที่คีตบอกว่าฝ่ายออกบัตรกำลังมีปัญหาค่ะ"ฉันว่า เธอพยักหน้าและพูพึมพัมกับตัวเองว่า
"โอ๊ะ! ท่านฝ่ายออกบัตรกำลังมีปัญหาอยู่นี่นา" เธอพูดเสียงเบาคล้ายพูดกับตัวเอง แต่กชคนมันหูดีก็เลยได้ยินน่ะนะ
"งั้นเชิญท่านกรอกใบขอที่พักได้เลยนะคะ แล้วข้าจะอธิบายเรื่องที่พักให้ฟัง" เธอกล่าวเสียงนุ่มนวล มือเรียวขาวยื่นแผ่นกระดาษให้ฉัน ฉันกรอกใบขอที่พักและฟังเธอพูดไปด้วย
"ที่พักนั้นตอนนี้ยังมีเพียงบ้านพักทั่วไปอยู่ จึงไม่มีอะไรยุ่งยาก ท่านสามารถตั้งชื่อบ้านเอง ตอนนี้ยังมีแค่นี้แต่ในอนาคตจะมีการอัพเกรดให้บ้านมีหลายระดับค่ะ" ฉันส่งใบขอที่พักให้คุณเอเลนน่า ยิ้มบางๆแล้วบอกไปว่า
"ขอบคุณสำหรับคำอธิบายนะคะคุณเอเลนน่า ฉันอลินษาค่ะ ยิดีที่ได้พบนะคะ" ฉันยิ้มๆให้คุณเอเลนน่าแล้วก็นั่งสนทนากับเธอซักนิดก็ขอปลีกตัวออกมา
'เมืองนักเขียนงั้นเหรอ? บางที ที่นี่อาจจะทำให้ความฝันของฉันเป็นจริงแล้ว เอาล่ะได้ว่าเริ่มซะที งั้นที่แรกไป'บาร์'แล้วกันนะ สถานที่ของเควสและการหาข้อมูล' ฉันคิดกับตัวเองเล็กน้อยเพื่อหาว่าจะไปที่ใดต่อดี เมื่อคิดได้ขาก็เริ่มออกวิ่งไปยังสถานที่แห่งนั้นเสียแล้ว สถานที่ที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของความฝันของฉัน
หมายเหตุ : เมื่อซินเซีย แมกเน็ต ได้ทำการรับและตรวจสอบใบรับเควสเรียบร้อย เควสนั้นๆจะหายไปจากกระดานบอร์ดเควส และจะมีการแจ้งไปทางข้อความลับของท่าน
ความคิดเห็น